'Laemgate Infinite' บุฟเฟต์ซีฟู้ดสุดเว่อร์วัง และทำอะไรก็ไวรัล!

อะไรคือเคล็ดลับความสำเร็จของร้านอาหารซีฟู้ดเจ้านี้ ทั้งที่เจ้าของไม่ได้เริ่มต้นจากความรักในกิจการร้านอาหารใดๆ แถมเคยใช้เงินในการทำธุรกิจแบบ ‘มีสตางค์แต่ไม่มีสติ’ มาแล้ว แต่ในเวลาไม่นาน เขาก็พลิกความพลาดเป็นความมุ่งมั่นที่จะทำให้ได้ เปลี่ยนทุกเสียงด่าเป็นบทเรียน ใช้รสนิยมทางศิลปะในการสร้างจุดเด่นของร้าน และใช้เซนส์ในการทำการตลาดได้อย่างเฉียบขาด

เคน-นครินทร์ คุยกับ คุณโค้ก-อพิชาต บวรบัญชารักข์ ผู้ก่อตั้งและผู้บริหาร

00:10
ถ้าคุณใช้ชีวิตอยู่บนโซเชียลมีเดีย ก็แปลว่ามีโอกาสที่คุณจะได้เห็นการตลาดแบบพิสดารของร้านอาหารชื่อ แหลมเกต ไม่ว่าจะเป็นโปรโมชั่นประหลาดที่แค่ฟังชื่อก็สะดุดหูแล้ว อย่าง ‘คนมีหอย’ หรือ ‘กินอวดผัว’ ไปถึงการใช้พรีเซนเตอร์ที่ลูกค้าคิดไม่ถึงอย่าง ลีน่าจัง มาถ่ายแฟชั่นเซ็ตที่เรียกแชร์เรียกไลค์ได้ล้นหลาม แต่ละแคมเปญสร้างความฮือฮา และ go viral กันเป็นว่าเล่น

ทั้งหมดนี้ถูกคิดสร้างสรรค์ และดูแลการผลิตโดยคนคนเดียว คุณโค้ก-อพิชาต บวรบัญชารักข์ เจ้าของร้านแหลมเกต Infinite ร้านอาหารซีฟู้ดที่หวือหวาก๋ากั่นที่สุดในประเทศไทย

ย้อนกลับไปประมาณ 30 กว่าปีก่อน แหลมเกตเป็นชื่อร้านอาหารหลังคามุงจากเล็กๆ บ้านๆ ริมทะเลศรีราชาที่ดำเนินการโดยสองสามีภรรยา ซึ่งคือคุณพ่อและคุณแม่ของคุณโค้กนั่นเอง ทำกันสองคน ไม่มีลูกมือ แต่มีลูกค้ายืนต่อแถวรอกินสองสามร้อยคน เพราะอาหารอร่อย วัตถุดิบก็ดี และด้วยความที่คุณแม่ทำฟาร์มหอยนางรมเอง ความสดนี่ไม่ต้องพูดถึง

ทำให้เราคิดว่า ทั้งหมดนี้หรือเปล่า ที่ทำให้แหลมเกตในยุคของคุณโค้กเจริญรุ่งเรือง เป็นเพราะได้ซึมซับทั้งความรู้ ประสบการณ์ และความรักในอาชีพนี้ มาจากกิจการของทางบ้านนั่นเอง… หรือเปล่านะ…

02:31
“เกลียดที่สุดก็คือการต้องอยู่ร้านนี่แหละ เพราะมันทำให้ไม่ได้ไปไหน ต้องทำทุกอย่างช่วยทางบ้าน ร้านเราไม่แพง ไม่มีคนงาน ลูกนี่แหละทรัพยากรบุคคลที่ดีที่สุด ไม่ทำก็โดนด่าโดนตี แต่เราก็รู้แหละว่าไม่ทำก็ไม่ได้ ไม่ทำก็ไม่มีตังค์ไปเรียนหนังสือ ก็แกะกุ้ง ล้างจาน เช็คบิล เกลียดมาก ไม่ชอบเลย เพราะเวลาเปิดเทอม ครูให้ออกไปพูดหน้าชั้นว่าปิดเทอมไปไหนมาบ้าง ก็ ฮัลโหล จะได้ไปไหนเ อยู่ร้านทุกวัน จนต้องมาถามพ่อว่า ป๋า เราจะไม่ได้ไปไหนกันเลยเหรอ แต่ก็เข้าใจนะ คือตอนนั้นน่ะไม่เข้าใจหรอก ตอนนี้เข้าใจแล้ว ว่าวันที่ขายดีที่สุดคือวันหยุดไง ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ รายได้ดีที่สุด ยิ่งช่วงปิดเทอมทุกครอบครัวต้องพาลูกหลานมากินกัน เราก็ต้องเปิด ไปไหนไม่ได้…

“ไม่เคยอยากทำร้านเลย แถมแช่งให้ร้านปิดเร็วๆ และร้านเราทำเลดีนะ ติดถนนสุขุมวิท มีคนอยากซื้อที่เยอะ เราก็ เมื่อไหร่จะขาย เมื่อไหร่จะขาย…

“ความฝันคืออยากเป็นพนักงานออฟฟิศ…จริงๆ”

ด้วยความที่มุ่งมั่นจะเป็นพนักงานออฟฟิศให้ได้ คุณโค้กก็พยายามตั้งใจเรียน แล้วก็เรียนเก่งซะด้วย สุดท้ายจบจาก ม.บูรพามาด้วยเกรดเฉลี่ยสูงถึง 3.97 และในที่สุดก็ได้เป็นพนักงานออฟฟิศสมใจ ในแผนกทรัพยากรบุคคลของ AIS และไต่เต้าขึ้นไปเรื่อยๆ

05:27
“เราเป็นคนทำงานมากกว่าที่เขาให้ทำอะ จนได้ขึ้นไปอยู่หน้าห้องประธานกรรมการบริหาร ได้เรียนรู้จาก คุณสมประสงค์ บุญยะชัย เยอะมาก…

“และในที่สุด สิ่งที่รอคอยให้เกิดมานานก็เกิด ที่บ้านปิดร้านซะที เพราะขายที่ได้ รวยขึ้นมาทันที…

“พอมีตังค์ เห็นคนอื่นเปิดธุรกิจ ถ่ายรูปลงไอจี ก็เลยอยากเปิดธุรกิจบ้าง เพียงเพราะแค่อยากถ่ายรูปลงไอจีกับเขาบ้างนี่แหละ…

“ใจร้อน อยากเปิดต้องได้เปิด สร้าง 15 วันเสร็จ สุขุมวิท 47 ไฮโซ ไม่ได้อยากประสบความสำเร็จในการทำร้านอาหารหรืออะไร แต่อยากถ่ายรูปลงไอจี และได้ชื่อว่าเป็น entrepreneur กับเขาบ้าง มีเงินไง เงินเสกได้ทุกอย่าง (คุณพ่อคุณแม่เข้ามาช่วยไหม) ป๋ากับแม่ไม่รู้มาก่อนเลย วันเปิดชวนมาดู ป๋าพูดคำเดียว “ชิบหายแล้ว…”…

“เดือนแรกคนมากินเพียบ เพราะอะไร หน้าม้าทั้งนั้น เพื่อนๆ ทั้งนั้น มาแสดงความยินดีกับเรา เราก็ทำการค้าโง่ๆ เช่น ปลากะพงรับมาตัวละ 250 บาท จากที่เรียนมา ต้องเอามาขายเท่าไหร่ครับ 500 ถูกไหม อย่างน้อยกำไรต้องเท่าตัว แต่เนื่องจากเราอยู่ทองหล่อ ไม่ได้สิ ต้องอัพไปกว่านั้นอีก ขายตัวละ 800 เลยจ้ะ กุ้งแช่น้ำปลาก็จานละ 800 อีก เราไม่รู้ไง…

“เดือนแรกขายดี เดือนที่สองขายดีขึ้น แต่พอเดือนที่สาม พี่ม็อบมาเว้ย ปิดถนน ก็พยายามบอกตัวเองว่า เอาน่ะ เดี๋ยวพอเขาไปเราก็กลับมาดีเอง จากลูกค้าเต็มร้าน เหลือสองสามโต๊ะ จนบางวันขายไม่ได้ซักโต๊ะ…

“ตอนแรกเราคิดว่า คงเป็นเพราะบรรยากาศขัดแย้งทางการเมืองนี่แหละเป็นสาเหตุ แต่พอดู เอ ร้านไวน์หรือร้านราเมงตึกเดียวกันก็ยังขายกันตู้มๆ น่าจะไม่ใช่แล้วมั้ง งั้น ในขณะเดียวกัน ค่าเช่าแพงๆ ก็ยังต้องจ่าย ค่าเด็กคนงานก็ยังต้องจ่าย ทนอยู่ตั้งสองปี ขาดทุนเดือนละห้าแสน แต่ทำไมไม่ปิด ก็หน้าไง หน้าที่อยู่บนบ่านี่แหละ กลัวเสียหน้า ก็ทนไป ถามว่าทุกข์ไหม ไม่นะ แต่จะคิดแก้ปัญหาตลอดว่าจะทำยังไงให้ไปต่อได้…

“เก็บกระเป๋าไปเที่ยวปราก กะว่าจะไปหาแรงบันดาลใจ ไปเจอ Thai Restaurant ริมแม่น้ำ ตัวอาคารเมื่อก่อนเป็นสปา เป็นโรงอาบน้ำสาธารณะ เขาเอามารีโนเวตเป็นร้านอาหาร สวยมาก อาหารอร่อยมากด้วย ไปกินกันสามคน วันนั้นเราคิดในใจว่าเกินหมื่นแน่ๆ เช็คบิลมาสามพันกว่าบาท! ถึงกับต้องเดินไปคุยกะเจ้าของเลยว่าทำไมถูกอย่างนี้ เขาบอกมันเป็น experience ให้คนจดจำและบอกต่อ ว่าของดีราคาถูก เราโทรบอกเลขาจองตั๋วเครื่องบิน กลับเลยทันที…

13:25
“กลับมากรุงเทพสู่ร้านอาหารที่สภาพวิเวกวังเวงของเรา ก็เรียกน้องทุกคนมาเบรนสตอร์มกัน น้องพมงพม่ามาช่วยกันคิดให้หมด เราจะทำไงดี เราอยากสร้าง experience ให้ลูกค้า น้องๆ ก็ช่วยกันออกไอเดีย บางคนก็อยากให้เปลี่ยนเป็นร้านราเมง บางคนบอกน่าจะทำร้านหมูกระทะ…

“แล้วก็ได้ข้อสรุป… บุฟเฟต์มั้ย…

“แต่ด้วยความเรื่องมากของเราเองว่า หนึ่ง ฉันไม่เดินตักนะ สอง อาหารทะเลทำทิ้งไว้จะเซ็งนะ ก็เลยได้ออกมาเป็น ‘บุฟเฟต์ อาลาคาร์ต’ สรุปเดี๋ยวนั้น ขึ้นเมนูวันนั้น ทันที ราคาหัวละ 499 และมีแค่ 9 เมนูเท่านั้น แล้วก็ลงเฟซบุ๊กไปเลย ลงไปในเพจโง่ๆ ไอจีโง่ๆ ของเรา ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้นคนมายืนรอหน้าร้านเต็มไปหมด

ขอย้อนกลับไปนิดนึง ตอนไปปราก ไปเห็นว่าเขาทำราคาได้ถูก แต่ตอนกลับมาร้านเรา ก็ไม่ได้คิดที่จะลดราคาลง?
“ไม่ ไม่ได้เกี่ยวกับราคา แค่รู้สึกอยากทำอะไรสนุกๆ ที่จะสร้างประสบการณ์ให้ลูกค้าเราได้”

16:35
อยากรู้ว่าไอเดียที่โดนปัดตกไปมีอะไรบ้าง

“เช่น ‘ทุกจาน 99 บาท’ ซึ่งอันนี้ก็ถามกลับไปว่า แล้วข้าวผัดต้อง 99 บาทด้วยเหรอ บางคนบอก ‘กินอาหาร-ฟรีเครื่องดื่ม’ งั้นซื้อน้ำมากินเองก็ได้ไหม ‘ปิ้งย่าง’ ไม่ไหว ต้องเสียเงินทำเครื่องดูดควันอีก เลยมาลงตัวที่บุฟเฟต์…

“สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ลูกค้ายืนรอหน้าร้านเพียบ…แต่โดนด่า และขายดีมาก…แต่ไม่ได้ตังค์สักบาท เพราะของไม่พอ บุฟเฟต์มันอันลิมิเต็ด คุณพี่เขาก็กินกันเต็มที่ ต้นทุนสูงขึ้นเรื่อยๆ เราก็เลยไปขอลดค่าเช่า เจ้าของห้างบอกโอเค ถ้าเอาคนเข้าตึกเขาได้ 5,000 คนต่อเดือน จะลดให้ แล้วเราก็ทำได้นะ แต่ปรากฏตึกมาบอกว่า คนที่เข้ามาไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของห้างเขา คนเข้ามากินที่เรา แล้วกลับ ไม่ใช้จ่ายกับร้านอื่นๆ เราก็ ฮัลโหล อะไรเนี่ย ตัดสินใจฉีกสัญญาเลย ซึ่งโดนอีกห้าล้าน ก็ยอม ก็บ้าอะ ก็ปิด…

“ไปเปิดร้านใหม่ที่ พหลฯ 11 เราขึ้น 24 เมนู ปรับราคาเป็นหัวละ 555 จัดระบบใหม่ทุกอย่าง ดีไซน์ใหม่ทุกอย่าง ตั้งแต่วันแรกที่เปิด จนวันสุดท้ายที่ปิดสาขานี้ ลูกค้าเต็มทุกที่นั่ง และเต็มตลอดเวลา…”

ถ้าให้วิเคราะห์ว่าทำไมเต็ม…
“ที่มันแคบมั้ง (หัวเราะ) คงเพราะแปลก ไม่เหมือนใคร ร้านทาสีดำ จับพนักงานแต่งตัวตุ๊กตา คนก็มากันเต็ม เอาเก้าอี้มาตั้งข้างนอกก็เต็มอีก พอใกล้หน้าฝน สร้างกลาสเฮาส์ เสร็จใน 15 วันอีกแล้ว และเรามีร้านดอกไม้ เลยเอาดอกไม้มาลง กลายเป็น vertical garden คนก็ถ่ายรูปไปแชร์กันใหญ่ เพราะมันสวย และเราจะเอาผ้าม่านสีทองปิดไว้ก่อนนะ ลูกค้ายืนรอข้างนอก พอจัดโต๊ะเสร็จก็เปิดม่าน…

23:11
*The Secret Sauce*

“ทุกอย่างที่แหลมเกตเติบโตจากวันนั้นจนถึงวันนี้ มันเกิดขึ้นจากอะไรรู้ปะ เกิดจากคำด่าของลูกค้า ใครด่ามาเราแก้หมด”

“คนด่ามาทางไหนบ้าง มาทุกทาง คนบอกว่าชอบต่อหน้าแต่ด่าลับหลังก็เยอะ ด่าทุกเรื่อง พนักงานยืนหายใจรดต้นคอเขาเขาก็ด่า พนักงานแต่งหน้าไม่สวยก็ด่า ทุกวันนี้พนักงานต้องเข้าคอร์สแต่งหน้า ซื้อเครื่องสำอาง NARS ให้ใช้เลยนะ มีสไตลิสต์ออกแบบให้ด้วย”

24:48
*The Secret Sauce*

“ไม่โกรธเหรอครับเวลาลูกค้าด่า”

“โกรธ แต่ทำไงได้ ต้องแก้ไข ทำยังไงให้ไปต่อได้ ทำยังไงให้เขาเลิกด่าเรา”

“คิดว่าลูกค้าคือพระเจ้าไหม”

“ไม่ ลูกค้าคือแม่ เรารู้ว่านิสัยแม่เราอะ อะไรก็ติหมดแหละ ดังนั้นเราต้องทำให้แม่เรามีความสุข”

“บังขายโรตีที่ร้าน โดนด่าอีก ด่าบัง เพราะบังหน้าบึ้ง เราก็ โอเค งั้นมึงด่าไปเหอะ เรื่องนี้แก้ให้ไม่ได้จริงๆ แต่เราทำไงรู้ปะ ออกไปในโลกออนไลน์เลย ฉายาใหม่ บังหน้าบึ้ง ไม่บึ้งไม่อร่อย”

27:50
จุดเริ่มต้นโปรโมชั่นทั้งหลายเริ่มตอนไหน ที่มาออนไลน์หนัก ๆ นี่เริ่มยังไง

“มาจากตัวเราเองนี่แหละครับ เมื่อก่อนเชิญบล็อกเกอร์มารีวิวแล้วไม่เวิร์ค เลยทำเองดีกว่า เขียนคอนเทนต์เองแล้วกัน ก็ตั้งโจทย์ว่าเราเป็น ‘small happiness’ ความสุขเล็กๆ จากก้นครัวของเรา ก็ไปหาน้องตากล้องมาคนนึง เอาหนังสือ Kinfolk ให้ดู แล้วบอกว่า อยากให้ถ่ายออกมาแบบนี้ น้องเขาถาม ยังไงครับพี่ เราก็เลยบอกว่า ถ่ายยังไงก็ได้ให้มันดูไม่อร่อยอะ (หัวเราะ) จากคนฟอลโลว์ไม่ถึงสองพัน ตอนนี้มีคนตามเกือบสองแสน และมีแชร์ออกไปเป็นล้าน

เล่าให้ฟังหน่อย วิธีคิดโปรพวกนี้ทำยังไง
“เริ่มต้นจากความโง่ไว้ก่อน คิดให้โง่ๆ อย่าคิดเยอะ…”

30:17
*The Secret Sauce*

“เราว่าสำคัญที่สุดคือคำว่าคอนเทนต์ แต่เราก็ต้องรู้ไว้ด้วยว่า ต่อให้เขียนดีแค่ไหน บางทีโลกออนไลน์ก็ไม่ตอบรับเรา เขาต้องการอะไรที่มัน stunning เลยทันที ต้อง attack หัวใจเขาทันที”

“เอาต้าเหนิงมาถ่ายเป็นเจ้าหญิงหัวปู… เอารัศมีแขมาทำคอนเซ็ปต์ ENJOY คนแชร์เป็นล้าน… สร้างคาแรกเตอร์ ไม่มีรูปอาหารเลย… ไปเจอน้องนักบอลคนนึง หล่อๆ ขับรถไปหาถึงระยองเลย ขอเขามาถ่ายในคอนเซ็ปต์ HUNGRY… เจอเจเจ หล่อ น่าอร่อย เลยชอวนมาถ่ายคอนเซ็ปต์ DELICIOUS…

32:44
“ที่พี้คสุด ที่เป็นจุดเปลี่ยนของแหลมเกต คือเอาลีน่าจังมาถ่าย ช่วงนั้นเราเครียดมาก เราเติบโตเร็ว เราวิ่งเร็วเกินไปจนคนอื่นตามไม่ทัน เลยขึ้นไปพักผ่อนที่เชียงใหม่ เปิดเฟซบุ๊กมาเจอป้าแก่ๆ คนนึงกินข้าวมูมมาม กินไปด่าไป คนดูกันเยอะมาก เราก็ดูแล้วหัวเราะ มันสะใจดี แต่พอเห็นเขาพูดเรื่องกฎหมาย เออ อีนี่ไม่บ้าเว้ย ชอบ เลยเริ่มลงมือจีบ หาเบอร์มาแล้วโทรไปชวนมาถ่ายให้แหลมเกต โดนด่า เลยไปหาถึงที่ คุยกันตั้งกะห้าทุ่มถึงตีสอง กว่าจะปรับทัศนคติกันได้…

“คำแรกเลย ‘เธอต้องเอาหอยมาวางเรียงบนนมชั้น…มันจะได้ดังๆ’ เราก็… ไม่ใช่สิ… ‘อย่างชั้นถ่ายสวยไม่ได้หรอก ต้องแบบนี้!’ เราก็ เอาน่า ไม่เป็นไร ลองดูก่อน เราอยากให้คนลองมองเขาอีกมุมนึง…

“ถ่ายแฟชั่นเซ็ตลีน่าจัง ในคอนเซ็ปต์หน้ากาก สิ่งที่เราอยากบอกคือ การมองมุมกลับ กลับมุมมอง ปรากฏว่าตอนกำลังถ่าย ลีน่าจังไลฟ์ พังเลยนะ คนด่าหนักมาก เขาผิดหวัง ลูกค้าเป็นคุณแม่ไง เลยด่าเรา เขาไม่ชอบ เพราะมันดูไม่ดี เราเลยรีบแต่งรูปให้เร็วที่สุด แล้วรีบลงทันที เขียนแคปชั่นเองทั้งหมด แค่ไม่กี่ชั่วโมง จากคนด่า กลับมาชมเยอะมาก ดังเลย ได้สื่ออยู่เป็นอาทิตย์ นักข่าวมารอสัมภาษณ์เยอะมาก…

“ช่วงหนึ่งไปเมืองนอก สังเกตเห็นตามบิลบอร์ดต่างๆ แบรนด์แฟชั่นไม่ว่าจะ H&M Mango Zara ต่างๆ ใช้นางแบบแก่ๆ หมดเลย เราก็กลับมาคิด แล้วก็ชวนป้าหน่อย ปอบหยิบ มาถ่ายแบบ ดังอีก…

ได้แรงบันดาลใจจากการไปดูสื่ออื่นๆ ต่างๆ
“ได้จากการที่เราสังเกตมากกว่า แล้วเราเป็นคนอย่างนึงคือ เรารู้ว่าสังคมต้องการอะไร”

ทักษะนี้มาจากไหน
“ไม่รู้”

เหมือนจับกระแสเก่ง หรือสร้างกระแสเก่ง
“เรารู้ว่าสังคมต้องการอะไร อยากเห็นอะไรจากเรา กิจการร้านอาหารคือ red ocean ทำยังไงให้ร้านเราลอยขึ้นมาจาก red ocean เช่นแทนที่จะถ่ายรูปอาหารซ้ำๆๆๆ ไปไม่รู้กี่สิบเมนู เราใช้แฟชั่นเซ็ตเป็นตัวกวักลูกค้าเข้าร้าน…

“ถ้ามีบล็อกเกอร์มารีวิว แล้วแท็กมา เราก็หยอดเงินของเราใส่ลงไปในโพสต์นั้น เขาได้คนดูเป็นแสน แฮปปี้”

42:17
กลยุทธออนไลน์หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อ คนจะเบื่อมั้ย คนเริ่มจับทางได้แล้วหรือเปล่า

“คนเบื่ออยู่แล้ว เรายังเบื่อเลย เรามีความฝัน อยากได้ฟ่านปิงปิงมาถ่าย ทำไงดี คือเราอยากได้ระดับโลกแล้วอะ แต่ระดับโลกแบบบ้าๆ ที่พร้อมจะเล่นสนุกกับเรานะ…

“คนไทยตอนเนี้ย จนลง แหลมเกตต้องหาลูกค้าต่างชาติด้วย ลากกระเป๋ากันมาเยอะเลยนะ นักท่องเที่ยวมาช่วยเติมให้โต๊ะเต็มในวันธรรมดา เราโปรโมทเอง แต่ฝั่งจีนยากหน่อย เขามีโซเชียลมีเดียของเขา เรากำลังหาวิธีข้ามกำแพง อาจต้องใช้พระกระโดดกำแพง (หัวเราะ) อันนั้นคือโจทย์ข้อหนึ่ง…

“โจทย์ข้อสอง กำลังหาพันธมิตร ตอนนี้เช่น Karmarts มาแลกสื่อและคอนเทนต์กัน ทำโปรเจ็กต์กัน…

“…ถ้ายังทำเหมือนเดิม มันก็เหมือนเดิม เป็นงานรูทีน ถ้าเหมือนกันทุกวันคงไม่ใช่”

จุดเริ่มต้นของการเปิดบริการเป็นคอร์ส เป็นรอบๆ เหมือนดูรัชดาลัยเธียเตอร์ มันมาจากไหน
“ก็ลูกค้ายืนด่าไง… ชั้นต้องนั่งรอถึงกี่โมงโต๊ะถึงจะว่าง… เพราะฉะนั้นตอนนี้คือโทรมาจองก่อนเลย เต็มคือเต็ม จะได้รู้ไปเลย… รอบนึงรับได้ 3-400 คน รับได้วันละ 4 รอบ ในแง่การจัดการก็ง่ายกว่า…

“เราซื้อของสดจากศรีราชาทุกวัน ซื้อจากซัพพลายเออร์ที่ส่งให้พ่อแม่เรามาสามสิบกว่าปีแล้วนี่แหละ อย่างบังนี่เขาก็ได้ส่งลูกเรียนจบ พนักงานคนอื่นก็มีบ้านมีอะไร เพราะเราเอื้อผลประโยชน์ให้ทุกคน…

46:38
เล่าเรื่องมาเปิดร้านใหม่ที่ห้าแยกลาดพร้าวให้ฟังหน่อย
“ยากมาก เรื่องนี้เป็นบทเรียนสำคัญ… ณ วันที่เรารู้สึกว่าเราจะโต แต่เรายังไม่โต เราอย่าหลอกตัวเองเยอะๆ ว่าเราโตแล้ว บางทีก็นึกเสียใจว่า ถ้ายังไม่เปิดห้าแยกลาดพร้าว เราคงไม่เครียดถึงขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไร เราผ่านมาแล้ว แต่มันเกิดจากสองร้านที่มีอยู่ตอนนั้นมันเต็ม ลูกค้านั่งตากยุง ตากฝน เพื่อนบ้านก็ด่าเรื่องที่จอดรถ เราเลยรู้สึกว่าไม่โอเคละ เลยต้องทำ แล้วเวลาจะทำอะไร เราเล่นใหญ่ตลอด ใครมันจะไปบ้าเช่าร้านอาหารพื้นที่ 666 ตร.ม. นี่ไง เราคิดว่าเราโตแล้ว แต่อย่างอื่นมันโตทันไหม กระแสเงินสดทันไหม นักลงทุนทันไหม และสำคัญที่สุดคือทีมงาน ทีมงานขยายใหญ่เกินไป คอสต์รายจ่ายเต็มไปหมด นั่นไม่เท่าไหร่ เราไม่รู้ว่าคนที่เขาวิ่งไปกับเราน่ะ เขาเหนื่อยหรือเปล่า หรือเขาพร้อมวิ่งไปกับเราหรือเปล่า…

48:28

“ศึกนอกบ้านไม่สำคัญเท่าศึกในบ้าน จัดระบบต้องได้ คอสต์แมเนจเมนต์ต้องได้ แอตติจูดคนงาน ทัศนคติทุกคน ต้องเข้าใจแล้วไปพร้อมกัน”

48:52
“โค้กไม่เคยบอกว่าวันนี้ประสบความสำเร็จแล้ว สบายแล้ว รวยแล้ว ไม่รวยเงินหรอก แต่เรารวยความสุขมากเลยนะ กำไรเราน้อย อย่างร้านเนี่ย แต่งไป 45 ล้านนะ (คิดอะไรอยู่ ทำไมต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้น) ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่าเราต้องเต็มที่ ทุกวันนี้เอาของตกแต่งอะไรไปลงที่ร้านอีกไม่ได้แล้วนะ มันเต็ม เป็นคนทำเต็มที่…

“งานแต่งงานชมพู่ ทุกคนอยากไป แต่จะได้ไปจริงน่ะซักกี่คน เราเลยเชิญคนจัดงานแต่งชมพู่มาแต่งร้าน ตอนนี้ที่ร้านนี่เหมือนงานแต่งชมพู่เลยนะ นี่ก็คือสิ่งที่เราตีความมาจากคำว่า experience เหมือนเดิม… ลงทุนกับร้านไป 45 ล้าน เราว่ามันเยอะแหละ แต่เราก็เชื่อว่ามันมี potential พอจะเติบโตไปได้…

“แต่เครียดมาก บอกเลย ที่ตั้งชื่อสาขานี้ว่า Laemgate Infinite ไม่มีวันสิ้นสุด คือรายจ่ายนะ ที่ไม่มีวันสิ้นสุดน่ะ… ตอนร้านกำลังจะเปิด จะถึงวันแถลงข่าวอยู่แล้ว ยังไม่มีตังค์จ่ายค่าช่างเลย นี่บอกไม่อายเลยนะ กระแสเงินสดมันหมุนไม่ทัน ตอนนั้นเราพูดกับทุกคนเลยว่า ถ้าผ่านเรื่องนี้ไปได้นะ ไม่มีอะไรยากแล้วชีวิตนี้ วันรุ่งขึ้น เงินมาเลย จากธนาคาร เรียกว่าไปกู้มาก็ไม่ได้ด้วยนะ น่าจะเรียกว่าเป็นการทำงานร่วมกับธนาคาร เพราะถ้ากู้มันต้องเอาสินทรัพย์วางค้ำประกันใช่ไหม แต่เรานี่เอา หน้า ปาก กับแบรนด์ของเรา วางค้ำประกัน เขาก็ให้มา ให้เยอะด้วย เราก็ไถนาใช้หนี้ไป…

“ตอนนั้นเราตั้งใจเปิดร้านเดือนกันยายน เพราะกะเก็บกินไตรมาสสุดท้าย ปลายปีร้านอาหารจะขายดีมาก แต่พอเดือนตุลาฝันร้ายทั้งประเทศ ทุกอย่างแคนเซิลหมด…

“รายจ่ายเยอะไม่เท่าไหร่นะ แต่ฝันร้ายที่สุดของธุรกิจคือรายได้ไม่เข้า ตอนนั้นเราต้องปรับ ต้องรับมือ คิดราคาใหม่ จาก 555 เหลือ 444… คราวนี้อีบังตีแป้งทำโรตีไม่ทันเลย…”

55:03

ทุกครั้งที่เจอปัญหา คุณโค้กรับมือยังไง เครียดไหม
“เครียดสิ แต่ต้องทำใจ ต้องเรียนรู้ เปิดยูทู้บ ฟังท่าน ว. (เคยคิดจะเลิกไหม) คิดทุกวัน อย่างที่บอกว่าไม่ได้อยากทำร้านอาหารแต่แรกแล้ว แต่เลิกไม่ลง หันไปก็เห็นน้องพม่าตาใส สงสารน้องๆ เราไม่ชอบการทำร้านอาหาร แต่เราชอบเห็นคนมีความสุข เราก็แฮปปี้กับตรงนี้…”

หัวใจของการทำธุรกิจร้านอาหารคืออะไร
“อร่อย คุณภาพ ราคา ต้องทั้งสามอย่าง…

“บางครั้ง พอรู้สึกเหมือนตัวเองโตแล้ว เราจะพยายามเดินออกจากธุรกิจ แล้วออกมาอยู่ข้างนอก ไปดูภาพรวมไกลๆ นั่นน่ะ ผิด กลับไปอยู่ ณ จุดเดิมของเรา ทุกวันนี้จะเจอคุณโค้กตลอด ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ หรือวันลูกค้าเยอะๆ จะไปยืนเก็บตังค์ ชอบไม่ชอบด่ากูต่อหน้าเลย ลูกค้าเดินมาบอกว่าไม่ชอบ เอาเงินคืนไปเลย ลูกค้ามีปัญหา แก้ไขตรงนั้นได้เลย และน้องๆ ในร้านก็จะมีขวัญและกำลังใจด้วย”

58:35
คุณโค้กแนะนำคนทำร้านอาหารหน่อย สมัยนี้แค่อาหารอร่อย ราคาสมเหตุสมผล เหมือนจะไม่พอแล้ว เพราะคู่แข่งมันเยอะ

*The Secret Sauce*

“มันต้องอร่อยแต่แรก คนชอบคิดธุรกิจก่อน ค่อยคิดถึงสินค้าอาหาร เราว่าของที่ป๋ากับแม่ทำ ผ่านการลองผิดลองถูกมาสามสิบกว่าปี มันคือที่สุดแล้ว เราเลยให้ป๋ากับแม่มากินทุกเดือนเพื่อช่วยเทสต์ว่ายังอร่อยเหมือนเดิมหรือเปล่า…

“ก่อนที่จะทำการตลาด ดูแลของของตัวเองก่อน คุยกับตัวเองก่อน…

“อย่าคิดว่าโลกออนไลน์คือยารักษาโรค คือกินแล้วมันก็หาย แต่หายแป๊บเดียว คุณต้องไปดูก่อนว่าธุรกิจคุณมันป่วยตรงไหนกันแน่”

“คุณต้องกลับมาดูก่อนว่าคุณเจ๋งเรื่องไหน แล้วค่อยใช้โลกออนไลน์เป็นตัวบอก สื่อสารออกไป”

Credits

The Host นครินทร์ วนกิจไพบูลย์

The Guest อพิชาต บวรบัญชารักข์

Show Creator นครินทร์ วนกิจไพบูลย์

Episode Producers ปวริศา ตั้งตุลานนท์

อธิษฐาน กาญจนะพงศ์

เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์

Episode Editor ภูมิชาย บุญสินสุข

Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ

Coordinator & Admin อภิสิทธิ์ หรรษาภิรมย์โชค

Art Director กริณ ลีราภิรมย์