Q: ช่วงนี้บริษัทให้ Work from Home พออยู่บ้านแล้วรู้สึกว่างมากค่ะ ไปไหนก็ไม่ได้ ทำอย่างไรให้หายเบื่อดีคะ

A: ดีแล้วครับที่ได้ Work from Home อย่างน้อยถ้าอยู่ที่บ้าน ไม่ได้ไปไหน ก็ยังปลอดภัยและลดการติดเชื้อหรือแพร่เชื้อโควิด-19 ได้ด้วย ผมต้องบอกว่าเวลานี้ถ้าบริษัทไหนมีนโยบายให้ Work from Home ได้ ก็เหมือนได้แสดงความห่วงใยพนักงานไปในตัว และไม่ใช่ทุกบริษัทจะทำแบบนี้ได้ครับ เพราะแต่ละที่คงมีข้อจำกัดและมีเงื่อนไขที่ต่างกัน แต่นาทีนี้ถ้าใครได้รับอนุญาตให้ Work from Home ได้ ขอให้รักบริษัทตัวเองเพิ่มขึ้นด้วยนะครับ เพราะบริษัทกำลังเป็นห่วงคุณอยู่เหมือนกัน

ทีนี้บริษัทเป็นห่วงเราแบบนี้แล้ว เราจะไม่มอบสิ่งดีๆ คืนกลับไปให้บริษัทก็ดูจะเอาเปรียบความห่วงใยของบริษัทอยู่ ว่าไหมครับ ถ้าบริษัทปกป้องเราให้ปลอดภัยแล้ว แต่เราบอกว่า เบื่อจัง หรือเราปล่อยเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ มันก็อาจจะเหมือนการให้คุณค่าความปลอดภัยที่บริษัทตั้งใจมอบให้มาน้อยไปหน่อย

ผมคิดว่าที่เราเบื่อเพราะนี่เป็นวิธีการทำงานแบบใหม่ที่เรายังไม่ชิน ดูตรงนั้นก็มีเตียง ข้างหน้าก็มีทีวีเย้ายวนใจ หัวหน้าก็ไม่อยู่ อะไรมันจะดีแบบนี้ แต่อีกนั่นแหละครับ เรายังต้องทำงาน เพียงแต่ว่าทำงานอยู่ที่บ้าน เขาไม่ได้ให้เราอยู่เฉยๆ

ผมกลับมามองว่า นาทีนี้เราไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้เลยครับ วิกฤตนี้ยังอีกยาวนานและจะกระทบต่อเศรษฐกิจและชีวิตของเราแน่นอน เราเห็นอยู่แล้วว่ามันเป็นคลื่นสึนามิที่มาแน่นอน ถ้าเราจะอยู่เฉยๆ อยู่ว่างๆ และคิดว่า เบื่อจัง อันนี้สิครับที่น่ากลัว เราจะตายกันหมด

เราต้องใช้ทุกนาทีให้คุ้มในการช่วยบริษัทคิดว่าวิกฤตแบบนี้เราจะสามารถช่วยลูกค้าได้อย่างไรบ้าง นี่คือช่วงเวลาวัดใจจริงๆ ครับว่าเรารักลูกค้าแค่ไหน เราอยู่ได้เพราะลูกค้าอยู่ได้ ถ้าเราไม่ช่วยลูกค้าให้รอด เราก็ไม่รอดเหมือนกัน ตายหมู่แน่นอน

หรือลองมองไปที่คนอีกมากมายที่กำลังตกงาน คนตัวเล็กตัวน้อยที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงและไม่ได้รับการช่วยเหลือ วันนี้ความทุกข์ที่เรามีคือเราแค่เบื่อ เราว่างจัง เราไปฟิตเนสไม่ได้ กล้ามจะหายไหม เราจะดูอะไรใน Netflix ดี เพราะว่างจนดูซีรีส์จบไปหมดแล้ว หรือตัดสินใจไม่ได้เสียทีว่าจะสั่งอะไรมาทานที่บ้านเพราะตัวเลือกเต็มไปหมด ฯลฯ แต่มีคนอีกเยอะมากครับที่ความทุกข์ของพวกเขาคือเขาจะเอาอะไรกิน เขาจะหางานใหม่ได้อย่างไรในภาวะนี้ เขาจะอยู่รอดได้อย่างไร เขาจะพาครอบครัวผ่านวิกฤตนี้ไปได้อย่างไร เขามีคุณค่าแค่ไหนในฐานะประชาชนของรัฐ ฯลฯ

พอเราคิดถึงคนอื่นก่อนแบบนี้ ทั้งการมองเห็นลูกค้าของเราเองที่กำลังลำบาก บริษัทตัวเองที่กำลังเผชิญปัญหาใหญ่ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับบริษัทเราที่สะเทือนกันหมด ไปจนถึงคนที่กำลังตกงานอยู่ เราจะรู้สึกเลยว่า ดีแค่ไหนแล้วที่เรายังมีงานทำอยู่ และความเบื่อของเรามันน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับปัญหาที่คนอื่นกำลังเจอ รวมทั้งที่ตัวเรากำลังเผชิญอยู่แต่อาจจะไม่รู้ตัว เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเราคนเดียวแล้วครับ คนอื่นล้ม เราก็ล้มด้วย เราล้ม คนอื่นก็ล้มด้วย มันเชื่อมโยงสัมพันธ์กันไปหมด

เราทำอะไรได้มากกว่าการนั่งอยู่เฉยๆ ปล่อยเวลาว่างไปได้อีกเยอะเลยครับ ณ ตอนนี้เราอาจจะยังมีเก้าอี้ให้เกาะอยู่ สิ้นเดือนมามีเงินเดือนเข้าอยู่ แต่เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าอยู่เฉยๆ ไปเรื่อยๆ แบบนี้แล้วเราจะอยู่รอดปลอดภัย สถานการณ์มันน่ากลัวมากครับ

ถ้ารู้สึกเบื่อ รู้สึกว่ามีเวลาว่างเยอะ ให้ทำตัวให้มีประโยชน์มากที่สุด ของานเพิ่มก็ได้นะครับ ถ้าทำแล้วบริษัทอยู่รอดและคุณอยู่รอดไปด้วย หาวิธีเติมคุณค่าให้ตัวเองด้วยการช่วยบริษัทคิดว่าจะแก้ปัญหาอะไรได้บ้างนอกจากรอคำสั่งอย่างเดียว บริษัทชอบพนักงานที่กระตือรือร้นแบบนี้อยู่แล้วครับ หรือถ้ายังมีเวลาอยู่ อยากแนะนำให้รีบหาความรู้ใส่ตัวให้เยอะที่สุด หลายครั้งเราชอบบอกว่าไม่มีเวลาเลยไม่ได้เรียนอะไรเพิ่มเติม ความรู้ออนไลน์เยอะมากเลยครับที่ให้เรียนรู้ได้ฟรี หรือถ้าจะเรียนแบบเสียเงินก็ดีอีกแบบ เพราะได้ช่วยให้คนมีรายได้ต่อบ้าง หรือหันไปดูว่าเราดูแลครอบครัวได้ดีหรือยัง พ่อแม่เรายังอยู่ปลอดภัยไหม ใช้เวลากับท่านได้คุ้มหรือยัง อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง เพราะทุกนาทีมีค่า ใช้มันไปกับเติมคุณค่าให้ตัวเองและเติมคุณค่าให้คนอื่นๆ ครับ

หรือคิดเล่นๆ แต่อยากให้คิดจริงๆ นะครับว่า สมมติว่าถ้าปิดบริษัทขึ้นมาจริงๆ เราจะทำอย่างไร เราเตรียมพร้อมกับชีวิตที่ต้องเจอปัญหาแบบนั้นไว้แล้วหรือยัง ทีนี้ไม่กล้าว่าง ไม่กล้าเบื่อเลยใช่ไหมครับ ฮ่าๆ

ข้อดีที่คุณมีอยู่ตอนนี้และเป็นข้อดีมากๆ ก็คือ คุณยังมีเวลา (ก็เลยรู้สึกเบื่อ) แต่คำถามก็คือ เรายังมีเวลาเหลืออยู่อีกเท่าไร และถ้าเรารู้ว่าเวลาของเรามีอยู่ไม่มากแล้วเพราะวิกฤตมาถึงบริษัทและถึงตัวเราแน่ๆ แล้ว เราจะใช้เวลาที่ยังมีอยู่ตอนนี้ในการทำอะไรกับตัวเราเองและบริษัทบ้าง

ส่งกำลังใจให้และฝากไว้ให้คิดเป็นการบ้านให้ตัวเองจะได้ไม่เบื่อครับ

ส่งคำถามดราม่าในที่ทำงานที่คุณสงสัยมาได้ที่อีเมล [email protected] หรืออินบ็อกซ์มาที่ Facebook: ท้อฟฟี่ แบรดชอว์ (Facebook.com/Toffybradshawwriter)

พิสูจน์อักษร: พรนภัส ชำนาญค้า