การทำสัญญาแนวเขตแดนระหว่างสยามและเมียนมาเกิดขึ้นในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หลังอังกฤษซึ่งได้ชัยชนะเหนือพม่าอย่างสมบูรณ์ ได้เสนอให้มีการสำรวจและปักปันเขตทางบกระหว่างสยามกับมณฑลตะนาวศรี เริ่มจากสบเมย (บริเวณที่แม่น้ำเมยไหลลงแม่น้ำสาละวิน) จังหวัดแม่ฮ่องสอน ไปจนถึงปากน้ำของแม่น้ำกระบุรีหรือแม่น้ำปากจั่น จังหวัดระนอง
หลังการสำรวจทำแผนที่และบัญชีรายละเอียดเกี่ยวกับที่หมายเขตแดนเสร็จเรียบร้อยจึงมีการประชุมจัดทำอนุสัญญา (Convention) ที่กรุงเทพฯ ในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2411 และมีการให้สัตยาบันกันในวันที่ 3 กรกฎาคม 2411 ภายหลังฝ่ายไทยได้ตรวจสอบเห็นว่าแผนที่ ‘The Map of Tenasserim and the Adjacent Provinces of the Kingdom of Siam’ ที่อังกฤษจัดทำขึ้นใหม่นั้นถูกต้อง จึงได้เกิดแนวเขตแดนตามหลักสากลนิยมระหว่างกันขึ้นเป็นครั้งแรก และได้มีการจัดทำหลักเขตแดนจำนวน 51หลัก ด้วยการใช้กองหินหรือบากต้นไม้ใหญ่ไว้
