หลายคนสงสัยว่ารอยยิ้มที่เจิดจ้าเหมือนแสงตะวันนี้ เขาได้มันมาจากที่ไหน?

 

ทุกอย่างเริ่มต้นที่เมืองมาไซโอ (Maceio) เมืองหลวงของรัฐอาลาโกวัช (Alagoas) ทางตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิล

 

ที่นี่คือแคริบเบียนของบราซิลเลยทีเดียวเชียว แต่ที่มาของรอยยิ้มที่เจิดจ้านั้นไม่ได้มาจากท้องฟ้าสดใสทะเลสดสวยหรอก มันเกิดในหมู่บ้านที่ชื่อว่า ตราปิช ดา บาร์รา (Trapiche da Barra) ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับทะเลสาบที่ไม่ได้สวยใสแต่ยังเน่าเสียกับฟาเวลลา (Favella) ชุมชนแออัดของบราซิลที่เต็มไปด้วยความมืดมัวของชีวิต

 

โรแบร์โต เฟียร์มิโน บาร์โบซา เด โอลิเวรา เกิดในหมู่บ้านแห่งนี้ ในบ้านหลังเล็กๆ ที่มองเห็นสนามฟุตบอลเอสตาดิโอ เร เปเล (Estadio Rei Pele) สนามฟุตบอลของราชันย์แห่งเกมลูกหนังเปเลอยู่ไกลลิบๆ

 

เพราะสภาพแวดล้อมแบบนี้ทำให้แม่ของเขาพยายามที่จะหาทางปกป้องลูกชายไม่ให้ชีวิตต้องตกอยู่ในความมืดมนอนธการ เพราะบางครั้งการออกนอกบ้านครั้งหนึ่งอาจหมายถึงการที่ไม่มีโอกาสได้กลับมาบ้านอีกเลยตลอดไป

 

แต่ตามประสาเด็ก ใครก็อยากเล่นใช่ไหม

 

ทุกๆ วันหลังคาบ้านของเฟียร์มิโนจะมีเสียงดังเกิดขึ้น เสียงนั้นเกิดจากการที่เพื่อนๆ เอาก้อนหินปาใส่เพื่อเป็นการชวนให้ออกมาเล่นฟุตบอลด้วยกัน เพียงแต่ความที่แม่หวงทำให้การจะออกมาเล่นกับเพื่อนนอกบ้านนั้นไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนัก

 

“เขาบ้าบอลมาก แต่เขาออกจากบ้านได้ยาก บางครั้งจะหนีออกมาเขาต้องกระโดดลงจากกำแพงมาเพื่อเล่นกับพวกเราในถนน มีครั้งหนึ่งที่เขาตกลงมาแล้วล้มจนต้องเย็บที่หัวเข่า ทุกวันนี้ยังมีแผลเป็นอยู่เลย” บรูโน บาร์บอซา ดอส ซานโตส เพื่อนในวัยเด็กของเฟียร์มิโนเล่าความหลังให้ฟัง

 

หนีบ่อยๆ เข้าโค้ชทีมแรกของเขาฟลาเมงกวินโญ (Flamenguinho) เลยตัดสินใจทำบันไดให้เขาปีนออกมาได้ง่ายขึ้น

 

เฟียร์มิโนหนีออกจากบ้านทั้งๆ ที่แม่ห้ามก็เพราะรักฟุตบอล ต่อให้ไม่มีลูกฟุตบอลมีแค่ส้มลูกเดียวเขาก็เล่นได้ เขาสามารถเดาะส้มแทนลูกบอลไปเรื่อยๆ ได้

 

“เขาเป็นคนเงียบๆ ขี้อาย เขาแค่ยิ้ม” คือสิ่งที่เพื่อนในวัยเด็กจำเขาได้ เช่นกันกับความเป็นคนมีน้ำใจ ถ่อมตัวไม่เคยโอ้อวดหรือไปกร่างใส่ใคร ทั้งๆ ที่ฝีเท้าในการเล่นฟุตบอลของเขาเข้าขั้นพรสวรรค์ ต่อให้เจอกับเด็กที่โตกว่าก็ไม่ใช่ปัญหา

 

และทุกคนจำได้ว่าความฝันของเฟียร์มิโนคือการเป็นนักฟุตบอลอาชีพ เขาอยากเล่นให้เก่งเหมือนโรนัลดินโญ ผู้ที่เล่นฟุตบอลด้วยรอยยิ้มเพื่อให้รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของทุกคน

 

แต่ก็ยังมีความฝันที่ซ้อนความฝันอีกชั้น เพราะการเป็นนักฟุตบอลอาชีพของเขานั้นคือหนทางที่จะทำให้แม่ พ่อ และน้องสาวได้ไปมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้

 

เรียกได้ว่าเป็นคนที่คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ โรแบร์โต เฟียร์มิโน เป็นคนแบบนี้ตลอดมา และมันเป็นสิ่งที่ทุกคนจดจำเขาได้ดีตลอดไป

 

 

นับตั้งแต่ที่ย้ายมาจากฮอฟเฟนไฮม์ในฤดูร้อนของปี 2015 ที่มาด้วยชื่อเสียงของสตาร์ดาวรุ่งของบุนเดสลีกาที่น่าจับตามองมากที่สุดคนหนึ่ง เฟียร์มิโนสร้างผลงานเป็นที่ประจักษ์มาแล้วมากมาย

           

109 ประตู 79 แอสซิสต์ สำหรับกองหน้าถือว่าไม่ขี้เหร่เลย

           

ไม่นับการเล่นในฉบับ ‘Joga Bonito’ ที่สามารถสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนด้วยการเล่นฟุตบอลให้เป็นศิลปะ แต่งแต้มสีสันด้วยลูกเล่นนิดๆ หน่อยๆ ใครเห็นก็หลงรัก

           

จะมีนักฟุตบอลสักกี่คนที่ทำให้เด็กๆ ต้องมาหัดลองเล่นท่าตระกูล ‘No-look’?

 

จะมีนักฟุตบอลสักคนกี่คนที่แฟนๆ รอลุ้นว่าจะโชว์ท่าดีใจแบบไหนออกมา?

 

เฟียร์มิโนเป็นนักฟุตบอลที่มีไหวพริบในการเล่นสูงมาก และเขาสามารถตีความการเล่นในตำแหน่งของกองหน้า ‘หมายเลข 9’ ออกมาในแบบใหม่ที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน

 

หมายเลข 9 ของเฟียร์มิโนคือกองหน้าที่ไม่ได้มีหน้าที่เพียงการทำประตู แต่ยังเป็นคนที่เล่นเกมรับจากแดนบน เป็นคนสร้างแรงกดดันให้กับคู่แข่ง เป็นคนจุดประกายให้ทีมเดินหน้าใส่คู่ต่อสู้ และยังคอยลงมารับบอล เชื่อมเกม เป็นคนร้อยรัดทีมทั้งทีมเข้าด้วยกัน ไม่ว่าจะในยามที่มีบอลหรือไม่มีบอลก็ตาม

 

สิ่งที่ยากที่สุดคือการที่เขาทำทุกอย่างให้มันดูง่ายที่สุดทั้งๆ ที่ทั้งหมดที่ทำคือการเล่นที่ยากที่สุด ไม่ใช่ใครจะทำได้และอาจจะไม่มีใครทำได้ในแบบเดียวกัน

 

มากกว่าทักษะ คือหัวใจที่ใหญ่กว่ามหาสมุทร เฟียร์มิโนอุทิศตนให้กับทีมโดยไม่เคยเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวเลย

   

เล่นกองหน้าใครก็รู้ว่าต้องยิงประตู แต่สำหรับเฟียร์มิโนแล้วสิ่งที่สำคัญกว่าคือชัยชนะและความสำเร็จของทีม ดังนั้นต่อให้เขามีโอกาสแต่มองเห็นแล้วว่าเพื่อนมีโอกาสที่ดีกว่า เขาจะส่งต่อมันให้กับเพื่อนได้อย่างไม่ลังเล (และนั่นเป็นเหตุผลที่จำนวนแอสซิสต์ของเขาใกล้เคียงกับจำนวนประตูที่ทำได้)

 

 

เขายังเป็นโซ่ข้อกลางที่เชื่อมระหว่าง ซาดิโอ มาเน และ โมฮัมเหม็ด ซาลาห์ สองสตาร์เพื่อนร่วมทีมที่มีความแตกต่างในบุคลิกและสไตล์การเล่น และมักจะมีอาการชอบแข่งขันกันเองในสนาม

           

มีครั้งหนึ่งที่มาเนเกิดโมโหซาลาห์อย่างรุนแรงชนิดที่เรียกได้ว่าภูเขาไฟระเบิดในเกมกับเบิร์นลีย์ หลังจากที่ฝ่ายหลังเลือกที่จะตัดสินใจยิงเองทั้งๆ ที่กองหน้าชาวเซเนกัลอยู่ในตำแหน่งที่ดีและมุมเปิดกว้างกว่า เมื่อถูกเปลี่ยนตัวออกจากสนามมาเนถึงกับโวยใส่คล็อปป์และออกอาการหัวเสียอย่างหนักจนเพื่อนต้องมาปลอบ

