ย้อนกลับไปในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2484 เป็นวันที่ จอมพล ป. พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ตกลงใจยอมให้กองทัพญี่ปุ่นเดินทัพผ่านประเทศไทย โดยมีคำสั่งให้ทหารไทยที่ทำการรบต่อสู้กับทหารญี่ปุ่นที่บุกเข้าประเทศไทยตั้งแต่คืนวันที่ 7 ธันวาคม หยุดยิง
ในวันต่อมาคือวันที่ 9 ธันวาคม 2484 ได้มีการเรียกประชุมวิสามัญสภาผู้แทนราษฎรเป็นกรณีพิเศษ โดยรัฐบาลได้นำเรื่องการตัดสินใจให้กองทัพญี่ปุ่นเดินทัพผ่านประเทศไทยแจ้งให้สภาได้ทราบ การเดินผ่านของกองทัพญี่ปุ่นนี้เพื่อจะบุกเข้าไปทางเมียนมา มลายู และสิงคโปร์ ประเสริฐ ปัทมะสุคนธ์ อดีตเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร ได้บันทึกถึงการประชุมสภาในวันที่ 9 ธันวาคม 2484 เอาไว้บางตอน ดังนี้
“มวลสมาชิกได้รับทราบดังนั้นแล้ว เพราะเหตุที่ได้กล่าวแล้วว่าคนไทยทุกคนได้รับการปลุกใจให้รักชาติ ให้ต่อสู้ศัตรูตามกฎหมายกำหนดหน้าที่ของคนไทยในการรบ เมื่อทราบว่ารัฐบาลยินยอมให้กองทัพญี่ปุ่นผ่านไปโดยไม่ได้มีการต่อสู้ตามที่เคยประกาศชักชวนปลุกใจไว้ ยังตรงกันข้ามกับจิตใจของคนไทยในขณะนั้น จึงทำให้การประชุมในครั้งนั้นเป็นการประชุมที่สุดแสนเศร้า ทั้งสมาชิกสภาและรัฐมนตรีได้อภิปรายซักถามโต้ตอบกันด้วยน้ำตานองหน้า ความรู้สึกของทุกคนในขณะนั้นคล้ายกับว่าเด็กถูกผู้ใหญ่ที่มีกำลังมหาศาลรังแก จะสู้ก็สู้ไม่ได้ ทั้งมีความวิตกว่าประเทศไทยได้สูญเสียเอกราชอธิปไตย”
การยอมให้ญี่ปุ่นเดินทัพผ่านไทยไปในประเทศเพื่อนบ้านในตอนนั้นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ไทยเข้าไปเกี่ยวพันกับสงครามโลกครั้งที่ 2 มากขึ้น และต่อมาในเดือนมกราคม ปี 2485 รัฐบาลไทยก็ได้ประกาศสงครามกับสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ ในช่วงเวลาเดียวกันก็มีคนไทยอีกกลุ่มหนึ่งที่เห็นไม่ตรงกับรัฐบาลได้ร่วมมือกันตั้งขบวนการเสรีไทยเพื่อต่อต้านญี่ปุ่นขึ้น ซึ่งมีผลที่ตามมาต่อสถานะของประเทศไทยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2
อ้างอิง:
