ประโยคหนึ่งที่ผมไม่เคยลืมเลยคือประโยคที่ผมอ่านจากหนังสือ Homo Finishers: สายพันธุ์เข้าเส้นชัย ของ ‘นิ้วกลม’ ว่า
‘วินัยไม่ใช่กรงขัง แต่คือกุญแจสู่อิสรภาพ’
ตั้งแต่อ่านหนังสือเล่มนี้มาปีกว่า ผมก็พยายามที่จะกลั่นความหมายของประโยคนี้ออกมาเรื่อยๆ
โดยเฉพาะคำว่า ‘อิสรภาพ’ มันคืออะไร
คำตอบล่าสุดที่ผมได้ดูเหมือนจะเป็นคำอธิบายที่ผมพอใจมาก อย่างน้อยก็ในตอนนี้ อิสรภาพที่ว่านี้คือ ทางเลือกที่เหลืออยู่ครับ
ถ้าเรามองย้อนกลับไปในทุกเรื่อง จริงๆ แล้วคนเราทุกคนมีทางเลือกทั้งสิ้น อย่างน้อยก็ในตอนแรก
หน้าที่การงานของเราอยู่ตรงไหนในตอนนี้ มันก็มาจากทางเลือกตลอดเส้นทางการทำงานของเรานั่นแหละครับ
สุขภาพของเราตอนนี้เป็นอย่างไร ก็มาจากทางเลือกของเราก่อนหน้านี้
การเงินของเราเป็นอย่าางไร ก็มาจากทางเลือกในการจับจ่ายใช้สอยของเรา
ขอเน้นว่าไม่มีอะไรถูกผิด แต่สิ่งที่ ‘ต่างกัน’ ของทางเลือกแต่ละทางคือ ‘อิสรภาพ’ ในประโยคข้างบนนี่แหละครับ
ถ้าชีวิตเราเลือกทางเลือกของวินัย เมื่อผ่านไปหลายเดือนหลายปีแล้วอิสรภาพจะตามมาครับ
แต่ถ้าทางเลือกของเราเต็มไปด้วยตัวเลือกที่ไร้วินัย ผ่านไปหลายเดือนหลายปี อิสรภาพในทางเลือกของเราจะเหลือน้อยลงเรื่อยๆ
ขอเล่าเรื่องการวิ่งของผมอีกสักรอบละกัน อย่างเพิ่งเบื่อนะครับ
ผมกลับมาวิ่งครั้งแรกเมื่อปีเศษๆ ที่แล้วได้ระยะ 3 กิโลเมตร ที่ Pace ประมาณ 10 นาทีต่อกิโลเมตร
ตลอด 1 ปีที่ผ่านมานี้ ผม ‘เลือก’ ที่จะซ้อมวิ่งอย่างต่อเนื่อง แม้จะรู้ว่าปีนี้เป็นปีที่ยุ่งมากๆ แต่ผมเชื่อว่าทางนี้จะพาผมมาซึ่งอิสรภาพครับ
อิสรภาพในการ ‘ฝัน’ ครับ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมจบ Hua Hin Marathon 2019 ด้วยเวลา 1.55 ชั่วโมง ความเร็วเฉลี่ย 5.28 นาทีต่อกิโลเมตร เป็นที่ 87 จากผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดพันกว่าคน และที่ 22 ในรุ่นอายุ
ซึ่งสำหรับผมถึงแม้จะช้ากว่าเป้าไป 5 นาที แต่ผมพอใจมาก เพราะรายการนี้ต้องวิ่งบนหาดทรายซึ่งเป็นเส้นทางที่สร้างความสยองให้ผมมาก เพราะล่าสุดผมเจ็บหนักก็มาจากวิ่งหาดทรายนี่แหละ
สำหรับผมนี่มันเพียงพอสำหรับต่ออิสรภาพในการฝันของผมแล้วครับ
ผมไม่เคยเป็นคนเล่นกีฬาเก่งมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเด็กๆ เตะบอล เตะตะกร้อกับเพื่อนก็เป็นตัวแถมตลอด ไม่ค่อยได้เล่นเป็นตัวจริงหรอกครับ
แต่เพราะ 1 ปีที่ผ่านมาผมเลือกทางเลือกที่จะซ้อม แม้ว่าทางเลือกอื่น เช่น การนอนจะดูสบายกว่าก็ตาม
ถึงตอนนี้ทางเลือกของผมพาผมมาใกล้ความฝันที่จะวิ่งมาราธอนจบต่ำกว่า 4 ชั่วโมงที่เบอร์ลินในเดือนกันยายนนี้ และแน่นอนว่าถ้าสำเร็จ ปีหน้าเป้าหมายเรื่องเวลาต้องต่ำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะสามารถทำเวลาไปวิ่ง Boston Marathon ได้นั่นแหละครับ
สิ่งที่อยากจะบอกคือ ทุกคนมีทางเลือกนะครับ ขอให้จำเรื่องนี้ไว้เสมอ และถ้าวันหนึ่งคุณรู้สึกไม่มีทางเลือกเลย มันก็มาจากทางเลือกก่อนหน้านี้ของคุณนั่นแหละครับ ที่ทำให้คุณจะ ‘มี’ หรือ ‘ไม่มี’ ทางเลือกในวันนี้
คุณเลือกที่จะทำงานมากๆ ก็ได้ ทำงานดีปานกลาง หรือพอใช้ก็ได้ ไม่มีอะไรผิด แต่อาชีพของคุณ 1 ปี หรือ 5 ปีต่อจากนี้มันก็มาจากทางเลือกในวันนี้ของคุณนั่นแหละครับ
คุณเลือกจะเป็นพ่อแม่ที่มีเวลาให้ลูกก็ได้ หรือจะไม่ให้ก็ได้ ไม่มีอะไรผิด แต่ลูกคุณจะเป็นอย่างไรก็มาจากทางเลือกของคุณในวันนี้แหละครับ
คุณเลือกจะกินหรือไม่กินอะไรก็ได้ ไม่มีอะไรผิด แต่หุ่นกับสุขภาพคุณก็เป็นตามทางเลือกของคุณนั่นแหละครับ
แต่ถ้าในทุกทางเลือกคุณใส่คำว่า ‘วินัย’ เข้าไปด้วยตามที่นิ้วกลมบอก
สิ่งที่ตามมาคืออิสรภาพ 1 ปี 5 ปี 10 ปีต่อจากนี้
ทั้งหมดอยู่ที่คุณเลือกครับ
ปล. ขอบคุณ นิ้วกลม @roundfinger ที่เขียนหนังสือเล่มนี้ออกมา มันเปลี่ยนชีวิตผมจริงๆ
ภาพประกอบ: Sradarit
พิสูจน์อักษร: พรนภัส ชำนาญค้า
