นิชคุณ-แบมแบม ในวันที่โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ เสียงสะท้อนถึงเด็กและวัยรุ่นที่อยากจะส่งต่อ

หลังจากที่ นิชคุณ หรเวชกุล และ แบมแบม-กันต์พิมุกต์ ภูวกุล พอจะมีเวลาว่างจากคิวงานที่รัดตัวทั้งในวงการเคป๊อปเกาหลีใต้และวงการบันเทิงบ้านเรา THE STANDARD จึงชวนทั้งคู่มาร่วมพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาทำและพยายามผลักดัน นั่นคือการให้ความสำคัญกับเด็กและวัยรุ่น โดยมีพี่เลี้ยงอย่าง UNICEF ประเทศไทยคอยให้คำแนะนำ รวมถึงการแชร์ประสบการณ์และสิ่งที่พวกเขาอยากจะหยิบยื่นหรือส่งต่อให้แก่เด็กๆ มากที่สุดในเวลานี้

 

นี่คือบทสัมภาษณ์คู่สุดเอ็กซ์คลูซีฟครั้งแรกในประเทศไทยของนิชคุณและแบมแบม GOT7

 

 

อยากให้นิชคุณเล่าให้เราฟังถึงประสบการณ์การทำงานร่วมกับองค์การ UNICEF ประเทศไทยในฐานะ Friends of UNICEF มาตลอด 6 ปีเต็ม

นิชคุณ: รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ UNICEF เลือกผมให้เป็นหนึ่งใน Friends of UNICEF ให้ผมได้มีโอกาสไปเจอกับเด็กๆ ในประเทศไทย จริงๆ ก็อยากจะออกไปต่างประเทศด้วยเหมือนกัน แต่ด้วยเวลาที่ผมมีค่อนข้างจำกัด แค่ในเมืองไทยก็เห็นปัญหาของสังคมว่ามีมากมายขนาดไหน เด็กๆ เป็นอะไรที่สำคัญมากสำหรับอนาคตของประเทศชาติเรา ยังมีปัญหาอีกหลายอย่างที่คนมองข้ามหรือว่าไม่รู้ ผมดีใจที่ผมสามารถเหมือนกับเป็นกระบอกเสียงให้กับ UNICEF บอกให้คนทั่วไปได้รู้เกี่ยวกับปัญหาในสังคมที่เรามีตลอดทุกๆ วัน รู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสได้ทำในตรงนี้

 

 

สำหรับแบมแบม ประสบการณ์หลังจากที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับ UNICEF เป็นอย่างไรบ้าง

แบมแบม: จริงๆ ผมเริ่มได้ยังไม่ถึงหนึ่งปีเลยครับ ยังเป็นน้องใหม่อยู่ งานที่ผมได้ร่วมส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับวัยรุ่น ซึ่งจริงๆ วัยรุ่นก็เป็นวัยที่สำคัญ การที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ในอนาคต ต้องผ่านการเป็นวัยรุ่นมา ซึ่งเป็นวัยที่เราควรที่จะเข้มงวด แล้วก็ค้นหาตัวเองว่าเราอยากทำอะไร และเราสามารถทำอะไรได้ดีในอนาคต 

 

ผมอาจจะยังไม่ได้ร่วมงานอะไรมากมาย แต่หลังจากที่ได้ร่วมงานกับ UNICEF แล้ว UNICEF นำข้อมูลหลายๆ อย่างมาให้ผมดู ซึ่งตัวผมเองก็ยังไม่เคยรู้เลยครับ แล้วผมว่าหลายๆ คนในประเทศไทยก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าวัยรุ่นมีปัญหามากกว่าที่หลายๆ คนคิด ไม่ว่าจะเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ การที่พ่อแม่ใช้ความรุนแรงต่อลูก พอผมได้ยินปัญหาหลายๆ อย่างแบบนี้ ผมก็เป็นห่วงและรู้สึกเสียใจแทนวัยรุ่นหลายๆ คน เพราะพ่อแม่หรือคนในครอบครัวควรจะเป็นคนที่เราเชื่อได้มากที่สุด แต่ดันกลายเป็นคนที่ทำร้ายเราเอง ซึ่งถ้าผมเป็นตัวเขาเอง ผมคงไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปอยู่ที่ไหน รวมถึงเรื่องการศึกษาที่ผมมองว่าอาจจะยังผิดวิธีอยู่ แต่ละคนก็ต้องเรียนรู้ในวิธีที่แตกต่างกัน 

