ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมืองซาคราเมนโต

Lady Bird ภาพยนตร์​ดราม่า-คอเมดี้เชื้อสายอเมริกันแท้ หนึ่งในภาพยนตร์ที่ถูกจับตามองจากนักวิจารณ์และผู้ชมจำนวนมากในช่วงเทศกาลประกาศรางวัลปีนี้ ส่วนประกอบหนึ่งที่น่าสนใจคงจะเป็นผู้กำกับ เกรตา เกอร์วิก นักแสดงสาวผู้ที่ผ่านการทำหน้าที่หลายบทบาทในวงการบันเทิงอย่างนักแสดง ผู้กำกับ และคนเขียนบทให้กับผลงานภาพยนตร์อิสระและในกระแสมามากมาย เรื่องที่โดดเด่นก็คงจะเป็น Frances Ha (2013) ที่เธอรับบทแสดงนำและได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง Golden Globe สาขานักแสดงนำหญิง ซึ่งส่วนตัวคิดว่าการเขียนบทและกำกับภาพยนตร์เมนสตรีมครั้งแรกของเธอครั้งนี้ เกรตา เกอร์วิก ได้นำเลือดเนื้อ ตัวตน และจิตใจของเธอนำเสนอออกมาด้วย เพราะเมืองซาคราเมนโตที่เป็นบ้านเกิดของเกรตาก็ถูกยกมาเป็นเมืองที่ตัวละครต่างๆ ในเรื่อง Lady Bird นั้นโลดแล่น เติบโต และใช้ชีวิต

เราได้ทำความรู้จักกับครอบครัวแม็กเฟอร์สันและโลกทั้งใบของสาวมัธยมปลาย คริสตีน เลดี้ เบิร์ด แม็กเฟอร์สัน (นำแสดงโดย เซียร์ชา โรแนน) พร้อมกับสถานการณ์และเหตุการณ์ต่างๆ ของชีวิตเธอที่กำลังจะเกิดขึ้น ก่อนที่จะย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยและค้นพบความหมายที่แท้จริงกับการเข้าใจ การเปลี่ยนถ่ายของตัวตน แง่มุมหลากหลายจากความรักที่มอบให้ชีวิต การเทียบเคียงจุดยืนทางสังคมกับมิตรภาพและความรักความเข้าใจกับคนในครอบครัว ทุกอย่างค่อยๆ ดำเนินไปเสมือนภาพถ่ายโพราลอยด์ที่ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

สิ่งหนึ่งที่เราชื่นชอบคือการดำเนินเรื่องราวโดยมีช่วงปี 2002-2003 เป็นพื้นหลัง ซึ่งเป็นช่วงที่สหรัฐอเมริกาเพิ่งจะก้าวข้ามช่วงเวลาอันเลวร้ายที่สุดของชาติมาอย่างเหตุการณ์ 9/11 ที่มีผลกระทบกับชาวอเมริกันในหลายๆ ด้าน ซึ่งตัวหนังเองได้ดึงประเด็นของการแบ่งสถานะทางชนชั้นที่ชัดเจนขึ้นออกมาเล่า และกลายเป็นผลกระทบที่สำคัญทางความคิดของตัวละครเอกด้วย แต่ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวที่ดูเหมือนจะมีแรงกดดันมากมายที่อยู่ภายใต้ชีวิตของตัวละครถูกถ่ายทอดออกมาได้เรียบง่าย เพลิดเพลิน ทั้งยังทำหน้าที่สะท้อนมุมมองของชีวิตออกมาได้อย่างน่าเหลือเชื่อ และสิ่งที่การันตีความดีงามของเรื่องราวดังกล่าวก็คือการที่หนังเพิ่งจะกวาดรางวัลหนังยอดเยี่ยมในสาขามิวสิคัลและคอเมดี้, นักแสดงนำหญิงและนักแสดงสมทบหญิงจากเวที Golden Globe เมื่อต้นปีที่ผ่านมานั่นเอง

จุดยืนของแม่สาวเลดี้ เบิร์ด และจริตจะก้านของหล่อน

ในภาพรวมของ Lady Bird ตัวละครเอกอย่างคริสตีน หรือที่เธอชอบเรียกตัวเองว่าเลดี้ เบิร์ด มอบการแสดงที่มีชีวิตชีวาและความเป็นจริงอยู่สูง โดยมีส่วนผสมที่ลงตัวและรสชาติกลมกล่อมจากรายละเอียดละเมียดละไมที่เธอถ่ายทอดออกมา ทั้งความซื่อตรงของสายตาและท่าทางที่ส่งผ่านจึงทำให้เธอเป็นเสมือนกับหญิงสาวผู้ใช้แรงกายทั้งหมดที่มีของเธอซ่อนอยู่ในสายลมของชีวิตอย่างแท้จริง เธอพยายามที่จะสร้างจุดยืนให้กับตัวเองจนลุกลามกลายเป็นความขบถที่บริสุทธิ์ เมื่อสถานการณ์การเปลี่ยนผ่านของวัยตบเท้าเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที

รวมถึงเคมีอบอุ่นจากนักแสดงประกอบและมุมมองของพื้นที่ที่สวยงามของเมืองซาคราเมนโตที่ผู้สร้างนั้นทำให้เราหลงใหลไปกับมัน และไม่ลืมที่จะแทรกบทที่มีอารมณ์ขันชั้นดีให้เพลิดเพลินอยู่ตลอดเรื่อง ส่วนผสมชั้นดีต่างๆ จึงทำให้คนดูซึมซับและมองเห็นปัญหาในชีวิตของตัวละครได้ชัดเจนขึ้นในระหว่างเสียงหัวเราะและความลึกของอารมณ์ที่เทียบเคียงกันไป

เมื่อเราเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าท้องฟ้าของเธอก็เหมือนกับเรา เพราะเราอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกัน

เราเกิดความเชื่อขึ้นอยู่อย่างหนึ่งว่า ‘คนเรามีปัญหาชีวิตและระบอบสังคมที่คล้ายคลึงกันอย่างน่าเหลือเชื่อ’ และประเด็นดังกล่าวถูกเล่าเรื่องด้วย feel good factor ตลอดทั้งเรื่อง มันจึงเปรียบเหมือนบทสนทนาเรียบง่ายที่เกิดขึ้นระหว่างคนดูและตัวหนัง เราเชื่อว่าคุณจะมองเห็นส่วนหนึ่งของตัวคุณเองไม่มากก็น้อยในเนื้อเรื่อง เช่น ปัญหาที่เกิดขึ้นกับคนในครอบครัว การเพรียกหาสิ่งเสพต่างๆ มากระตุ้นให้เกิดความบ้าบิ่นทางอารมณ์เพื่อลืมสถานะความเป็นจริงแบบชั่วครู่ และจุดยืนในสังคมที่สั่นคลอนจากมุมมองสมัยนิยมของสังคมที่เกิดขึ้นอยู่ ณ ตอนนั้น สรุปแล้วเราคงไม่อยากให้คุณดึงประเด็นทั้งหมดนี้ไปนั่งทบทวนเพื่อเตรียมพร้อมกับการดูหนังเรื่องนี้ แต่อยากให้คุณได้ลองเข้าไปพูดคุยกับหนังเรื่องนี้ด้วยตัวคุณเองก่อน ลองพูดคุยกับเลดี้ เบิร์ด สุดแก่นนางนี้ดู

หัวข้อ coming of age ในหนังเรื่องนี้อาจจะเป็นการเติบโตในวัยอันสมควร มีช่วงเวลาและสถานการณ์ที่เป็นใจ แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งคือหนังได้ให้คำตอบกับบางคำถามในชีวิตของคุณที่มันยังค้างคาอยู่ หรือคุณอาจจะค้นพบหนทางของความสุขในการใช้ชีวิตที่หลุดออกมาจากความมึนเมาในระบอบสังคมได้ไม่มากก็น้อย เพราะเราเชื่อว่าไม่ว่าคุณจะมีอายุอยู่ในช่วงเวลาไหน การเปลี่ยนแปลงของชีวิตเกิดขึ้นได้เสมอ เพียงแต่มันจะมาทักทายคุณในแบบที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเท่านั้นเอง

คำร่ำลาของนกตัวหนึ่งก่อนออกบิน

“การมีชีวิตด้วยการโบยบินนั้นยาก จากกระแสลมแรงบ้าง หรืออาจจะมีฝนตกหนัก จงเป็นตัวของตัวเองในแบบที่เราเป็น ปิดหู ปิดตา เปิดใจ ให้ความสุขที่แท้จริงเข้ามาวิ่งเล่นในชีวิตของเราบ้าง ลองโบยบินเดินทางในแบบที่คุณรักและพร้อมที่จะเข้าใจในการเปลี่ยนแปลงทิศทางของอากาศบ้าง อย่าลืมที่จะสูดอากาศ รับรู้ความมีชีวิตให้ถึงขั้นสุด แม้ว่าทางที่บินไปจะเป็นทางที่หลงหรือทางที่ถูก แต่เราก็ขับเคลื่อนด้วยเชื้อเพลิงแห่งความสุข”