หลายคนรู้จักคุ้นเคยกับ แบงค์-ธิติ มหาโยธารักษ์ กันดีในฐานะของนักแสดง ซึ่งแจ้งเกิดจาก Hormones The Next Gen เมื่อราวสิบปีที่แล้ว ตลอดเวลาเกือบทศวรรษที่ผ่านมาเราได้เห็นผลงานทั้งละครและภาพยนตร์ของเขาอย่างต่อเนื่อง ได้เห็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่สดใสคนหนึ่งเติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มเต็มตัว จนเมื่อไม่นานมานี้แบงค์เพิ่งเข้าสู่เฟสใหม่อันน่าตื่นเต้นของชีวิตกับการเป็นเจ้าของกิจการร้านกาแฟน้องใหม่ในจังหวัดขอนแก่น ซึ่งเป็นเมืองที่เขาเติบโตขึ้น Refill.Coffee คือร้านกาแฟที่เป็นทั้งความฝันและความหวังสำหรับอนาคตของตัวแบงค์เอง ทั้งยังเป็นกิจการที่เขาบุกเบิกขึ้นเพื่อครอบครัวอันเป็นที่รัก ซึ่งเจ้าตัวจริงจังมากเพราะลงทุนไปถึงหลักสิบล้าน THE STANDARD LIFE บุกไปเยี่ยมแบงค์ถึงที่ขอนแก่น เพื่อพูดคุยสอบถามเกี่ยวกับเรื่องราวที่ชายหนุ่มวิ่งไล่ตามความฝันทำตามที่แพสชันเรียกร้องจนสำเร็จ ว่าระหว่างทางเขาเรียนรู้และผ่านอะไรมาบ้าง 

 

คลิกอ่านรีวิว Refill.Coffee ได้ที่ https://thestandard.co/refill-coffee-by-bank-thiti/

 

---

 

Q: พวกเราหลายๆ คนคุ้นเคยกับคุณในฐานะนักแสดงมาก่อน แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงมาเปิดร้านกาแฟ 

 

ธิติ: จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ถึงมาเปิดหรอกครับ คือตัวผมเองก็เป็นนักแสดงในวงการได้นานหลายปีแล้ว พอถึงจุดหนึ่งเราเติบโตขึ้น นอกจากทำงานแสดงแล้ว ผมก็เริ่มมีความคิดอยากหาทาง Make Money จากสิ่งที่เราชอบ เราอยากจะทำอะไรที่เราชอบแล้วก่อให้เกิดรายได้ เพื่อช่วยเหลือทั้งตัวเราเองและครอบครัวได้ด้วยในอนาคต แล้วผมก็ชอบกาแฟอยู่แล้ว 

 

เริ่มแรกเรามีความสงสัยอยากรู้ว่าทำไมกาแฟถึงมีทั้งความหลากหลายและมีรสชาติที่ซับซ้อน อ๋อ…มันมีตั้งหลายสายพันธุ์ หลายแหล่งที่มา หลายโปรเซสในการผลิต การคั่วเลยเหรอ ทำไมกาแฟบางอย่างถึงมีราคาแพงและมีรสชาติที่แตกต่างกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมศึกษาด้วยการอ่านหนังสือ ซื้อเครื่องชงและอุปกรณ์มาลอง เริ่มไปเทกคอร์ส หาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต จนมีทั้ง Espresso Machine อุปกรณ์ดริป หรืออย่างเครื่อง Flair ที่เขาฮิตกันอยู่ช่วงหนึ่งก็มี เครื่องบดแบบที่ร้านเขาใช้กันก็มี คืออุปกรณ์ที่คอนโดเยอะมาก เพราะเราอยากรู้ว่าถ้าอยากจะทำเมนูแบบที่ร้านกาแฟทำได้ต้องมีอะไรบ้าง 

 

Q: แล้วจากความชอบ ความสงสัย พัฒนามาเป็นแพสชัน จนตัดสินใจทำเป็นธุรกิจได้อย่างไร 

 

ธิติ: ตอนที่ผมได้รู้จักพิมแล้ว (พิมฐา-ฐานิดา มานะเลิศเรืองกุล) พิมเขาก็พาผมไปรู้จักกับพี่ต่อ (ธนิต สุวณิชย์) เจ้าของร้าน The Baristro ที่เชียงใหม่ เราก็เลยได้มีโอกาสไปทำความรู้จักกับพี่เขา ซึ่งมีร้านกาแฟอยู่หลายสาขามาก ก็เลยได้ไปขอความรู้จากพี่ต่อว่าการเป็นเจ้าของร้านกาแฟต้องมีความรู้อะไรบ้าง เราจะต้องบริหารจัดการร้านอย่างไร จะต้องทำอะไรบ้าง ก็เลยรู้สึกว่ามันน่าจะเวิร์กนะถ้าเราสามารถนำเอาแพสชันของเราตรงนี้มาทำให้เป็นธุรกิจจริงจังได้ จึงเริ่มจากการซื้ออุปกรณ์มาลองทำเองอย่างที่บอกก่อน 

 

ตัวผมเองถ้าตัดสินใจจะทำอะไรแล้วก็อยากจะรู้ให้จริงก่อน เพราะเกิดเราทำไปแล้วทำได้ไม่ดีพอก็ไม่อยากจะทำ ก็เลยซื้ออุปกรณ์ทุกอย่างมาเพื่อทดลองฝึกฝน ทั้งสกัดช็อตกาแฟ ดริปกาแฟ หาข้อมูลเรื่องเมล็ดกาแฟ ผสมน้ำให้ได้ค่าที่เหมาะจะชงกาแฟ สร้างสรรค์คิดค้นเมนูกาแฟในแบบที่เราชอบ ฯลฯ คือเราไม่ได้รีบร้อนทำทันที แต่พยายามค่อยๆ เก็บเกี่ยวหาความรู้เพื่อให้แพสชันของเรามีโอกาสสำเร็จเป็นจริงได้มากขึ้น 

 

ส่วนไอเดียเรื่องชื่อของ Refill.Coffee ก็เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 4-5 ปีที่แล้ว ซึ่งกว่าร้านจะสำเร็จเป็นจริงได้อย่างตอนนี้ ผมเองก็ต้องทำการบ้านและปรึกษากับพี่ที่ดูแลเรื่องการออกแบบร้านเยอะเหมือนกัน 

 

 

Q: การเป็นนักแสดงกับการเป็นเจ้าของธุรกิจแตกต่างกันมากไหม 

 

ธิติ: คือเอาจริงๆ การบริหารธุรกิจเป็นอะไรที่ใหม่สำหรับผมมากๆ เราต้องจัดการกับคน กับพนักงาน คือก่อนหน้านี้เราเป็นนักแสดงก็ทำงานด้วยตัวเองมาโดยตลอด เราแค่รับผิดชอบหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดคือทำการบ้าน ศึกษาตัวละคร แล้วก็ไปหน้าเซ็ต ทำการแสดงในแบบที่เราเข้าใจ แต่พอมาเป็นเจ้าของธุรกิจนี่คนละเรื่องกันเลย มันมีอะไรหลายอย่างให้ต้องจัดการ ไม่ว่าจะเป็นการเช็กสต๊อก ตั้งราคาว่าเมนูอะไรควรขายเท่าไร คำนวณออกมาเพื่อให้ครอบคลุมค่าใช้จ่ายต่างๆ วางตำแหน่งงาน ระบบการทำงานภายในร้าน ฯลฯ คือรายละเอียดมันเยอะมาก 

 

