“ไม่ว่าเราจะตั้งคำถามอะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนที่เป็น LGBT หรือไม่ว่าจะเพศใดๆ ที่อยู่ในกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศ ขอให้เรายอมรับความจริงข้อหนึ่งให้ได้ด้วยว่า พวกเขา พวกเธอ ก็คือมนุษย์ที่รักกับมนุษย์ด้วยกัน ทุกคนมีหัวใจที่ไม่แตกต่างกัน และไม่เคยแตกต่าง ไม่ว่าจะวันนี้ หรือวันไหน”
เราตัดสินใจว่าหน้าปกนิตยสารเล่มที่ว่าด้วยกลุ่มคนหลากหลายทางเพศเล่มนี้จะเป็นรูปหัวใจ ไม่ใช่ภาพหัวใจน่ารักๆ ในแบบที่เราคุ้นเคยและใช้กันอยู่ทั่วไป แต่เป็นภาพหัวใจที่เป็นอวัยวะจริงๆ ของมนุษย์ อวัยวะสำคัญที่ทำงานโดยไม่มีวันหยุด และคงไม่มีใครอยากให้หยุด เพราะนั่นหมายความว่า ชีวิตของเราจะถึงคราวสิ้นสุดไปด้วย
หัวใจที่เต้นเร่าอยู่ในอก คือสัญญาณว่าเรายังมีชีวิต เจ็บปวดได้ ร้องไห้เป็น หัวใจแบบที่มีเลือดมีเนื้อ ก้อนเท่ากำปั้น แต่เรื่องราวที่พรั่งพรูออกมาจากในนั้นกลับมีมากมายมหาศาลราวกับไม่มีวันหมด เรื่องราวเหล่านั้นล้วนก่อเกิดมาจากประสบการณ์ที่เราผ่านพบและผู้คนที่เราพบพาน ตราบใดที่เรายังเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับผู้คนมากมาย ก็ย่อมจะเลี่ยงไม่พ้นที่พวกเขาจะสร้างผลกระทบกับหัวจิตหัวใจเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ในทางที่ดี น่าจดจำรำลึก ก็ในทางที่ปวดร้าว จนอยากจะลบเลือนให้หมดสิ้นกันไป
แต่ในความเป็นจริง… ใครก็รู้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นหาได้เกิดที่หัวใจไม่ เราเก็บเรื่องราวของผู้คนไว้ที่สมอง และเราก็ลืมเลือนผู้คนจากตรงนั้นแท้ๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไมและตั้งแต่เมื่อไร หัวใจจึงได้กลายเป็นพื้นที่สำคัญที่ผู้คนใช้เชื่อมโยงกับความทรงจำและความรู้สึก จริงอยู่ว่าเราจดจำเรื่องของใครสักคนไว้ในสมองส่วนหนึ่ง แต่เวลาที่เรารู้สึกเจ็บช้ำ มันเหมือนร้าวสะเทือนไปถึงหัวใจ แล้วก็กลายเป็นว่าทุกคนยอมรับร่วมกันถึงความรู้สึกมวลรวมเช่นนี้ คิดเล่นๆ ว่าถ้าไปบอกใครๆ ว่าเราเจ็บที่สมอง ก็อาจฟังดูไม่โรแมนติกหรือไม่ลึกซึ้งเท่ากับการบอกว่าเราเจ็บตรงหัวใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาไทยด้วยแล้ว เราใช้ความรู้สึกเชื่อมโยงกับหัวใจมากจนเราอาจไม่ทันสังเกต เสียใจ ปวดใจ เจ็บใจ ขาดใจ บาดใจ ถูกใจ ทำใจ ใดๆ ก็ล้วนแต่เกี่ยวกับความรู้สึกในหัวใจ
กระนั้นก็ตาม หลายครั้งหลายหนเราก็ปฏิบัติต่อคนอื่นราวกับเขาไม่มีหัวใจไว้เจ็บปวดเหมือนที่เราเจ็บ เราดูหมิ่นดูแคลนกระทั่งรังเกียจหัวใจของเขาที่มีความรักให้กับคนอีกคนหนึ่งเพียงเพราะเขารักคนเพศเดียวกัน หรือรักคนได้ทุกเพศสภาพ หัวใจรักของเขาไม่ใช่สิ่งที่เราใส่ใจ เรากลับไปใส่ใจว่าเขาเป็นเพศใด และมีอวัยวะเพศแบบใด เสมือนว่าอวัยวะเพศมีความรู้สึกได้ ในขณะที่หัวใจนั้น… ไม่อาจมี
ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของผู้เขียน คำถามเหล่านี้ไม่เคยหมดไป “ทำไมถึงรักชอบคนเพศเดียวกัน แล้วมีความสัมพันธ์กันยังไง” “เพศเดียวกันรักกันไปก็ไม่ยั่งยืนหรอก เดี๋ยวผู้หญิงเขาก็กลับไปคบกับผู้ชาย” (หรือเดี๋ยวผู้ชายเขาก็หันไปคบกับผู้หญิง)
แทนคำตอบยืดยาว วันนี้เรามองด้วยตาก็เห็นว่า ไม่ว่าใครจะมีเพศใด เขาต่างก็รักกันได้ เลิกกันได้ ความสั้นยาวของความสัมพันธ์ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์ใดๆ กับเพศที่เลือกเป็น หรือเส้นทางที่เลือกเดิน ดังนั้นแล้วไม่ว่าเราจะตั้งคำถามอะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนที่เป็น LGBT หรือไม่ว่าจะเพศใดๆ ที่อยู่ในกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศ ขอให้เรายอมรับความจริงข้อหนึ่งให้ได้ด้วยว่า พวกเขา พวกเธอ ก็คือมนุษย์ที่รักกับมนุษย์ด้วยกัน ทุกคนมีหัวใจที่ไม่แตกต่างกัน และไม่เคยแตกต่าง ไม่ว่าจะวันนี้ หรือวันไหน
วิไลรัตน์ เอมเอี่ยม
บรรณาธิการบริหาร
