เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ “อาชีพนักแสดงก็เหมือนคนรัก เจ็บปวดแต่ก็ไม่เคยหันหลังให้มันเสียที”

ข่าวด้านลบเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับวงการบันเทิงไทยมายาวนาน และถ้าพูดถึงนักแสดงหญิงที่ต้องเผชิญกับข่าวเสียหายอยู่เป็นประจำ ชื่อของ เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ คงโผล่ขึ้นมาเป็นลำดับต้นๆ อย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งความตรงไปตรงมาอย่างไม่ไว้หน้าใคร รวมถึงการตอบคำถามนักข่าวที่เธอโดนแบนไปหลายปีอย่างที่เราทราบกันดี

บทสัมภาษณ์ของ ท้อฟฟี่ แบรดชอว์ ชิ้นนี้แทบจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เธอออกมาเล่าให้ฟังว่าช่วงเวลาที่หายไป เธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่ได้ชวนเธอดำดิ่งไปที่อาการของโรคหรือสิ่งที่ต้องเผชิญ แต่เราชวนย้อนกลับมามองสิ่งที่เธอรักที่สุดอย่างอาชีพนักแสดงว่าอะไรคือสาเหตุสำคัญที่เธอไม่ยอมทิ้งมันไป ทั้งที่มันทำให้เธอทั้งมีความสุขและเจ็บปวดจนเป็นแผลติดตัวตลอดไปก็ตาม

วงการบันเทิงก็เหมือนคนรัก

วงการบันเทิงให้อะไรพลอยเยอะมาก พลอยมีชีวิตที่ดี มีเพื่อนฝูงที่ดี มีสังคมที่ดี แต่มันก็มีหลายสิ่งที่พลอยก็ต้องแลก แต่ถามว่าทำไมพลอยไม่หันหลังให้หรือเกลียดมัน ก็เหมือนเรารักแฟนคนหนึ่งมาก ชอบทุกอย่างในตัวเขา รู้ว่าเขามีตรงนี้ดีและไม่ดี แต่เรามองข้าม พร้อมที่จะแก้ไข และพร้อมที่จะจับมือแล้วเดินไปด้วยกัน งานตรงนี้ก็เหมือนกัน บางครั้งมันไม่ได้ทำให้พลอยมีความสุขเสมอไป มันสร้างความเจ็บปวดให้พลอยด้วยซ้ำ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะรักเลยยังอยู่ พลอยรักอาชีพพลอยเหมือนคนรักค่ะ ความรักมันทำให้เราเจ็บปวด แต่เราไม่เคยหันหลังให้มันเสียที ใช่ค่ะ เพราะเรารัก

ไม่ว่าใครก็ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับสังคม

อันนี้ขอเถียงเลยค่ะ เรื่องการเป็นตัวอย่างที่ดีให้เยาวชนและประเทศชาติ พลอยว่าทุกคนต้องเป็น ไม่ใช่หน้าที่ของนักแสดงอย่างเดียว จริงอยู่ว่าเราเป็นบุคคลที่ทุกคนให้ความสนใจทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่พลอยว่าหน้าที่การเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับสังคมมันคือหน้าที่ของประชาชนทุกคน จะมายกให้ดาราเป็นฝ่ายรับอย่างเดียวมันไม่ยุติธรรม ทุกคนต้องทำเท่ากัน

อย่าแบกโซเชียลมีเดีย

สมัยนี้โซเชียลมีเดียทำให้ทุกคนเข้าถึงกันหมด เรารับรู้ได้ แต่ต้องไม่แบก พลอยเคยแบกแล้วทุกข์มาก เลยมานั่งคิดว่าทำไมเราต้องทุกข์ขนาดนี้ พลอยเคยรู้สึกว่าทำไมทำดีแล้วไม่ได้ดี ทำไมคนอื่นไม่เข้าใจ เหมือนเราเดินออกไปแล้วคนอื่นพยายามเอาหอกมาทิ่มตลอดเวลา ทุกครั้งที่พลอยล้ม พลอยล้มแรงมากเลยนะ แต่พลอยพยายามลุกขึ้นมาด้วยตัวเองตลอด

