กลับมาอีกครั้งกับ The Face Thailand ในเวอร์ชัน The Face Men Thailand ที่ปล่อยให้สาวๆ พักยกจากสงครามกันก่อน แล้วมาดูหนุ่มๆ เข้าสู่สมรภูมิกันบ้าง และเพื่อให้ IG เมนเทอร์บีและเมนเทอร์คริสได้มีความสงบบ้าง ไม่โดนนักเลงคีย์บอร์ดไปถล่มอย่างไร้สติ
การแข่งขันยังอีกยาวไกล และดราม่าก็คงเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เพราะดูทรงแล้วทั้งเมนเทอร์ลูกเกด เมนเทอร์พีช และเมนเทอร์หมู แต่ละคนประสบการณ์ก็ไม่ธรรมดา (และวาจากรีดเลือดกันทุกคน) คงไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใครแน่ๆ
แม้จะเป็นรายการที่สนุกเพราะดราม่า (และตื่นตาตื่นใจเพราะกล้าม) แต่ The Face Men Thailand ก็ยังมีบทเรียนการทำงานให้เราได้เรียนรู้ (ถ้าไม่มัวแต่เมานมผู้เข้าแข่งขัน)
เสพดราม่าทั้งทีต้องมีประโยชน์ เพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะเป็น #ทีมลูกเกด #ทีมพีช #ทีมหมู หรือทีมใคร แต่เราก็สามารถเรียนรู้โลกการทำงานจากรายการนี้ได้เหมือนกัน ให้เราเก่งไปพร้อมกัน
ทุกสัปดาห์ เราจะมาสรุปบทเรียนร่วมกันที่ THE STANDARD ที่นี่ ที่เดียว!
ฟังให้เป็น
ในการแข่งขันมาสเตอร์คลาส โจทย์ของการถ่ายภาพคือแชมเปี้ยนโลก ต้องถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของการเฉลิมฉลองความสำเร็จที่ได้ครองแชมป์ ปรากฏว่าผู้เข้าแข่งขันส่วนใหญ่หลงทาง รูปที่ออกมาเป็นรูปนักมวยกำลังต่อยกันอย่างเมามันน้ำกระจาย (เหงื่อนะเหงื่อ…) แม้ว่าเมนเทอร์ลูกเกดจะตะโกนบอกแล้วบอกอีกว่า “อย่าลืมว่าโจทย์คืออะไร” แต่ก็ไม่มีใครฟัง รูปที่ออกมาจึงไม่ตรงโจทย์ มีทีมเดียวที่รูปตรงตามโจทย์จึงชนะไป
จะเห็นได้จากตัวอย่างว่า การทำงานโดยที่ไม่ฟัง หรือฟังแล้วไม่เข้าใจ ทำให้แม้เราจะทุ่มเทกับงานที่ออกมาแค่ไหนก็ไม่ตรงโจทย์ งานที่ทำไปสูญเปล่า เสียเวลา
ในการทำงาน การฟังเป็นทักษะที่สำคัญมากที่สุดอย่างหนึ่ง การฟังคือการได้ยินบวกความเข้าใจ หากปราศจากความเข้าใจมันจะเป็นเพียงแค่เสียงที่ผ่านเข้าหู เมื่อได้ยินแล้วต้องคิดตามจนเข้าใจว่าผู้พูดต้องการอะไร บางอย่างเป็นสิ่งที่ผู้พูดไม่ได้บอกเป็นคำพูด แต่ถ้าเราฟังดีๆ เราจะตั้งคำถามต่อได้ และสามารถขุดไปจนเจอว่าสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ คืออะไร
ยิ่งเป็นการทำงานกลุ่มหรือการทำงานเป็นระบบ การฟังยิ่งเป็นสิ่งสำคัญ เพราะถ้าตั้งต้นการทำงานด้วยการฟังผิดหรือฟังแบบไม่เข้าใจโจทย์จริงๆ ก็จะทำงานแบบไม่ตรงโจทย์ตั้งแต่ต้น แล้วส่งต่องานที่ไม่ตรงโจทย์ไปให้คนอื่นๆ ในระบบ งานที่ได้ก็เละตามกันหมด
