‘thelittleteapot’ เป็นทั้งชื่ออินสตาแกรม บล็อก และเฟซบุ๊กของ ธิชา วงศ์ทิพย์กานนท์ บล็อกเกอร์สาวผู้แจ้งเกิดจากฮาวทูแต่งหน้าลุคเอลฟ์ ที่เริ่มต้นจากการเอาไม้แขวนเสื้อมาทำเป็นพร็อพ เอาผ้าห่มมาขึงเป็นฉาก ไม่น่าเชื่อว่าการถ่ายภาพสนุกๆ ประสาเด็กสาวในวันนั้นจะส่งผลให้เธอกลายเป็นหนึ่งในบล็อกเกอร์เลือดใหม่ที่น่าจับตามองที่สุดคนหนึ่งในเวลานี้ THE STANDARD พามานั่งคุยกับบล็อกเกอร์สาวคนนี้

 

จุดเริ่มต้น

     4-5 ปีก่อนเป็นช่วงที่ชา (เธอเรียกตัวเองว่า ชา) ติดตามผลงานของพี่แพรี่พาย (Pearypie) แล้วตอนนั้นเขาจะจัดเวิร์กช็อปแต่งหน้า ด้วยความที่เราเป็นเด็กต่างจังหวัด (จังหวัดอุดรธานี) ก็จะมีอารมณ์แบบอยากเจอคนที่เราชอบ ตอนนั้นชาเพิ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ใหม่ๆ ยังไม่มีอะไรทำ ก็เลยอยากลองดู กติกาคือเราต้องแต่งหน้าในลุคฮัลโลวีน จากนั้นพี่แพรจะเป็นคนเลือกลุคฮัลโลวีนที่แต่งได้โดดเด่นที่สุดเข้าไปร่วมเวิร์กช็อป ชาก็ได้เพื่อนสนิทมาถ่ายรูปให้ค่ะ จำได้ว่าแต่งเป็นผีดอกไม้ทานตะวัน ใช้ผ้าห่มมาขึงให้เป็นฉากหลัง (หัวเราะ) เรียกได้ว่าเอาทุกอย่างที่พอจะมีในห้องมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ก็ถ่ายสเต็ปฮาวทูเอาไว้ด้วย ปรากฏว่าเราก็ได้รับเลือกให้เข้าร่วมเวิร์กช็อปกับพี่แพรในที่สุด จากนั้นก็ได้เพื่อนนี่แหละค่ะเป็นตัวตั้งตัวตีให้ทำบล็อกขึ้นมา เพื่อนก็เอาฮาวทูอันนั้นที่ถ่ายไว้ไปลงบล็อก ปรากฏว่ามีคนเข้ามาดูเยอะมาก ณ จุดนั้นสำหรับเรามันคือเสียงตอบรับที่เกินคาดมาก

 

 

ลุคเอลฟ์ = ลุคแจ้งเกิด

     นับจากการอัพบล็อกแต่งหน้าไปครั้งแรกก็มีคนติดตามมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนั้นเราไม่คิดหรอกว่าสิ่งนั้นจะกลายเป็นอาชีพได้ ตอนนั้นคิดแค่ว่าเราทำแล้วสนุกจังเลย หลังจากครั้งนั้นที่เวิร์กช็อปลุคแต่งหน้ากับพี่แพร เราก็ได้เทคนิคและความรู้มาประมาณหนึ่ง เป็นจังหวะที่หนังเรื่อง The Hobbit เข้าฉายพอดีในตอนนั้น เราก็เกิดไอเดียอยากแต่งหน้าเป็นลุคเอลฟ์ พอคิดจะแต่งเป็นเอลฟ์ปุ๊บ เพื่อนก็ปิ๊งไอเดียอีกว่า เฮ้ย เอาไปลงเว็บไซต์ Jeban ดีกว่า ตอนนั้นเราก็งงว่า Jeban คืออะไร ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ แต่เพื่อนก็บอกว่าให้ลองเอาไปลง Jeban ดู พอคนเข้ามาดูเยอะๆ ก็จะมีแบรนด์ส่งเครื่องสำอางมาให้ใช้ฟรีด้วยนะ (หัวเราะ) ตอนนั้นคิดแค่นี้เลย คิดโง่ๆ ว่าอยากได้เครื่องสำอางฟรี ก็เริ่มเซตถ่ายดีขึ้น จากเมื่อก่อนใช้แสงธรรมชาติก็เริ่มมีไฟ 3 ดวงมาตั้งบนโต๊ะ เพื่อนก็ช่วยจัดไฟให้ เราก็แต่งหน้าไปทีละขั้นตอน จนเสร็จออกมาเป็นลุคเอลฟ์ พร็อพต่างๆ ก็เอาของในห้องมาทำ เอาไม้แขวนเสื้อมาดัดๆ เป็นเครื่องประดับ ปรากฏว่าก็เป็นลุคที่ทำให้มีคนเริ่มพูดถึง

 

 

ความเปลี่ยนแปลงล่ะ
     ผ่านไป 5 ปีก็เรียกว่าเป็นบล็อกเกอร์จริงจัง มีอะไรเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน สิ่งที่เปลี่ยนไปมันไม่ใช่สิ่งภายนอกเลย แต่คือความรู้สึกข้างในและความคิดของเราเองที่เปลี่ยนไปทั้งหมด ตั้งแต่มุมมอง วิธีการทำงาน มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป จากเมื่อก่อนเราจะยังมีความคิดเด็กๆ อยากทำอะไรก็ทำได้ มันยังมีความสดใสอยู่ แต่พอเราเติบโตขึ้นเรื่อยๆ แล้วมาทำงานตรงนี้อย่างจริงจัง ชาค้นพบว่าสิ่งที่ตัวเองเปลี่ยนไปมากๆ คือระบบความคิดข้างใน ต้องยอมรับว่าการทำงาน การแต่งหน้าลุคต่างๆ ของเราที่สื่อสารออกไป บางทีมันไม่ได้มีความสนุกในแบบที่เป็นของเราจริงๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์ มันไม่สนุกเท่ากับตอนที่เราไม่ได้รับค่าจ้าง เพราะการที่ไม่ได้ทำงานจ้าง เราจะทำอะไรก็ได้ เรามีอิสระ เราจะครีเอตอะไรไปแค่ไหนก็ได้ ไม่ต้องคำนึงว่าจะมีคนเข้าถึงผลิตภัณฑ์ที่ใช้ไหม เพราะว่าเราสปอนเซอร์ตัวเอง

 

 

อาชีพที่ต้องแลก

     แต่พอกลายมาเป็นอาชีพแล้วเราต้องคำนึงถึงปัจจัยหลายอย่าง ทั้งความพอใจของลูกค้า คำนึงว่าคนดูจะเข้าถึงและเข้าใจหรือเปล่า ซึ่งชาคิดว่ามุมมองตรงนี้เปลี่ยนไป และมันทำให้เราต้องได้อย่างเสียอย่าง แม้เราจะยังได้ทำสิ่งที่รักอยู่ แต่ก็ไม่ได้ทำด้วยความสนุกเต็มร้อย ทุกอย่างมันก็ต้องเจอกันครึ่งทาง ถ้าถามว่าแล้วยังมีความสุขไหมเมื่อต้องอยู่ภายใต้ข้อจำกัดเหล่านี้ ก็ต้องบอกว่าเรายังคงบาลานซ์ความสุขได้อยู่ เพราะเราก็ไม่ใช่คนที่จะตอบรับทุกอย่างที่ทางลูกค้าของแบรนด์เครื่องสำอางเสนอมา เพราะไม่ได้มองว่าคนที่มาติดตามอ่านบล็อกหรือติดตามดูคลิปของเราคือแฟนคลับ แต่ชามองว่าคนเหล่านี้คือเพื่อนของเรา เราจึงเลือกรีวิวในสิ่งที่ใช้แล้วรู้สึกดีจริง ถึงได้กล้านำเสนอออกไป ตรงนี้แหละที่ยังทำให้เราอยู่ได้ ถ้าไม่จริงใจคงอยู่ไม่ได้

 

จุดยืนของธิชา
     เป็นจุดยืนที่ชามองว่าเมกอัพคืองานอาร์ต มันไม่ได้หมายถึงว่าเราแต่งหน้าปุ๊บ แล้วจะต้องสวยอย่างเดียว บางทีเราไม่มีคิ้วก็ได้ เราแต่งในแง่ที่มันโชว์ความครีเอตให้สนุกขึ้นได้ มันคืองานศิลปะ มันเป็นสิ่งที่ทำให้คนเข้าถึงศิลปะมากขึ้น ชาเชื่อว่าผู้หญิงมีกระเป๋าเครื่องสำอางทุกคน ทุกคนแต่งหน้าเป็นไม่มากก็น้อย จุดยืนของเราจึงหมายถึง ทุกครั้งที่ทำงานออกมา ไม่ว่าจะเป็นภาพนิ่งหรือวิดีโอ สังเกตได้ว่าเราจะทำให้มันดูสนุกค่ะ ดูแล้วอาจจะไม่ได้อะไรกลับไปเลยก็ได้ แต่แค่ได้มาดูแล้วรู้สึกว่า ภาพสวย ดูแล้วเพลิน แค่นั้นก็พอแล้ว อยากให้ทุกคนเข้ามาในบล็อกแล้วรู้สึกเหมือนได้เข้ามาเสพความสุขแล้วกลับออกไป การที่เราได้เห็นสิ่งสวยงามหรือรับสิ่งดีๆ เข้าไป มันทำให้เราเปิดกว้างและมีจินตนาการมากขึ้น

 

 

โลกใบเล็ก

     ระหว่างชากับคนที่ติดตาม มันเหมือนกับเราสร้างพื้นที่ให้พวกเขาได้เข้ามาร่วม กับเรา เราเป็นกลุ่มเล็กๆ ที่ไม่ได้มีคนติดตามเยอะ แต่เมื่อไรที่คุณเข้ามาในโลกของเรา คุณจะรู้เลยว่าเราพร้อมจะเป็นเพื่อนกับคุณ ไม่ว่าคุณจะอินบ็อกซ์มา ทักมาในกล่องคอมเมนต์ เราไม่ได้คุยกันในฐานะเจ้าของเพจกับลูกเพจ แต่เราคุยกันในฐานะเพื่อนคุยกับเพื่อน สิ่งไหนที่เราไม่รู้ เราก็ถามเพื่อนๆ ได้ มันคือการแชร์กัน ระหว่างเราคือมิตรภาพของคนที่ไม่รู้จักกันเลย แต่มาเจอกันในโลกโซเชียล มาแลกเปลี่ยนสิ่งดีๆ ให้กันแค่นั้นเอง

 

แรงบันดาลใจอยู่รอบตัว
     แรงบันดาลใจมาจากอะไรง่ายๆ ที่อยู่รอบตัวเรา เช่น การที่เราได้พบเจอผู้คน จากการออกไปข้างนอก จากได้ใช้ชีวิต การที่เราได้เห็นโน่นเห็นนี่ ได้เปิดดูนิตยสาร ได้อ่านป้ายโฆษณา สไลด์ดูรูปสวยๆ ในโซเชียลมีเดีย มันเอามาเป็นแรงบันดาลใจได้หมด

 

 

วิธีการทำงาน
     เราทำงานกันสองคนกับพี่ที่เป็นญาติกันค่ะ เขาเป็นคนถ่ายภาพให้ เราทำงานด้วยกันมาประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ โชคดีที่เราทั้งคู่มีรสนิยมตรงกัน ชอบอะไรเหมือนๆ กัน การทำงานก็จะไม่มีอะไรยาก เราแค่คุยกันเข้าใจแล้วเริ่มถ่ายงานออกมาให้ดีที่สุด เขาทำหน้าที่ของเขาให้ดี เราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี พอมันทำงานไปด้วยกัน คลิกกัน ทุกอย่างก็ออกมาดีแบบที่เราต้องการ การรับงานแต่ละเดือนก็จะมีลิมิตค่ะ เดือนหนึ่งชาจะรับไม่เกิน 10 งาน แต่ชาคิดว่าเรายังไม่พบทางของตัวเองด้วยซ้ำ สิ่งที่ทำอยู่มันเหมาะกับช่วงอายุเรา เราไม่ได้ทำงานเพื่อเมกมันนี่ แต่เราควรจะเมกความสุขช่วงนี้ เรารับงานเท่านี้ เราได้เงินเท่านี้ เราไปเที่ยวในที่ดีๆ ได้กินอะไรดีๆ อยากไปไหนก็ได้ไปดีกว่า สิ่งที่ชาอยากกอบโกยตอนนี้ไม่ใช่เงินทองค่ะ ชาอยากกอบโกยประสบการณ์ชีวิตให้ได้มากที่สุด เพราะพอถึงช่วงอายุหนึ่งเราจะทำแบบนี้ไม่ได้แล้ว

 

 

ผลงานสุดภูมิใจ
     ภูมิใจกับทุกผลงานของตัวเอง แต่ถ้าตอนนี้ที่อินมากๆ ก็จะมีอยู่สองงานที่จบไปแล้ว งานแรกคืองานของแบรนด์ Mistine ที่ลงไปอยู่ในน้ำค่ะ เพราะต้องถ่ายอายไลเนอร์กันน้ำ หลังจากถ่ายงานนั้นเสร็จก็ป่วยไปเลย เพราะอยู่ในน้ำร่วม 12 ชั่วโมง กับอายไลเนอร์กันน้ำที่ใช้ไปประมาณ 5-6 แท่ง มันคือการถ่ายบล็อกที่เต็มที่มาก และเราคิดคอนเซปต์เองทั้งหมด รู้สึกว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ชาก็ยังอินกับการถ่ายครั้งนั้นอยู่เลย มันถ่ายยากมาก แล้วเราก็เสียสุขภาพไปกับมันพักหนึ่งเลย ส่วนอีกงานหนึ่งที่อินสุดๆ คืองานถ่ายกับน้ำหอมที่มีงูจริงๆ พาดบนคอ งานนั้นอินมาก เพราะชาเป็นคนชอบงู งูมันน่ารัก ใฝ่ฝันมานานแล้วว่าอยากถ่ายอะไรสักอย่างที่มีงูด้วยมันเป็นความโชคดีของเราที่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ”

 

https://www.instagram.com/p/BViDxs_hXpK/?taken-by=_thelittleteapot_