“โอปอล์เป็น ‘สุขนิยม’ ตัวจริงเลย สุขนิยมในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า รักความสุขสบาย แต่หมายความว่า เลือกเสพแต่ความสุข แม้แต่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด”
ประโยคสั้นๆ ที่นิยามชีวิตที่แสนเฉิดฉาย พราวเสน่ห์ ของ โอปอล์-ปาณิสรา อารยะสกุล ที่ข้ามพ้นทุกช่วงเวลาลำบาก ทุกคำล้อเลียน เหยียดหยาม จนกลายเป็นสาวแกร่งแห่งวงการบันเทิง ที่ยังคอยส่งต่อทัศนคติและเป็นแรงบันดาลใจให้กับทุกคนเปล่งประกายความสุข ความมั่นใจได้ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องรอให้เสียงวิจารณ์หรือถ้อยคำของใครมาตัดสิน
โอปอล์เกิดเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2524 สำเร็จการศึกษาจากคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เริ่มเข้าสู่วงการบันเทิงจากภาพยนตร์เรื่อง แจ๋ว (2547) ที่ถึงแม้จะมีบทบาทไม่มาก แต่การแสดงของโอปอล์โดดเด่น ขโมยซีน ยียวนชวนหมั่นไส้ได้ทุกครั้งที่ปรากฏตัว
ต่อด้วยบท แตน นางพยาบาลผู้เป็นสีสันในชีวิตให้กับ ไข่ย้อย และเกาะพะงัน ในภาพยนตร์เรื่อง เพื่อนสนิท (2548) จนเริ่มผูกปิ่นโตร่วมงานกับค่าย GTH (ตอนหลังเปลี่ยนเป็น GDH) แก๊งชะนีกับอีแอบ (2549), Season Change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย (2549), สายลับจับบ้านเล็ก (2550), ความจำสั้น แต่รักฉันยาว (2552), รถไฟฟ้า มาหานะเธอ (2552), รัก 7 ปี ดี 7 หน (2555) ฯลฯ
แต่บทบาทที่ทำให้โอปอล์เฉิดฉายแบบสุดๆ ต้องยกให้กับบท ธิดา พยากรณ์ เพื่อนสนิทของ ขวัญใจ ที่เริ่มต้นจากการเป็นแม่หมอที่สืบทอดความสามารถลี้ลับมาจากบรรพบุรุษจากอยุธยา ไปจนถึง บก. แฟชั่นสุดเปรี้ยว ที่ถึงแม้จะดูปากจัดไปบ้าง แต่ก็เป็นห่วง ดูแล และให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆ ทุกคนในแก๊งซิตคอม เนื้อคู่ฯ ทั้ง 3 ภาค อยู่เสมอ
นอกจากงานด้านการแสดง โอปอล์ยังมีความสามารถด้านพิธีกร ไหวพริบดีชนิดหาตัวจับตา เรียกได้ว่า อีเวนต์ไหนมีเธอเป็นพิธีกร การันตีได้เลยว่า เธอสามารถคุมทุกเวทีได้อยู่หมัด รวมทั้งการเป็นดีเจในรายการต่างๆ ที่ทำให้เธอมีโอกาสฟังปัญหาที่มีคนโทรศัพท์มาปรึกษา และมีคำแนะนำดีๆ ตรงไปตรงมา ที่บางครั้งอาจเจ็บปวด ไม่โลกสวย แต่นำเอาไปใช้ได้จริงอยู่เสมอ
โดยเฉพาะเรื่องทัศนคติต่อการ ‘เหยียด’ ทุกความแตกต่างที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน จากประสบการณ์คนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับคำวิจารณ์เรื่องรูปร่างหน้าตามาโดยตลอด แต่เธอก็ยังยืนยันว่า ทุกคนมีข้อดีและความสวยงามที่น่าภาคภูมิใจของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นใคร เพศอะไร อยู่ในสถานะอะไร ฯลฯ เหมือนที่เธอย้ำอยู่เสมอว่า
“เราไม่มีสิทธิ์ตัดสินใคร แต่จงเข้าใจในทุกความต่าง การให้เกียรติในความแตกต่างและเท่าเทียมกันของมนุษย์ เป็นสิ่งที่ควรเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ”