เราไม่สามารถทำให้ทุกคนในโลกถูกใจได้

เรารู้ว่ากับใครคนไหนเราให้ได้แค่ไหน แค่นั้นพอค่ะ จะไปหวังให้ทุกคนมารักมาถูกใจมันเป็นไปไม่ได้ ขนาดเราเองยังไม่ชอบคนอื่นเลยถูกไหม บางอย่างเราก็ไม่เห็นด้วย ฉะนั้นไม่แปลกถ้าคนอื่นจะไม่ชอบเรา เพราะไม่มีใครเข้าใจคนทุกคนได้ พูดตรงๆ ว่าไม่มีใครทำอะไรให้ถูกใจเราไปเสียทุกเรื่อง ขณะเดียวกันเราก็ไม่สามารถทำให้คนอื่นถูกใจหรือพึงพอใจไปทุกเรื่อง

เราต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเอง

จริงๆ แล้วพลอยป่วยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ซึ่งเคยป่วยไปเมื่อตอนอายุ 19 รุนแรงอยู่เหมือนกัน แล้วมันก็หายไป แล้วก็เพิ่งกลับมาเป็นใหม่ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วที่เริ่มโดนแบน พลอยทรมานเหมือนกัน แต่คิดว่าพยายามรักษาตัวเอง ถ้าเราล้มเราก็ต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเอง ยืนไม่ไหวก็ต้องคลาน คลานไปหาที่ใดที่หนึ่งเกาะแล้วดึงตัวเองขึ้นมา นี่คือวิธีที่พลอยสู้

เมื่ออดทนผ่านช่วงเวลาเลวร้ายไปได้ เราจะเข้มแข็งขึ้น

พลอยจะไม่เอาตัวเองยืนอยู่ตรงแบ็กดรอปและจะไม่พูดอะไร ต่อให้คนด่าว่าพลอยเป็นฮิสทีเรียก็จะไม่พูดอะไร บางคนพูดกับพลอยว่าถ้าไม่กราบตีนนักข่าวปีนี้มึงก็ไม่ต้องมีงาน พลอยก็ไม่ตอบโต้และเลือกที่จะไม่พูด พลอยงงมากว่าไปทำอะไรให้คนเหล่านี้ พลอยเหมือนโดนกระทืบซ้ำให้มันจมเข้าไปอีกแบบไม่ต้องผุดไม่ต้องเกิด แต่พลอยคิดว่ามันไม่ใช่เวรกรรม มันคือช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมาน แต่ถ้าเราผ่านไปได้เราจะเป็นคนเก่ง

ทุกคนมีแผลให้เรียนรู้และยอมรับ

มันเหมือนเป็นแผลฉกรรจ์ที่เคยหายไปแล้ว แต่มันถูกกรีดลงไปที่รอยเดิมแล้วมันลึกขึ้น มันเลยเป็นแผลที่ไม่เคยหาย มันคงต้องใช้เวลาให้เคยชินกับมัน เราคงไม่ชินกับทุกเรื่องได้ง่ายๆ ตอนแรกเรามองแผลเป็นว่าน่าเกลียด แล้วก็มองมันซ้ำอย่างนั้นเพราะไม่ชอบ แต่วันหนึ่งเราก็อยู่กับมันมา 20 ปี เราก็เริ่มเข้าใจและจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นวันนั้น เอาไว้เตือนใจ แต่มันใช้เวลาเหมือนกันค่ะกว่าเราจะชินกับแผลฉกรรจ์นั้นของเรา

เราต้องเล่นโซเชียลมีเดียอย่างมีสติ

พลอยแค่รู้สึกว่าเผลอแป๊บเดียว เวลามันบินไป 10 ปี อินสตาแกรมเพิ่งมาได้ 5-6 ปีหลัง เราก้มหน้าก้มตาไปกับมันปีละกี่ชั่วโมง ใครๆ ก็ติดต่อกันง่าย ใครก็อยากทำลาย หรือห่วงอะไรที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง โดยไม่มองว่าชีวิตจริงจะดำเนินไปอย่างไรหรือทำอย่างไรให้ชีวิตมีคุณภาพ มัวแต่สนใจว่าใครพูดอะไร ทำอะไร เห็นอะไรก็แชร์ พลอยเกลียดเรื่องพวกนี้มาก รู้สึกว่ามันไร้สาระ การใช้โซเชียลมีเดียต้องควบคุมแล้วมันจะดี เราจับหนังสือกันบ้างหรือเปล่า ดูหนังกันบ้างหรือเปล่า หรือเอะอะอะไรก็หยิบมือถือดูโน่นนี่ พลอยรู้สึกว่าคนใช้โซเชียลมีเดียกันไปในทางที่ไม่มีศีลธรรมจริยธรรม ไม่มีการไตร่ตรองหรือคัดกรองที่ดี มันส่งผลกระทบต่อเด็กรุ่นหลังได้เยอะมาก เราต้องยอมรับว่าโซเชียลมีเดียมันทำให้เราเสื่อม หลายคนมีช่องของตัวเอง มี YouTube หรือ Facebook Live แล้วจะพูดอะไรก็ได้ พลอยถึงบอกไงว่าทุกคนควรเป็นตัวอย่างที่ดีให้กันและกัน

เราต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

พลอยอยู่ในยุคที่ไม่มีใครยอมเล่นเป็นตัวร้าย เพราะกลัวภาพลักษณ์ไม่ดี กลัวงานโฆษณาไม่เข้า แต่พลอยเป็นนางร้ายที่มีโฆษณา 14-15 ตัว พลอยอยากพิสูจน์ให้คนเห็นว่าอาชีพของเราคืออะไร เราทำงานนี้เพราะอะไร พลอยเป็นนักแสดง ต้องเป็นให้ได้ทุกบท จะเป็นบ้าเป็นบอมันก็เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของละครหรือภาพยนตร์นั้น คุณเคยคิดหรือยังว่าต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แทนที่จะมาห่วงว่าฉันเล่นออกไปแล้วคนจะรักฉันไหม

รักแล้วไม่มีวันล้มเลิก

เวลาเรารักอะไรแล้วมันคือรักแท้ท่ีรักด้วยความบริสุทธิ์ใจ และหัวใจทั้งดวงของเราจะไม่มีวันยอมแพ้กับสิ่งนั้น ต่อให้มันทำร้ายหรือทำให้เราเจ็บปวดขนาดไหน เราก็ยังรักและอยากทำมันอยู่ดี นี่มันคงเป็นรักแท้ที่เกิดขึ้นในตัวพลอยกับหน้าที่การงาน พลอยจะไม่มีวันล้มเลิก ต่อให้เราเจ็บก็ไม่ยอมแพ้ แต่กว่าจะหาคำตอบได้ว่าเพราะอะไร มันก็ต้องใช้เวลาขัดเกลาและเจริญเติบโต พลอยถึงรู้ว่าเรารักอาชีพนี้เพราะอะไร

Credits

Show Creator ภูมิชาย บุญสินสุข

Interviewer ท้อฟฟี่ แบรดชอว์

The Guest เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์

Episode Producer อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

Episode Editor เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์

Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ

Coordinator & Admin อภิสิทธิ์ หรรษาภิรมย์โชค

Art Director อนงค์นาฏ วิวัฒนานนท์

Photographer อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

Proofreader ภาสิณี เพิ่มพันธุ์พงศ์

Webmaster จินตนา ประชุมพันธ์