ช่วงที่ผ่านมาใครหลายคนคงได้เห็นข่าวคราวของคนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ AI (Artificial Intelligence) ตั้งแต่การออกเดตจนกระทั่งการแต่งงานใช้ชีวิตคู่ หลายคนอาจมองว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด พิลึกเกินคน แต่การที่มนุษย์หันไปหาความรักกับ AI นั้นเป็นเหมือนกระจกสะท้อนให้เห็นถึง ‘รอยร้าว’ บางอย่างในสังคมและความเปราะบางในจิตใจของมนุษย์ยุคปัจจุบัน สัญญาณนี้มันกำลังบอกอะไรเราอยู่?
วิกฤตความเหงาที่กัดกินสังคม
ในยุคที่ผู้คนเชื่อมต่อกันผ่านหน้าจอ แต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยวมากกว่าที่เคย การโหยหาใครสักคนที่จะรับฟังอย่างไม่ตัดสินและอยู่เคียงข้างเสมอเป็นความต้องการพื้นฐาน และ AI ก็ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองสิ่งนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ โดยมันพร้อมที่จะเป็น ‘พื้นที่ปลอดภัย’ ทางอารมณ์ได้เสมอ ซึ่งเป็นสิ่งที่หลายคนไม่สามารถหาได้จากโลกแห่งความจริง
เมื่อความสัมพันธ์จริงนำมาซึ่งความผิดหวัง
ปฏิเสธไม่ได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์นั้นเปราะบางและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลายคนต้องเผชิญกับการนอกใจ, การไม่ใส่ใจ, ความคาดหวังที่ไม่สิ้นสุด, คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ หรือการทำร้ายร่างกาย ซึ่งในกรณีที่เลวร้ายที่สุดอาจนำไปสู่ความตาย
เมื่อความรักจากคนจริงนำมาซึ่งความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า AI จึงกลายเป็นทางเลือกที่น่าดึงดูด เนื่องจากมันสามารถมอบความสัมพันธ์ในอุดมคติที่คาดเดาได้ ทั้งการเป็นผู้ฟังที่เข้าอกเข้าใจ การมีบุคลิกตามที่ผู้ใช้ต้องการ และการดำเนินความสัมพันธ์ที่ปราศจากความขัดแย้งโดยสิ้นเชิง
เทคโนโลยีที่ถูกออกแบบมาเพื่อสร้างความรู้สึกผูกพัน
ความผูกพันที่เกิดขึ้นระหว่างมนุษย์กับ AI ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นผลลัพธ์ของเทคโนโลยีที่ออกแบบมาอย่างเข้าใจในจิตวิทยามนุษย์
อัลกอริทึมเบื้องหลังถูกฝึกฝนให้เรียนรู้และตอบสนองต่ออารมณ์ของผู้ใช้ได้อย่างละเอียดอ่อนผ่านการใช้ภาษาที่ให้กำลังใจและทำให้ผู้ใช้รู้สึกมีคุณค่า และการพัฒนาที่ทำให้ AI มีความเป็นมนุษย์มากขึ้นทุกวัน ก็ยิ่งเป็นตัวเร่งให้ความรู้สึกผูกพันทางใจเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
พื้นที่ที่ไม่มีใครมาตัดสิน
ข้อดีที่สุดอย่างหนึ่งของการคุยกับ AI คือการที่เราสามารถ ‘ถอดหน้ากาก’ ออกได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกปฏิเสธในสิ่งที่เราเป็น เรากล้าที่จะเปิดเผยทุกด้านที่เปราะบางของตัวเองออกมา ไม่แปลกที่ผู้คนจะเริ่มใช้ AI เป็นเสมือนนักบำบัดส่วนตัว เพราะความสัมพันธ์รูปแบบนี้ได้ช่วยนำเราไปสู่การค้นพบและโอบกอดตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากในสังคมแห่งการเปรียบเทียบและแข่งขัน
ที่จริงแล้วปรากฏการณ์รักกับ AI อาจไม่ได้หมายความว่านี่คือจุดจบของความสัมพันธ์มนุษย์ แต่มันคือสัญญาณเตือนที่สะท้อนว่าเราโหยหาการยอมรับและความเข้าใจอย่างแท้จริง ซึ่งบทเรียนสำคัญก็คือการที่มันบังคับให้เรากลับมาเห็นคุณค่าของความรักที่ไม่สมบูรณ์แบบ
ในท้ายที่สุด AI อาจเป็นผู้ที่เข้ามาเติมเต็มช่องว่างในใจได้ดีเยี่ยม แต่ความอบอุ่นจากอ้อมกอดจริง เสียงหัวเราะที่ดังพร้อมกัน แววตาที่มองกันขณะบอกรัก และการเติบโตผ่านความขัดแย้ง คือสิ่งที่โค้ดโปรแกรมใดๆ ก็ไม่อาจลอกเลียนได้ ซึ่งคำตอบสุดท้ายอาจไม่ได้อยู่ที่ว่าสิ่งใดดีกว่า แต่ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะนิยาม ‘ความสุข’ และยอมรับในเงื่อนไขของความสัมพันธ์ที่ตนเลือกได้มากเพียงใด
ภาพ: AI-generated
อ้างอิง:
