หลังจากเสียงปรบมือและประโยคที่ทุกคนพูดชื่อตามเธอในสปีชอำลาตำแหน่งมิสยูนิเวิร์สไทยแลนด์ วันนั้น แอนชิลี สก๊อต-เคมมิส อายุเพียง 23 ปี ตัดภาพมาอีก 2 ปี แอนชิลียืนยันว่าเธอยังเป็นเด็กซนคนเดิม แต่ภายในเธอกลายเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคง จนสามารถตัดสินใจซื้อบ้านหลังแรกของตัวเองได้สำเร็จ
แอนชิลีเติบโตมาในคอนโดมิเนียมใจกลางกรุงเทพฯ มีพ่อเป็นชาวออสเตรเลียและแม่เป็นคนไทย ทำให้เธอได้รับการเลี้ยงดูแบบตะวันตกที่ให้อิสระ ลุยแบบเด็กผู้ชาย จนเธอนิยามตัวเองว่าเป็นเด็กดื้อ ที่โดดเรียนตอนกลางวัน เล่นกีฬา จนทำให้ผู้ใหญ่อดเป็นห่วงไม่ได้
ช่วงมัธยมปลายเธอย้ายไปเรียนที่ออสเตรเลียและเป็นครั้งแรกที่ต้องใช้ชีวิตด้วยตัวเองคนเดียว ช่วงเวลานั้นเธอได้สัมผัสอิสระมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็เริ่มเรียนรู้ที่จะรับผิดชอบชีวิต ทั้งการดูแลตัวเองและดูแลห้องเล็กๆ จนกระทั่งสถานการณ์โควิด ครอบครัวให้เธอกลับมาอยู่เมืองไทย อิสระที่เคยมีก็ต้องถูกทำให้เข้าที่เข้าทางและอยู่ในสายตาของพ่อแม่อีกครั้ง แต่ก็แลกมาซึ่งความอบอุ่นของครอบครัว
หลังจากนั้นแม้เธอจะชนะการประกวดมิสยูนิเวิร์สไทยแลนด์จนเป็นตัวแทนประเทศ ในสายตาของพ่อแม่เธอก็ยังเป็นเด็กซนที่ดูแลตัวเองไม่ได้อยู่ดี เธอจึงตัดสินใจว่าการที่จะทำให้ผู้ใหญ่หมดห่วงคือการมีความมั่นคงอย่างการมีบ้านของตัวเอง ทำให้เธอค่อยๆ มองหาพื้นที่ที่เป็นของตัวเองจริงๆ ซึ่งใช้เวลาร่วมปี จนในที่สุดเธอเจอบ้านหลังหนึ่ง ทันทีที่เดินเข้าไป ภาพในหัวก็ชัดเจนว่านี่คือบ้านของเธอ
แอนชิลีเริ่มตกแต่งบ้านของตัวเองด้วยการดึงความเป็นไม้จากมู้ดโทนของคอนโดมิเนียมเก่าที่เคยอยู่อาศัยกับพ่อแม่ตอนเป็นเด็ก ตัดด้วยสีขาวคล้ายกับบีชเฮาส์ของออสเตรเลียที่เธอใฝ่ฝัน ตกแต่งห้องโถงด้วยพรมเปอร์เซียสีแดงผืนใหญ่ที่คุ้นเคย ก่อนวางโซฟาขนาดยักษ์ที่ใช้ทิ้งตัวลงนอนยามที่เหนื่อยล้า
ถัดไปเป็นตู้เก็บของที่ใช้เก็บทั้งมงกุฎ สายสะพาย รูปปั้นตัวแทนแคมเปญเรียลไซส์บิวตี้ และของที่ระลึกจากการเดินทางไปประเทศต่างๆ เชื่อมไปยังโซนครัวที่เธอต่อขยายเพิ่มเติมเพราะชอบทำอาหาร พื้นลามิเนตสีอ่อนมีรอยขูดเป็นทางยาวจากการลากตู้เย็นหลังยักษ์จากห้องนั่งเล่นมาห้องครัวด้วยฝีมือของเธอและ แอนโทเนีย โพซิ้ว เพื่อนสนิท ที่สะท้อนถึงการดูแลตัวเองให้ได้ของผู้หญิง ชั้นล่างทั้งหมดล้อมรอบด้วยกระจกสูงจรดเพดานเพราะต้องการพลังงานจากแสงธรรมชาติ
ถัดขึ้นไปบนชั้น 2 คือตู้หนังสือเต็มผนังที่เธอสะสมหนังสือที่เธอชอบ เพราะเชื่อว่าหนังสือคือสิ่งที่สะท้อนตัวตนของคนคนนั้นได้เป็นอย่างดี ส่วนชั้น 3 เป็นห้องนอน ตกแต่งด้วยสไตล์อพาร์ตเมนต์ฝรั่งเศสโทนอบอุ่น รับด้วยประตูทรงโค้งที่เชื่อมไปยังห้องแต่งตัว เธอสารภาพว่าครั้งแรกที่ได้นอนในห้องนี้จริงๆ นอนไม่หลับ เพราะคุ้นเคยกับเสียงดังใจกลางเมืองมาตลอด แต่วันนี้เธอค่อยๆ ปรับตัวและเริ่มรู้สึกว่าบ้านหลังนี้คือบ้านที่เป็นของตัวเองจริงๆ
แอนชิลีเล่าให้ฟังว่าการมีบ้านของตัวเองในวัย 25 ปีดูเหมือนความฝันที่ต้องเตือนตัวเองอยู่บ่อยครั้งว่านี่คือความจริง ไม่ใช่เพียงในแง่ของการพิสูจน์ตัวเองกับครอบครัวได้สำเร็จ แต่คือความรับผิดชอบที่มาพร้อมกัน ทำให้เธอรู้สึกว่าต้องเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มั่นคงมากขึ้น แต่ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ สิ่งหนึ่งที่เธอยึดมั่นมาเสมอคือการมอบความอบอุ่นให้กับตัวเองและผู้อื่น ซึ่งทั้งหมดก็สะท้อนผ่านบ้านหลังนี้
ติดตามชีวิตเด็กซนของ แอนชิลี สก๊อต-เคมมิส กับบ้านที่พิสูจน์การโตเป็นผู้ใหญ่ ได้ในรายการ HOW DO YOU LIVE? ทาง YouTube ของ THE STANDARD LIFE คลิกชมได้ที่: https://www.youtube.com/watch?v=IugeV2D8T9c