ที่ยากอีกอย่างหนึ่งคือด้วยสเกลของร้านที่เราคิดจะทำมันก็ไม่เล็ก อย่างก่อนหน้าที่ร้านจะเปิดก็เจอกับปัญหาอะไรเยอะมากให้เราต้องแก้รายวัน ซึ่งผมเองก็ยังโชคดีที่มีน้องสาว (สตางค์-ประติภา มหาโยธารักษ์) ที่มาช่วยเป็นเมเนเจอร์ของร้าน เขาเรียนสายบัญชีมาก็เลยช่วยได้เยอะเลย ทำให้ผมสามารถวางใจและไปดูแลงานในส่วนอื่นได้ อย่างการดูเรื่องระบบและการเทรนนิ่งสร้างมาตรฐานภายในร้าน ฯลฯ 

 

Q: คอนเซปต์ของ Refill.Coffee คืออะไร แบงค์อยากให้ร้านของตัวเองเป็นสถานที่แบบไหน

 

ธิติ: ก่อนที่ผมเริ่มต้นทำงานหรือทำอะไรในแต่ละวัน ผมมักจะดื่มกาแฟก่อนเพื่อให้ตัวเองรู้สึกสดใสมีเอเนอร์จี้ในการทำสิ่งต่างๆ สิ่งที่ผมต้องการทำในทุกๆ วันคือการเติมพลังให้ตัวเองก่อน ผมก็เลยอยากจะให้ร้านกาแฟของเราเป็นสถานที่แบบนั้นสำหรับคนอื่นด้วย อยากให้คนที่เข้ามาที่นี่ได้รู้สึกว่าได้รีฟิลเติมพลัง 

 

ส่วนองค์ประกอบต่างๆ ภายในร้านก็เกิดจากความชอบ เราพยายามที่จะสื่อถึงบุคลิกตัวตนของตัวเราออกมาให้ชัดเจนที่สุด ก็มีการพูดคุยกับคนออกแบบเยอะมาก ซึ่งผมเองเป็นคนที่ชอบการตกแต่งสไตล์ลอฟต์อยู่แล้ว อยากให้มันดูมีความดิบๆ แล้วก็โมเดิร์นหน่อย ส่วนเมนูกาแฟก็มีให้เลือกหลากหลาย ทั้งที่เป็นเมนูเบสิก และซิกเนเจอร์ที่ผมสร้างสรรค์สูตรขึ้นมาเอง แล้วก็สโลว์บาร์เสิร์ฟกาแฟดริปจากเมล็ดกาแฟพิเศษที่เราคัดสรรเองซึ่งจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปทุกเดือน และผมหวังว่าคนอื่นๆ จะชอบ แล้วก็ได้รีชาร์จพลังงานดีๆ กลับไปเมื่อมาที่ร้านของเราครับ 

 

 

Q: แล้วทำไมเลือกที่จะเปิดร้านที่ขอนแก่น ซึ่งตอนนี้มีร้านกาแฟและคาเฟ่เกิดใหม่เยอะมากจนกลายเป็นเมืองแห่งคาเฟ่ไปแล้ว รู้สึกว่าการแข่งขันเองก็น่าจะสูง แบงค์หนักใจไหม เพราะลงทุนไปไม่น้อย

 

ธิติ: ประเด็นแรกที่ผมเลือกที่จะเปิดที่ขอนแก่นเลยก็คือ เพราะว่าผมเติบโตขึ้นที่นี่ และครอบครัวของเราเองก็อยู่ที่นี่ เรามีกิจการครอบครัวเป็นโรงแรมรีสอร์ตอยู่ตรงข้ามตรงนี้เอง และพื้นที่ตรงนี้ก็เป็นที่ดินของเรา ซึ่งแต่ก่อนมันเป็นที่ดินว่างๆ ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ และถ้าตอนไหนที่ผมเองต้องไปทำงานแสดงหรืองานอีเวนต์อะไรก็ยังมีน้อง คุณแม่ หรือคนในครอบครัวเราที่คอยช่วยดูแลได้ ก็เลยเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เลือกเปิดที่นี่ 

 

