อองตวน ปินโต มวยไทย เชื้อสายฝรั่งเศส “การถูกน็อกไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด” และ “รู้ไหมว่าการจะน็อกใครสักคนมันยากแค่ไหน”

มวยไทย เป็นหนึ่งในความภูมิใจ และช่วยสร้างชื่อให้คนไทยเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก จึงไม่น่าแปลกใจที่คนจำนวนมากมายที่หลงใหล มวยไทย กลายเป็นชาวต่างชาติจากทั่วทุกมุมโลก

อองตวน ปินโต สร้างชื่อจากการเป็น นัก มวยไทย ชาวฝรั่งเศสที่ทั้งฝีมือดี หน้าตาหล่อเหลา และพูดได้ถึง 3 ภาษา นอกจากนั้นยังเป็นนายแบบ เป็นนักแสดงที่ผ่านละครทีวีมาแล้ว และยังร้องเพลงดีถึงขนาดผ่านเวที The Mask Singer หน้ากากนักร้อง มาแล้วเช่นกัน

ถ้าได้ฟัง โบ สาวิตรี คุยกับ อองตวน ปินโต ในรายการ We Need To Talk Podcast จะได้ยินว่า เขาเป็นชาวฝรั่งเศสที่พูดทั้งอังกฤษและไทยได้อย่างคล่องแคล่วชัดเจน แถมยังเป็นชายหนุ่มที่น่ารักและทัศนคติหล่อมากๆ อีกด้วย

03.39

ภาษาเป็นอุปสรรคด่านแรกเสมอสำหรับผู้มาจากต่างถิ่น

ตอนมาถึงใหม่ๆ ยังไม่เข้าโรงเรียนทันทีนะครับ เพราะพูดไม่ได้เลยทั้งอังกฤษทั้งไทย เลยเริ่มจากการเรียนภาษาอังกฤษก่อน เรียนอยู่ 2 เดือนก็ยังไม่ค่อยได้ ก็เลยเริ่มไปโรงเรียน ปรากฏว่าพูดไทยได้ก่อนพูดอังกฤษอีกครับ

แต่มาพูดไทยคล่องจริงๆ คือตอนเข้ายิมแล้วเริ่มเทรนครับ เพราะได้คุยกับเพื่อนๆ ที่เทรนด้วยกันเยอะ อย่างตอนซิตอัพเพื่อนจะให้เรานับ หนึ่ง สอง สาม และถ้านับผิด มันจะให้เราไปเริ่มนับหนึ่งใหม่ (หัวเราะ) เราก็จะพยายามมากขึ้น ผิดไม่ได้ ไม่งั้นโดนลงโทษ

ตอนมาถึงใหม่ๆ ผมอายุประมาณ 12 ก็เป็นวัยที่ไม่ยากกับการเรียนภาษาใหม่ เพื่อนๆ ก็พยายามสอนเราพูดด้วย มันเลยกลายเป็นสนุกดี ผมมีน้องชายคนหนึ่งซึ่งสนิทกันมาก ยิ่งย้ายมาอยู่ต่างประเทศแบบนี้ยิ่งสนิทกันใหญ่ เพราะเราต้องเจอเรื่องราวต่างๆ ด้วยกัน และช่วงที่ยังพูดไทยไม่ได้ เราก็จะมีแค่กันและกันนี่แหละครับ ที่จริงผมมีพี่สาวอีกคนหนึ่ง แต่ตอนเราจะย้ายมาอยู่เมืองไทยตอนนั้นเธออายุ 17 แล้ว และตัดสินใจไม่ย้ายมากับเรา ทุกวันนี้เธอยังอยู่ฝรั่งเศส แต่ก็จะมาเยี่ยมพวกเราปีละครั้งครับ

06.09

ทำไมชาวฝรั่งเศสครอบครัวหนึ่งจึงย้ายรกรากมาอยู่เมืองไทย

บ้านเกิดผมคือ เมืองตูลูซ อยู่ทางตอนใต้ของฝรั่งเศส แถบนั้นจะสวยและอากาศดีครับ เป็นที่ที่คนจะไปเที่ยวพักผ่อนกันเยอะ

พ่อแม่ผมเดินทางไปทำงานมาทั่วโลก แม่ผมชอบเมืองไทย พ่อผมก็ชอบเมืองไทย แต่ชอบแอฟริกาใต้มากกว่า แต่เมื่อต้องตัดสินใจย้ายบ้าน ตอนนั้นแอฟริกาใต้ไม่ค่อยปลอดภัยนัก เราจึงมาเมืองไทยครับ

ช่วงนั้นเรามาเมืองไทยกันทุกปีอยู่แล้ว มาทีก็อยู่สามสี่เดือน เพราะฉะนั้น ครั้งแรกที่พ่อแม่บอกว่าเราจะย้ายมาอยู่นี่ ผมกับน้องก็ เย้ ดีใจ เหมือนได้ปิดเทอมแบบไม่มีที่สิ้นสุด (หัวเราะ) ปีแรกที่ยังไม่ต้องไปโรงเรียนนี่คือสวรรค์เลยครับ ชีวิตมีแต่การไปว่ายน้ำ แล้วก็การเล่น มีความสุขมาก

ปีแรกที่ย้ายมาเราไปอยู่ที่ บางสะพาน ประจวบคีรีขันธ์ เพราะพ่อผมชอบกีฬาและกิจกรรมแอดเวนเจอร์ พวกปีนผา ล่องแพ พายเรือแคนู พอทำการบ้านดูก็พบว่าที่นั่นเหมาะมาก เพราะมีทั้งทะเลและภูเขาที่อยู่ห่างกันแค่ขับรถ 5 นาที และมันไม่ใช่แหล่งที่นักท่องเที่ยวชุกชุมมากเกินไป มันค่อนข้างสงบดี

08.39

ชีวิตและการปรับตัวของหนุ่มน้อยชาวฝรั่งเศสในโรงเรียนและสังคมไทย

ถ้าปีแรกก็อย่างที่บอกครับ มีแต่ความสนุก แต่พอปีต่อมาที่ต้องเข้าโรงเรียน อันนี้ยากแล้ว ทั้งการเรียน ทั้งการเข้าสังคม หลักๆ ก็เพราะเราพูดภาษาไม่ได้ และเป็นเด็กฝรั่งคนเดียวในเด็กไทยจำนวน เท่าไรล่ะ สองพันคนมั้งครับ แต่ก็โชคดีที่ได้เพื่อนคนหนึ่งซึ่งต่อมาก็สนิทกัน และยังเป็นเพื่อนกันจนถึงทุกวันนี้ ผมว่าคงเป็นเพราะเราเป็นพวก Outsider เหมือนกัน และเราก็จะเป็น Outsider เสมอนะ คือต่อให้เราพูดไทยเก่งขึ้นอีกแค่ไหน ในสายตาคนไทย เราก็ยังไม่ใช่พวกเดียวกับเขาอยู่ดี ซึ่งนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่แย่เสมอไปนะครับ เพราะมันจะช่วยคอยย้ำว่าเราเป็นใคร และช่วยเตือนว่าอย่าพยายามเป็นในสิ่งที่เราไม่ได้เป็น แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็รู้สึกเสมอว่าเมืองไทยเป็นบ้านของผมนะ เพราะเราเติบโตขึ้นมาที่นี่

11.11

ก้าวเข้าสังเวียนหมัด โดยไม่ได้มุ่งมาดว่าจะเป็นนักมวย

ตอนเด็กๆ ผมแค่ชอบไปโรงเรียนเพราะผมชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆ แต่ถามว่ารู้ไหมว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ไม่รู้เลยครับ ผมรู้แต่ว่าผมชอบกีฬามาตั้งแต่เด็ก และการชก มวยไทยก็สนุกดี แถมได้สตางค์ใช้ด้วย

ผมเริ่มเข้าไปสู่โลกของมวยไทยแค่เพราะว่าบ้านผมอยู่ติดกับค่ายมวย เท่านั้นเอง มันคือช่วงปีแรกที่เล่าให้ฟังแหละครับ ยังพูดภาษาไม่ได้ ยังไม่มีเพื่อน ผมกับน้องชายก็เป็นแค่เด็กที่อยากมีเพื่อนแค่นั้น เราก็วิ่งเข้าวิ่งออกค่ายมวยข้างบ้านเพื่อหาเพื่อนเล่น ก็ไปเล่นกับเขา ไปเตะกระสอบกับเขา แล้วก็เล่นอีก ไม่ได้เทรนอะไรจริงจังเพราะเรายังเด็กอยู่ ในเวลานั้นไม่ได้คิดไปไกลถึงขนาดว่าจะชกมวยไทยเป็นอาชีพ มันเป็นแค่สิ่งที่คนแถวนั้นทำ คือทุกคนที่มาที่นี่ก็ชกมวยกันหมด มันเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่เรื่องพิเศษอะไรเลย

ผมไม่มีแม้กระทั่งโมเมนต์ที่บอกตัวเองว่า เอาล่ะ นี่แหละคือสิ่งที่อยากทำไปตลอดชีวิต ไม่มีนะครับ แต่ผมแค่ค่อยๆ รู้สึกรักมันมากขึ้นเรื่อยๆ ก็แค่นั้นเอง