 

 

สิ่งที่น่ากังวลใจที่สุดสำหรับเด็กๆ ในสังคมไทยและสังคมโลกในสายตาของนิชคุณคืออะไร เพราะอะไร

นิชคุณ: สิ่งที่ผมกังวลใจมากที่สุดคือเรื่องการศึกษา เรื่องสุขภาพของเด็กๆ เพราะว่าแค่ประเทศไทยอย่างเดียว ยังไม่ต้องคิดถึงเด็กๆ ในโลกนะครับ เรื่องการศึกษา เรื่องอาหารการกิน สุขภาพของเด็ก แค่นี้ก็เป็นปัญหาที่ใหญ่มากแล้ว แต่มาในสังคมที่ตอนนี้เป็นออนไลน์หมดแล้ว ทุกอย่างอยู่บนอินเทอร์เน็ต เขาจะต้องกรองให้ดีๆ ไม่เช่นนั้นเขาจะรับแต่สิ่งที่ไม่ดีไป กรองข่าวก่อนที่จะเสพ เพราะสิ่งที่เขาเห็น แม้ว่ามันจะไม่ใช่ความจริง แต่เขาอาจจะคิดว่ามันเป็นความจริงหรือเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็ได้ เราต้องคอยสอน คอยบอกให้เขารู้ ว่าสิ่งที่เราเห็นบางทีมันไม่ใช่ความจริงทุกอย่างทุกครั้งเสมอไป  

 

 

ถ้าแบมแบมสามารถดีดนิ้วเปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขปัญหาสำหรับเด็กในโลกใบนี้ได้เหมือนธานอส อยากจะเปลี่ยนแปลงเรื่องอะไร

แบมแบม: จริงๆ ก็มีหลายอย่างครับ แต่ว่าถ้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ ก็น่าจะเป็นกรณีถ้าเกิดมีเด็กๆ ที่เขาป่วยอยู่หรือว่าเป็นโรค ผมก็อยากจะดีดนิ้วให้เขาหายป่วยเลยครับ เพราะว่าเรื่องการเรียนรู้ เวลาผ่านไปเรายังสามารถไปสอนเขาได้ แต่เรื่องป่วยมันทรมานถึงจิตใจและร่างกายด้วยครับ อยากให้ตรงนั้นหายไปก่อน ส่วนเรื่องเรียนรู้เราค่อยมาว่ากันอีกทีหนึ่ง

 

นิชคุณ: จริงๆ ร่างกายเราต้องสามารถพร้อมที่จะรับความรู้ เพราะถ้าป่วยแบบนี้เราก็ไม่สามารถไปโรงเรียน ไม่สามารถเรียนรู้อะไรได้ 

 

 

เด็กๆ ที่นิชคุณเคยได้พบเจอมา เปิดความคิดเปลี่ยนมุมมองของนิชคุณไปอย่างไรบ้าง

นิชคุณ: เด็กๆ ทำให้ผมคิดทบทวนครับว่า ทำไมผมถึงได้มาเป็น Friends of UNICEF แล้วการที่ผมเป็น Friends of UNICEF ผมต้องทำอะไรบ้าง ผมว่าคำอธิบายความหมายของคำว่า UNICEF ที่ดีที่สุดคือการให้โอกาส การให้โอกาสคือการให้ความรู้ ให้เขาได้มีโอกาสเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีขึ้น ที่ดีกว่าที่เขาจะเป็นได้ ทำให้ผมคิดเลยว่าผมต้องทำอะไรมากกว่านี้เพื่อสังคม เพื่อเด็กๆ เพราะว่ายังมีเด็กในประเทศไทยตอนนี้ที่ไร้โอกาสหรือด้อยโอกาส ให้เขาได้รับโอกาสและเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีความสามารถ เขาก็จะสามารถช่วยพัฒนาประเทศชาติเราได้ เขาคือความหวังของประเทศชาติ เราต้องให้โอกาสเขา

 

 

อะไรคือสิ่งที่แบมแบมคิดถึงที่สุดในวัยเด็ก และมีอะไรที่อยากจะกลับไปแก้ไขที่สุดบ้างไหม

แบมแบม: ผมว่าน่าจะเป็นเรื่องเรียนครับผม ถ้าเกิดขยันเรียนมากกว่านี้ ตอนนั้นผมก็คงจะทำได้ดีกว่านี้ คือจริงๆ ผมไม่ได้อยากแก้ไขอะไรหรอกครับ อย่างน้อยครอบครัวก็สนับสนุนผมแล้ว แต่ผมว่าน่าจะยังมีเด็กอีกหลายๆ คนที่คล้ายผมในตอนนั้น ก็คือผมเป็นคนชอบเต้นครับ ตอนนั้นผมชอบเต้นมากกว่าไปโรงเรียนครับ แต่ด้วยสังคม ด้วยสภาพแวดล้อม ผู้ใหญ่หลายๆ คนไม่ค่อยสนับสนุนครับ เพราะมองว่ามันเป็นสิ่งที่ไร้สาระ 

 

ผมคิดว่าในสมัยนี้ต้องมีเด็กหลายๆ คนที่ชอบอะไรมากกว่าการเรียนแน่นอนครับ ไม่ว่าจะเป็นการเต้น การร้อง หรือว่าจะเป็นทักษะอื่นๆ อีกมากมาย สิ่งนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาทำแล้วมีความสุข เป็นสิ่งที่พวกเขาชอบ บางทีเราก็ควรที่จะสนับสนุนเขาให้ถูกวิธี ไม่ใช่ทำทุกอย่างตามตำราอย่างเดียว สมมติปลูกต้นข้าวก็ต้องปลูกในดินอย่างหนึ่ง ปลูกต้นไม้อื่นก็ต้องปลูกในดินอีกอย่างหนึ่ง เด็กแต่ละคนก็เหมือนดินที่ต่างชนิดกัน ผมว่าเราควรที่จะให้โอกาสเขา เชื่อใจในสิ่งที่เขาเลือกครับผม 

 

 

3 สิ่งที่นิชคุณและแบมแบมอยากจะหยิบยื่นหรือส่งต่อให้กับเด็กๆ มากที่สุดคืออะไร เพราะอะไร

นิชคุณ: สุขภาพ ความรู้ และอย่างที่บอกครับคือ โอกาส ผมว่ามันน่าเศร้าใจนะครับ คือเด็กเขาไม่รู้เรื่องว่าเขาด้อยโอกาส เขาไม่มี คือเขาดูมีความสุข แต่ว่าพอเขาเติบโตขึ้น เขาก็จะเริ่มเรียนรู้ว่าเวลาเขาไปโรงเรียน เขาเห็นเพื่อนมีดินสอใช้ แต่เขาไม่มี แค่ดินสอ ยางลบก้อนหนึ่งก็ยังไม่มี เขาก็จะเริ่มเปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อน กับสังคม แล้วเขาก็จะรู้สึกว่าด้อย ด้อย ด้อย จนเขาจะเติบโตมาเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจ สิ่งที่ผมอยากจะให้ก่อนอื่นเลยคือ ให้เขามีสุขภาพที่แข็งแรง กินอยู่อย่างที่เขาจำเป็นจะต้องกิน จำเป็นจะต้องอยู่ มีอาหาร 3 มื้อ มีน้ำสะอาดให้ดื่ม คือไม่ใช่อะไรที่หรูหราเลย แต่เป็นสิ่งที่มนุษย์เราต้องได้ ต้องมี 

 

ต่อมาคือ ความรู้ เขาต้องรู้ให้ได้ อย่างที่แบมแบมบอก ไม่ใช่แค่ตามหนังสืออย่างเดียว เขาอาจจะอยากเป็นนักกีฬาก็ได้ เขาอาจจะอยากเป็นศิลปินวาดภาพก็ได้ เราต้องสนับสนุนเขา ให้ความรู้ว่าทางที่คุณอยากจะเดินไป คุณเลือกได้ แต่คุณต้องรู้ก่อนว่าคุณชอบอะไร สุดท้ายคือ โอกาส โอกาสที่เขาได้แสดงความเป็นตัวเองว่าเขาชอบอะไร เขาเป็นอย่างไร อย่างที่แบมแบมบอกคือ ทุกคนแตกต่างกันหมด เราไม่สามารถสอนทุกคนให้เดินไปทางเดียวกันได้หมด 

 

 

แบมแบม: ผมขออนุญาตต่อจากของพี่คุณแล้วกันนะครับ ผมขอให้ทุกคนมีความมั่นใจ อยากให้ทุกคนมั่นใจไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม คนรอบข้างเขาจะพูดอย่างไร ผมอยากให้ทุกคนมั่นใจไว้ก่อน ต่อมาผมอยากให้ทุกคนมีเป้าหมายในชีวิตที่แน่นอน เพราะว่าการที่เรามีเป้าหมายสักอย่าง มันทำให้จิตใจเราฮึด เป็นตัวกระตุ้นที่ทำให้ในอนาคตสามารถเปลี่ยนได้เลยว่าเราจะเป็นคนแบบไหน อย่างสุดท้าย อยากให้เป็นคนที่จิตใจดี เป็นเด็กดี ไม่ว่าจะต่อพ่อแม่หรือคนรอบข้าง อย่างน้อยผมว่า ถ้าเราดีกับเขา เขาก็น่าจะดีกลับกับเราอยู่แล้ว

 

ถ้าตลอด 70 กว่าปีที่ผ่านมาไม่มีองค์กรอย่าง UNICEF ภาพสังคมทุกวันนี้ในจินตนาการของนิชคุณจะเป็นอย่างไร

นิชคุณ: ตลอด 70 ปีที่ผ่านมา UNICEF เหมือนเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์สำหรับเด็กๆ ทั่วโลก UNICEF เริ่มมาตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เพื่อปกป้องและให้โอกาสกับเด็กที่ไม่มีที่อยู่หรือไม่มีอะไรจะกิน เขาเหมือนเป็นอเวนเจอร์สคอยปกป้องเด็กทั่วโลก ถ้าหากไม่มี UNICEF ขึ้นมา ผมนึกภาพนั้นไม่ออกเลยจริงๆ เพราะว่าสีฟ้านี่เป็นสีที่ให้ความหวัง ให้โอกาสกับคนทั่วโลก ถ้าไม่มีนี่ผมว่าแย่ครับ

 

 

อะไรคือสิ่งที่อยากจะบอกเด็กๆ ก่อนที่พวกเขาจะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่

แบมแบม: ตอนนี้เรายังเป็นเด็กอยู่ จริงๆ คือตอนเด็กมันไม่มีถูกหรือผิดหรอกครับผม แค่มั่นใจ คือทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ มีฝันอะไรตามฝันนั้นไปก่อนครับ สมมติถ้าเกิดทำแล้วมันอาจจะไม่ใช่ทางเรา เราสามารถเริ่มใหม่ได้ครับผม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ถ้าเรามั่นใจในสิ่งที่ทำ สักวันหนึ่งเราจะหาสิ่งที่ตัวเราชอบจริงๆ และสิ่งที่เราสามารถทำมันออกมาได้ดีจริงๆ เจอ เพราะฉะนั้นตอนเด็กๆ มันอาจจะมีหลายทางที่เราอยากไป ลองมันทุกทางเลยก่อนก็ได้ครับผม มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองทำเข้าไว้ครับ

 

นิชคุณ: สำหรับผม ผมว่าตอนเป็นเด็กก็เป็นเด็กไปก่อนเถอะครับ อย่าเพิ่งรีบโต อย่าเพิ่งรีบเป็นผู้ใหญ่ อย่างที่แบมแบมบอก ตอนที่เราเป็นเด็ก จริงๆ มันไม่มีผิดถูกหรอกครับ คือเราต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ด้วยความที่เราเป็นเด็ก เราต้องเคยทำผิดพลาดอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ก็เคยทำผิดพลาด แต่ว่าทำผิดพลาดได้และก็เรียนรู้จากมัน แค่นั้นเอง ตอนนี้เป็นเด็กก็เป็นเด็กไปก่อน เอ็นจอยไปก่อน ถ้าจะเล่นกับเพื่อนก็ไปเล่น แต่ว่าที่สำคัญคือต้องตั้งใจเรียน ต้องตั้งใจทำในสิ่งที่สร้างตัวเองให้เป็นคนที่ดีในอนาคตให้ได้

 

 

