ชัยชนะของประเทศไทย กับเสียงร่ำไห้ของ ‘คนจน’

ชีวิตมนุษย์มีหลายมิติ ‘โรคภัยต้องไม่มี’ ในขณะที่ ‘ปากก็ต้องกิน’ หากขาดอันหนึ่งอันใด ผลลัพธ์สุดท้าย ‘ตาย’ เหมือนกัน

ประเทศไทยยังต้องรับมือกับโควิด-19 ต่อไปเช่นเดียวกับอีกหลายประเทศทั่วโลก แต่ด้วยมาตรการของสาธารณสุขไทยทำให้สามารถรับมือกับไวรัสนี้ได้ดีพอสมควร แต่สิ่งที่ยังถูกวิจารณ์อย่างมากเรื่องการจัดการกับเศรษฐกิจ โดยเฉพาะคนยากจนที่หาเช้ากินค่ำ การกำหนดมาตรการหลายเรื่องที่อิงอยู่กับวิธีคิดแบบราชการ เอาทุกอย่างมารวมศูนย์แล้วค่อยกระจายออกเพื่อให้ง่ายต่อการจัดระเบียบ ซึ่งบ่อยครั้งก็ลืมมองสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในสังคม

กรณีการแจกอาหารของผู้มีน้ำใจ ถูกรัฐสั่งจัดระเบียบใหม่ให้ไปรวมไว้ตามจุดที่กำหนด ทั้งที่ ‘ความหิว’ กระจายเป็นหย่อมๆ ลืมคิดไปว่าถ้าเขามีเงินเพื่อใช้เดินทางไปรับของก็คงไม่มายืนรอต่อคิวกลางแดดร้อนเพื่อข้าวไม่กี่กล่อง

เสียงคนจนที่แผ่วเบาส่งเสียงผสานกับเสียงนักธุรกิจที่เรียกร้องให้คลายล็อกเปิดเมือง จะขอความร่วมมืออย่างไร เชื่อว่าคนไทยเข้าใจ พร้อมทำตาม และพิสูจน์ให้เห็นแล้วจากการทำตามมาตรการต่างๆ ที่ผ่านมา

ถ้าการปิดเมืองเปรียบเหมือนการสั่งให้ทุกคน ‘กลั้นหายใจ’ ต้องอย่าลืมว่าทุกคนกลั้นหายใจได้ไม่เท่ากัน จึงไม่ยุติธรรมที่จะให้คนจนต้นทุนน้อยกลั้นหายใจต่อไปพร้อมกับคนที่ต้นทุนชีวิตสูงกว่า

ในขณะที่ พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา ภูมิใจกับ ‘ตัวเลข’ ผู้ติดเชื้อโควิด-19 ที่น้อยลงเรื่อยๆ แต่ ‘ตัวเลข’ ที่ พล.อ. ประยุทธ์ อย่าลืมเหลียวมองคือจำนวนคนที่ฆ่าตัวตายจากปัญหาเศรษฐกิจ

ที่นับวันจะมากกว่าคนตายเพราะโควิด-19 แล้ว

ประเทศไทยไม่มีวันชนะ

ถ้าคนจนยังหายใจรวยริน

สามารถฟังพอดแคสต์ THE POWER GAME
ผ่านแอปพลิเคชันต่างๆ ที่คุณสะดวกหรือใช้อยู่แล้วได้เลย