13.26

ก้าวแรกสู่สังเวียน… ในฐานะนักมวยจริงๆ

แม้แต่การขึ้นชกมวยไทยครั้งแรกก็ยังไม่ใช่สิ่งที่วางแผนเอาไว้ ตอนนั้นผมเริ่มเทรนไปประมาณเดือนหนึ่ง ครูก็บอกว่า เอ้า ขึ้นชกได้แล้ว ผมก็ เขาบอกให้ทำก็ทำอะ คือเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร สำหรับเรามันคือการเล่นสนุกทั้งนั้น

ขึ้นชกครั้งแรกผมชนะด้วยนะ ชนะคะแนน คู่ชกก็เป็นเด็กงงๆ คนหนึ่งเหมือนกันนี่ละครับ (หัวเราะ) มือใหม่เหมือนผมนี่แหละ แต่สักประมาณครั้งที่สามคือเริ่มจริงจัง เพราะต้องชกกับคนที่โตกว่าและมีประสบการณ์มากกว่า ตอนนั้นคือกลัวเลยครับ เพราะเขาเตะมาแรงเลยอะ แบบ เฮ้ย นี่มันของจริงแล้ว (หัวเราะ) ผลเหรอครับ พ่ายแพ้ยับเยิน หนีเข้ามุมเลยอะ กรรมการต้องยุติการชก เพราะผมแบบ ไม่เอาแล้ว ไม่สู้แล้ว (หัวเราะ)

14.41

คุณสมบัติที่สำคัญที่สุดของนักมวยอาชีพ

วินัยครับ สำคัญที่สุด วินัยและความทุ่มเท บางคนอาจคิดว่าคือความแข็งแรงของร่างกายและความว่องไว หรืออะไรก็ตามที แต่ผมคิดว่ามันคือสิ่งนี้

คุณต้องลุกขึ้นมาซ้อมในวันที่คุณไม่อยากซ้อม คุณต้องพร้อมทำในสิ่งที่คนอื่นไม่อยากทำ มันคือเรื่องของการพยายามฝ่าฟันความยากลำบาก และความสม่ำเสมอต่างหาก

“You have to be able to work when you don’t want to work.
You have to do things when other people don’t wanna do things.
It’s about going through hard times and keep doing it.”

16.34

ครั้งแรกที่ถูกน็อกเอาต์ และครั้งแรกที่ชนะน็อกเอาต์

โดนน็อกนี่ 2 ครั้งครับ ความรู้สึกของการโดนน็อกเอาต์นี่มันไม่ได้เจ็บนะ เคยเป็นลมไหมครับ นั่นแหละ เหมือนกัน คือมันจะวูบไปเลย แล้วรู้ตัวอีกทีคือ… เกิดอะไรขึ้นอะ (หัวเราะ) การถูกน็อกเอาต์จึงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด แต่ไอ้การที่โดนต่อยแล้วไม่น็อก แต่ถูกไล่ถลุงไปเรื่อยๆ นั่นแหละครับ เจ็บของจริง

สัญชาติญาณของผมคือ เมื่อไรที่ร่วง เราจะต้องพยายามลุกขึ้นยืนให้เร็วที่สุด เพราะไม่งั้นกรรมการจะเริ่มนับ แล้วเราจะเสียคะแนน

ส่วนครั้งแรกที่ชนะน็อกเอาต์ ดีใจไหมน่ะเหรอ ผมประหลาดใจมากกว่านะ ตอนนั้นยังเด็กอยู่ อะไรคือการชนะน็อกยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ผมว่าที่ผมชนะครั้งนั้นเป็นเพราะคู่ต่อสู้ถอดใจมากกว่า ที่จริงการจะต่อยใครจนสลบเป็นเรื่องยากมากนะครับ มันต้องใช้แรงเยอะมาก การจะน็อกใครสักคนที่ยืนนิ่งๆ นี่ก็ยากแล้ว จะน็อกคนที่คอยหลบเรายิ่งยากกว่า และจะน็อกคนที่สู้กลับนี่ยิ่งยากที่สุดเลย

19.02

เป็นนักมวยรูปหล่องานก็จะเยอะหน่อย

ชกมวยไทยมาได้พักหนึ่ง พออายุสัก 15-16 ก็เริ่มมีงานถ่ายแบบเข้ามาบ้าง ก็สนุกดีนะครับ ก็ทำเรื่อยๆ เป็นงานพิเศษ ผมเคยได้ลองเล่นละครด้วย ก็สนุกอีกครับ อยากเล่นอีกไหม อยากนะครับ แต่ไม่อยากเล่นบทที่ต้องใช้เวลาถ่ายทำเยอะหรือนานเกินไป เพราะผมกลัวว่ามันจะกระทบการชกมวย ถ้าเป็นบทเล็กๆ ใช้เวลาไม่มาก หรือเป็นบทน่าสนใจที่ไม่เหมือนตัวตนผมเลยอะไรแบบนี้ ผมว่ามันก็ท้าทายดีนะครับ

21.42

จากนักมวยอาชีพ สู่เจ้าของกิจการ Boxing Gym

การทำธุรกิจไม่ใช่สิ่งที่ห่างไกลจากตัวผมนะครับ ผมกับน้องชายทำธุรกิจกันมาแล้วหลายอย่าง แต่ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดก็คือยิมมวย ตอนนี้มี 2 สาขาแล้วครับ และกำลังพยายามหาช่องทางจะเปิดที่ต่างประเทศอยู่ด้วย ซึ่งมองไว้ที่บอสตันครับ

Pinto Fight Studio มีทั้งคลาสสำหรับคนที่ชกมวยจริงจัง อยากชกเป็นอาชีพ หรือเป็นมืออาชีพอยู่แล้วแต่อยากพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้น แต่เราก็มีคลาสสำหรับคนทั่วไปที่อยากลดน้ำหนัก อยากแข็งแรง จนกระทั่งคนที่อยากเรียนไว้เพื่อป้องกันตัว

ผมอยากให้มันเหมือนเป็นคอมมูนิตี้ที่รวมคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน เป็นที่ที่เขาจะมาทำกิจกรรมและทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆ เหมือนค่ายมวยข้างบ้านสมัยผมเด็กๆ นั่นแหละครับ ผมอยากให้ความรู้สึกอบอุ่นแบบนั้นเกิดขึ้นที่นี่

23.56

สำหรับคนไทยที่ยังไม่เคยลองมวยไทย

ไม่จำเป็นว่าต้องหัดชกเป็นอาชีพ แต่ในฐานะคนไทย ผมว่านี่เป็นสิ่งที่คุณควรลองสัมผัสสักครั้งในชีวิตนะครับ มันเป็นสมบัติของเรา เป็นสิ่งที่คนทั่วโลกรู้จักเรามากที่สุดอย่างหนึ่ง ที่สำคัญมันสนุกครับ หลายคนรู้สึกกลัว ส่วนใหญ่คือกลัวเจ็บ แต่เราก็ไม่ต้องหัดไปชกกับใครนี่ แค่ใช้มันเป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่งก็ได้ครับ

24.48

สิ่งที่ได้ค้นพบเกี่ยวกับตัวเอง และมันเปลี่ยนชีวิต

เป็นสิ่งที่การต่อสู้ช่วยสอนผมเลย ตอนฝึกมวยสมัยก่อน ความที่ยังเด็ก และเป็นคนต่างชาติ ก็จะได้ยินคำพูดประเภทที่ว่า ทำไม่ได้หรอก ไม่สำเร็จหรอก มาตลอด และผมก็เชื่ออย่างที่ทุกคนพูดอยู่นานมาก คำพูดสวยๆ ที่เขาพูดกันประมาณว่า “ยิ่งมีคนบอกว่าเราทำไม่ได้ ก็ยิ่งต้องพิสูจน์ว่าพวกเขาพูดผิด” อะไรนั่น มันฟังดูดีนะครับ แต่มันทำยากกว่าพูดมากๆ เลย โดยเฉพาะถ้าเรายังเด็ก

แต่เรื่องของเรื่องคือ ผมก็ยังคงพยายามของผมไปเรื่อยๆ นะ ไม่ใช่เพราะต้องการพิสูจน์ว่าที่ทุกคนพูดนั้นผิด แต่ผมแค่อยากได้ความรู้สึกว่า เอาน่ะ ถึงจะไม่ได้ดีมาก แต่เราก็ยังไม่แย่นัก เท่านั้นเองครับ และการที่เราสู้ไปเรื่อยๆ นั่นแหละที่ทำให้ในที่สุดเราได้พบว่า ที่จริงเราทำได้ดีกว่าที่ทุกคนสบประมาทเอาไว้

“For so long I believed what people said about me, that I wouldn’t make it, that I wasn’t good enough. But I just kept fighting. Not because I wanna prove them wrong, but I just wanna feel that, okay, I’m not that great, but I’m not that bad either.”

ถ้าคุณชอบพอดแคสต์เอพิโสดนี้ คุณน่าจะชอบ…