เพราะฉะนั้น อย่าปล่อยให้ตัวเองทำงานโดยที่ตัวเราไม่เข้าใจมันจริงๆ
เห็นภาพเดียวกัน
สิ่งที่น่าชื่นชมของทั้งสามทีมในการแข่งขันแคมเปญก็คือ เมนเทอร์ทุกทีมทำการบ้านแล้วว่าจะถ่ายภาพอย่างไร แล้วเอาภาพนั้นมาให้ลูกทีมเห็นเป็นภาพเดียวกัน เมนเทอร์พีชวาดภาพมาให้แต่ละคนเสร็จสรรพ ส่วนเมนเทอร์ลูกเกดกับเมนเทอร์หมูมีภาพเรเฟอเรนซ์ในโทรศัพท์มือถือมาเปิดให้ดู
ไปจนถึงการเคลียร์บรีฟของเมนเทอร์ลูกเกดที่ลงลึกไปถึงการตั้งคำถามกับกรรมการว่า ภาพที่กรรมการมองหาเป็นภาพผู้ชายที่เป็นพ่อหรือพี่ชาย เมนเทอร์หมูเซตภาพในหัวของลูกทีมไว้ว่าเป็นการกลับมาที่บ้านแล้วเจอเด็ก ดีใจที่ได้เจอเด็ก เพราะคิดถึงมาก ต้องใกล้ชิดเหมือนเด็กคนนี้เป็นลูกหลานที่เราคุ้นเคยอยู่แล้วและกลับบ้านมาเจอ
ประโยชน์ของการมีภาพสิ่งที่เราต้องการที่ชัดเจนจะทำให้การทำงานต่อไปมีทิศทาง ลูกทีมทุกคนดูรูปที่เมนเทอร์เตรียมมาแล้วรู้ว่าเขาต้องโพสอย่างไร โดยไม่ต้องมาเริ่มต้นคิดจากศูนย์ในเวลาที่น้อยอยู่แล้ว
แม้ว่าถึงเวลาการแข่งขันจริงๆ พอถึงหน้างานเราต้องเจอปัจจัยที่ควบคุมยากมากอย่างเด็กจนแทบจะทำตามภาพที่คิดมาก่อนไม่ได้เลย แต่อย่างน้อยทั้งเมนเทอร์และลูกทีมจะมีคลังภาพในหัวไว้อยู่แล้วระดับหนึ่ง ซึ่งสามารถใช้งานได้ตรงนั้นเลยในสถานการณ์คับขัน
การทำงานที่ดี ทุกคนในทีมต้องมีภาพสิ่งที่ต้องการเป็นภาพเดียวกันและเป็นภาพที่ชัดเจน เพื่อให้ทุกคนรู้หน้าที่ตัวเองว่าต้องทำงานอย่างไร และไม่ให้ใครทำงานเป๋
From ‘Suck’ to ‘Success’
เมนเทอร์พีชพูดหลังจากที่ลูกทีมโดนคัดออกว่า อย่างไรทุกคนก็ต้องเจอสถานการณ์ที่ลูกทีมตัวเองโดนคัดออกแบบนี้ อาจจะเป็นเรื่องดีที่ทีมพีชโดนก่อน จะได้รู้ก่อน คนที่ประสบความสำเร็จทุกคนก็เริ่มต้นด้วยการแพ้มาก่อนทั้งนั้น
มีหลายคนที่กลัวการแพ้ แต่การแพ้ การผิดพลาด การผิดหวัง มีประโยชน์มาก ถ้าเราได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ตั้งแต่เนิ่นๆ เราจะมีภูมิต้านทานไว ถือว่าได้เก็บข้อมูลก่อนคนอื่น แล้วเอาประสบการณ์นี้มาเติมพลังให้เราเก่งขึ้นไปอีก เราไม่ได้แพ้ตลอดไป ล้มทั้งทีต้องได้ประโยชน์ เก็บทุกเม็ดของประสบการณ์มาใช้ได้หมด
ถ้าเราล้ม ให้บอกตัวเองว่าดีแล้วที่ได้ล้ม จะได้รู้ก่อน เรียนก่อน เป็นกำไรชีวิต คนที่ยังไม่ล้มก็จะยังไม่รู้
วันนี้อาจจะ ‘Suck’ แต่วันหน้า เราจะไปถึง ‘Success’ ได้
สัปดาห์หน้าจะมีอะไรให้มนุษย์ทำงานอย่างพวกเราเรียนรู้จาก The Face Men Thailand กันอีก เดี๋ยวมาเรียนด้วยกัน!
