พี่เป๋า วงนั่งเล่น “แม้ทุกวันจะไม่ใช่วันดีๆ แต่ถ้ามองให้ดี สิ่งดีๆ มีอยู่ทุกวัน”

เล่าสู่กันฟัง – เบิร์ด ธงไชย, ขอให้เหมือนเดิม – บูโดกัน, แค่มี – พลพล, ประเทือง – ไท ธนาวุฒิ, โอ้ใจเอ๋ย – ปั่น ไพบูลย์เกียรติ นี่คือส่วนหนึ่งของเพลงที่แต่งโดย เป๋า-กมลศักดิ์ สุนทานนท์ นักแต่งเพลงที่สร้างผลงานที่มีชื่อเสียงเอาไว้มากมาย

แต่ในวันนี้ เป๋า กมลศักดิ์ ในวัย 60 ปี เลือกที่จะถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองคิดผ่านบทเพลง และเล่นดนตรีกับเพื่อนที่เข้าใจในชื่อ วงนั่งเล่น วงดนตรีที่พูดถึงเรื่องชีวิตอย่างเข้าใจ และถ่ายทอดออกมาอย่างรื่นรมย์

เรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตของเขาบอกความจริงอะไร และดนตรีให้อะไรกับเขาในวันนี้บ้าง

ความสำคัญของเสียงเพลง

ดนตรีหรือเพลงคือศิลปะ ศิลปะกับชีวิตเป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ได้ มันส่งเสริมกันในทุกสถานการณ์ ดูได้จากชีวิตประจำวันของคนเรา การแต่งตัวเป็นศิลปะ การพูดจาเป็นศิลปะ หรือแม้กระทั่งการขับรถก็ยังเป็นศิลปะ เสียงเพลงอยู่กับเราได้ในทุกสถานการณ์ มีความสุข มีความรัก อกหัก ตื่นเต้น กลัว ลองคิดถึงเพลงประกอบที่แทรกอยู่ในทุกฉากของหนัง เพียงแต่เราอาจไม่รู้สึกตัวว่ามันมีอยู่ก็เท่านั้นเอง

ความสุขในการทำวงนั่งเล่น

พี่เริ่มเข้าใจว่าคนเล่นดนตรีไม่จำเป็นต้องเก่งก็ได้ เพียงแต่ให้เราเข้าใจและเป็นธรรมชาติที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ เพราะสำหรับพี่ ดนตรีมันคือการเลียนเสียงธรรมชาติที่มีจังหวะ เหมือนนักแสดงที่เรารู้สึกว่าเขาเล่นดี นั่นเพราะเขามีความเป็นธรรมชาติ

มนุษย์ถือว่าเป็นสัตว์ฝูง พี่เชื่อว่าสุดท้ายแล้วนกมันก็อยู่กับนก ปลามันก็อยู่กับปลา มันรู้สึกสบายใจ เช่นเดียวกันกับคน ถ้าเราได้อยู่กับคนที่เป็นฝูงเดียวกัน อย่างคนที่เข้ามาดูวงนั่งเล่นเป็นคนที่ชอบวงเราและชอบเรื่องราวที่เพลงกำลังสื่อสาร ถ้าเราได้อยู่กับพวกเขา ได้ร้องเพลง หัวเราะ พูดคุย ถ่ายรูป มันก็เป็นความสุข

ชีวิตเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ถ้าเราทำความเข้าใจกับมัน

ทุกอย่างในชีวิตเราสามารถลิขิตเองได้ ถ้าเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกนี้มันก็ตั้งอยู่ เกิดขึ้น และดับไป ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์หรือความสุข และทั้งสองสิ่งนี้เราเป็นคนเลือกเองได้ว่าจะมองมันในแง่บวกหรือแง่ลบ

จิตใจของมนุษย์คล้ายกับคลื่นวิทยุ มีทั้งคลื่นรับและคลื่นส่ง ถ้าเราตั้งรับไว้แต่เรื่องดี มันก็จะมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามา แต่ถ้าเราตั้งเครื่องรับไว้แต่เรื่องร้าย มันก็จะมีแต่เรื่องร้ายๆ เข้ามา ดังนั้นถ้าเราเลือกแล้วว่าจะรับสิ่งไหน อย่างอื่นที่เข้ามาก็จะอยู่ได้ไม่นานแล้วมันก็จะออกไป สมมติเรามองต้นไม้ต้นหนึ่งแบบคนมองโลกในแง่บวก เราคงรู้สึกว่ามันดีที่ให้ร่มเงาและออกซิเจน แต่ถ้าเราคิดในแง่ลบ เราอาจมองว่ามันเกะกะ ใบก็ร่วง ต้องมานั่งเสียเวลากวาด เห็นไหม มันอยู่ที่วิธีคิด ชีวิตมันเป็นเช่นนั้น เรื่องพวกนี้คนที่เข้าใจเร็วจะยิ่งได้เปรียบ

เพลงของวงนั่งเล่นกำลังบอกอะไรคนฟัง

เพลง สายลม พี่อยากบอกว่าสุขกับทุกข์มันมาแล้วก็ไป วันที่มีความทุกข์หรือมีความสุขมันก็เป็นแค่วันวันหนึ่ง แต่วันที่สำคัญคือวันที่เราเข้าใจมันต่างหาก

เพลง Dream ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร อายุเท่าไร ก็อยากให้มีฝันต่อไป เพราะตอนเด็กๆ พี่เคยเข้าใจว่าความฝันมีได้แค่ฝันเดียว คือฝันว่าอยากเป็นอะไร เช่น ฝันอยากเป็นทหาร ถ้าได้เป็นทหารแล้วทุกอย่างก็จบ แต่มาวันนี้พี่เพิ่งรู้ว่าไม่ว่าคุณจะมีอายุเท่าไร คุณก็มีความฝันต่อไปได้เรื่อยๆ

เพลง Something Good ทุกๆ วันอาจจะไม่ใช่วันดีๆ แต่ถ้ามองดีๆ มันจะมีสิ่งดีๆ อยู่ในทุกๆ วัน

ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนเป็นเรื่องสมมติ

ทุกวันนี้ที่มนุษย์ยังทะเลาะกัน ประเทศโน้นรบกับประเทศนี้ มันเป็นเพราะยังคงยึดติดกับความคิดที่ว่าตัวเราของเรา ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องสมมติ เพลง Imagine ของจอห์น เลนนอน บอกให้ทุกคนลองจินตนาการว่า ถ้าไม่มีประเทศ ไม่มีศาสนา โลกก็จะเป็นหนึ่งเดียว ทุกคนจะเป็นมนุษย์โลกเท่าเทียมกัน ลองคิดดูว่าถ้าวันหนึ่งชาวโลกต้องรบกับมนุษย์ต่างดาว พี่ว่าทุกคนอาจรวมใจกันได้นะ

เป้าหมายในอนาคต

ถ้าเป็นไปได้ ในฐานะของลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้า พี่อยากอุทิศเวลาส่วนที่เหลือมุ่งเข้าหาธรรมะเพื่อเตรียมตัวตายให้ที่ดีที่สุด เพราะกลัวว่าถ้าถึงวันหนึ่งที่ต้องตายจะมัวมานั่งเสียดายที่ตัวเองยังดีไม่พอ

สุดท้ายแล้วอยากบอกว่าพี่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด ไม่ได้เพิ่งมาดัดจริต มันสนใจมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่วันนั้นเรายังไม่ได้เข้าใจเท่าวันนี้ เพราะยังไม่มีประสบการณ์ ยังไม่ได้ตระหนัก ยังไม่เจอเรื่องราวในชีวิต และในวันนั้นถึงเราจะรู้ แต่เราก็แพ้