“การแก้ไขปัญหาไม่ได้ถูกแก้ไขปัญหาที่รากฐานของปัญหาจริงๆ เรื่องของความเหลื่อมล้ำเนี่ย ไม่มีช่วงเวลาไหนที่เราได้เห็นความแตกต่างกันมากเท่าช่วงเวลา 2 ปีที่ผ่านมาในเรื่องโควิด…
อย่าว่าแต่รากฐานที่จะไปข้างหน้าในอนาคตของเขาเลย เรื่องที่จะได้รับความทั่วถึงของวัคซีนก็ไม่ได้รับความทั่วถึง อันนี้เป็นอะไรที่ผมว่าเป็นปัญหาใหญ่ของประเทศ”
“ไม่ช้าไม่นาน ถ้าปัญหาเหล่านี้ไม่ถูกแก้ไข ไม่มีการปฏิรูปความคิดของผู้มีอำนาจ ผมว่าประเทศเราไปต่อลำบาก…
หมื่นหนึ่งของบางคนต่อชีวิตเขาได้ ของคนบางคนเป็นแค่เครื่องดื่มแก้วเดียว ความเหลื่อมล้ำมันสูงเหลือเกิน”
เศรษฐา ทวีสิน กรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท แสนสิริ จำกัด (มหาชน)
“ผมมองว่าความเหลื่อมล้ำตอนนี้มันคือ ‘สองนคราเศรษฐกิจไทย’ เพราะความแตกต่างมันเกิดตั้งแต่ก่อนโควิด ความเหลื่อมล้ำมันฝังลึกมานาน กลุ่มคนที่มีรายได้สูง มีสินทรัพย์สูง ก็ยิ่งมีต่อไป ส่วนคนที่ไม่มี ก็ไม่มีต่อไป และมันก็แบ่งค่อนข้างชัด
ยิ่งมีโควิด ตัวเลขสถิติมันก็เห็นชัด ไม่ว่าจะดูมิติไหน ตัวเลขรายได้ของทั้งประเทศ คนครึ่งหนึ่งของทั้งประเทศ ก็มีส่วนแบ่งรายได้แค่ 20% ในขณะที่คนอีก 10% มีส่วนแบ่งรายได้ 40% อันนี้มันก็ยิ่งชัด”
ดร.กฤษฎ์เลิศ สัมพันธารักษ์ ศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ University of California San Diego
“กำไรที่มากขึ้นหรือเงินที่มากขึ้นในองค์กรธุรกิจใดๆ ถ้าในบอร์ดรูมไหนกำลังจะต้องมีการประชุมตัดสินใจอะไรกันบางอย่าง ตัวเลขที่มีเงินมากขึ้นอย่างเดียว สักวันมันก็ต้องค่อยๆ ถดถอยลง…
“ถ้าไม่มีคนไทยที่ก้าวออกจากกับดักความยากจนมาเป็นผู้ประกอบการหน้าใหม่ มาเป็นหุ้นส่วนธุรกิจ มาเป็นผู้พัฒนานวัตกรรมในองค์กรของคุณ มาเป็นลูกค้าของบริษัทคุณในอนาคต เราไปได้ไม่ถึงตรงนั้นหรอกครับ ถ้าเรามองแต่ตัวเลขที่เป็นตัวเงินอย่างเดียว”
ดร.ไกรยส ภัทราวาท รองผู้จัดการกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.)
“ปัญหาเรื่องความยากจน ปัญหาเรื่องความเหลื่อมล้ำนี่มันเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างของประเทศ ผมเองอาจจะเห็นอีกปัญหาหนึ่งด้วยคือ เรื่องของธรรมาภิบาล…
“สองตัวนี้ถ้าแก้ไม่ได้ เราก็ไม่ไปไหนแล้วครับ อยู่แถวๆ นี้แหละครับ ก็จะมีปัญหา ประเทศก็จะพัฒนาต่อไปยาก ช่วยคนยาก ทำอะไรให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นในประเทศยาก”
วิทัย รัตนากร ผู้อำนวยการธนาคารออมสิน