ส่วนเรื่องว่าหนักใจหรือเป็นความท้าทายไหม คือจริงอยู่ที่ขอนแก่นมีร้านกาแฟเปิดใหม่เยอะมาก แต่ร้านที่มีดีไซน์ในสไตล์แบบนี้ก็ยังไม่ค่อยมี ถ้าถามว่าแล้วทำไมเลือกทำในสเกลใหญ่ขนาดนี้ ซึ่งมันก็เกินงบกว่าที่เราวางเอาไว้ทีแรกเยอะมาก คือเราอยากจะลงทุนให้สุดไปเลย เพื่อที่จะจะถ่ายทอดแพสชันที่เรามี ให้คนอื่นเขาเห็นว่านอกเหนือจากงานแสดงแล้วเราเองก็จริงจังกับการทำงานตรงนี้ด้วยนะ มันเป็นความฝันอย่างหนึ่งของเราเลย เราอยากจะพิสูจน์ให้ตัวเองเห็นว่าจริงๆ แล้วเราเองก็ทำได้  

 

 

Q: ทราบมาว่าช่วงก่อนที่ร้านจะเปิดแบงค์ทำงานหนักและเครียดมากจนล้มป่วยไปเลย รบกวนเล่าถึงช่วงนั้นให้ฟังหน่อย 

 

ธิติ: คืออย่างที่บอกไปครับว่าผมใหม่กับการทำธุรกิจมาก นี่เป็นธุรกิจแรกของผมเลย แล้วเราเองก็มีความคาดหวังกับร้านนี้มาก ผมอยากให้คนที่เข้ามาสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของเรา แต่เราไม่รู้เลยครับว่าลูกค้าที่เข้ามาจะชอบเมล็ดกาแฟที่เราเลือกมาไหม สิ่งที่เราคิดมาจะถูกใจคนท้องถิ่นแถวนี้หรือเปล่า ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้นมาจะทำอย่างไร อีกอย่างหนึ่งคือการที่เราเป็นคนที่เป็นที่รู้จัก มาเปิดร้าน มันก็มีความคาดหวังสูง ช่วงนั้นก็เลยทำทั้งเทรนนิ่งและเทสติ้งกันหนักมาก ก็ยอมรับเลยว่าทั้งกังวลเครียดสะสมมากจนเหมือนอาหารจะเป็นพิษ เข้าห้องน้ำบ่อยมาก แล้วก็กินอะไรไม่ค่อยลง น้ำหนักลดลงไป 3-4 กิโล​ จนพอเราเทสต์รันและเปิด Soft Launch ไปแล้วก็เริ่มที่จะใจชื้นได้มากขึ้น ทุกวันนี้มันก็จะมีทั้งวันที่คนมากันแน่น ที่นั่งไม่พอ อะไรที่ยังไม่เรียบร้อย วันไหนมีปัญหาอะไรก็ต้องแก้กันไป 

 

เพราะการเปิดร้านแบบนี้มันจะมีปัญหาเข้ามาทุกวันอยู่แล้ว เราก็ต้องมาสนุกกับการแก้ปัญหาในแต่ละวันดีกว่าที่จะมาเครียดไปกับมัน ซึ่งการมีแพสชันมันก็ช่วยให้เรากลับมามีแรงได้ เพราะพอเรามีแพสชันเราก็อยากจะให้มันดีขึ้นอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของรสชาติเครื่องดื่ม เบเกอรี การให้บริการ ระบบต่างๆ ภายในร้าน หรืออะไรก็ตาม เราก็อยากจะพัฒนาสิ่งเหล่านี้ให้ดีขึ้นเรื่อยๆ 

 

Q: ความรู้สึกของการได้ทำตามความฝัน ทำแพสชันของตัวเองให้เป็นจริงเป็นอย่างไรบ้าง 

 

