13 พฤศจิกายน 1913 ราชบัณฑิตยสภาแห่งประเทศสวีเดน ณ กรุงสตอกโฮล์ม ประกาศมอบรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ประจำปี 1913 ให้ รพินทรนาถ ฐากูร (Rabindranath Thagore) กวีเอกชาวอินเดีย จากหนังสือรวมบทกวีชื่อ ‘คีตาญชลี’ (Gitanjali)
รพินทรนาถ ฐากูร เกิดเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 1861 ที่กัลกัตตา เมืองเบงกาลี ประเทศอินเดีย ในครอบครัววรรณะพราหมณ์ เป็นบุตรคนที่ 14 ในจำนวน 15 คน ในวัยเยาว์เริ่มเขียนบทกวีครั้งแรกตั้งแต่อายุ 8 ปี จากนั้นงานเขียนเรื่องสั้นกับบทละครก็ตามมาอย่างต่อเนื่อง
ต่อมารพินทรนาถเข้าเรียนกฎหมายที่ University College London แต่เรียนไม่จบและกลับมายังเบงกาลีบ้านเกิด เข้าพิธีสมรสกับ มฤณาลิณี เทวี มีบุตรธิดา 5 คน แต่ภายหลังเสียชีวิตไป 2 คน รพินทรนาถทุ่มเทให้กับสารพัดงานเขียน โดยอาศัยรายได้หลักจากการเก็บค่าเช่าที่ดินเลี้ยงดูครอบครัว ชั่วชีวิตของรพินทรนาถรังสรรค์ผลงานประพันธ์มากมาย ทั้งนวนิยาย เรื่องสั้น บทเพลง ละครเพลง ด้วยหัวข้ออันหลากหลาย ตั้งแต่ชีวิตส่วนตัว สังคม การเมืองการปกครอง
และได้รับรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ในปี 1913 นับเป็นชาวเอเชียคนแรกที่ได้รับรางวัลนี้
