พัด-ชนุดม ก็เหมือนเทยทั่วไปที่เริ่มฟังเพลงจากแนวลูกทุ่ง ป๊อป อาร์แอนด์บี จนมีโอกาสได้เล่นละครเวทีมิวสิคัลที่เล่าเรื่องด้วยเพลงร็อก หลังจากนั้นพัดก็ถอนตัวจากเพลงร็อกไม่ขึ้น จนกระทั่งได้มีวงดนตรีเป็นของตัวเอง ก็ยังเป็นแนวร็อก มีเพลงและการแสดงที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่รู้จักจนถึงทุกวันนี้

     แม้ว่าการแสดงบนเวทีของพัด จะจัดจ้านด้วยเสื้อผ้าและถุงน่องตาข่าย แต่มันก็ยังเป็นเรื่องภายนอก เพราะสุดท้ายแล้วพัดยังเชื่อว่า คนจะสนใจสารที่ต้องการสื่อในเพลงร็อกจนลืมไปเลยว่าเธอเป็นเทยหรือเป็นเพศอะไรก็ตาม

01.32

     “ตอนเด็กๆ พ่อกับแม่เขาจะชอบมีปาร์ตี้สังสรรค์กัน แล้วเขาก็จะเรียกเราขึ้นไปร้องเพลง เต้น แล้วเราก็ทำได้ดีมากมาตลอดตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ‘พัด ขึ้นมาร้องเพลงพุ่มพวงเร็ว’ เราก็ ‘ตั้งแต่…’  อย่างนี้ไปเลย ส่วนใหญ่เพลงที่ร้องเป็นเพลงผู้หญิง แล้วเต้นแรงมากด้วย ก็เลยรู้ทันทีว่าฉันคือเพศนี้ พ่อกับแม่ก็สนับสนุน”

02.13

     “วันเกิดตอนอายุ 9 ขวบ สิ่งที่พ่อซื้อให้คือชุดผู้หญิงที่กระโปรงเป็นลูกไม้ ส่วนแม่ซื้อลูกบอลให้ แม่ก็สนับสนุนเหมือนกันแต่อยากให้ลูกเล่นกีฬาด้วย อยากให้ลูกรักสวยรักงามด้วย”

02.48

     “พัดเป็นเด็กต่างจังหวัด มาจากจังหวัดตราด บ้านติดทะเล ใต้ถุนบ้านก็จะเป็นทะเล แล้วจะมีปลาดุกตัวเล็กๆ ปู เราก็จะชอบลงไปจับหรือแม้กระทั่งต้นมะพร้าวเราก็ปีนเป็นลิง”

03.24

     “เรื่องปีนป่ายผาดโผน มันช่วยเราอย่างหนึ่งคือเราได้ทั้งความเป็นหญิง ในเรื่องของการแสดง และเรื่องความเป็นชายได้จากการที่เรามาจากต่างจังหวัด แล้วได้เล่นอะไรที่เป็นธรรมชาติ มันจะมีสองด้าน เวลาเราไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่เป็นทั้งผู้ชายหรือผู้หญิงเราก็สามารถปรับตัวได้ เวลาไปอยู่กับผู้ชายเขาจะไม่ค่อยกล้าล้อพัด เพราะสิ่งหนึ่งที่เด็กผู้ชายจะยอมรับในเวลานั้นคือความสามารถ กีฬาเราก็ได้ ฟุตบอลเราก็เล่นได้ วอลเลย์บอลเราก็เล่นได้ แล้วเราเล่นได้ดีผู้ชายก็จะเฮ้ย เพราะฉะนั้นมันจะไม่กล้ามาแกล้งเรา เราก็อยู่ในที่ที่เขายอมรับได้ทั้งสองฝั่ง กับผู้หญิงฉันก็กระโดดยางได้ ทำกิจกรรมก็ได้ มันก็เลยกลายเป็นมิกซ์กัน แต่ก็ชัดเจนทั้งสองด้าน เราทำเพราะไม่ใช่อยากเข้าสังคมหรืออะไร แต่ทำเพราะมันชอบมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว”

05.26

     “พอมาอยู่ในกรุงเทพฯ โฟกัสมันเปลี่ยนไปเรื่องวิชาการ เลยรู้สึกว่าต้องเก่งเรื่องวิชาการด้วยเพื่อจะได้ไม่มาว่าเราได้ว่าเราเป็นตุ๊ดอย่างเดียว เราต้องเรียนรู้ให้ไวขึ้น”

07.14

ตอนนั้นที่เลือกเรียนการแสดง มันต่อยอดสิ่งที่เราเป็นมาบ้างหรือเปล่า

     “มันต่อยอดดีมากเพราะว่าการเรียนพวกนี้ทำให้เรารู้ว่าเวลาแสดงต้องใช้พลังงานอย่างไรให้ถูกหลัก และมันจะอิมแพกต์คนอย่างไรโดยไม่พร่ำเพรื่อ แรกๆ เราจะบ้าบอเกินไป แต่พอเราเข้าใจหลักการและทฤษฎีอะไรบางอย่าง แล้วมาปรับเปลี่ยนอะไรกับตัวเอง และการที่เอ็นเตอร์เทนมันไม่ต้องทำให้เขาสนุกอย่างเดียว มันมีหลายมุมที่เราจะดึงเขาไปอยู่ในโหมดเศร้า โหมดบ้า โหมดตลก หรืออะไรก็ได้ ฉะนั้นการเรียนการแสดงมันทำให้เราเข้าใจว่า เราสามารถชักจูงให้คนเกิดหลากหลายความรู้สึกมากกว่าเดิม”

08.30

     “จริงๆ แล้วการเรียนศิลปะการแสดง พอเราเก็ตประเด็นตรงนี้มันสามารถทำอาชีพอื่นได้หมดเลย เรารู้สึกว่าที่เราเรียนแล้วสิ่งที่เราได้กลับมาไม่ใช่แค่แอ็กติ้งต้องทำอย่างไร เต้น ร้อง โปรเจกต์เสียงอย่างไร สิ่งที่มันได้มากกว่านั้นคือเราได้ศึกษาตัวละครเยอะมากระหว่างที่เราเรียน ได้ศึกษาบท วิเคราะห์ตัวละคร และสิ่งที่มันสะท้อนกลับมาหาเราในฐานะนักแสดง คือเราต้องเอาตัวเองไปเทียบกับตัวละคร เราจะได้เจอเราในตัวตนใหม่ๆ เต็มไปหมดเลย บางครั้งคนเราต้องเจ็บปวดมันถึงเรียนรู้ อันนี้เราเรียนรู้จากบทละคร มันทำให้เราโตขึ้น เข้าใจโลกขึ้น จะทำอะไรก็จะรู้สึกว่าเอาใจเขามาใส่ใจเราได้เอง ฉะนั้นเวลาไปอยู่ข้างนอกหรือไปทำงานอย่างอื่น มันเป็นกลไกเดียวกันที่ทุกคนต้องมี ไม่ว่าจะทำอาชีพอะไรก็ตาม เลยคิดว่าการเรียนละครมันสอนเราให้เป็นคนมากขึ้น สอนเราให้มีจิตวิญญาณและรู้จักตัวเอง”

10.00

     “ล่าสุดพัดมีโอกาสได้ไปออกแบบระบำใต้น้ำของโอเชี่ยนเวิร์ล ซึ่งเราเคยทำมา 3-4 โชว์แล้ว ในตู้ที่โอเชี่ยนเวิร์ลจะมีโซนสำหรับโชว์ เป็นกระจกยาว ใส ให้คนเห็น แล้วมันจะมีแต่ละซีซันว่าจะมีพระอภัยมณี มีผีเสื้อสมุทร สิ่งที่เขาต้องการคือระบำใต้น้ำ มาจากคนทำท่าทางต่างๆ ใต้น้ำ สิ่งที่พิเศษคือเราได้ทำงานร่วมกับนักว่ายน้ำทีมชาติ ซีเกมส์ เอเชียนเกมส์ ซึ่งเขาเต้นกันไม่เป็น เขาว่ายน้ำเป็นอย่างเดียว การบ้านของเราคือทำอย่างไรให้รูปร่างต่างๆ ที่สื่อความหมายกับดนตรี ให้เขาทำได้อย่างไม่ขวยเขิน เพราะผู้ชายว่ายน้ำก็จะแข็งๆ คือนอกจากเราจะเพ้อฝันว่าภาพจะสวยอย่างนั้นอย่างนี้ เราต้องคิดถึงความจริง เพราะเขาจะดำลงมา 8 เมตรซึ่งลึกมาก โดยที่ไม่มีเครื่องช่วยหายใจอะไรเลย และต้องคิดว่าภายใน 8 เมตร ประมาณ 10-20 วินาทีเพื่อมาทำท่า ไม่อย่างนั้นเขาตาย พอขึ้นมาปุ๊บก็ต้องลงมาอีกแล้วเพื่อทำการแสดงให้ต่อเนื่องกับเพลง 3 นาที มันก็จะมีกลไก ไดนามิกอะไรบางอย่างที่เราต้องคิดมากขึ้น”

12.41

     “พัดต่อยมวย ปีนเขา เวคบอร์ด แต่ที่ชอบที่สุดคือต่อยมวย มันเริ่มมาจากเราเป็นคนชอบใช้พลัง พลังเราเยอะ แรกๆ เราต่อยเต็มที่ เตะให้แรง แต่ต่อมาเรากะพลังตัวเองได้เก่งขึ้น นิ่งขึ้น คือเราไม่ต่อยมั่วซั่วแล้ว มีสมาธิมากขึ้น มันได้ใช้ทั้งความรุนแรงที่ปล่อยออกไป แต่เป็นการปล่อยที่ดี ส่วนปีนเขามันต่อเนื่องมาจากตอนเด็กๆ ที่ชอบปีนต้นไม้ และเรารู้สึกชอบมากเวลาลงเนินแล้วมีหินเยอะๆ ซึ่งมันไม่สามารถเดินปกติได้”

16.09

พัดเริ่มชอบเพลงร็อกได้อย่างไร

     “พัดเริ่มจากลูกทุ่ง อาร์แอนด์บี ป๊อป ตามปกติของตุ๊ดนั่นแหละ จนได้มาเล่นละครเวทีเรื่องหนึ่งชื่อ Hedwig And The Angry Inch เป็นมิวสิคัลร็อก ใช้เวลาอยู่กับบทนี้นานมาก จริงๆ ครูเสนอมาแล้วเราก็อี๋ตั้งแต่แรก เพราะตอนนั้นฟังเพลงร็อกแล้วน่ารำคาญ มันเอาตรงไหนมาเพราะ เลยไม่อยากทำ แต่ครูบอกว่ามันคือธีสิสเรา เราต้องท้าทายตัวเอง พอได้บทเลยมานั่งศึกษา ตัวละคร Hedwig ตัวนี้มันเกิดในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่เบอร์ลิน เพลงร็อกยุคนั้นจะเป็น David Bowie, Patti Smith, Tina Turner, Iggy Pop, Queen ซึ่งมันเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดตัวละครตัวนี้ และเราต้องค้นคว้าต่อว่าทำไมคนเหล่านี้ ถึงต้องแต่งเพลงร็อก คือนอกจากจะศึกษาตัว Hedwig เองแล้ว เราต้องศึกษาศิลปินในยุคนั้นด้วย ต้องศึกษาต่อไปว่าทำไมคนแต่งเรื่องนี้ถึงใช้เพลงร็อกมานำเสนอ ทั้งหมดมันทำให้เราเข้าใจว่าเพลงร็อกมีที่มาที่ไปอย่างไร

18.10

     “จริงๆ ที่มาของเพลงร็อกมันมาจากที่เดียวกันก็คือ เพลงต้องการสื่อความรู้สึก แต่ด้วยความที่มันเป็นเพลงร็อก ร็อกมันจะมีความหยาบและความลึกบางอย่าง หยาบคือทื่อ ตรง ใส บริสุทธิ์ในการออกเสียง ไม่มีการเอื้อนอะไรทั้งนั้น พลังหรือความเกรี้ยวกราดให้รู้สึกร็อกไม่ได้หมายความว่าเราต้องใส่มันเสมอไป เพราะจริงๆ แล้วเพลงร็อกคือการบ่น ก่นด่าสังคมในช่วงนั้น มันคือการพูดถึงตัวตนว่าทำไมเราไม่เข้าใจโลก ทำไมพระเจ้าถึงให้เรามาอย่างนี้ เพลงส่วนใหญ่ยุคนั้นจะพูดเรื่องนี้ อย่าง เดวิด โบวี่ ก็จะพูดเรื่องชีวิต ตัวตนเป็นหลัก”

20.30

     “เพลงร็อกจริงๆ สำหรับเรามันจะไม่ถูกจำกัดว่าเป็นอย่างไร คนที่ร้องแจ๊ซ คลาสสิคัล ป๊อป เขาก็ร้องร็อกได้ แต่สิ่งที่เรารู้สึกมากที่สุดคือ เพลงร็อกคือเพลงที่ทำให้เราพูดออกมาได้อย่างจริงใจ ไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่สนใจว่าใครจะมองว่าเราเป็นอย่างไร ไม่รู้หรอก ฉันจะด่าฉันก็จะด่า ฉันใส่อารมณ์ฉันก็จะใส่อารมณ์ หรือฉันจะบ่นกับตัวเองฉันก็จะบ่น มันเป็นแนวทางหนึ่งของเพลงที่มันเป็นศิลปะ ทำให้เรารู้สึกได้ปลดปล่อยออกมาได้อย่างจริงใจมากที่สุด เราไม่ต้องประดิษฐ์ เราไม่ต้องแคร์ตัวโน้ตว่าต้องร้องให้ถูกโน้ต แต่เราได้ร้องออกมาและรู้สึกว่ามันมีพลังมากกว่าการที่เราต้องมาซีเรียสว่าเพลงมันต้องเพราะ เลยติดใจ ชอบ และคิดว่าคือเสน่ห์ของมัน”

21.45

เลยเกิดเป็นวง Chanudom ขึ้นมา

     “ใช่ คือ Chanudom มันเริ่มมาจาก Hedwig นั่นแหละ คือมันเป็นมิวสิคัลร็อกก็จะมีกลุ่มหนึ่งที่เล่นแบ็กอัพ Chanudom ก็มาจากตรงนั้นหมด มีพี่ต๊อบกับพี่แพท ทุกคนอินหมดเลย มันเหมือนเป็นโชคชะตาที่ทุกคนอินและอยากทำเพลงร็อกต่อ เขาก็เห็นความสามารถของเราที่ร้องร็อกและสื่อสารได้ เขาสนใจในคาแรกเตอร์ที่เราเป็นตุ๊ดร้องเพลงร็อก มันน่าจะมันดี”

22.32

รู้สึกขัดไหมเวลาเราขึ้นไปร้องเพลงร็อกดุดัน

     “ไม่เลย เรารู้ว่าจะสื่ออะไรเพราะเพลงเราก็แต่งเอง มันเรียนรู้จากที่เราแสดงเรื่อง Hedwig นี่แหละว่าจะต้องค่อยๆ เล่าเรื่องอย่างไร และตอนหลังค่อยๆ หนักขึ้นพร้อมกับดนตรี เราว่ามันง่ายขึ้นด้วยซ้ำ พัดไม่ซีเรียสเวลาขึ้นเวทีไม่เคยตื่นเต้นเลย สมัยก่อนตอนเล่นละครเวทีตื่นเต้นเพราะมีอะไรให้จำเยอะ ทั้งบล็อกกิ้ง แพตเทิร์น ฟีลลิ่ง ทุกอย่างมันถูกวางไว้หมดแล้ว แต่คอนเสิร์ตแค่ฉันขึ้นไปและจริงใจกับมัน บริสุทธิ์ใจที่จะขึ้นไปเล่น ไม่คิดอะไรทั้งนั้น ไม่คิดว่าจะต้องออกมาดูดี”

23.25

แรกๆ กระแสตอบรับเป็นอย่างไรบ้าง ที่คนเห็นรูปลักษณ์อย่างเรา

     “แต่งตัวขนาดนี้แต่ออกมาร้องเพลงร็อกหนักเลย คนเซอร์ไพรส์เยอะนะ เพราะว่าเพลงเราทำให้เขาเชื่อได้ว่ามันโอเคอยู่นะ เราเป็นตุ๊ดที่อยู่ในโหมดร็อกได้อยู่นะ ซึ่งเซอร์ไพรส์คนที่เขาเห็นเรา แม้แต่มิวสิกวิดีโอ หรือการแสดง พอเราเรียนการแสดงเราจะเนิร์ดมากเรื่องการแสดง เราจะเอาการแสดงผสมกับเพลงของเรามาทำเป็นโชว์ เราไม่ได้ขึ้นมาร้องเพลงเฉยๆ จะมีการเล่าเรื่อง สมมติว่าร้องเพลงนี้จบปุ๊บ ก็จะมีดนตรีคลอ ทุกอย่างจะถูกเซตมาเหมือนละครเวที มันมีมู้ดแอนด์โทน ตอนจบคนดูจะต้องอิมแพกต์ ดูแล้วจะต้องได้อะไรกลับไป”

24.48

     “สำหรับเพลงที่อยู่ใน Audio CD มันก็คือร็อกปกติที่คนสามารถบอกได้ว่าคือร็อกประเภทไหน แต่ตัวการแสดงคือ Theatrical Rock เหมือนการดูโชว์หนึ่งที่มีการวางมา ไม่ใช่แค่ร้องปกติ”

27.00

ถ้าคนทั่วไปอยากฟังเพลงร็อกเหมือนพัดบ้าง ควรเริ่มต้นจากตรงไหน

     “จริงๆ แล้วถ้าคุณชอบฟังดนตรี เพลงไหนมันก็สื่อสาร อยู่ที่ว่าเราชอบความรู้สึกอย่างไร เพลงป๊อปก็พูดความรู้สึกเหมือนกันแต่ไม่ได้เน้นย้ำความรู้สึกเหมือนร็อก หรือลูกทุ่งก็จะมีความบริสุทธิ์อย่างเดียว แต่ร็อกมันจะมีทั้งความบริสุทธิ์ ความจริงใจที่จะเล่า และมีดราม่าในเพลง ใครชอบที่จะปลดปล่อยไปกับเพลง เราว่าเพลงร็อกเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าฟังทุกครั้งแล้วมันฟิน”

28.14

     “เราชอบ Arctic Monkey มาตั้งแต่อัลบั้มแรกจนถึงปัจจุบัน ให้แรงบันดาลใจเรามาก เรารู้สึกว่าเขาเป็นวงร็อกที่ไม่จำเป็นจะต้องตะโกนว่าฉันเป็นชาวร็อก แต่เขาเป็นร็อกที่นุ่ม สุขุม ดูเท่ ดนตรีก็เป็นการทดลองมาตลอด ลองสังเกตแต่ละอัลบั้มจะไม่ค่อยซ้ำกัน นี่คือวงร็อกที่กล้าเสี่ยง กล้าเปลี่ยน กล้าพัฒนาตัวเองตลอดเวลา กล้าที่จะไม่ย่ำอยู่กับที่ ต่อให้ฉันรู้แล้วว่าฉันฮอตในเวลาร้องเพลงแบบนี้ แต่ถ้าไม่กล้าเสี่ยงก็จะไม่เจอตัวตนของตัวเองใหม่ๆ มากขึ้น”

29.54

     “ต่อไปหนูอาจจะถอดเสื้อขึ้นเวที เพราะคิดอยู่เหมือนกันว่าเราไม่ได้ตุ๊ดขนาดนั้น เวลาเราขึ้นเวทีบางครั้งเราใช้เครื่องสำอาง เครื่องนุ่งห่มมาคลุมตัวเองเยอะเกินไป แล้วเวลาร้องบางเพลงเราแมนมาก เราไม่ได้ตั้งใจเลยมันออกมาเอง เรารู้สึกว่าทำไมต้องประดิดประดอยให้มันเยอะ ก็เราเพียวบนเวทีอยู่แล้ว สุดท้ายเพียวจริงๆ เพราะเต้นไปเต้นมาหลุดหมด เหลือถุงน่องตาข่ายอย่างเดียว เราก็หาตัวเองไปเรื่อยๆ อยู่เหมือนกัน”

30.57

มีชุดไหนที่ใส่แล้วคนฮือฮาบ้างมั้ย

     “มันจะมีชุดตาข่ายอันหนึ่งที่เราชอบใส่มาก แล้วก็แปะหัวนมเป็นกากบาท เราไม่ได้ใส่เพราะสวยหรือเซ็กซี่ เราใส่มันเพราะครั้งแรกคนเห็นแล้วอาจจะรู้สึกว่าทำไมเราแต่งตัวอย่างนี้ แต่คนดูจบเขาจะลืมเรื่องนี้ไปเลย เขาจะมองอย่างอื่นที่เราเป็นมากกว่า เรารู้สึกว่าอันนี้มันท้าทายเราอย่างหนึ่ง คือพอดูจบโชว์ปุ๊บคนจะได้อะไรมากกว่าตุ๊ดคนนี้ใส่ตาข่ายปิดหัวนมน่าเกลียด แต่เราคิดว่าเดี๋ยวคุณก็รู้เองว่าคุณไม่ได้มองเราเรื่องนี้หรอก คุณไม่ได้มองว่าเราเป็นเพศอะไรด้วยซ้ำ คุณจะมองมาเองว่าเรากำลังบอกอะไรอยู่”

32.15

ถ้าเพลงร็อกคือการสื่อสาร มีเพลงร็อกที่พัดแต่งแล้วสื่อสารอะไรถึงใครไหม

     “มีเพลงช้าที่สุดและเป็นเพลงรักของวง Chanudom ชื่อเพลง ชนุดม เหมือนกัน เราแต่งให้แม่ แม่เราเสียไป สิ่งหนึ่งของคนเราคือการจากลา แน่นอนว่ามันต้องเจ็บปวด แต่ถ้าเราไปจมอยู่ตรงนั้นนานๆ มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น เขาไม่ได้ฟื้นขึ้นมาฮัลโหล เราเลยกลับมามองแง่ดีของมัน คือฉันเรียนรู้แล้วว่าเวลา 20 กว่าปีที่เรารู้จักคุณบนโลกใบนี้มันโคตรดีเลย โลกใบนี้เขามอบคนที่รักเราคนหนึ่ง พอมาเขียนเป็นเพลงเราเลยใส่ไปเยอะมากในการเล่าเรื่อง ‘ความผูกพันที่มันเคยเกิดขึ้นกับฉัน เหตุการณ์และความทรงจำที่มันคอยตอกและย้ำ ผ่านมาให้รู้ว่ามันยังมีความหมาย’ เป็นเพลงหนึ่งที่รู้สึกว่าเราได้ใช้สิ่งที่เรารักมากที่สุดที่เขามอบให้เรา มาตอบแทนเขาตรงนี้ เราเคยเชื่อเหมือนกันนะว่าอยากมีเงินตอบแทนเขา แต่ในฐานะที่เวลาเขาให้เรามาเท่านี้ เจอกันเท่านี้ ฉะนั้นเราไม่ผิดหรอกที่เราทำไม่ได้ หมายความว่าเราหาเงินทองตอบแทนเขาไม่ได้ตอนนั้น แต่สิ่งที่ทำได้คือเราเอาสิ่งที่คุณส่งให้เราเรียนแล้วเป็นประโยชน์ เราจะเขียนมัน มันสอนคนได้ด้วย พัดไม่ได้พูดในเพลงว่าสูญเสียแม่ แต่เพลงมันพูดว่า มนุษย์เราเจอกันแล้วมันต้องจากกัน สิ่งที่สวยงามที่สุดคือจำไว้เถอะว่าอย่างน้อยมีคนที่เรารักเหมือนกัน”