           

ช็อตนี้ใครเห็นก็ว่าทีมแตกแน่ แต่มันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น

           

ท่ามกลางเพื่อนที่มาคอยปลอบและทำให้สงบก็คือเฟียร์มิโน ก่อนจะมีภาพเบื้องหลังจบเกมในช่วงที่นักฟุตบอลเดินกลับเข้าห้องแต่งตัวที่เฟียร์มิโนทำหน้าอมยิ้มกลั้นขำเพราะข้างหลังเขาคือเพื่อนที่ยังอารมณ์ค้างโมโหจากในเกมอยู่

           

สุดท้ายมาเนก็หายโมโหและค่อยๆ กลับมาคืนดีกับซาลาห์ ซึ่งถ้าไม่มีเฟียร์มิโนก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร และเรื่องนี้ก็เป็นตัวอย่างถึงคุณค่าของกองหน้าชาวบราซิลที่มีต่อทีมที่มากกว่าแค่เรื่องของผลงานในสนาม

           

เพราะเขาสามประสานนี้จึงเป็นสามประสานที่ดีและยอดเยี่ยมที่สุดในความทรงจำของแฟนลิเวอร์พูล  

           

และเพราะการเล่นแบบไม่มีคำว่าเห็นแก่ตัวคือสิ่งที่ทำให้เฟียร์มิโนเป็นที่รักของทุกคน ในความหมายของคำว่าทุกคนจริงๆ

           

แม้กระทั่งการตัดสินใจที่จะบอกลา เฟียร์มิโนซึ่งสามารถจะตัดสินใจต่อสัญญากับทีมได้อย่างแน่นอนเพราะ เจอร์เกน คล็อปป์ นายใหญ่ต้องการจะรั้งตัวไว้อยู่แล้ว แต่เขาก็เลือกที่จะไปเพราะมองเห็นว่าทีมต้องการความเปลี่ยนแปลง จึงตัดสินใจเข้าไปแจ้งความประสงค์ด้วยตัวเอง เพราะเชื่อว่านี่คือหนทางที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย

           

เรียกว่าคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองในทุกวินาที

           

เพราะเป็นคนแบบนี้ทำให้บทเพลง ‘Si Señor’ เพลงประจำตัวของเฟียร์มิโนดังขึ้นเสมอไม่ว่าลิเวอร์พูลจะลงแข่งที่ไหนหรือเมื่อไร ไม่ว่าวันนั้นกองหน้าหมายเลข 9 คนนี้จะลงสนามหรือไม่ก็ไม่สำคัญ

           

แฟนๆ ก็แค่อยากร้องเพราะอยากให้รู้ว่ารัก

 

 

ในเกมที่ลิเวอร์พูลบุกไปเยือนเลสเตอร์ ซิตี้ หลังลิเวอร์พูลทำประตูที่ 2 ได้ บทเพลงนี้ก็ดังขึ้นยาวนานกว่า 10 นาที นำมาซึ่งรอยยิ้มของ ‘บ็อบบี’ ที่ยังไม่ฟิตดีและนั่งอยู่บนม้านั่งข้างสนาม

           

“ผมจำไม่ได้ว่าผมได้ยินเพลงนี้ครั้งแรกที่ไหน แต่รู้ว่าแฟนๆ คิดเพลงนี้ให้เพื่อนผมแล้ว มันทำให้ผมมีความสุขมาก เพราะมันคือสัญลักษณ์ที่มีความหมายว่าพวกเขารักผม ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ เพลงจะมอบความกล้าหาญให้ผมพยายามทุ่มเทให้มากขึ้นอีก ทั้งเพื่อทีมและเพื่อตัวผมเอง” เฟียร์มิโนกล่าวถึงเพลงนี้

           

“สองวันก่อน ผมร้องเพลงนี้ในรถตอนที่อยู่กับครอบครัว ลูกๆ ของผมขอให้ผมเปิดเพลงนี้ได้ไหม เราจะได้ร้องเพลงไปด้วยกัน”

           

วันนี้ที่แอนฟิลด์ ทุกคนจะร้องเพลง Si Señor ไปด้วยกัน

           

ด้วยรอยยิ้มและน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม