จากนักร้องที่เกือบจะถอดใจยอมแพ้ต่อเส้นทางอาชีพขายเสียงที่ตัวเองใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก เมื่ออุตสาหกรรมเพลงตีบตัน เป๊ก-ผลิตโชค อายนบุตร กลับมายืนหยัดในแถวหน้าของ โลกดนตรีเมืองไทย มีแฟนคลับเจ้าของชื่อ ‘นุช’ ทั่วบ้านทั่วเมือง และกำลังจะมีคอนเสิร์ตใหญ่ของตัวเองครั้งแรกในเดือนเมษายนที่จะถึงนี้
THE STANDARD พูดคุยกับ ‘คุณหลวง’ ของแฟนคลับ ในวันที่ตารางงานแน่นเอี้ยด และถ่ายทอดบทสัมภาษณ์ครั้งล่าสุดที่เป๊ก เผยถึงบุคคลสำคัญในชีวิตตลอด 30 กว่าปี ที่ผ่านมา
บุพการี:
คุณพ่อคุณแม่มีบทบาทในเส้นทางดนตรีตั้งแต่ต้นจนถึงวันนี้อย่างไรบ้าง
คุณพ่อคุณแม่มีบทบาทในทุกสเตปของชีวิตเป๊กเยอะเลย อย่างคุณพ่อ ก่อนที่ผมจะมาเป็นนักร้องทุกวันนี้ ผมจะต้องเข้าไปแกรมมี่บ่อยมาก หลังจากเลิกเรียนสามโมงครึ่งถึงสี่โมงก็จะต้องไปแกรมมี่ ทุกวัน บางทีถ้าคุณพ่อไม่ว่างไปส่งก็ต้องนั่งแท็กซี่ ไปเอง ตอนขากลับ ซ้อมเต้นเสร็จเที่ยงคืน คุณพ่อ จะมารับกลับบ้านตลอด เขาก็เหนื่อยไปพร้อมกับเราเหมือนกัน เหมือนทุกสเตปที่เราไป เขาก็ส่งเราให้ ถึงฝั่ง คุณแม่ก็จะเป็นกำลังใจให้อยู่เบื้องหลัง
ทุกวันนี้คุณพ่อยังสนับสนุนให้เดินบนเส้นทางดนตรีหรืออยากให้ไปเรียนต่อมากกว่า
คุณพ่อชอบดนตรีครับ เขาเป็นศิลปิน เป็นนักกีตาร์ เวลาเห็นลูกร้องเพลง เขาจะแฮปปี้ จึงอยากให้ทำงานด้านนี้มากกว่าครับ เขาเห็นว่าเราเหนื่อยมาตั้งแต่เด็ก กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เขาก็เลยซัพพอร์ตเรามาตลอด เราซึมซับเรื่องดนตรีมาจากคุณพ่อครับ
คนเราอยู่ได้ด้วยกำลังใจ บางทีเราท้อ ไปต่อไม่ไหว กำลังสับสนหรือลังเลว่าสิ่งที่ทำอยู่ถูกต้องไหม บางทีคนที่เรารักและไว้ใจน่าจะเป็นกำลังใจที่ดีให้กับเราได้ คิดว่าความรักสำคัญมาก
คุณแม่มีบทบาทกับเราในเรื่องอะไรบ้าง
คุณแม่ต่างจากคุณพ่อมาก ถ้าเรามองครอบครัวอื่น พ่อเป็นผู้ชายมักจะปล่อยลูกมากกว่าแม่ใช่ไหมครับ แต่อันนี้ตรงกันข้าม คุณพ่อเป็นคนที่ห่วงเรามากที่สุด เข้มงวด จะไปไหน ทำไมกลับบ้านดึก หรือไปทำงานอะไรดึก โทร.ตามตลอดเลย แต่ตรงข้ามกับคุณแม่ ไปเลยลูก สมมติถ้าผมอยากจะไปเที่ยว แบ็กแพ็กต่างจังหวัด คุณพ่อจะบอกว่า อย่าไปเลย อันตราย จะไปคนเดียวเหรอ ไม่อยากให้ไป เพราะว่าเป็นห่วงเรา เดี๋ยวเจออุบัติเหตุ ดูแลตัวเองไม่ได้ หรือเวลามีคนมารุม เดี๋ยวจะไม่มีใครช่วย หรือเดี๋ยวจะไปลำบาก ตกทุกข์ได้ยาก ถ้าเป็นคุณแม่จะบอก “ไปเลยลูก ไปตะลุย ไปหาฝัน ไปเที่ยวให้สบายใจ” เอาเงินให้ด้วย เป็นสปอนเซอร์ให้เลย คือคุณแม่อยู่เมืองนอก วิสัยทัศน์จะเหมือนฝรั่ง เขาก็เลี้ยงลูกแบบเด็กฝรั่ง ปล่อยให้เป็นตัวของตัวเอง อยากจะทำอะไรก็ทำ แค่ขอให้อยู่ในลู่ในกรอบที่กำลังพอดี
ในตอนแรกคุณตัดสินใจที่จะไปเรียนต่อ แต่หลังจบรายการ The Mask Singer คุณพ่อคุณแม่เสียดายไหมที่ลูกจะไม่ไปเรียนต่อแล้ว
เขาก็รู้อยู่แล้วครับว่าฝันของเราคือตรงนี้ อยากจะร้องเพลง อยากจะประสบความสำเร็จ แต่ในเมื่อตอนนั้น ถ้าโอกาสไม่ได้อำนวยขนาดนั้น แล้วคุณพ่อ คุณแม่ก็รู้ทุกเหตุการณ์ว่า เออ เราจะฉีกสัญญา แล้วนะ จะไม่ได้ทำต่อแล้วนะ จะไปเรียนแล้วนะ ไปอยู่เมืองนอกดีกว่า เขาก็คงจะมีความอกหักเหมือนกัน เพราะเราก็เป็นลูก ถ้าลูกรู้สึกเศร้าหรือไม่ประสบความสำเร็จ เขาก็คงอกหักอีกแบบหนึ่ง
แต่คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ได้บอกให้เราเปลี่ยนใจ ไปเรียนใช่ไหม
ไม่เลยครับ คุณพ่อจะบอกมากกว่าว่า “จะไปเหรอ อย่าไปเลย” (หัวเราะ) สไตล์เดิมครับ แต่คุณแม่บอกไปเลยลูก อยากจะไปเรียน ไปหาฝันใหม่ ไปอยู่ที่ไหนก็ทำเลย เอาที่เรามีความสุข คือครอบครัวผมจะไม่มีกฎเกณฑ์นะครับว่า ลูกจะต้องเรียนหมอเท่านั้นนะ จะต้องจบเภสัช หรือต้องเรียนนิติ ไม่เคยมีอยู่ในครอบครัวผมเลย จะเรียนอะไร จะทำอะไรก็ทำ
นอกจากเรื่องในวงการดนตรี คุณคุยกับคุณพ่อ คุณแม่ทุกเรื่องเลยไหม
คุยครับ แต่จริงๆ แล้วผมจะตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่เวลามีอะไร ผมก็จะเล่าให้เขาฟังตลอด ตอนนี้ผมกำลังจะตัดสินใจแบบนี้นะ กำลังจะไปทำแบบนี้นะ หรือขั้นตอนในชีวิตกำลังจะเป็นแบบนี้นะ คือผมจะเลือกเองมากกว่า เขาไม่ได้มาบังคับครับ
ในฐานะลูกคนเดียว เคยคิดบ้างไหมว่า ถ้ามี พี่น้องอาจจะมีสีสันกว่านี้ รู้สึกว่าขาดอะไรไหม
ก็มีความเป็นไปได้เหมือนกันครับ อย่างที่บอกว่า เราเป็นลูกคนเดียว อาจจะมีเหงาบ้าง ถ้าเกิดมีพี่ชาย มันคงจะมีสีสันดีเหมือนกัน ไปโฮมสเตย์ด้วยกัน แต่ผมก็มีน้องชายที่สนิทอยู่หลายคนที่เป็นญาติกัน เลยไม่ได้คิดว่าเป็นจุดด้อยอะไร แม้จะเป็นลูกคนเดียว แต่พี่น้องที่เป็นญาติเยอะ เราสามารถแชร์ตรงนั้นได้
มิตรภาพ:
คุณคิดว่ามิตรภาพมีบทบาทสำคัญต่อชีวิตเราอย่างไรบ้าง
มีแน่นอนครับ เพราะจริงๆ คนเราอยู่ได้ด้วยกำลังใจนอกจากครอบครัวแล้ว ก็มีเพื่อนที่คอยเติมกำลังใจ สร้างความมั่นใจให้เราตลอด มีเพื่อนหลายคนที่ทำตรงนี้ให้ผม แล้วก็ทำได้ดีมากๆ “ยูก็ทำหน้าที่ของ ตัวเองไป เราจะอยู่ตรงนี้ซัพพอร์ตให้เอง ไม่ต้อง ห่วงนะ” เขาก็จะมาเจอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ครั้งล่าสุดที่คุณเจอเพื่อนคือเมื่อไร
เมื่อคืนครับ (หัวเราะ) ผมเป็นคนติดเพื่อน สารภาพตามตรงว่า ช่วงนี้จะมีเวลาน้อยนิดหนึ่ง จึงไม่สามารถไปเจอเพื่อนได้เหมือนเดิมแล้ว ก็จะบอกเพื่อนว่า วันนี้ทำงานอยู่ที่นี่นะ เขาก็จะมาให้กำลังใจ มาเชียร์เราที่กองถ่าย ถ้าเกิดมันไม่ดึกจนเกินไป ก็ไปกินข้าวกันต่อ คือเพื่อนก็รู้ว่า เราคิดถึง เขาก็มาหาเรา
คุณมีเพื่อนเยอะไหม
เป็นคนมีเพื่อนเยอะมากเลยครับ ก็ดีใจนะครับ ที่วันนี้มีเพื่อนที่ดีเต็มไปหมด ทุกคนไม่ได้มาหวังหรือคิดร้ายอะไรกับเรา โชคดีตรงที่มีกัลยาณมิตรที่ดี พาไปในสิ่งที่ดีๆ
ประสบการณ์ที่อยู่กับเพื่อนตอนไหนที่ประทับใจมากที่สุด
ตอนมัธยมเลยครับ เด็กวัยรุ่นทั่วไปชอบไปสยาม ไปห้าง แต่มันมีครั้งหนึ่ง เฮ้ย วันนี้เลิกเที่ยง เราลองไปนั่งรถเมล์ เราก็บอกว่า เออ เราอยากขึ้นรถเมล์ ไปนี่กันดีกว่า พระที่นั่งวิมานเมฆ ไปพิพิธภัณฑ์ ขึ้นเรือ ยังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่เลยครับว่า เฮ้ย เราขึ้นรถเมล์กันอย่างไร จ่ายเงินแล้วไปต่อเรือที่ท่าเรือ ผ่านฟ้าลีลาศ ประมาณนี้ เป็นการผจญภัยของเด็กๆ เออ ก็คิดได้นะ อยู่ๆ ก็นั่งรถเมล์ไปพระที่นั่งวิมานเมฆเรานั่งกันจากสุขาภิบาล 3 ตอนนั้นเรียนอยู่โรงเรียนนวมินทราชินูทิศ เตรียมอุดมศึกษาน้อมเกล้า
ไกลเหมือนกันนะ
ไกลๆ (หัวเราะ) ยังจำได้เลยว่า ใส่ชุดนักเรียนเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ เขาก็ไม่คิดสตางค์ เพราะเห็นว่าเป็นนักเรียน เหมือนไปทัศนศึกษา ก็สนุกดีครับ
ตอนนี้ยังได้ผจญภัยแบบนั้นอยู่ไหม
น้อยลงครับ แต่เวลาไปไหนจะชอบไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์
ชอบเสพงานศิลป์หรือวัฒนธรรมใช่ไหม
ใช่ครับ ถ้าไปจังหวัดไหน ก็อยากเดินเล่นที่ตลาด เพราะเวลาเราไป เราจะรู้วัฒนธรรมพื้นถิ่นที่นี่ มีอะไรที่ตลาดบ้าง จังหวัดนี้มีอะไรที่เป็นของขึ้นชื่อ จะไปซื้อของกินประจำจังหวัด ถ้ามีอะไรดังๆ เราก็จะไปซื้อ มากินให้ได้ แฟนๆ ทั่วประเทศเลยนะครับที่ผมได้ไป เจอในช่วงนี้ เขาจะนำสินค้าโอทอปมาให้ ทุกจังหวัดจริงๆ ครับ บางคนที่เราไม่ได้ไปจังหวัดเขา แต่เขาเดินทางมาหาเรา เอาของประจำจังหวัดมาให้เรา
ในภาพยนตร์ส่วนใหญ่ ตัวละครมักจะมี ‘Best Friend’ คุณมีเพื่อนแบบนี้บ้างไหม
มีแน่นอนครับ เป็นเพื่อนที่เราคบกันมาตั้งแต่เด็ก นะครับ บ้านอยู่ละแวกเดียวกันเลยทำให้มีมิตรภาพ ยืนยาวมาจนถึงวันนี้เป็นสิบปีแล้ว ก็ยังเป็นคนนี้อยู่ แล้วก็ไปมาหาสู่กันตลอด ไม่เคยทิ้งเรา แต่บางช่วงที่มีเวลาน้อย จะหายไปบ้าง แต่เพื่อนก็เข้าใจ เขาจะไม่ได้ตามมาก รู้ว่าผมยุ่งอยู่ มีอะไรก็จะโทร.มาเอง
เพื่อนร่วมงานของคุณมีเยอะขนาดไหน
เยอะมากครับ ที่เพิ่งมารู้จักตอนเข้าแกรมมี่ก็เยอะ เป็นคนที่เราต่างให้กำลังใจกัน หมายถึงเราก็สู้มาด้วยกัน กว่าจะมาเป็นนักร้องได้ เทสต์แล้วเทสต์อีก ซ้อมแล้วซ้อมอีก เรียนแล้วเรียนอีก แล้วก็อยู่ด้วยกัน คลุกคลีกันมาตั้งแต่ตอนนั้น ใช้เวลานานเหมือนกัน ก็เลยผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กครับ
เพื่อนแบบไหนสำคัญสำหรับคุณ เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว สำคัญสำหรับคุณไหม หรือเป็นคนกินคนเดียว เที่ยวคนเดียวได้
ผมอยากจะบอกว่า ผมเป็นคนมีสองบุคลิกครับ การที่มีเพื่อนมาอยู่เยอะๆ ผมก็ชอบเหมือนกัน ชอบแฮงเอาต์ ชอบอยู่กับผู้คนเยอะๆ มีเพื่อนเยอะก็ย่อมดีใช่ไหมครับ แต่อีกพาร์ตหนึ่งบางทีก็ชอบอยู่กับตัวเอง ผมเที่ยวคนเดียว ไปไหนคนเดียว บางทีก็ตัดสินใจง่ายดี สมมติไปกัน 7 คน จะไปสมุยกัน เฮ้ย กินนี่ดีกว่า มึงอยากกินนี่ เฮ้ย ไม่ได้ ร้านโน้นดัง แล้วเราจะตามใจใคร ดีล่ะ แต่ไปคนเดียวคิดอะไรทำได้เลย
ในการทำงาน ระหว่างการเป็นศิลปินเดี่ยวกับบอยแบนด์ มีความสนุกแตกต่างกันอย่างไร
จริงๆ มันก็สองด้านนะครับ เวลาเราทำงานกับเพื่อนๆ มันก็สนุกอยู่แล้วครับ และไม่เหงาด้วย อย่างเช่นเวลาไปคอนเสิร์ตต่างจังหวัด มีเพื่อนเที่ยว พอเสร็จคอนเสิร์ตแล้วไปตลาดกัน ไปกินข้าว ไปเล่นกันนะ แต่ตอนนี้ก็ต้องไปคนเดียว ไปกับผู้จัดการ ไปกับพี่ๆ
เวลาอยู่บนเวทีคนเดียวก็ต้องพยายามสร้างอารมณ์ร่วมกับคนดูเพียงลำพัง
คืออยู่บนเวที ถ้า 3 คน สบายมาก เราไม่ต้องแบกโชว์คนเดียว แต่ก่อนผมเป็นคนไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย หนึ่งชั่วโมงที่จะต้องอยู่บนเวที เราจะทำอย่างไรให้คนชอบ แล้วผมเป็นคนพูดไม่เก่ง สมัยก่อนจะต้องให้เพื่อนนำให้ เวลาอยู่บนเวทีก็ยากเหมือนกัน เพราะเราไม่ได้เป็นคนช่างพูดขนาดนั้น
ครู ที่ปรึกษา และไอดอล:
ที่แกรมมี่เคี่ยวกรำคุณเยอะขนาดไหน เช่น ถ้าเราจะเอาคนดูให้อยู่ภายในหนึ่งชั่วโมง
ครับ เขาทราบอยู่ว่าเราเป็นคนพูดไม่เก่ง อาจจะมีความมั่นใจในตัวเองน้อย แต่มีเพื่อนกับรุ่นพี่บอกว่า ไม่ต้องห่วงหรอก อยู่ในมือของโปรเฟสชันแนลแล้ว คืออยู่กับแกรมมี่แล้ว เขาไม่ปล่อยให้ดูแย่หรอก ทีมงานทั้งเรื่องของซาวด์ เทคนิคต่างๆ เขาจะไม่ ทำออกมาให้เราดูแย่อยู่แล้ว เขาจะช่วยสนับสนุน เพราะฉะนั้นสบายใจได้
แล้วมีเพื่อนที่เป็นที่ปรึกษาไหม หรือชอบทบทวนปัญหาคนเดียว
มีครับ บางทีบางเรื่องมันไปถึงพ่อแม่ไม่ได้ เพราะเราต้องการเพื่อนที่อยู่ในวัยเดียวกัน ประสบการณ์ ใกล้กัน เฮ้ย เรากำลังจะตัดสินใจแบบนี้ ดีหรือเปล่า หรือว่าอันนี้ดีหรือยัง เพิ่มเติมอะไรดีไหม ถ้าจะทำเพลงแนวนี้จะดีไหม หรือจะแต่งตัวอย่างไร บางที รุ่นเดียวกันมันจะสะดวกกว่าครับ
มีไอดอลในดวงใจที่ทำให้รู้สึกว่าเขาคือต้นแบบที่อยากจะเป็นอย่างเขาบ้างไหม
ถ้าพูดถึงแรงบันดาลใจ ผมจะขอยกตัวอย่าง พี่เบิร์ด-ธงไชย แมคอินไตย์ นะครับ ในเรื่องของการวางตัว และเรื่องการใช้ชีวิต เมื่อเรามาถึงจุดนี้แล้วจะต้องทำอย่างไร ปฏิบัติตัวอย่างไรให้กำลังพอดี ไม่มากหรือน้อยเกินไป ทำเพื่อสังคมบ้าง ทำเพื่อแฟนๆ บ้าง
พี่เบิร์ดสอนอะไรบ้าง
ในเรื่องของการวางตัวครับ และเติมพลังให้เรา เขาก็รู้ว่า กว่าจะมาถึงจุดนี้มันก็อาจจะต้องมีเรื่องราวในใจกระทบกระเทือนบ้าง หรือการปรับตัว เพราะจริงๆ ผมมาตรงนี้ก็งงๆ เหมือนกัน จู่ๆ ก็มาได้ เขาก็บอกว่า “มันเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์นะผลิต” เรามาถึงจุดนี้ได้เนี่ย พระเจ้าให้มา เราต้องทำให้ดีที่สุด ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด สนุกไปกับมัน ทำทุกอย่างให้ดี
มีนักร้องที่เป็นต้นแบบการร้องเพลงไหม
ผมชอบงาน R&B นักร้องผิวสีจะมีสไตล์ชัดเจน สมัยก่อนตอนเด็กก็จะมีวงในดวงใจที่ทำให้ผมรู้จักเพลงแนวนี้ และทำให้เราชอบที่จะร้องเพลงแนวนี้ ก็จะเป็น Babyface หรือวง Boyz II Men เขาเป็น แรงบันดาลใจให้เรา ปัจจุบันผมก็ไปดูคอนเสิร์ต เขาตลอด เวลาเขามาเมืองไทยผมก็ไป บางทีก็มีโอกาสได้เจอเขาเหมือนกัน
ในชีวิตมีครูคนไหนที่ทำให้สนใจด้านวิชาการไหม
(อึ้ง) วิชาการเลยเหรอ…
คือคุณเคยบอกว่าเป็นคนเรียนไม่เก่ง ตอนเป็นนักเรียนมีคุณครูคนไหนที่ทำให้คุณสนใจ การเรียนมากขึ้นไหม
มีครับ ชื่อว่า อาจารย์ศรีสมร เมื่อก่อนผมต้องย้ายโรงเรียนกลางคันนะครับ ก็ไม่ต้องบอกว่าเรื่องอะไร (หัวเราะ) แล้วพอมันกลางคัน ก็ไม่มีโรงเรียนไหน ที่เขารับได้ เราเป็นเคสพิเศษ กึ่งๆ ว่าจะไปต่อที่นี่ มันก็ไม่ได้ จำได้ว่าเป็นภาษาฝรั่งเศส แล้วอาจารย์ศรีสมรบอกว่า ไม่เป็นไร ฉันสอนต่อได้ ก็เลยเรียน ต่อได้ เราเรียนภาษาฝรั่งเศสที่จำ verb อะไร ไม่ได้เลย เขาก็สอนเราจนรอดได้ แต่ตอนนี้ลืมหมดแล้วนะครับ (หัวเราะ)
ทางแกรมมี่มีกุนซือคอยให้คำปรึกษาอยู่แล้ว ถ้าเป็นในชีวิตทั่วๆ ไปล่ะ มีคนที่ขอคำปรึกษาไหม
มีเยอะมาก เป๊กโชคดีที่มีพี่ๆ คอยให้กำลังใจเยอะ กลัวพูดชื่อตกไปจังเลย ถ้าไม่นับที่แกรมมี่ มีอยู่ 2 คน ในเรื่องงานคือ พี่อาร์เธอร์ ซึ่งทำงานเกี่ยวกับเพลงอยู่แล้ว ผมก็จะขอคำปรึกษาว่า ตอนนี้เทรนด์ดนตรีเป็นอย่างไรบ้าง แบบไหนถึงจะดี ขอ reference ได้ไหม แกจะเป็นคนซัพพอร์ตเรื่องงาน คอยดูภาพรวมให้เรา อีกคนหนึ่งชื่อ พี่หลิน จะเป็นคนที่เติมพลัง ให้กำลังใจเราตลอด จะซัพพอร์ตเราตลอด เมื่อคืนก็เพิ่งเจอกัน อยู่ด้วยกัน บางทีเจอกันแว่บๆ กินข้าวกัน คือเราต้องการรีแลกซ์เหมือนอยู่กับเพื่อนอยู่แล้ว ผู้ที่มีอิทธิพลและมีความสำคัญอีกคนในชีวิตคือโปรดิวเซอร์คนแรกครับ พี่ต๋อง-สุรพันธ์ จำลองกุล ซึ่งให้โอกาสได้มาร้องเพลงแรกในชีวิต ต้องขอบคุณพี่ต๋องด้วยที่แต่งเพลง ไม่มีใครรู้ ให้ผมร้องพี่ต๋องมีส่วนผลักดันให้เรามาอยู่ในจุดนี้เป็นคนทำเพลงเพลงแรก มองเห็นศักยภาพของเรา เขาบอกว่า “น้องคนนี้ร้องเพลงได้” และขึ้นไปโน้มน้าว ผู้ใหญ่ว่า “น้องทำได้พี่” ตอนแรกเพลงนี้ไม่ใช่เพลงของเป๊กนะครับ แค่ร้องไกด์ให้ พี่ต๋องเป็นคนบอกว่า “เพลงนี้เหมาะกับน้องคนนี้” ก็เลยได้ออกมาเป็นเพลงนี้
คนหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้ผมเสมอเลยคือ พี่บุ๊ก ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงไหน สุข ทุกข์ เขาจะอยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้เรา เป็นพี่เลี้ยงที่ดี คอยให้คำแนะนำในด้านการใช้ชีวิต พี่เขามีทัศนคติที่ดี และให้คำปรึกษาได้ดี
อีกคนคือ พี่ป่อง-วัฒนพงษ์ นภดลโอฬารกุล เขาทำงานกับผมมาสิบปี ไม่รู้ถึงหรือเปล่า แต่ทำงานด้วยกันมาตั้งแต่แรกๆ ตั้งแต่ยังไม่มีชื่อเสียง เขาเป็นพีอาร์ ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรนะ แต่พยายาม หางานให้น้อง จะ 5,000 7,000 หรือ 10,000 บาท เป็นค่าน้ำมัน เขาก็พยายามหาโอกาสให้เราได้ไปทำงาน ไปโปรโมต ทุกวันนี้พี่เขาก็ยังทำอยู่
ในทางกลับกัน คุณทำหน้าที่เป็นกุนซือ เป็นเมนเทอร์ ให้เพื่อนบ้างไหม
ส่วนมากจะไม่ค่อย เพราะเพื่อนบอกว่าเป็นคนทื่อๆ (พึมพำ) คือเราจะพูดได้แค่ว่า “อืม” แบบนี้น่ะครับ เพื่อนคงจะไม่ได้คำตอบอะไร
ถ้ามีเด็กรุ่นใหม่ที่สนใจจะเดินในเส้นทางดนตรี จะมีคำแนะนำสำหรับเด็กรุ่นใหม่อย่างไร
ถ้าเกิดชอบ มีใจรัก ทุกอย่างมันจะมาเอง ถึงแม้ว่าจะเหนื่อย เส้นทางจะลำบาก แต่ถ้ามีใจรักจริงๆ มันจะนำพาไปเอง ถ้ารักในสิ่งที่ทำ มันก็จะเป็นพลัง
ความรัก:
เราพูดถึงความสัมพันธ์กันมาหลายรูปแบบแล้ว ลองว่ากันถึงเรื่องความรักบ้าง Puppy Love ของเป๊กเป็นอย่างไร ยังจำได้ไหม
จำได้ครับ ตอนนั้นอยู่เมืองนอก อายุประมาณ 7 ขวบ ชื่อนาตาลี มาจากยุโรปประเทศใดประเทศหนึ่ง ตอนนั้นเรียนด้วยกัน พอวันเสาร์-อาทิตย์ คุณพ่อ คุณแม่เขาจะชวนเราไปบ้าน ไปจิบน้ำชา ไปเล่นกัน ถึงแม้ว่านานมาแล้ว เรายังจำได้ว่า คุณพ่อคุณแม่เขาสอนการจิบชา ตอนเด็กเราก็ไม่รู้ว่าต้องจิบอย่างไร แต่จำได้ว่า เขาบอกให้จิบอย่างนี้ คือให้ทำปากเบิร์นๆ น่ะครับ นั่นคือวิธีที่ถูกต้อง (หัวเราะ)
ความรักสำคัญหรือมีพลังผลักดันเราอย่างไร
อย่างที่บอกว่า คนเราอยู่ได้ด้วยกำลังใจ บางทีที่ เราท้อ ไปต่อไม่ไหว กำลังสับสนหรือลังเลว่าสิ่งที่ ทำอยู่มันถูกต้องไหม บางทีคนที่เรารักและไว้ใจ น่าจะเป็นกำลังใจที่ดีให้กับเราได้ คิดว่าความรักสำคัญมาก
คุณเชื่อในปรัชญาความรักแบบไหน เลือกคนที่เรารัก หรือเลือกคนที่รักเรา
ยากจังเลย จริงๆ ก็คงต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเองนะครับ ผมก็คงจะต้องเลือกคนที่เรารักจริงๆ มันถึงจะจบได้สวยงาม หรือว่าไปต่อได้ เพราะไม่อย่างนั้นเรารู้ว่า คนที่รักเรา แต่เราไม่ได้รักเขา วันหนึ่งอยู่ไปเราก็สงสารเขา เพราะไม่ได้รักเขา ถือว่าเราตอบแทนเขาไม่ได้เลย มันก็คงจะไม่แฟร์กับเขา
เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง คนรักที่คุณจะเลือกต้อง เป็นแบบไหน
คุณสมบัติข้อหนึ่งเลยคือ จะต้องเป็นคนที่มีจิตใจเอื้อเฟื้อ ผมชอบคนที่เข้ากับเราได้ ชอบคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ใจดี เป็นคนที่มีจิตใจดี และไปกับเราได้
จริงๆ มองว่าคนเราต้องมีชีวิตคู่ไหม เพราะปัจจุบันคนเลือกเป็นโสดเยอะมาก
บางทีเราไม่ได้เลือกนะครับ…
ผมอยากจะบอกว่า ผมเป็นคนมีสองบุคลิกครับ การที่มีเพื่อนมาอยู่เยอะๆ ผมก็ชอบเหมือนกัน ชอบแฮงเอาต์ ชอบอยู่กับผู้คนเยอะๆ มีเพื่อนเยอะก็ย่อมดีใช่ไหมครับ แต่อีกพาร์ตหนึ่งบางทีก็ชอบอยู่กับตัวเองเหมือนกัน ผมเที่ยวคนเดียว ไปไหนคนเดียว บางทีก็ตัดสินใจง่ายดี
คุณมองว่าคนเราอยู่ได้ด้วยความรักไหม เพราะหนุ่มสาวยุคปัจจุบันจำนวนมากเลือกจะอยู่ เป็นโสด วัดจากความรู้สึกของเราเองว่า ถ้าต้องอยู่คนเดียวเราจะเหงาเกินไปไหม
จำเป็นไหมที่จะต้องมีคู่ อืม ณ ตอนนี้ ผมยังอยู่ได้แบบไม่มีคู่ เพราะผมมีเพื่อนเยอะ ผมมีกำลังใจ จากแฟนๆ และต้องทำงาน ถ้ามีเรื่องแฟนเข้ามาตอนนี้ กลัวว่าจะแบกรับไม่ไหว เพราะเราจะต้องมาเทกแคร์อีกคน เดี๋ยวมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น กลัวว่าจะทำให้งานมันติดขัด แต่ถ้ามันจะมามันก็มา หรือถ้าเราแฮปปี้ที่จะพร้อมรับ มันก็จะมาเอง
แล้วเคยผ่านความรักที่เหมือนเป็นจุดเปลี่ยน ในชีวิตไหม หรือเคยมีประสบการณ์แบบนี้หรือยัง
อืม กำลังนึกอยู่…
ถ้ากำลังนึกอยู่แสดงว่ายังไม่เคยมีน่ะสิ
ถ้าเป็นความรักจากแฟนๆ ได้ไหมครับ ความรักจากแฟนๆ เป็นแรงผลักดันให้เราก้าวต่อไป มันเกิดขึ้น ได้จริง เป็นความรักที่มอบพลัง มอบกำลังใจให้เรา
ผู้สนับสนุน เหล่านุช และแฟนคลับ:
ได้เรียนรู้อะไรจากความรักที่ได้จากแฟนๆ บ้าง
ผมรู้สึกดีเวลาที่แฟนๆ มาให้กำลังใจ หรือเห็นคุณค่าของเรา บางทีมันก็เป็นแรงผลักดันให้เราอยากจะทำอะไรต่อไป เช่น บางทีเราทำอะไรดีๆ เราก็ไม่ค่อยได้บอกใคร แต่พอแฟนๆ เขารู้กันเอง มันก็ยิ่งเป็นแรง เป็นพลังให้เรารู้สึกว่า เราควรจะทำความดีต่อไปนะ พอเขาชื่นชม เราก็แอบยิ้มเหมือนกัน มันเป็นพลัง ให้เราอยากที่จะทำดีแบบนี้ต่อไป
เพลงล่าสุดก็เกี่ยวข้องกับความรักด้วย เพลง นี่แหละความรัก สะท้อนตัวตนของคุณอย่างไร
เพลงนี้เหมือนเป็นเพลงที่แต่งให้กับแฟนๆ ทั่วประเทศ เป็นการขอบคุณ อีกอย่างที่พิเศษคือ เพลงนี้มีท่าเต้นเป็นภาษามือสำหรับคนที่มีความบกพร่องด้านการฟัง เพราะเคยไปทัวร์ต่างจังหวัด แล้วมีแฟนกลุ่มนี้มาให้กำลังใจ มาหาเรา แต่เขาพูดไม่ได้และฟังไม่ได้ยิน สื่อสารกับเขาไม่ได้ แต่สัมผัสได้ว่า เขาเป็นกำลังใจให้เรานะ พยายามสื่อสารกับเรานะ เรารู้สึกว่ามีการส่งกำลังใจให้เรา “สู้ๆ” “รักนะ” ตอนนั้นไม่เข้าใจภาษา จนพอเราทำเพลงนี้ เรามีไอเดียว่า “ทำท่าเต้นเป็นภาษามือดีกว่า” จะได้แสดงความขอบคุณเขาด้วย
เขาก็รู้อยู่แล้วนะครับว่าฝันของเราคือตรงนี้ อยากจะร้องเพลง อยากจะประสบความสำเร็จ แต่ในเมื่อตอนนั้น ถ้าโอกาสไม่ได้อำนวยขนาดนั้น แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็รู้ทุกเหตุการณ์ว่า เออ เราจะฉีกสัญญาแล้วนะ จะไม่ได้ทำต่อแล้วนะ จะไปเรียนแล้วนะ ไปอยู่เมืองนอกดีกว่า เขาก็คงจะมีความอกหักเหมือนกัน เพราะเราก็เป็นลูก ถ้าลูกรู้สึกเศร้าหรือไม่ประสบความสำเร็จ เขาก็คงอกหักอีกแบบหนึ่ง
มีแฟนคลับคนไหนที่ติดอยู่ในความทรงจำไหม
มีน้องที่เป็นเด็กพิเศษที่คอยตามไปชมคอนเสิร์ตครับ เริ่มต้นจากมีงานงานหนึ่งผมไปร้องเพลงกลางแจ้ง แล้วอยู่ๆ ก็มีน้องคนหนึ่งขึ้นมาบนเวที ชื่อ น้องวุธ ผมก็ให้น้องมาร่วมร้องเพลงกับผมด้วยเลย วันนั้นเป็นตอนที่เพิ่งเปิดหน้ากากใหม่ๆ น้องเขาร้องเพลงเราได้ รู้ว่าเราคือหน้ากากจิงโจ้ ก็ทักว่า “พี่จิงโจ้ครับ” เราก็ดีใจมากที่น้องจำเราได้ จนเมื่อเร็วๆ นี้น้องเขามายืนอยู่ข้างเวทีอีกครั้ง แล้วผมเห็น ก็เลยชวนให้เขาขึ้นมาบนเวทีอีกครั้งหนึ่ง คือภาพนี้เป็นภาพที่ติดในหัวผมอยู่ทุกวันเลยว่า น้องวุธอยากร้องเพลง แล้วยังมีน้องอีกคนหนึ่งครับชื่อ น้องเช็ค เป็นเด็กพิเศษเหมือนกัน มาตามเราทุกงานที่เราเล่นในห้างสรรพสินค้า แล้วมานั่งดูกับแฟนคลับ มานั่งรอตั้งแต่เช้าด้วยสายตาที่รักและชื่นชมเรามาก น้องคอยส่งมินิฮาร์ตให้เรา คุณแม่ของน้องเขาก็จะพามาตลอด
ก่อนหน้านี้คุณเล่าว่า ถึงจุดหนึ่งที่วงการเพลงค่อนข้างซบเซา จะไปเรียนต่อ แต่พอมาออกรายการ The Mask Singer ทุกอย่างก็เป็นแบบที่เห็น ถึงตอนนี้รู้สึกอย่างไรที่ตัวของเราได้ไปปรากฏอยู่บนสื่อโฆษณาทุกแขนง
เป็นเรื่องมหัศจรรย์ครับ ไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องที่ เกิดขึ้นในวันนี้จะเป็นความจริง ย้อนไปเมื่อหนึ่งปี ที่แล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจะเดินไปทางไหนต่อดี เราไปเมืองนอกดีกว่า จะซื้อตั๋วไปเรียนแล้วนะ จนชีวิตพลิก เพราะ The Mask Singer และหน้ากากจิงโจ้ ทำให้เราได้อยู่ต่อ
ตอนที่ทีมงานติดต่อให้ไปออกรายการ ลังเลว่าจะไปหรือไม่ไปไหม รู้จักรายการนี้หรือยัง
ตอนนั้นรู้จักรายการนี้แล้ว เพราะเคยดูของเกาหลีแล้วรู้สึกว่า ดีจังเลย เอานักร้องเก่งๆ แต่ละค่ายมาแข่งกันร้อง ซึ่งบ้านเรามันยากมากที่เอานักร้อง ต่างค่ายมาร่วมเวทีเดียวกัน คิดว่าถ้าเมืองไทยมี จะดีมากเลย แล้วก็มีจริงๆ ตอนแรกที่เขาติดต่อมา รู้สึกว่าอีกคนหนึ่งยกเลิกไปพอดี ผมไปแบบเป็น ตัวสำรองเขา เกือบไม่ได้ไปแล้ว แต่คนนั้นแคนเซิลพอดี ก็เลยได้ไปแทน
ทุกวันนี้มีแฟนเพิ่มขึ้นเป็นสิบเป็นร้อยเท่า ถ้าถึงวันหนึ่งพวกเขาเลือกที่จะไม่ติดตามเรา มีแฟนลดลง คิดว่าชีวิตเราจะเปลี่ยนไปไหม
จริงๆ ผมคงจะไม่ได้เสียใจอะไร เพราะเราเคยผ่านตรงนั้นมาแล้ว คิดมาตลอดว่ามันก็คงจะคล้ายๆ แบบเดิม ไม่ได้คิดมากอะไร เพราะอย่างไรวันหนึ่งมันคงต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว ใช่ไหมครับ
มันก็คงเหมือนเดิมแหละ เหมือนสมัยก่อนที่ซบเซา เราก็ไม่ได้คิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป เราก็แค่ทำทุกวันให้ดีที่สุด
ทุกวันนี้ยังต้องปรับตัวอยู่หรือเปล่า
มันก็เป็นอะไรที่เรายังต้องปรับอยู่ กับกลุ่มแฟนๆ เราก็ยังปรับไปเรื่อยๆ เพราะพอมาอยู่จุดนี้มันก็มีเรื่องราวเยอะมากเข้ามาในหัวเรา เพราะเราอยู่ในจุดที่เป็นที่จับตามอง ถ้าทำอะไรที่ไม่ดี ก็คงจะเป็นประเด็น เลยต้องปรับกันต่อไป
ต้องดูแลแฟนคลับเพิ่มขึ้นมากไหม เมื่อเทียบกับตอนที่มีแฟนคลับในช่วงเริ่มต้นเป็นนักร้อง
ไม่มีอะไรมากขึ้นครับ เคยทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้นเหมือนเดิม ตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว ผมมีไอจี มีเฟซบุ๊กแฟนเพจ สมัยก่อนจะกดไลก์ 60 คน ผมก็ยังทำต่อไป ลงทุกวัน บางทีมันเป็นการแชร์ไลฟ์สไตล์ แชร์เพลง หรือความเป็นตัวเราผ่านสื่อ ถึงแม้คนจะกดไลก์ 60 คน ผมก็ยังโพสต์ทุกวัน “ไปเท่ี่ยวนะ” “อยู่ที่นี่นะ” หรือ “กำลังจะมีเพลงใหม่นะ” ถึงตอนนี้คนกดไลก์เยอะมาก ก็ยังทำเหมือนเดิม
การสนับสนุนจากแฟนๆ มีส่วนทำให้คุณมีคอนเสิร์ตใหญ่ เป็นเหมือน ‘First Date’ ระหว่างเรากับแฟนคลับ คอนเสิร์ตนี้สำคัญต่อเราอย่างไร
เป็นการแสดงตัวตนของผมมากขึ้นครับ คอนเสิร์ตนี้ เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้โชว์ตัวตนจริงจัง เพราะเป็นเวทีของผมเลย ปกติจะเป็นแขกรับเชิญของคนนั้นทีคนนี้ที แต่ครั้งนี้เหมือนเราเป็นเจ้าบ้าน เป็นตัวของเราเอง เหมือนเป็นการแนะนำตัวว่า “นี่เป๊กนะครับ”
เป็นเรื่องมหัศจรรย์นะครับ ไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้จะเป็นความจริง ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว เรารู้สึกว่า เรายังไม่รู้เลยว่าจะเดินไปทางไหนต่อดี เราไปเมืองนอกดีกว่า จะซื้อตั๋วแล้ว จะไปเรียนแล้วนะจนชีวิตพลิก
ใช้เวลาในวงการมากกว่า 15 ปี ถึงจะมีคอนเสิร์ตที่ตัวเองเป็นเจ้าภาพ คงต้องมีความพิเศษสำหรับคุณไม่น้อย
ดีใจสุดๆ ครับที่จะได้ขึ้นเวที ‘OISHI Green Tea Presents : PECK PALITCHOKE “FIRST DATE’’ Concert’ วันที่ 21-22 เมษายนนี้ ที่รอยัล พารากอน ฮอลล์ เพราะกว่าจะมีคอนเสิร์ตนี้ ผมอยู่ในวงการ มานาน ใช้เวลารอกว่า 15 ปี ทำอะไรมาหลายอย่าง ถอดใจก็แล้ว จะไปเรียนต่อก็แล้ว ไม่คิดว่าวันนี้ จะมาถึง วันที่เรามีคอนเสิร์ตเดี่ยวครั้งแรกเป็นของตัวเอง
คอนเสิร์ตใหญ่ครั้งแรกของคุณ ใครเป็น ผู้ผลักดันให้เกิดขึ้น
คงต้องขอบคุณผู้ใหญ่ทางแกรมมี่ครับ ที่อยู่ๆ ก็ผุดโปรเจกต์นี้ขึ้นมาอย่างเร็วเลย ซึ่งตอนนั้นเราก็แบบ เฮ้ย จริงเหรอ เราคิดว่า เรายังไม่พร้อม เร็วเกินไป และไม่ค่อยมั่นใจด้วยว่าเราจะทำได้ไหม หรือจะมีคนมาดูหรือเปล่า แต่ผู้ใหญ่ก็บอกว่า ต้องทำให้ได้
ทำได้สิ เพิ่มรอบแล้วด้วยนะ
เพิ่มรอบด้วยครับ เมเนเจอร์ 2 คน บอกว่าเราทำได้สิ จนผุดออกมาเป็น 3 รอบเลย จากรอบเดียว
มีเรื่องไหนที่คุณกังวลกับคอนเสิร์ตในครั้งนี้
เป็นเรื่องของเวลาซ้อม แน่นอนอยู่แล้วครับว่าพอ โปรเจกต์มันมา เวลามันกระชั้น แล้วเรามีงานที่ รับไว้แล้ว มันเลยไม่มีเวลาซ้อมที่เพียงพอ ก็จะเป็นความกังวลเรื่องนี้มากกว่า
มีเมนเทอร์คนไหนที่คอยให้คำแนะนำเรื่อง การแสดงคอนเสิร์ต หรือในงานดนตรีของเรา
มีหลายคนเลยครับ นมเตย (ผู้จัดการ) พี่ที่แกรมมี่หลายคนให้คำปรึกษาแตกต่างกันไป อย่างนมเตยก็จะเป็นเรื่องสคริปต์ เพลง พี่วิทย์ก็จะดูเรื่องเสริมความมั่นใจ บุคลิก เพอร์ฟอร์มบนเวที สไตลิงบนเวที
คอนเสิร์ตใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น คุณมีอะไรพิเศษไว้ให้แฟนๆ บ้าง
แน่นอนว่าแฟนๆ จะได้ฟังเป๊กร้องเพลงที่เป๊กเคยร้องทั้งเก่าและใหม่ ผมยังมีแขกรับเชิญพิเศษที่เชื่อว่าทุกคนต้องกรี๊ด เป็นแขกรับเชิญระดับโลกเลยครับ เราติดต่อกันผ่านโซเชียลมีเดีย ผมกังวลและตื่นเต้นที่จะขึ้นคอนเสิร์ตครั้งนี้
จากที่เราพูดคุยกันทั้งหมด เราได้ภาพรวมของความสัมพันธ์ในรูปแบบต่างๆ และคนสำคัญ ในชีวิต เป๊ก ผลิตโชค อยากจะปิดท้ายไปที่ จุดเริ่มต้นคือ ความสัมพันธ์กับบุพการี ตลอด 30 กว่าปีในชีวิต ที่หล่อหลอมให้เราเรียนรู้ โลกภายนอก การปลูกฝังที่คุณพ่อคุณแม่ มอบให้เราตลอดมา มันสะท้อนเป็นมุมมองที่เรามีต่อปัจจุบันอย่างไร
ต้องขอบคุณพ่อแม่และญาติพี่น้องที่ปลูกฝังให้เราเป็นตัวของเราได้อย่างวันนี้ อย่างการที่เราเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ญาติพี่น้องที่พิษณุโลก น้องสาวของคุณพ่อ อาตุ๊ จะหล่อหลอมความคิดให้เรา ผมเห็นตัวอย่างที่ดี ผมก็เก็บมาใช้ มันติดมากับเราโดยธรรมชาติ ในการเป็นผู้ให้ หรือเรื่องของมารยาท ก็ต้องขอบคุณทุกคนในชีวิตที่หล่อหลอมให้ผมเป็นแบบนี้
การเดินทางที่แสนพิเศษ
สำหรับผมคือ ประเทศญี่ปุ่น เพราะญี่ปุ่นถือเป็นอีกหนึ่งประเทศที่ผมชอบมาก สมัยก่อนจะไปญี่ปุ่น บ่อยมาก ปีละสามสี่ครั้ง ไปซื้อของต่างๆ เมื่อก่อนคือ crazy ญี่ปุ่นมากๆ เช่น นักร้องญี่ปุ่น ชอบจนกลายเป็นแรงบันดาลใจให้เรา หรือเวลาได้ไปคอนเสิร์ต ก็จะต้องแนะนำตัวเอง สวัสดีครับ ทักทายเป็นภาษาญี่ปุ่น เพราะชาวญี่ปุ่นเป็นคนนอบน้อมมากๆ เราก็ต้องนอบน้อมตาม
แต่ตอนนี้ผมค่อนข้างงานเยอะจนไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวญี่ปุ่นเลย ซึ่งโชคดีที่โออิชิใจดีมากๆ พาผมไปเที่ยวญี่ปุ่นกับแฟนคลับ นับเป็นทริป Dream Destination ของผมเลยครับ ก่อนหน้านี้ไปทริปฮอกไกโดมา สนุกมากๆ คนที่พลาดทริปที่ผ่านมาไม่ต้องเสียดายเลยครับ เร็วๆ นี้จะมีอีกทริปพิเศษที่พาไปล่องเรือสำราญ จะอยู่กับแฟนคลับ แบบว่า ใกล้ชิดกันมากๆ ผมอยากจะให้ทุกคนได้มาร่วมสนุกกันนะครับ ร่วมเดินทางไปด้วยกันครับ ครั้งนี้ผมก็จะชวนเพื่อนๆ ไปด้วย ก็จะมี โอ๊ต-ปราโมทย์ มีน้องๆ อีกหลายคนที่จะไปสร้างความสนุกให้กับทุกคน จะมีคอนเสิร์ตบนเรือด้วย ถ้าใครได้ไปด้วยกันรับรองว่าแฮปปี้แน่นอนครับ ต้องขอบคุณโออิชิด้วยนะครับ ที่จัดทริปดีๆ แบบนี้ ให้ผมได้ใช้เวลากับนุช และสร้าง ทริปการเดินทางที่แสนพิเศษให้กับผม ขอบคุณครับ
