ในเทศกาลฮาโลวีน เราสนุกกับการสวมหน้ากาก แต่งกายเป็นคนอื่น เป็นซูเปอร์ฮีโร่ตัวโปรด เป็นผี เป็นปีศาจ มันคือค่ำคืนแห่งการปลดปล่อยตัวตน แต่เมื่อเทศกาลจบลง เคยถามตัวเองไหมว่า เราได้ถอดหน้ากากออกหมดจริงๆ หรือเปล่า?
หลายครั้งเราอาจไม่รู้ตัวว่าเราสวมใส่ ‘หน้ากาก’ ในชีวิตประจำวัน เราสวมมันในที่ทำงาน ในวงสนทนา หรือแม้กระทั่งกับคนที่เรารักที่สุดเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง หรือเพื่อซ่อนความเปราะบางที่อยู่ข้างใน
บางทีผีที่น่ากลัวที่สุด…อาจเป็น ‘ตัวตนปลอมๆ’ ที่เราสร้างขึ้นมาเองก็ได้
คุณคุ้นเคยกับหน้ากากชิ้นไหนเป็นพิเศษ?
- หน้ากาก The Perfectionist
ทุกอย่างต้องเป๊ะ ดูดีเสมอ รับไม่ได้กับความผิดพลาด
- หน้ากาก The Stoic
แบกทุกปัญหาไว้คนเดียว ไม่เคยปริปากขอความช่วยเหลือจากใคร
- หน้ากาก The People-Pleaser
พยายามทำให้ทุกคนพอใจ ไม่กล้าเห็นต่าง ตอบตกลงเสมอแม้ตัวเองจะไม่ไหว
- หน้ากาก The Staged-Life
สร้างภาพชีวิตที่ดูเพอร์เฟกต์ในโลกออนไลน์ อวดความสำเร็จและความสุขที่ผ่านการ ‘จัดฉาก’ มาแล้ว
เราเชื่อว่ายังมีหน้ากากอีกมากมายที่เราเลือกใช้ไปตามสถานการณ์ แต่การสวมหน้ากากเหล่านี้ไปนานๆ มีแต่จะทำร้ายตัวเองในระยะยาว
เราจะถอดหน้ากากนั้นอย่างไร?
- รู้ทันตัวเอง
การตระหนักรู้คือจุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุด ลองยอมรับกับตัวเองแบบไม่ตัดสินว่า ตอนนี้เรากำลังสวมหน้ากากอยู่
- เลือกพื้นที่ปลอดภัย
ลองเป็นตัวเองกับคนที่คุณไว้ใจที่สุด อาจจะเป็นเพื่อนสนิท คนรัก หรือนักบำบัด การค่อยๆ เปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงจะช่วยสร้างความกล้าให้คุณ
- โอบกอดความไม่สมบูรณ์แบบ
บอกตัวเองเสมอว่า ความเปราะบางไม่ใช่ความอ่อนแอ ความผิดพลาดในชีวิตไม่ใช่ตราบาป แต่เป็นบทเรียนที่ทำให้เราเติบโตขึ้น แล้วอนุญาตให้ตัวเองได้โอบรับความไม่สมบูรณ์แบบนั้น
ฮาโลวีนนี้ ลองกลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง แล้วจะรู้ว่าอิสรภาพในการใช้ชีวิตอย่างไม่สมบูรณ์แบบ…คือของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว
