บรรดาผู้ที่เลี้ยงสุนัขทราบกันดีอยู่แล้วว่า สุนัขมักจะแสดงท่าทางดีใจสุดขีดหลังจากที่มนุษย์กลับบ้าน ด้วยการกระดิกหางไปมา หรือวิ่งกระโดดโลดเต้นเข้ามาหา แต่งานวิจัยล่าสุดจากนักวิทยาศาสตร์ชาวญี่ปุ่นได้เปิดเผยข้อมูลใหม่ที่น่าสนใจว่า สุนัข สามารถหลั่งน้ำตาด้วยความดีใจ หากได้พบกับเจ้าของที่หายหน้าไปนาน ซึ่งพฤติกรรมนี้จะยิ่งสร้างความผูกพันระหว่างมนุษย์และสุนัขมากขึ้นด้วย
ทาเคฟุมิ คิคุซูอิ ศาสตราจารย์ประจำห้องปฏิบัติด้านการปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสัตว์ แห่งมหาวิทยาลัยอาซาบุของญี่ปุ่น ได้ศึกษาการหลั่งน้ำตาของสุนัข หลังจากที่เขาสังเกตว่า สุนัขพันธุ์พุดเดิ้ลที่เลี้ยงไว้ตัวหนึ่งมักหลั่งน้ำตาในช่วงที่มันเลี้ยงดูลูกของตัวเอง ซึ่งในขณะนั้น เขาตั้งสมมติฐานว่า ฮอร์โมนออกซิโทซินอาจเป็นกลไกที่ขับเคลื่อนการหลั่งน้ำตาในสุนัข
คิคุซูอิกล่าวอีกว่า การหลั่งน้ำตาของสุนัขมีความสัมพันธ์กับอารมณ์ในเชิงบวก ซึ่งเป็นผลมาจากฮอร์โมนออกซิโทซินที่ขับเคลื่อนพฤติกรรมเหล่านั้น โดยออกซิโทซินถือเป็นฮอร์โมนแห่งความรัก อีกทั้งยังเป็นฮอร์โมนที่ส่งเสริมให้เกิดความเชื่อใจ และความผูกพันระหว่างแม่และบุตรด้วย
ในการวิจัย คิคุซูอิและทีมงานได้ทำการวัดปริมาณน้ำตาจากสุนัข 18 ตัว ผ่านการทดสอบที่เรียกว่า Schirmer Tear Test โดยแปะแถบกระดาษไว้ที่เปลือกตาสุนัขในช่วงก่อนที่เจ้าของจะออกจากบ้าน และช่วงหลังจากที่ได้เจอเจ้าของที่หายหน้าไปนาน 5-7 ชั่วโมง ซึ่งผลออกมาว่า ปริมาณน้ำตาของสุนัขเพิ่มขึ้นราว 10% หลังจากที่ได้เจอเจ้าของแล้ว ขณะเดียวกัน การศึกษายังพบอีกด้วยว่า เมื่อมนุษย์และสุนัขมีปฏิสัมพันธ์กัน ร่างกายของทั้งเจ้าของและสุนัขจะมีการหลั่งออกซิโทซินเพิ่มขึ้นด้วยกันทั้งคู่ อย่างไรก็ตาม ทีมนักวิจัยไม่ได้ทำการทดสอบว่า สุนัขจะสามารถร้องไห้เมื่อมีอารมณ์โศกเศร้าเสียใจเช่นเดียวกับมนุษย์หรือไม่
นอกจากนี้ ผลการศึกษายังระบุอีกด้วยว่า การหลั่งน้ำตาของสุนัขเป็นอีกพฤติกรรมหนึ่งที่ทำให้มนุษย์รู้สึกเอ็นดูพวกมันมากขึ้น โดยทีมงานได้ให้กลุ่มอาสาสมัคร 74 คนดูภาพของสุนัขที่มีน้ำตาคลอ เทียบกับภาพสุนัขที่ไม่มีน้ำตา และให้พวกเขาจัดอันดับภาพสัตว์ที่น่าเอ็นดูที่สุด ซึ่งอาสาสมัครส่วนใหญ่มักจะมีความรู้สึกดีกับภาพสุนัขที่มีน้ำตาคลอมากกว่า
ทั้งนี้ สุนัขถือเป็นหนึ่งในสัตว์ที่สามารถใช้ดวงตาสื่อสารกับมนุษย์ได้อย่างยอดเยี่ยม เพราะก่อนหน้านี้เคยมีงานวิจัยที่ออกมาว่า สุนัขที่เลี้ยงตามบ้านเรือนของมนุษย์ได้พัฒนากล้ามเนื้อพิเศษชุดหนึ่งขึ้นมา เรียกว่า ‘LAOM’ โดยเป็นกล้ามเนื้อที่อยู่ใกล้กับบริเวณโหนกคิ้ว ซึ่งทำให้สุนัขสามารถแสดงสีหน้าเว้าวอนออดอ้อนเจ้าของได้มากขึ้น และกล้ามเนื้อชนิดนี้ก็ไม่มีอยู่ในหมาป่า ซึ่งเป็นต้นตระกูลของสุนัขที่เลี้ยงตามบ้านด้วย
ภาพ: Sinseeho Via Shutterstock
อ้างอิง:
