ท่ามกลางวิกฤตการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ล่าสุดส่งผลให้ยอดผู้ติดเชื้อในประเทศสูงถึง 1,651 ราย และเสียชีวิตแล้ว 10 ราย ทำให้หน่วยงานรัฐบาลงัดมาตรการต่างๆ เช่น ‘Social Distancing’ การเว้นระยะห่างทางสังคม, รณรงค์ให้กินร้อน ช้อนกลาง ล้างมือ และแคมเปญ ‘หยุดบ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ’
ในบริบทของประชาชนทั่วไป การดำเนินการตามแนวทางที่รัฐบาลกำหนดมาข้างต้นเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ทันที แต่ในอีกมุม กลุ่มคนจำนวนหนึ่งที่ถูกเรียกว่า ‘คนไร้บ้าน’ การยึดแนวทางของภาครัฐเป็นสิ่งที่ปฏิบัติตามได้ยาก จึงทำให้เป็นภาพสะท้อนที่เห็นได้ชัดว่าคนกลุ่มนี้กำลังมีชีวิตที่เสี่ยงต่อวิกฤตของโควิด-19 ไม่น้อยกว่าผู้คนกลุ่มใดเลย
อัจฉรา สรวารี เลขาธิการมูลนิธิอิสรชน บอกกับ THE STANDARD ว่า “ในภาวะที่สถานการณ์โควิด-19 กำลังแพร่ระบาดหนักในช่วงนี้ รัฐบาลได้ขอความร่วมมือในการงดการรวมตัวกัน ซึ่งมูลนิธิฯ เข้าใจปัญหาที่เกิดขึ้นดี จึงได้ทำการผันรูปแบบของการช่วยเหลือเบื้องต้น ซึ่งจะไม่ได้มีแค่อาหาร แต่ยังเติมสิ่งของไว้ใช้เพื่อป้องกันเชื้อโรคอย่างเจลล้างมือและหน้ากากอนามัย”
เมื่อพูดถึงสิ่งที่น่ากังวลต่อกลุ่มคนไร้บ้านในวิกฤตแบบนี้ อัจฉรากล่าวว่า “ที่ผ่านมาพวกเขาต้องอยู่กันแบบกระจายตัว อีกทั้งวิถีชีวิตคนเหล่านี้ยังต้องหาเช้ากินค่ำ เพราะเมื่อก่อนหากพวกเขาไม่มีข้าวกินก็ยังขอข้าวที่วัดได้ แต่ปัจจุบันวัดหลายแห่งไม่ได้เปิดให้เข้าเหมือนเมื่อก่อน ทำให้วิถีชีวิตของพวกเขาดำเนินไปอย่างยากลำบากมากกว่าเดิม
“ในเบื้องต้นจะมีโครงการฝากข้าวไว้กับร้านอาหารในพื้นที่ ก็จะเปิดพื้นที่ให้ผู้ไร้บ้านได้เข้ามารับอาหารในกรณีที่ยังไม่ได้ทานอะไรมาเลย ซึ่งจะให้แม่ค้าถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานแล้วจึงมาเก็บเงินกับมูลนิธิของเรา วันหนึ่งจะแจกไม่เกินประมาณ 15 กล่อง หรือตามงบประมาณจากเงินบริจาคที่สังคมช่วยเหลือเข้ามา
“คุณภาพชีวิตของคนเหล่านี้ถดถอยหรือถูกเลือกปฏิบัติมานาน อย่างในกรณีแบบนี้ เราไม่อาจทราบได้เลยว่าเขาป่วยหรือไม่ แล้วถ้าเกิดป่วยจริงๆ พวกเขาจะไปรักษาที่ไหน เพราะแค่ชีวิตปกติ ถ้าไม่มีสถานการณ์โรคระบาด พวกเขาก็แทบจะไม่ได้รับสิทธิ์ในการรักษาพยาบาลอยู่แล้ว”
สุดท้ายเลขาธิการมูลนิธิอิสรชนกล่าวย้ำว่า ปฏิกิริยาของกลุ่มคนไร้บ้านต่อการตื่นตัวเรื่องโควิด-19 ก็มีให้เห็นพอสมควร จากการตระเวนแจกสิ่งของจะพบว่ามีผู้คนเดินเข้ามาขอสิ่งของอย่างหน้ากากอนามัยและเจลล้างมือ
แต่ในส่วนหนึ่งความเป็นจริงอีกประการที่ต้องยอมรับคือวิถีชีวิตที่เป็นอยู่ส่วนใหญ่ของคนกลุ่มนี้ไม่มีทางเลือกมากนัก หลายคนยังเตร็ดเตร่เพื่อหาของเก่าเลี้ยงชีพ หลายคนยังต้องหาเศษอาหารจากถังขยะเพื่อประทังความหิว ดังนั้นสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่ภาครัฐต้องลงมาช่วยเหลืออย่างรอบด้าน โดยขอจงอย่าลืมว่าพวกเขาเหล่านี้ก็คือประชาชนคนไทยผู้ที่ได้รับผลกระทบจากโควิด-19 ไม่น้อยกว่าใครเลย
พิสูจน์อักษร: ภาสิณี เพิ่มพันธุ์พงศ์