ธิติ: ตัวผมเองเป็นคนที่ทำตามแพสชันของตัวเองมาโดยตลอด ทั้งงานแสดงที่ทำจนมาถึงร้านกาแฟร้านนี้่ ผมเชื่อว่าการที่เรามีแพสชันกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง สุดท้ายแล้วมันน่าจะส่งผล ก่อนหน้านั้นผมเองก็เคยคิดนะครับว่าการที่เรามีแค่แพสชันจะเพียงพอหรือเปล่ากับการที่เราจะ Survive อยู่บนโลกใบนี้ เราจะทำอย่างไรให้แพสชันสามารถเลี้ยงดูเราได้ในอนาคตด้วย อย่างร้านนี้ความชอบ ความหลงใหลในกาแฟ ความฝันที่อยากจะทำร้านให้คนชอบ มันเป็นแพสชันที่ทำให้ผมลงไปทุ่มเทศึกษา คลุกคลี แล้วผมเชื่อว่ามันก็น่าจะส่งผลดีตอบแทนมาให้กับเรา 

 

เวลามีคนมาสัมภาษณ์ว่าผมมีคติในการใช้ชีวิตอย่างไรบ้าง ผมก็มักจะบอกเสมอว่าให้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ในแบบที่เราต้องการ อยากจะให้ทุกคนที่มีแพสชันของตัวเองได้ทำตามความชอบ คือบางคนอาจจะชอบการออกกำลังกาย หรืออื่นๆ ก็ขอให้เราได้มีเวลาศึกษาแล้วก็อยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจริงๆ ก่อน สุดท้ายแล้วเราก็จะได้คำตอบเองว่าสิ่งนั้นคือแพสชันของตัวเราเองจริงๆ หรือเปล่า และถ้าเราเต็มที่กับแพสชันที่เรามี มันก็จะตอบแทนกลับมาให้เราเอง 

 

Q: อยากจะบอกอะไรกับตัวเองในวันที่วิ่งตามความฝันทำแพสชันจนสำเร็จได้ในระดับหนึ่งแล้ว  

 

ธิติ: ก่อนหน้านี้มันเป็นแค่ภาพฝัน หรือภาพร่างที่อยู่ใน 3D เรายังไม่สามารถที่จะสัมผัสมันได้จริงเหมือนอย่างทุกวันนี้ ระหว่างทางเราต้องทำอะไรแก้ปัญหาอะไรมาเยอะมาก อย่างช่วงที่ก่อสร้างเองก็ต้องไป-กลับ กรุงเทพฯ-ขอนแก่นเป็นว่าเล่น เพราะเราเองก็มีงานถ่ายหนังถ่ายละครด้วย จนวันนี้ผมได้มายืนอยู่ในสิ่งที่เราเวิร์กกับมันมานานมากๆ ได้มาเห็นมันเป็นรูปเป็นร่างขึ้นจริงๆ ก็รู้สึกดีใจที่เราทำมันออกมาได้ 

 

ผมอยากจะขอบคุณทุกคนที่มีส่วนร่วมทั้งหมดที่ช่วยทำให้ร้าน Refill.Coffee เกิดขึ้นมาได้ แล้วก็อยากขอบคุณตัวเองด้วย เพราะที่ผ่านมาต้องเจอกับอุปสรรคมากมาย ถามว่าท้อไหม จริงๆ ความท้อความเหนื่อยมันก็มีบ้างนะ เพราะเราต้องทำอะไรหลายอย่าง ทั้งงานที่เป็นพาร์ตการแสดงและในส่วนที่เป็นเจ้าของธุรกิจ คือความเหนื่อยความท้อมันก็เป็นธรรมดาอยู่แล้วแหละ แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะยอมให้สิ่งเหล่านี้มันกัดกินเราหรือเปล่า เมื่อเรามองและถามตัวเองว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆ หรือเปล่า พอเราตอบตัวเองได้ เราก็ยอมที่จะเหนื่อยเพื่อที่จะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้น มันก็เลยทำให้เราฮึดสู้ แพสชันที่เรามีทำให้เราต่อสู้กับทุกปัญหาและความเหนื่อยความท้อที่เข้ามาได้ ก็ต้องขอบคุณตัวเองที่เราทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาได้จริงๆ

 

 

ภาพ: ปวรุตม์ งามเอกอุดมพงศ์