ถ้าพูดชื่อ Jeremyville แล้วคุณยังไม่คุ้นหูก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าบอกว่าเขาเป็นศิลปินเจ้าของภาพวาด และรูปปั้นการ์ตูนสีสันสดใสที่วางอยู่เต็มเซ็นทรัลเวิลด์ เราเชื่อว่าหลายๆ คนน่าจะร้องอ๋อ!

ลายเส้นผลงานของ Jeremyville มีเอกลักษณ์จนเขากลายเป็นหนึ่งในศิลปิน 100 Best Illustrator ของนิตยสาร The New York Times รวมทั้งแบรนด์รอบโลกได้ติดต่อขอทำคอลแลบบอเรชันกับเขามากมาย จน THE STANDARD ต้องขอยืมตัวมานั่งพูดคุยถึงมุมมองของศิลปินคนนี้ ตั้งแต่ประเด็นการก๊อบปี้งาน ไปถึงเรื่องพลังบวกจากงานศิลปะของเขา

เราเคยอ่านบทสัมภาษณ์ของคุณที่คุณเคยบอกว่าโปรเจกต์ที่คุณทำ “จะเป็นอะไรก็ได้ ตราบใดที่มันทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้น” นอกจากงานวาด งานรูปปั้นแล้ว ยังมีศิลปะแนวไหนที่คุณอยากลองทำอีกหรือเปล่า

ผมอยากลองทำสนามเด็กเล่น หรือพื้นที่เชิงงานทดลองดู เพื่อที่จะให้คนเข้ามาเยี่ยมชม และได้รับประสบการณ์ของ Jeremyville จริงๆ

ถ้าพูดถึงงานภาพประกอบ เราเจอบ่อยมากๆ ที่ศิลปินมักโดนก๊อบปี้งานหรือสไตล์งาน คุณคิดว่าสิ่งเหล่านี้ก๊อบปี้กันได้หรือเปล่า หรือคุณเคยโดนก๊อบปี้งานตัวเองบ้างไหม

ผมคิดว่าศิลปินทุกคนควรมีสไตล์ของตัวเอง และควรจะมี ‘เสียง’ ของตัวเอง มันดูเป็นอะไรที่ขี้เกียจ และขี้โกงมากที่จะมาก๊อบปี้งานของศิลปินที่ประสบความสำเร็จคนอื่น และเชื่อไหมว่ามันจะส่งผลเสียให้กับโปรไฟล์ของตัวคุณเองในท้ายที่สุด มันดีที่สุดที่จะเดินตามเส้นทางของตัวคุณเอง แน่นอนแหละที่คุณอาจจะโดนอิทธิพลของงานคนอื่นบ้าง แต่มันดีกว่าที่จะซึมซับอิทธิพลเหล่านั้นแล้วนำเสนอมันออกมาเป็นภาษาภาพของคุณเอง และคุณต้องหาทางพูด หรือสื่อสารภาษานั้นออกมาด้วยวิธีของคุณเอง

แล้วส่วนตัวคุณใช้เวลาในการหาสไตล์ของตัวเองนานไหม แล้วรักษาสไตล์เหล่านั้นอย่างไรเวลาต้องทำงานคอลแลบบอเรชันกับแบรนด์อื่นๆ

สไตล์ที่ผมมีตอนนี้มันมีหลายแง่มุมมาก และมีสื่อหลายแบบที่ใช้มาก ตั้งแต่งานหมึกพิมพ์ งานวาด งานปั้นแบบนามธรรม ฟิกเกอร์สามมิติ ภาพ GIF แอนิเมชัน โปรดักต์ ลายปรินต์ และอีกมากมาย ผมเลยเลือกวิธีที่เหมาะสม สื่อที่เหมาะสม และสไตล์ที่เหมาะสมจากสตูดิโอของเราให้กับแต่ละงาน ผมยังพยายามทดลอง และพัฒนาอะไรใหม่ๆ ในแต่ละโปรเจกต์ที่สตูดิโอของผมรับงานมาด้วย

มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการทำงานหนัก และความอดทน คุณจะต้องกระตือรือร้นในอาชีพสายศิลปะมากๆ และก็ต้องทำงานหนักมากๆ เพื่อให้ได้มันมา

อ้อใช่ คุณมีสตูดิโอของตัวเอง (Studio Jeremyville) ตั้งแต่อายุ 20 และไม่เคยทำงานออฟฟิศมาก่อน ดูเป็นความฝันของคนยุคมิลเลนเนียลมากๆ คุณมีอะไรแนะนำคนยุคนี้ที่อยากมีชีวิตแบบคุณหรือเปล่า

พัฒนาและค้นหาช่องทางการหารายได้ให้หลากหลายเข้าไว้ครับ อย่าหวังพึ่งแหล่งใดแหล่งเดียวในการหารายได้เลี้ยงชีพจากศิลปะ ตอนเริ่มแรกให้พยายามทำตัวยุ่งๆ เข้าไว้ ทำอะไรหลายๆ อย่างไว้ และต้องลองวิธีใหม่ๆ ในการหารายได้จากศิลปะที่คุณทำตลอดเวลา มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการทำงานหนัก และความอดทน คุณจะต้องกระตือรือร้นในอาชีพสายศิลปะมากๆ และก็ต้องทำงานหนักมากๆ เพื่อให้ได้มันมา ทำผิดให้บ่อยๆ มันจะกลายเป็นครูที่ดีที่สุดของคุณ

คุณดูเป็นคนมองโลกในแง่บวกมากๆ และมันก็ดูออกผ่านงานศิลปะของคุณเลย คุณทำงานตอนตัวเองเศร้า หรืออารมณ์ไม่ดีบ้างหรือเปล่า

เวลาผมสร้างงานศิลปะ มันมักจะพาผมไปยังที่ที่เป็นด้านบวก เวลาผมวาด ผมมักจะอยู่ในสถานที่ที่ยอดเยี่ยมเสมอ ทั้งด้านจิตใจและอารมณ์ ผมไม่สามารถสร้างสรรค์งานได้ตอนที่ผมหดหู่ หรือตอนผมอยู่ในสถานที่ที่ไม่ดี

ถ้าเมื่อไรที่ผมเริ่มสร้างศิลปะอะไรสักอย่าง มันจะเปลี่ยนอารมณ์ผมทันทีเลย ผมกลายเป็นผมตอนอายุ 18 อีกครั้ง เริ่มเดินทางตามฝันตัวเองอีกครั้ง ทุกครั้งที่ผมสร้างผลงานศิลปะ มันยังทำให้ผมตื่นเต้นได้ตลอดเวลา

อะไรคือปรากฏการณ์ Pop Culture ที่คุณชอบมากที่สุด

โซเชียลมีเดียครับ มันทำให้ศิลปินมีคนดูและผู้ติดตามทั่วโลกได้ทันที ซึ่งผมไม่มีโอกาสนั้นเลย ผมโตในซิดนีย์ ออสเตรเลีย ผมต้องหาหนทางในการสร้างชื่อให้เป็นที่รู้จักผ่านวิธีการที่ต้องหาขึ้นมาเอง แต่ในทุกวันนี้คุณสามารถสร้างสรรค์อะไรขึ้นมาบางอย่าง และเข้าถึงคนดูทั้งโลกได้อย่างรวดเร็วมาก

คุณมาไทยหลายครั้งใช่ไหม อะไรเป็นอย่างแรกที่ Pop-up เข้ามาในหัวคุณเมื่อได้ยินคำว่าประเทศไทย

ใช่ ผมมาประเทศไทย 3 ครั้งแล้ว ผมมีโปรเจกต์ใหญ่ครั้งหนึ่งกับเซ็นทรัลเวิลด์ ทั้งประติมากรรม และงานอินสตอลเลชัน ส่วนถ้าพูดถึงประเทศไทย คำว่า ‘จริง’ (real) คือคำแรกที่ Pop เข้ามาในหัวผมเลยครับ

เราชอบเวลาดูงานศิลปะของคุณ และได้อ่านข้อความให้กำลังใจน่ารักๆ ที่เขียนประกอบงานของคุณเสมอ ให้คุณบอกข้อความให้กำลังใจปิดท้ายบทสัมภาษณ์นี้สักอันได้ไหม

“ปัญหาต่างๆ กลายเป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ”

พิสูจน์อักษร: ลักษณ์นารา พักตร์เพียงจันทร์