เหมรฺย บน บาป สาป แช่ง คือผลงานการกำกับของ เอกชัย ศรีวิชัย ที่หยิบยกเอาเรื่องของความเชื่อและนาฏกรรมมโนราห์มาใช้เป็นแกนหลัก ซึ่งถ้าหากย้อนกลับไปดูหนังของเขาก่อนหน้านี้ก็จะพบว่าเอกชัยเป็นคนที่ผลักดันวัฒนธรรมในพื้นที่นี้มาโดยตลอด และในปี 2018 การแสดงมโนราห์เองก็เคยถูกนำมาสร้างเป็นหนังโรแมนติกแล้วครั้งหนึ่งในชื่อ Norah
แต่สำหรับ เหมรฺย ที่เลือกจะนำเสนอในรูปแบบของหนังสยองขวัญหรือหนังผีตามภาษาที่เราคุ้นเคยกันก็มีข้อดีอยู่อย่างหนึ่งตรงที่มันสามารถเข้าถึงกลุ่มประชากรนักดูหนังที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ และหนังผีเองก็มักจะเป็นหนังที่เปิดตัวด้วยการขึ้นอันดับ 1 ในสัปดาห์แรกที่เข้าฉายอยู่เสมอ
หรือมากไปกว่านั้นก็อาจจะกวาดรายได้เป็นกอบเป็นกำจนทำให้หนังไทยกลับมาคึกคักอีกครั้ง ซึ่งปีที่แล้วหนังไทยอยู่ในสภาวะที่มั่นคงขึ้นก็เริ่มมาจากการที่หนังผีอย่าง ของแขก (2023) ประสบความสำเร็จในแง่ของรายได้ด้วยเช่นกัน ก่อนที่จะปิดท้ายปีด้วย สัปเหร่อ (2023) ที่ทำเงินอย่างท่วมท้นจนกลายเป็นหนังไทยที่ทำกำไรสูงสุดของปี
และ เหมรฺย ก็ใช้แนวทางนี้เพื่อทำให้หนังของตัวเองเข้าถึงกลุ่มคนดูให้ได้มากที่สุด ซึ่งด้านหนึ่งก็ต้องยอมรับกันอย่างตรงไปตรงมาว่ามันไม่ได้สมประกอบไปซะทุกส่วน และมีจุดที่ทุลักทุเลอยู่พอสมควร โดยหนังเริ่มจากการตามติดชีวิตของสองแม่ลูกอย่าง อลิส (เจนนี่-รัชนก สุวรรณเกตุ) และ ออกัส (มังกร-ฟาบริชโช่ เปาโล) ที่ต้องพบเจอกับอาถรรพ์ลึกลับหลังจากที่ผู้เป็นพ่อได้เสียชีวิตลง ขณะเดียวกันเรื่องราวนี้ก็ได้พาทั้งสองกลับมายังสถานที่ในอดีต ซึ่งครั้งหนึ่งมันเกี่ยวโยงกับสิ่งที่พวกเขาทำโดยตรง
บ่อยครั้งแม้จุดพลิกผันของตัวละครจะไม่ได้มีอะไรใหม่ แต่ความลึกลับก็ยังคงเป็นสิ่งที่ทำให้คนดูสามารถเกาะเกี่ยวไปกับการเดินทางของพวกเขาได้ และในทำนองเดียวกัน ความลึกลับของเหตุการณ์ที่สัมพันธ์กับช่วงเวลาในอดีต-ปัจจุบันก็เป็นสิ่งที่มีเสน่ห์ที่สุดของหนังด้วยเช่นกัน เพราะประเด็นการต่อสู้ของผู้เป็นแม่ซึ่งถูกสอดแทรกเข้ามาราวกับเป็นอีกหนึ่งหัวใจสำคัญช่างเป็นสิ่งที่เบาบางเหลือเกินเมื่อเทียบเคียงกับความสัมพันธ์ที่ดูจะจับต้องได้ยากของพวกเขา
ทั้งนี้ ก็อาจจะต้องขอดอกจันทน์ไว้เสียหน่อยว่า มังกร-ฟาบริชโช่ เปาโล ผู้รับบทออกัสนั้นเป็นนักแสดงหน้าใหม่ และเมื่อมองถึงจุดนี้การแบกหนังทั้งเรื่องจึงไม่ใช่อะไรที่ง่ายนักสำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการแสดงมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องรับบทเป็นเด็กหนุ่มสองยุค ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ท้าทายแม้กระทั่งกับนักแสดงที่เก่งกล้าด้วยกันเอง แต่กระนั้นการได้เขามาสวมบทตัวเอกมาดอมทุกข์นี้ก็เป็นส่วนสำคัญอย่างมากในการช่วยอุดช่องโหว่ต่างๆ ภายในเรื่อง
ส่วนอีกสองคนที่เหลืออย่าง เจนนี่-รัชนก สุวรรณเกตุ และ ซี-ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ การแสดงของพวกเขาเวลาอยู่ด้วยกันนั้นขาดความน่าเชื่อถืออยู่พอสมควร เพราะการรับส่งบทสนทนาในฐานะสามี-ภรรยาไม่สามารถทำให้คล้อยตามได้เลยว่าพวกเขาอยู่ในสถานะนั้นจริงๆ และหลายครั้งหลายครามันก็เป็นการคว้านเอาความไม่เป็นธรรมชาติของหนังออกมาให้เห็นชัดยิ่งกว่าเดิม ซึ่งแตกต่างกับ เจนนี่ รัชนก ในบทบาทของแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ความรู้สึกอันกระอักกระอ่วนชวนผิดบาปของเธอได้พาเราไปพบเจอกับช่วงเวลาที่น่านับถือของผู้เป็นแม่
แต่ด้วยความหละหลวมของบทเลยทำให้สิ่งเหล่านี้ดูเบาบางไร้น้ำหนัก และโดยปริยาย บาดแผลของหนังนอกเหนือจากการกำกับก็คือตัวบทภาพยนตร์ที่ไม่สามารถทำให้เรื่องผีสาง ความเชื่อ และความรักของคนเป็นแม่หลอมหลวมกันเป็นเนื้อเดียวกันได้อย่างแนบเนียน
อย่างไรก็ดี การเป็นหนังสยองขวัญบางครั้งก็ย่อมมาพร้อมกับฉาก Jump Scare ที่ใหญ่ยิ่ง ซึ่ง เหมรฺย เองก็ได้จัดหนัดจัดเต็มเรื่องความพรั่นพรึงตลอดทั้งเรื่อง แต่ในบางครั้งความมากเกินไปก็อาจจะเป็นปัญหาที่ทำให้หนังวนอยู่ตรงจุดนี้โดยที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับส่วนอื่นๆ ซึ่งส่งผลให้นาฏกรรมมโนราห์ยังคงเป็นสิ่งที่ดูห่างไกลจากคนทั่วไปเหมือนเดิม และไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไรกับเนื้อหาอย่างจริงจังเท่าที่ตัวของศิลปะนี้ควรจะเป็น การมีอยู่ของมโนราห์จึงเป็นเพียงแค่กลไกที่ขยายเหตุการณ์และความเชื่อต่างๆ ของตัวละคร โดยที่หนังไม่ได้ทำให้เราอยากรู้จักกับมันไปมากกว่านั้น
ในภาพรวม เหมรฺย จึงเป็นหนังที่ดูไม่ค่อยสมประกอบอยู่หลายส่วน แต่ถ้าหากใครที่ชื่นชอบหนังสยองขวัญที่เน้นหนักไปที่ฉาก Jump Scare นี่เป็นหนังที่น่าจะตอบโจทย์ตรงนั้นได้เป็นอย่างดี เพราะท่ามกลางความกระท่อนกระแท่นทั้งหลายทั้งปวง ความตระหนกตกใจที่เกิดจากการผลุบๆ โผล่ๆ ของผีในบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ทำให้หนังยังคงรักษาจุดเด่นของตัวเองเอาไว้ได้
เหมรฺย เข้าฉายอย่างเป็นทางการแล้ววันนี้ ในโรงภาพยนตร์
รับชมตัวอย่างได้ที่:
