วันที่ 6 สิงหาคม 1945 สหรัฐอเมริกาได้ส่ง Little Boy ระเบิดปรมาณูถล่มใส่เมืองฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุ่น มีผู้เสียชีวิตทันทีกว่า 1.4 แสนคน และตามมาด้วยผู้ที่ได้รับบาดเจ็บและได้รับผลกระทบจากสารกัมมันตภาพรังสีอีกหลายหมื่นคน เด็กหญิงซาดาโกะ ซาซากิ ซึ่งขณะนั้นมีอายุ 2 ปี 7 เดือน เป็นหนึ่งในฮิบาคุชะ คือผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ในวันนั้น
บ้านของซาดาโกะอยู่ห่างจากจุดที่ระเบิดถูกทิ้งใส่เป็นระยะทาง 1.7 กิโลเมตร ทุกคนในบ้านถูกลมจากแรงระเบิดพัดกระเด็น โชคดีที่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ระหว่างการหลบหนี ร่างกายของเธอได้สัมผัสเข้ากับฝุ่นกัมมันตรังสี (Nuclear Fallout) อย่างไรก็ตาม ซาดาโกะได้เติบโตมาเป็นเด็กหญิงสุขภาพแข็งแรง และเป็นนักกีฬาวิ่งของชั้นเรียน
วันหนึ่งในปี 1954 ซาดาโกะซึ่งมีอายุได้ 11 ปี เกิดมึนหัวและล้มลงขณะซ้อมวิ่ง หลังการตรวจ แพทย์พบว่า เธอเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ซึ่งเป็นผลจากการได้รับสารกัมมันตภาพรังสี ขณะรักษาตัวในโรงพยาบาล เพื่อนร่วมห้องที่แก่กว่าเธอ 2 ปี ได้เล่าว่า หากพับนกกระเรียนได้ 1,000 ตัว แล้วขอพร จะสมปรารถนา ซาดาโกะจึงเริ่มพับนกกระเรียน โดยใช้กระดาษห่อยาในโรงพยาบาลมาตัดเป็นแผ่นเล็กๆ เพื่อให้พับได้มากที่สุด จนนกตัวที่เล็กที่สุดมีขนาดเท่าเมล็ดข้าว ต้องใช้เข็มช่วยสร้างรอยพับกระดาษ เธอพับได้มากกว่า 1,300 ตัว ก่อนจะเสียชีวิตในวัย 12 ปี ครอบครัวและเพื่อนๆ ได้นำนกกระเรียนเหล่านั้นใส่ลงไปในโลงศพของเธอด้วย
หลังจากซาดาโกะเสียชีวิต ได้มีการสร้างรูปปั้นเพื่อระลึกถึงซาดาโกะและเหยื่อจากระเบิดปรมาณู เป็นรูปซาดาโกะยืนชูมือ 2 ข้าง มีนกกระเรียนกางปีกเหนือศีรษะที่บริเวณสวนสันติภาพฮิโรชิมา และสลักข้อความไว้ว่า ‘This is our cry, this is our prayer: for building peace in the world.’