เราจะเริ่มต้นหรือมีส่วนช่วยสร้างความเปลี่ยนแปลงให้แก่เด็กๆ ทุกคนโดยเฉพาะในสังคมไทยได้อย่างไร

นิชคุณ: ไปบนเว็บไซต์ของ UNICEF ก่อนเลยนะครับ (หัวเราะ) อันนี้เอาจริงๆ ผมว่าคนหลายๆ คนมีความคิดอยากจะช่วย แต่บางทีไม่รู้จะเริ่มที่ไหน เอาง่ายๆ เลยครับ จริงๆ ไปที่เว็บไซต์ UNICEF เราจะเรียนรู้ข้อมูลหลายอย่างมากว่ามีปัญหาอะไรบ้างในโลก เราช่วยเหลือได้อย่างไรบ้าง ช่องทางไหนบ้าง เราจะบริจาค หรือเราจะไปลงพื้นที่กับเขาก็ได้ มีหลายวิธี มีหลายทางมาก

 

จริงๆ ผมก็เพิ่งมารู้ว่ามันมีวิธีทางนี้ เราไปทำอย่างนี้ได้ในการช่วยเหลือเด็กๆ ในการช่วยเหลือคน หลังจากที่เป็น Friends of UNICEF เหมือนกันครับ ผมเองก็เป็นคนที่ทำงานตลอดเวลา ถ้ามีอะไรก็บริจาคเงิน ไม่เคยไปด้วยตัวเองเพราะไม่มีเวลา แต่พอได้มาเป็น Friends of UNICEF แล้วก็เลยรู้ครับว่า ไม่ได้มีแค่บริจาคเงินอย่างเดียว แต่เราสามารถใช้แรงของเราเพื่อช่วยเหลือสังคมได้เช่นกัน

 

 

ถึงเวลาต้องกล่าวทิ้งท้ายถึงแคมเปญสำคัญหรือสิ่งที่อยากจะเป็นกระบอกเสียง

แบมแบม: จริงๆ ผมก็เพิ่งมาเป็นส่วนหนึ่งของ UNICEF ได้ไม่นาน ด้วยอายุที่ผมยังเด็กด้วย ผมไม่รู้ว่าเสียงของผมจะมีคนฟังเยอะขนาดไหน จะน่าเชื่อถือมากขนาดไหน แต่ว่าด้วยการที่ผมยังเป็นวัยรุ่นอยู่นะครับ ผมอาจจะเข้าใจวัยรุ่นได้มากกว่าหลายๆ คน สิ่งที่ผมเลือกจะนำมาบอกทุกคน ผมว่ามันเป็นสิ่งที่วัยรุ่นเราต้องการ หลายๆ คน พอมีเด็กมาบอกเราบางทีมันอาจจะไม่น่าเชื่อถือ แต่ว่าอย่างน้อยก็อยากให้ฟังเสียงของวัยรุ่นบ้าง เพราะว่าวัยรุ่นเป็นวัยเติบโต เป็นวัยที่เริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง อยากให้ทุกคนเคารพความคิดของวัยรุ่น แล้วก็อยากให้ฟังเขาบ้างว่าเขาอยากเป็นอะไร 

 

นิชคุณ: เพราะว่าความคิดเห็นของทุกคนสำคัญ ผู้ใหญ่บางคนอาจจะคิดว่าคุณเป็นแค่วัยรุ่น คุณจะรู้เรื่องอะไร แต่ชีวิตของเราทุกๆ คน เราเติบโตมาแตกต่างกัน เราควรที่จะเคารพความคิดของแต่ละคน ฟังไว้และก็เก็บสิ่งดีๆ มาใช้กับชีวิตของตัวเอง สุดท้ายผมก็อยากจะฝากว่า UNICEF มีแคมเปญเยอะแยะเต็มไปหมดเลยที่สามารถช่วยเหลือได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน เรื่องน้ำสะอาด เรื่องโรคต่างๆ ที่เราสามารถที่จะบริจาคช่วยเหลือได้ ผมอยากให้ทุกคนติดตาม UNICEF ผ่านทางเว็บไซต์ Instagram Twitter Facebook ได้หมดเลยนะครับ คือเรามาร่วมให้โอกาสเด็กๆ คือการให้โอกาสกับชาติเราในอนาคตไปด้วยกัน