Q: เหนื่อยจังเลยค่ะ ทำงานมาหลายปีก็ยังไม่ประสบความสำเร็จสักที พยายามแล้วนะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะต้องพยายามถึงเมื่อไร ยอดเขามันไกลเหลือเกินค่ะ จะไปต่อไม่ไหวแล้วนะคะ

A: ต้องบอกคุณอย่างหนึ่งว่า เออ…บางทีเราก็ไม่ประสบความสำเร็จครับ บางทีเราก็ไปไม่ถึงยอดเขาครับ ผมพูดจริง!

ที่ต้องบอกแบบนี้ก็เพราะว่าผมไม่อยากให้คุณกลัวหรือยึดติดกับคำว่าประสบความสำเร็จมาก มีคำหนึ่งที่ผมชอบมาก และคิดว่าโคตรจริงจนอยากแบ่งปันกับคุณก็คือคำว่า ‘Dare to fail’ กล้าที่จะล้มนี่แหละครับ ต่อให้บางทีมันเป็นการล้มหน้าคว่ำแล้วกลิ้งตกลงมาต่อก็เถอะ

ใน YouTube มีคนเคยรวมคลิปนางแบบที่ล้มกลางรันเวย์ อาชีพนางแบบเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของคนที่ต้องมีสมาธิสูง ใครว่าเป็นอาชีพง่ายๆ แค่เดินไปเดินมา ที่จริงคนทำอาชีพนี้ต้องพร้อมแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างชาญฉลาด เราชอบดูการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเวลาที่พวกเธอล้ม บางคนล้มไม่เป็นท่า และดูทรงแล้วต้องเจ็บมากแน่ๆ แต่ก็สามารถลุกขึ้นมาเดินแบบได้ต่อจนจบ นางแบบระดับโลกก็เคยล้มกันหมด (บางคนส้นสูงพลิกจนกลิ้งเลยก็มี) แต่การลุกและเดินต่ออย่างสง่างามทำให้พวกเธอยังอยู่รอดในอาชีพนี้ได้เต็มภาคภูมิ

นางแบบบางคนที่มีประสบการณ์สูงมาก นอกจากจะรู้ว่าวิธีการเดินให้สวยแล้ว ยังรู้ไปถึงว่า ถ้าจะล้ม จะล้มอย่างไรให้ไม่บาดเจ็บ ล้มแบบไหนดูไม่น่าเกลียด ลุกขึ้นแบบไหนถึงจะดูสง่า ต้องจัดระเบียบร่างกายแบบไหน

เช่นเดียวกัน เรามักเรียนรู้แต่วิธีการทำงานอย่างไรให้ประสบความสำเร็จ จะทะยานอย่างไรให้ไกลที่สุด แต่สิ่งสำคัญที่เราต้องเรียนรู้ให้มากพอกับเรื่องความสำเร็จคือ การรับมือกับความล้มเหลว เหมือนนางแบบที่ต้องรู้ทั้งการเดินให้สวย และการล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ให้สวย

ตอนเป็นเด็ก ก่อนที่เราจะเดินได้ เราเคยล้มลุกคลุกคลานมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ถ้าเราหยุดตัวเองตั้งแต่การล้มครั้งแรกๆ บางทีป่านนี้เราอาจจะเดินไม่ได้ วิ่งไม่ได้ กระโดดไม่ได้ ฯลฯ ก็เป็นได้ นั่นขนาดว่าตอนนั้นเราเด็กมากแล้ว และถ้าตอนนี้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วเราไม่ยอมลุกขึ้นใหม่ ก็เท่ากับเรายอมแพ้ตัวเองตอนเด็กด้วยซ้ำ

มันอยู่ที่ว่าเราอยากให้โลกจดจำเราในตอนที่ล้มไม่เป็นท่า หรือจำว่าเราลุกขึ้นยืนหยัดอย่างทระนง

ในโลกการทำงาน มันจะมีบางครั้งที่เราทำดีที่สุดแล้ว แต่ผลออกมาไม่ดีอย่างที่เราตั้งใจ และเราอาจจะเกิดคำถามว่า ต้องพยายามอีกเท่าไร (วะ) ถึงจะพอ ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องว่า ไม่ไหวแล้วโว้ย!

ถ้าเราทำเต็มกำลังความสามารถแล้ว แม้ผลออกมาไม่ดีเท่าที่เราหวัง แต่เราอย่าดูถูกตัวเอง เราต้องให้กำลังใจตัวเอง ควรภูมิใจตัวเองว่าเราได้ทำเต็มความสามารถ เต็มศักยภาพความเป็นมนุษย์ที่เรามี เราไม่ได้ดูถูกตัวเองด้วยการทำงานแบบถีบส่งให้มันเสร็จๆ ไปเสียหน่อยนี่ครับ ถ้าเราไม่เต็มที่สิค่อยน่าเสียใจว่าไม่ได้ใช้ศักยภาพของเราให้เต็มพลัง แต่นี่เต็มที่ของเราที่สุดแล้ว ณ เวลานั้น ด้วยประสบการณ์แบบนั้น วุฒิภาวะเท่านั้น ถ้าเราทำเต็มที่แล้ว น่าภูมิใจนะครับ

ถ้าเราทำเต็มที่ มันมีผลลัพธ์สองทางที่เป็นไปได้คือ สำเร็จอย่างที่ตั้งใจ กับไปไม่ถึงที่หวัง แต่ไม่มีคำว่าล้มเหลว แต่ถ้าเราทำไม่เต็มที่ มันมีผลลัพธ์สองทางที่เป็นไปได้คือ ผ่านพ้นไปได้แบบไม่มีอะไรน่าภูมิใจ กับล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า เห็นไหมครับว่ามันก็ยังมีข้อดีของความพยายามอยู่

วันนี้อาจไม่ใช่วันของเรา แต่ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่มีวันที่เป็นของเรา มันต้องการการสั่งสมประสบการณ์และเวลา ถ้าทุกอย่างถึงพร้อม มันก็จะถึงวันนั้นเอง ผมว่าอะไรที่มันได้มาง่ายเกินก็อาจทำให้เราไม่เห็นคุณค่าของมันนักก็ได้ครับ พยายามต่อไป

อย่างน้อยบนความพยายามอย่างถึงที่สุด เราก็คงได้เรียนรู้ว่าการทุ่มเทให้กับความฝันสักอย่างในชีวิตมันเป็นแบบนี้นี่เอง และถ้าผลมันไม่เหมือนอย่างที่หวัง อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้ว่าความผิดหวังมันเป็นอย่างไร ได้รู้อีกว่าทำแบบนี้มันไม่เวิร์ก ลองหาวิธีใหม่ไหม

อาจจะไม่ชนะ แต่เราก็ไม่แพ้

อาจจะไปไม่ถึงยอดเขา แต่เราก็ไม่ได้อยู่ที่เดิมอีกต่อไป

บางทีเวลาที่เรามัวแต่โฟกัสว่า โห…ทำไมฉันยังไม่ถึงยอดเขาสักที ทำไมมันไกลขนาดนี้ ฉันต้องเดินไปอีกเท่าไร มันทำให้เราลืมมองดูว่า เฮ้ย! แต่เมื่อวานเรายังมาไม่เท่านี้เลยนะ วันก่อนนั้นเรายังอยู่ตรงโน้นเลย หรือต่อให้พอก้มลงมาดูแล้ว เราจะก้าวมาจากเดิมได้ไม่กี่ก้าว แต่นั่นไงครับ เรามาไกลกว่าเดิมแล้วนะครับ

ผมคิดว่าแทนที่จะไปผูกใจไว้กับยอดเขาอย่างเดียวแล้วมันทำให้เรารู้สึกว่ามันโคตรไกลเลย ลองดูไหมครับว่าในแต่ละวันเรามีความสำเร็จเล็กๆ อะไรบ้าง วันนี้เรายิ้มให้เพื่อนร่วมงานนะ วันนี้โกรธอยากชกหน้าคนมากเลยนะ แต่ดับความโกรธได้ ทำให้ไม่ต้องอาละวาด วันนี้เราทำงานชิ้นนี้เสร็จนะ วันนี้เราทำเรื่องเดิมนะ แต่เราทำได้คล่องขึ้นอีก วันนี้เห็นป้ายเซลแต่ห้ามใจไม่ซื้อได้ เพราะเกินงบแล้ว วันนี้ดื่มน้ำครบ 8 แก้วได้ ฯลฯ ถ้าเรามองเห็นโมเมนต์ความสำเร็จเล็กๆ แบบนี้อยู่เสมอ เราจะพบว่า แต่ละวันเรามีเรื่องดีๆ อยู่ ชีวิตไม่ได้แย่เกินไปนี่ หรือถ้ามันดันแย่มาก แค่เราสามารถเอาตัวกลับไปถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย แล้วล้มตัวลงนอนได้อีกวันนี่ก็เป็นความสำเร็จแล้วนะครับ เพราะฉะนั้นชมตัวเองหน่อย แต่อันไหนเราทำไม่ดี เราก็ต้องสอนตัวเอง แล้ว ให้กำลังใจตัวเองที่จะเริ่มใหม่นะครับ อย่ามัวแต่ชมตัวเองอย่างเดียวนะ ฮ่าๆ

อย่ามัวแต่มองยอดเขาอย่างเดียว จนลืมว่าแต่ละก้าวเราไปเจออะไรที่สวยงามอยู่ข้างทางให้ชื่นชมอยู่

เอาเข้าจริง ไม่ว่าผลจะออกมาสำเร็จอย่างที่หวังไว้หรือไม่ สุดท้ายเราก็ต้องกลับมาพัฒนาตัวเองต่อไปอยู่ดี สำเร็จอย่างที่หวังก็ยังต้องพัฒนาตัวเองต่อไป ไม่หยุดตัวเองอยู่แค่ชัยชนะเพียงครั้งเดียว ไม่สำเร็จอย่างที่หวังก็ต้องพัฒนาตัวเองต่อไปเช่นกัน ไม่หยุดตัวเองอยู่แค่ความผิดหวังเพียงครั้งเดียวไม่ต่างกัน

ที่สุดแล้ว ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ครั้งใดครั้งหนึ่งมันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ ในชีวิตที่เราไม่ควรต้องยึดติด

เราจะดีใจหรือเสียใจกับผลลัพธ์ สุดท้ายเราก็ต้องก้าวต่อไปอยู่ดีว่าไหมครับ?

ส่งคำถามดราม่าในที่ทำงานที่คุณสงสัยมาได้ที่อีเมล [email protected] หรืออินบ็อกซ์ไปที่ FB: ท้อฟฟี่ แบรดชอว์ 

ภาพประกอบ: Nisakorn Rittapai

พิสูจน์อักษร: ภาวิกา ขันติศรีสกุล