36.00

ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้างที่เหมือนคนยอมรับเรามากขึ้น มีซีนอย่างนี้เกิดขึ้นในวงการเพลงบ้านเรา

     “มันดีนะ แต่สำหรับพัดยังอยากทำอะไรอีก คือเราอยากให้มีอะไรเกิดขึ้นอีก เราไม่รู้หรอกว่าเราไปสุดได้แค่ไหน แต่เคยคุยกับพี่จีน-กษิดิศ เขาพูดว่า ‘รู้ไหมว่าฉันเห็นแก ฉันดีใจมากเลย อย่างหนึ่งที่ฉันเคยทำมาก่อนหน้านั้น ไม่ว่าจะเป็นการไปเล่นตามคอนเสิร์ตแล้วโดนปารองเท้าหรือโดนโห่ ฉันรู้สึกว่าฉันกรุยทางให้น้อง’ พอเขาพูดเท่านั้นแหละ นี่คือคนที่ทำงานเพื่ออะไรอยู่ เขาทำงานในสิ่งที่รักแต่มันมีเพศที่วางไว้ให้ต้องฝ่าฟัน เราทำมาได้แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ถ้ามีแรงเราอยากให้มันกว้างขึ้น อยากให้คนลืมไปว่าสิ่งนี้คือกำแพง เราอยากทำให้มันสุดที่สุดเท่าที่แรงจะมี แล้วต่อไปน้องขึ้นมาน้องจะได้ง่าย”

37.55

     “ตอบแบบมั่นใจเลยนะคะว่าไม่เปลี่ยนค่ะ แม้ชาติหน้าก็ยังรู้สึกชอบตรงนี้ เรารู้สึกว่าเราทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดีแล้ว ที่ไม่อยากเปลี่ยนเพราะว่าเพศนี้มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราเข้าใจมากกว่าคนอื่น จนเรารู้สึกว่าถ้าเป็นผู้หญิงอย่างเดียวเราจะคิด จะเข้าใจอะไรอย่างนี้ เราจะทำงานอย่างนี้ออกมาได้ไหม สิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้คือโคตรเหนื่อยแต่โคตรมีความสุขอยู่ด้วยกัน โคตรเหนื่อยตรงที่ทำไมเราต้องพิสูจน์คนอื่นตลอดเวลาว่าเรามีความสามารถ เราจะให้คนอื่นมาตัดสินเราทำไม แต่ในขณะเดียวกันถ้าเราทำได้ มันจะท้าทายมาก เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรียนรู้เหมือนกัน”

Credits

The Host นันท์ณภัส ธิปธรารัตนศิริ

The Guest พัด-ชนุดม สุขสถิตย์

Show Creator อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

Episode Producer อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

Episode Editor นทธัญ แสงไชย

Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ

Coordinator & Admin อภิสิทธิ์​ หรรษาภิรมย์โชค

Art Director กริณ ลีราภิรมย์

Graphic Designer เทียนจรัส วงศ์พิเศษกุล

Music Westonemusic.com