จากความมุ่งมั่นอยากเป็นคนข่าวที่แท้จริง หญิงไทยผู้ไม่เคยไขว้เขวกับความฝันและความถนัดของตน ดั้นด้นสู่ลอนดอนในฐานะเด็กทุน Chevening เพื่อไปพบว่าความรู้และประสบการณ์ที่สั่งสมไว้ตั้งเยอะ มีขนาดแค่เศษเสี้ยวของเพื่อนร่วมชั้น! และจากที่เตรียมใจไปแล้วว่าต้องเรียนโคตรหนักโคตรยาก ก็พบว่า ไอ้ที่คิดไว้ก็แค่เศษเสี้ยว (อีกแล้ว!) ของความยากมหันต์อันแท้ทรูที่รออยู่!

 

---

 

02.26

     “สวัสดีค่ะ เอม-กานท์กลอน นะคะ สาขาที่ไปเรียนมาคือ SOAS University of London ประสบการณ์ที่เอมได้รับกลับมาแน่นอนคือความรู้ แต่นอกจากนั้นแล้วคือความอดทนค่ะ และเอมได้รู้จักตัวเองมากขึ้นผ่านเรื่องราวต่างๆ ที่เอมเจอ ถ้าอยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรบ้าง ตามมาฟังกันค่ะ”

 

03.14

ทำไมถึงเลือกไปเรียนด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และทำไมต้องเป็นประเทศอังกฤษ

• เอมชอบเรื่องการเมืองและถนัดภาษาอังกฤษ จึงสนใจการเมืองของโลกไปด้วย
• ทำงานมาได้ 4-5 ปีก็ตัดสินใจสอบทุน เพราะไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่
• ทุนที่ว่าคือทุนรัฐบาลอังกฤษที่ให้เปล่า หรือเรียกว่าทุน Chevening
• มีค่าเรียน และเงินเดือนให้

 

04.44

ความรักในการทำข่าว ความสนใจโลกและภาษาอังกฤษของเอม ได้รับการฟูมฟักมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่า

• เด็กๆ เอมชอบอ่านหนังสือต่างประเทศอยู่แล้ว รวมทั้งนวนิยายแปลกึ่งประวัติศาสตร์
• โดนแซวตั้งแต่เด็กว่าเป็นคนซีเรียส

 

06.10

มีทักษะอะไรเป็นพิเศษในการเป็นนักข่าวสายการเมือง หรือข่าวต่างประเทศบ้าง

• เอมว่าคนเราทำอะไรควรมีแพสชันและความชอบ ถ้าเราไม่มีความชอบในสิ่งนั้น มันจะกลายเป็นทรมาน ถ้าเป็นสิ่งที่เราไม่ชอบชีวิตคงไม่มีความสุข
• มันต้องเริ่มจากความชอบ ถ้าเราชอบในสิ่งที่เราสนใจไปเอง
• ต้องสังเกตความเป็นไปรอบโลก
• ข่าวต่างประเทศถ้ามองให้ไกล มันก็ไกลทุกเรื่องเพราะมันเกิดขึ้นนอกประเทศเรา แต่เราต้องทำในลักษณะการให้ความรู้ และถึงแม้บางเรื่องจะไกลตัว แต่มันคือเรื่องน่ารู้

 

08.30

ทำไมต้องเป็นมหาวิทยาลัยนี้

• เอมเรียน University of London โรงเรียนชื่อ SOAS ดังเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และการเมืองในภูมิภาคนี้
• การเรียนครั้งนี้แตกต่างจากเรียนปริญญาตรีมาก เพราะตอนนี้เราพร้อมและตกผลึกว่าเราอยากเรียนสิ่งนี้ พลังงานทั้งกายและใจเลยพร้อมจะเรียนรู้มาก

 

09.14

บรรยากาศในการเรียนเหมือนหรือแตกต่างจากที่เราคิด

• เอมเตรียมใจไปแล้วว่าจะต้องเครียดแต่ก็เกินกว่าที่คิดไว้อยู่ดี
• ตอนเรียนที่ไทยไม่ตั้งใจเท่าไหร่ก็ยังพอเอาตัวรอดได้ แต่ที่นู่นเป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้อะไรเลย เพราะคนรอบข้างเก่ง ฉลาด และมีประสบการณ์มากกว่า
• เอมเป็นผู้หญิงคนเดียว และเป็นเอเชียคนเดียวในบางคลาส และนอกนั้นคือผู้ชายตะวันออกกลาง เยอรมัน อังกฤษ
• แรกๆ อาย และไม่กล้าเสนอความเห็นเลยทั้งๆ ที่เคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาก่อน
• เอมปรับตัวด้วยการต้องขยันและอ่านหนังสือตลอดเวลา เพราะไม่ใช่สาขาที่เรียนตอนปริญญาตรี
• บรรยากาศในห้องก็ค่อนข้างจริงจัง หลังจากเรียนจบคลาสใหญ่ทุกคลาส จะมีการแยกกลุ่มไปดีเบตกันต่อ กลุ่มละประมาณ 10 คน
• ใช้เวลาประมาณ 1-2 เดือน เริ่มจับทางได้ และเริ่มโต้เถียงกับเพื่อนร่วมห้อง

 

14.30

เพื่อนมีส่วนสำคัญในการเรียนไหม

• อาจจะไม่เกี่ยวโดยตรง แต่การที่ได้คุยกับเพื่อนหลากหลายเชื้อชาติ จะประกอบการมองเห็นความเป็นไปของโลกได้ดีขึ้น
• เอมได้เพื่อนดีๆ เก่งๆ ทั้งคนซีเรีย อินเดีย ฯลฯ และมีภูมิหลังที่หลากหลายมาก
• เพื่อนที่ประทับใจถึงทุกวันนี้เป็นคนพม่า เขาเป็นคนเก่งและตั้งใจเรียน ทุกวันนี้ถ้าทำข่าวเกี่ยวกับอาเซียนจะปรึกษาเขาตลอด

 

17.07

การผ่อนคลายระหว่างการเรียน

• ลอนดอนมีของกินและสถานที่ผ่อนคลายเยอะ มีสีสัน แม้แต่ออกมานอกมหาวิทยาลัยยังมีผับ
• ลอนดอนจะมีอาหารเกาหลี ญี่ปุ่นเยอะ ส่วนอาหารอังกฤษเอมแนะนำร้านเครป ย่าน South Kensington เป็นเครปที่มีทั้งของคาวและหวาน
• ตอนอยู่เมืองไทยเอมทำอาหารไม่เป็น อาหารจานแรกที่ทำสำเร็จคือข้าวผัด
• เอมเคยลืมเปิดเครื่องดูดควันเลยทำให้สัญญาณไฟไหม้ของตึกดัง ต้องระวัง เพราะ Landlord จะซีเรียสเรื่องความปลอดภัยมาก

 

21.20

ไปเรียนอังกฤษจริงๆ อันตรายไหม เพราะมีเรื่องก่อการร้ายค่อนข้างบ่อย

• จริงๆ ลอนดอนก็ไม่ใช่เมืองที่ปลอดภัยตลอดเวลา เพราะเป็นเมืองใหญ่ ควรรู้ว่าย่านไหนควรเดิน ย่านไหนไม่ควรเดิน
• ลอนดอนจะแบ่งเป็นโซน โซน 1 คือในเมือง โซน 3 ที่ไกลจากตัวเมืองและเป็นที่อยู่อาศัย ค่อนข้างต้องระวังตัวเพราะไม่รู้ว่ามีมิจฉาชีพหรือเปล่า
• เคยมีเพื่อนเอมอยู่บนรถเมล์แล้วโดนวิ่งราว ซึ่งจริงๆ แล้วมันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมืองหลวงอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าเราจะระวังตัวยังไง

 

23.23

บางคลาสเอมเป็นผู้หญิงเอเชียคนเดียว โดนดูถูกบ้างไหม

• ไม่ถึงกับโดนดูถูกโดยตรง แต่รู้สึกเหมือนกันว่าบางครั้ง ถ้าเทียบกับผู้หญิงฝรั่งด้วยกัน เราจะดูซอฟต์กว่า
• ยิ่งพอเราไม่มั่นใจจะตอบอะไร พูดอะไรไปก็เหมือนไม่มีน้ำหนัก ซึ่งต้องใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองและในที่สุดก็ทำได้
• จริงๆ แล้วอยู่ที่แต่ละคนด้วยว่าเรามองว่าสิ่งนั้นคือการดูถูกหรือเปล่า แต่โดยรวมแล้วมันน้อยลงมากๆ เพราะคนรุ่นใหม่ไม่คิดเรื่องนี้

 

26.08

นักเรียนไทยมีอะไรทำที่ลอนดอนบ้าง

• มีร้านอาหารไทย ร้านคาราโอเกะ ที่เด็กไทยจะมารวมตัวกัน
• กิจกรรมก็หลากหลาย ทั้งเล่นกีฬา มาเจอกัน เที่ยวผับ
• เอมมาเรียนที่อังกฤษในวัยที่โตแล้ว รู้สึกอยากเที่ยวน้อยลง แต่ก็มีเพื่อนคนไทยที่คอยปรับทุกข์
• เอมตั้งใจว่าจะไม่คบแต่คนไทยอย่างเดียว อยากเปิดใจคบกับเพื่อนต่างชาติ

 

29.05

• มีนักเรียนไทยที่ไปพบรักกันต่างแดนเยอะมาก
• เวลาเพื่อนอกหักเพื่อนจะชอบโทรมาปรึกษา เลยมองว่าการมีความรักระหว่างเรียนต่างประเทศเป็นเรื่องดี แต่การเรียนก็ต้องใช้พลังมากเหมือนกัน
• เราต้องคอยเตือนตัวเองตลอดว่ามาทำอะไรที่นี่ เอมรู้สึกว่าควรหลีกเลี่ยงดราม่าให้มากที่สุด เพราะมันกระทบกับการเรียน

 

“การเรียนโทที่อังกฤษเหมือนเขาปล่อยเราลงไปในมหาสมุทร แล้วเราจะว่ายน้ำท่าไหนก็ได้ คุณจะว่ายท่ากบ ฟรีสไตล์ หรือหมาตกน้ำก็แล้วแต่ แต่คุณต้องถึงฝั่งให้ได้ มันไม่มีใครบอกอะไรเลย”

 

34.31

เอมได้เข้าร่วมกิจกรรมนักศึกษาที่นั่นหรือเปล่า

• เคยจัดวิทยุของมหาวิทยาลัย
• มีการช่วยผู้ลี้ภัย นักศึกษาจัดระดมทุนหรือจัดพูดคุยวิชาการเรื่องผู้ลี้ภัย เพราะยุโรปมีปัญหาเรื่องผู้ลี้ภัยเข้ามาเยอะ
• การทำกิจกรรมจะเสริมเรื่องที่เรียน จะรับรู้ปัญหาจริงๆ บางเรื่องที่มีการถกเถียงและได้ฟังความเห็นจากหลายฝั่งจะเปิดโลกเรามากขึ้น

 

36.28

สรุปแล้วการเรียนปริญญาโทยากไหม

• เอมพูดเลยว่ายาก แต่รู้สึกคุ้มมาก
• วันแรกของมหาวิทยาลัยรู้สึกตัวเองมีต้นทุนติดลบกว่าคนอื่นไปไกลมาก แต่จากเราที่ไม่รู้อะไรแล้ววันหนึ่งที่สอบแล้วเพื่อนมาถาม หรือบางวิชาที่ไม่เคยมั่นใจแต่สุดท้ายทำคะแนนได้ดี มันสอนเราว่าสุดท้ายไม่ว่าจะทำอะไรประสบความสำเร็จแค่ไหน เอมจะนึกถึงคำว่า ความอดทน
• ความฉลาดมันไม่ได้เป็นตัวตัดสินทุกอย่าง แต่ถ้าเรามีความอดทนทำมันจริงๆ มันนำไปสู่ความฉลาดได้ มันเป็นสิ่งที่สอนชีวิตมาก พอกลับมาทำงานก็ทำให้เราอดทนมากขึ้นด้วย

 

39.17

• สิ่งที่ได้มาเกินความคาดหวัง ทั้งในเรื่องของความรู้ ที่กลับมาทำงานแล้วจะมีบางมุมมองที่มองได้มีมิติมากขึ้น
• การไปเรียนได้เจอนักวิชาการ อาจารย์จะส่งเสริมเวลาทำงานข่าว
• ไม่ว่าจะไปเรียนด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่เราได้เรียนรู้ชีวิตแน่นอน มันจะสอนให้เราแกร่งและจัดลำดับความสำคัญในชีวิตได้ดีขึ้น

 

“การเรียน 1 ปีที่นั่น ทำให้เวลาเราตัดสินใจ หรือถ้ามีปัญหาในชีวิต มันจะเป็นสัญชาตญาณว่าเราจะเรียงลำดับชีวิตตัวเองอย่างไร และตัดสิ่งไหนก่อน สิ่งนี้ทุกคนจะได้แน่นอน”

 

41.09

ประสบการณ์ที่ดีที่สุดและแย่ที่สุด

• ประสบการณ์ที่ดีที่สุดน่าจะเป็นประสบการณ์ชีวิต ที่ทำให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้น การที่เราไปเรียนแล้วใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เราจะได้รู้จักตัวเองผ่านกิจกรรมเหล่านั้นไปด้วย เวลาเราเจอปัญหาเราจะเห็นตัวเองว่าจะจัดการกับปัญหาอย่างไร
• ประสบการณ์ที่แย่ที่สุดคงทะเลาะกับ Landlord ทุกคนมักจะเจอปัญหานี้ เพราะลอนดอนค่อนข้างเข้มงวด บางทีน้ำหยดสองหยดก็เป็นเรื่องใหญ่ ต้องเตรียมใจตรงนี้แต่ก็ต้องผ่านมันไปให้ได้

 

---

 

Credits

 

The Host ธัชนนท์ จารุพัชนี

The Guest กานท์กลอน รักธรรม

 

Show Creator ภูมิชาย บุญสินสุข

Episode Producers ภูมิชาย บุญสินสุข

นทธัญ แสงไชย

อธิษฐาน กาญจนพงศ์

ปวริศา ตั้งตุลานนท์

Episode Editor ภูมิชาย บุญสินสุข

Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ

Coordinator & Admin อภิสิทธิ์​ หรรษาภิรมย์โชค

Art Director กริณ ลีราภิรมย์

Graphic Designer เทียนจรัส วงศ์พิเศษกุล

Photographer อธิษฐาน กาญจนพงศ์

Music Westonemusic.com