“Are you ready~”
“Five, Four, Three, Two, One!”
แชะๆๆๆๆ
ยังจำวันเวลาที่ต้องเบียดเสียดสุมหัวเข้าไปเสนอหน้าในตู้คีออสก์ขนาดสามคนเบียดได้หรือเปล่า ตู้สติกเกอร์มีอิทธิพลต่อความแบ๊วของวัยรุ่นไทยเป็นอย่างมากในช่วงปีราว 2540 ที่เหล่านักเรียน (ส่วนมากจะเป็นนักเรียนหญิง) มักจะพากันไปถ่ายรูปที่ตู้สติกเกอร์ Purikura ส่งตรงจากญี่ปุ่น ด้วยความที่ในยุคนั้น กล้องถ่ายรูปยังเป็นของราคาค่อนข้างแพง โทรศัพท์เองก็ทำได้แค่โทร.เข้า-ออก รับข้อความ และเล่นเกมงู บางเครื่องถ่ายรูปได้แต่ก็ยังไม่สวยงาม หรือมีแอปฯ แต่งรูปเหมือนสมัยนี้ การถ่ายตู้สติกเกอร์จึงเป็นความกุ๊กกิ๊กที่สุด
ความน่าสนใจของตู้นี้คือ ออปชันร้อยแปดที่จะทำให้เราน่ารักถึงขีดสุด ไม่ว่าจะเป็นแสงไฟสว่างตาที่สาดส่องมาจนหน้าเนียนใส (หลายตู้ถึงกับมีแป้งทเวลฟ์ พลัสให้โบ๊ะกันก่อนลงมือกดถ่ายด้วย) การถ่ายแบบ 5 แอ็ก 10 แอ็ก ที่สร้างจังหวะให้เราได้ครีเอตท่าโพสอย่างรวดเร็ว ตบท้ายด้วยฟังก์ชันแต่งรูปที่เลือกได้ทั้งกรอบรูป สี แสง เพิ่มความแดงของแก้มและปาก ไปจนถึงข้อความน่ารักๆ หรืออิลิเมนต์ตัวการ์ตูนสนุกๆ หูหมา หนวดแมว ที่เรากับเพื่อนเลือกได้ตามใจ แต่งเสร็จก็ปรินต์ออกมาเป็นสติกเกอร์ใบเล็กๆ เอาไปติดตามกระเป๋านักเรียน โต๊ะเรียน ตู้เย็นที่บ้าน หรือจะพกติดตัวในกระเป๋าสตางค์ สมุดสะสมสติกเกอร์โดยเฉพาะก็ได้ไม่ว่ากัน
อันที่จริงแล้ว ตู้ถ่ายรูปมีมาตั้งแต่ปี 1888 เป็นผลงานของนักประดิษฐ์ชาวสหรัฐอเมริกา แต่มันถูกดัดแปลงให้กลายเป็นตู้สติกเกอร์แสนกุ๊กกิ๊กที่ประเทศญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษที่ 1990 นี่เอง ชื่อ Purikura ที่หมายถึงตู้สติกเกอร์แบบญี่ปุ่นนี้มาจากคำว่า Purinto Kurabo ซึ่งเป็นสำเนียงญี่ปุ่นของคำว่า Print Club อันเป็นชื่อแบรนด์ที่ทาง Sega และ Atlus ร่วมกันพัฒนามาขายที่ญี่ปุ่น
แต่กาลเวลาก็นำพาความป๊อปให้ซาลงไป จากที่ทุกห้างในเมืองต้องมีตู้สติกเกอร์วางอยู่ตามมุม ทุกวันนี้ตู้สติกเกอร์เหลืออยู่เพียงไม่กี่ตู้ในไม่กี่ห้าง อาทิ ที่ Gateway เอกมัย, หรือ MBK Center น่าสนใจที่เพื่อนๆ เราหลายคนก็ยังเก็บสมุดสะสมสติกเกอร์เหล่านั้นไว้ นัยว่ามันคือความทรงจำที่เป็นรูปธรรม ที่แม้สีจะซีดลงไป แต่ความสนุกที่ได้ถ่ายสติกเกอร์กับเพื่อนก็ยังหวนคืนมาทุกครั้งที่หยิบมาดู
พิสูจน์อักษร: ภาวิกา ขันติศรีสกุล
