ครั้งแรกทีได้ดู Mine ซีรีส์เกาหลีรสแซ่บ ก็พานให้คิดว่านี่จะเป็นการเชือดเฉือนกันระหว่างสาวใหญ่ไฮโซในบรรยากาศเวอร์วังอลังการ แต่เมื่อผ่านไปได้ครึ่งทางก็เผยให้เห็นประเด็นหลักออกมาในโทน Empowering Women เจาะลึกบทบาทและหน้าที่ของผู้หญิงทั้งการเป็นแม่ เป็นเมีย ลามเลยไปถึงการเป็นหัวหน้าครอบครัว โดยศัตรูร้ายกาจที่ต้องฟาดฟันคือผู้ชายที่เคยไว้ใจที่สุด ทำให้ผู้เขียนนึกถึงหลายๆ เพลงของเจ้าแม่เพลงเฟมินีน ปาน-ธนพร แวกประยูร ที่บางช่วงบางตอนก็สะท้อนที่มาที่ไปและเหตุผลของตัวละครในเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว

*บทความนี้เนื้อหาบางอย่างของเรื่อง 

“ผู้หญิงทุกคนเอาแต่ใจ” เพลงสะท้อนชีวิตคุณนายใหญ่ประจำบ้าน 

“…แต่อยากให้รู้ ผู้หญิงทุกคนต้องเอาแต่ใจรู้ไหม อยากจะมีใครดูแลไม่ห่างกัน และอยากให้รู้ ผู้หญิงทุกคนอยากเป็นคนสำคัญ ของคนที่รักกันเท่านั้นเอง…”

คุณนายซุนฮเย

คฤหาสน์คาเดนซ่าหรูเลิศอลังการ แต่จริงๆ แล้วก็ไม่ต่างจากคุกที่ขังผู้คนอยู่ภายในกรงเกียรติยศ โดยนักโทษที่ถูกคุมขังยาวนานที่สุดก็คือคุณนายยังซุนฮเย หรือนายหญิงใหญ่ประจำบ้าน แม้จะแวดล้อมด้วยทรัพย์สินเงินทอง อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากกินอะไรก็ได้กิน แต่ไม่อาจชดเชยสิ่งที่ขาดหายไปจากใจเธอได้ นั่นคือความใส่ใจ คุณนายซุนฮเยจึงใช้วิธีแสดงออกด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด โหวกเหวกโวยวาย และถ่ายทอดไปสู่ฮันจินฮี ลูกสาวคนเดียวที่มีปัญหาในการควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเอง เธอเป็นเมียที่สามีนอกใจและแสดงออกชัดเจนว่ายังอาลัยชู้รักอยู่เสมอ เป็นแม่ที่มีลูกๆ ไม่เอาไหนจากความผิดพลาดของตัวเธอเอง

ฮันจินฮี

ทั้งหมดคือความทุกข์บนกองทองที่คุณนายซุนฮเยต้องแบกรับ เธอจึงทุ่มเทความรักไปให้กับนกยูงโนด็อก ซึ่งจริงๆ ก็คือภาพสะท้อนของชีวิตคุณนายเองนั่นแหละ ทั้งการที่ต้องอยู่ในกรง มีอาหารการกินอุดมสมบูรณ์ ต้องเลี้ยงลูกนกที่แม่นกตัวไหนมาไข่ทิ้งไว้ก็ไม่รู้ (แบบเดียวกับที่เธอเลี้ยงฮันจียง ลูกนอกสมรสของตระกูลฮโยวอน) หรือแม้กระทั่งการรำแพนผ่านสไตล์ชุดที่มีระบายที่คอ แสดงออกถึงสถานะและดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้าง

‘หวง’ ฉันหวง ฉันมาทวงของฉันคืน…จากใจคังจากยอง 

“…ไม่เคยร้อน ไม่เคยร้าย เครียดยังไงก็ไม่พาล ไม่รังแก ไม่ระราน แล้วให้มันแล้วไป แต่วันนี้ มีเหตุผล ขอเป็นคนไม่ห้ามใจ กล้าดียังไง มาขโมยของสำคัญ…”

คังจากยอง

การก้าวเข้ามาในคฤหาสน์คาเดนซ่าของคังจากยองดูเหมือนมาในรูปแบบนางร้ายเต็มพิกัด แต่เหตุผลที่แท้จริงก็คือการมาทวงฮาจุน ลูกชายที่ถูกพรากไปจากอก แม้ในตอนแรกคังจากยองอยากจะได้ทุกอย่างของซอฮีซู จนเป็นเหตุให้สะใภ้รองต้องแท้งลูก ตัวตนของคนหัวอกเดียวกันก็ค่อยๆ เผยออกมาว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา และเป็นเหยื่อความเห็นแก่ตัวของฮันจียงเหมือนกัน

ฮันจียง

แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่ในที่สุดคังจากยองก็ต้องยอมเสียสละของสำคัญให้กับซอฮีซู เพราะได้เห็นถึงความรักไร้เงื่อนไขที่สะใภ้รองมอบให้ลูกนอกไส้ของตัวเอง และเธอเองก็รู้ดีว่าได้พลาดช่วงเวลาสำคัญในชีวิตลูกไปแล้ว จึงร่วมมือดิสเครดิตอดีตคนรัก เพื่อทำแต้มต่อให้อดีตศัตรูที่ครั้งหนึ่งเคยรักคนผิดเหมือนๆ กัน และจบท้ายด้วยการรักผู้ชายคนเดียวกันอีกครั้ง นั่นก็คือฮาจุน ซึ่งทั้งคู่ตั้งใจจะเลี้ยงดูให้แตกต่างจากพ่อของเขาเอง  

คำขอร้องของก้อนหิน จองซอฮยอน ภายใต้ความเย็นชาคือผู้หญิงธรรดาที่มีหัวใจ 

“…จะทนฉันหรือเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า บนทางที่มันทอดยาว เธอจะเดินข้างฉัน ก้อนหินในมือของเธอ ขอเธอเพียงเท่านั้น จะตอบแทนเธอด้วยการรักเธอ…”

จองซอฮยอน

จองซอฮยอนคือภาพสะท้อนความคาดหวังในตัวสะใภ้ใหญ่ของตระกูล ผู้มีอันจะกินชาวเอเชียที่ต้องเพียบพร้อม รักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล แกร่งเรื่องในบ้าน และอาจจะลามไปถึงเรื่องนอกบ้านด้วย ซึ่งมักจะมาพร้อมกับความเหินห่างเย็นชาในบทบาทแม่และเมีย ยิ่งตัวจองซอฮยอนมีเพศวิถีที่แตกต่าง ยิ่งต้องสร้างเกราะป้องกันตัวจนทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับลูกเลี้ยงไม่ราบรื่น ส่วนสามีก็อยู่ด้วยกันเพราะหน้าที่เป็นหลัก ผู้เขียนชอบการวางคาแรกเตอร์ของสะใภ้ใหญ่ผ่านเสื้อผ้าหน้าผมที่ดูมัสคูลิน พร้อมจะแบกรับทุกปัญหาที่เข้ามา แต่ในเวลาที่ต้องทำหน้าที่สะใภ้ใหญ่เต็มรูปแบบ ก็ทำออกมาสวยโดยยังคงคาแรกเตอร์ความแกร่งได้อย่างดี 

ยิ่งเมื่อผนวกเข้ากับการแสดงของคิมซอฮยองยิ่งทำให้ตัวละครมีชีวิต มีเลือดเนื้อ เป็นผู้หญิงแข็งนอกอ่อนใน โดยเฉพาะในฉากที่ต้องเจอกับคนรักเก่าที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน มันไม่ได้มีความรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้อยากเป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้หญิงที่อ่อนไหวกับผู้หญิงด้วยกันมากกว่า สายตาและท่าทางมันมีทั้งความรัก ความปรารถนา และความลังเลที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง เพราะเธอรู้ดีว่าเดิมพันของเธอนั้นสูงมาก 

ทนไม่ไหวแต่ทน ความในใจของซอฮีซู

“…เจ็บปวดจนเอือมระอา เธอกลับไม่เคยละอาย ไม่หยุดทำตัวร้ายร้าย แต่มากขึ้นทุกที มองไปไกลไกลแล้วท้อเมื่อเธอก็ยังเป็นอย่างนี้ ถึงวันที่ตัดสินใจ…”

สะใภ้รองซอฮีซู

สะใภ้รองซอฮีซูคือตัวละครที่มีพัฒนาการมากที่สุดในเรื่อง จากผู้หญิงโลกสวยที่ชีวิตเกือบจะสมบูรณ์แบบ ได้พบความจริงว่าตัวเองแต่งงานกับปีศาจ แล้วค่อยๆ สะสมความแกร่ง หาทางหนีออกจากตะกูลฮโยวอนอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยได้รับความช่วยเหลือจากสะใภ้ใหญ่ 

พัฒนาการทางความคิดของซอฮีซูสื่อสารผ่านเสื้อผ้า ทั้งชุดเดรสลายดอกในวันที่ยังมองทุกอย่างสวยงาม เสื้อผ้าลายกราฟิกยุ่งเหยิงเมื่อจับได้ว่าสามีเอาคนรักเก่าเข้ามาในบ้าน และเสื้อผ้าเฉดสี 100% ในวันที่กลับมาแกร่งอีกครั้ง ต้อขอชื่นชมทีมเสื้อผ้าของซีรีส์เรื่องนี้ที่ใช้เสื้อผ้าในการสื่อสารได้ดีดับตัวละครแทบทุกตัว

ความเจ็บปวดของซอฮีซูคือการถูกหลอกใช้เป็นเครื่องมือไขว่คว้าสิ่งที่ฮันจียงต้องการ ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สมบัติเพราะพ่อสามีรักและเอ็นดูในตัวเธอ ลูกในท้องที่ฮันจียงหวังจะได้เป็นเจ้าของ แต่แล้วฮันจียงก็ต้องสูญเสียทุกสิ่ง เช่นเดียวกับเธอที่ต้องยอมละทิ้งทุกอย่าง เพื่อแลกกับฮาจุน ที่แม้จะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ก็เป็นแก้วตาดวงใจ หลายต่อหลายครั้งที่เธอยื่นข้อเสนอให้สามีลดละเลิกเรื่องเลวร้ายต่างๆ แต่ก็ไม่เป็นผล เธอจึงต้องเป็นคนหยุดเขาเอง แม้สิ่งนั้นจะทำให้เธอเจ็บปวดก็ตาม 

Mine เป็นซีรีส์ที่ดูสนุก แต่ถ้าจะให้คะแนนก็ขอให้แค่ระดับกลางๆ เพราะยังไปไม่สุดเท่าที่ควร ทั้งๆ ที่สามารถพัฒนาให้ลุ้นหายใจไม่ทั่วท้องได้ไม่แพ้ Sky Castle หรือ A World of Married Couple ส่วนที่ค่อนข้างขัดใจผู้เขียนก็คือทำให้ฮันจียงดูร้ายกาจ โค่นยากจนเหมือนเป็นลอร์ดโวลเดอมอร์จาก Harry Potter ทั้งที่ถ้าอยากมาแนวเพื่อนหญิงพลังหญิงขนาดนี้ ศัตรูตัวฉกาจน่าจะเป็นระบบกดทับเพศหญิงของสังคมเกาหลีมากกว่า 

ส่วนคนที่ก่อกรรมไว้มากที่สุดก็ต้องยกให้กับท่านประธานใหญ่ของฮโยวอน ที่แม้สร้างอาณาจักรธุรกิจใหญ่โต แต่ไม่อาจสร้างครอบครัวที่อบอุ่นได้ สุดท้ายก็ต้องฟื้นจากความตายมาชดใช้กรรมด้วยความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตที่เหลือ 

พิสูจน์อักษร: วรรษมล สิงหโกมล