ภูสอยดาว หลงเสน่ห์ ภูเขาช่วงวัสสานฤดู

สายฝนโปรยลงกระทบผิวหน้า ละอองฝนหอมสดชื่นในเช้าสายของวันบ่งบอกเป็นนัยๆ ว่าอากาศที่เราต้องพบเจอบนยอดเขาคงลำบากต่อการเดินทางน่าดู หากพูดถึงอุทยานแห่งชาติภูสอยดาวนั้นคงเป็นอีกหนึ่งหมุดหมายปลายทางของมนุษย์เมืองที่อยากเข้าป่าปีนเขา ท้าทายพละกำลัง และดื่มด่ำธรรมชาติ ซึ่งอยู่สูงเหนือระดับน้ำทะเล 1,633 เมตร ครอบคลุมพื้นที่ 2 จังหวัด พิษณุโลก อุตรดิตถ์ และ 2 ประเทศได้แก่ ไทย และเพื่อนอย่าง สปป. ลาว  

ก่อนออกวาดลวดลายยืดเส้นสาย เดินกินลมชมวิวเรียกเหงื่ออ่อนๆ กับน้ำตกภูสอยดาวชั้นที่ 1 มีน้ำไหลตลอดทั้งปี ยิ่งเฉพาะช่วงวัสสานฤดูหรือฤดูฝน น้ำจะไหลแรงสวยงามกว่าช่วงอื่นๆ แต่อาจจะไม่สวยใสมากนักนั้น หากมีน้ำป่าหรือฝนตกในช่วงเวลาดังกล่าว การเดินทางมาที่นี่นั้นจะผ่านกระบวนการชำระค่าเข้า ค่าอุปกรณ์กางเต็นท์ ค่าชั่งน้ำหนักสัมภาระ ค่าจ้างลูกหาบ ให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทาง ทางเดินขึ้นเขาเป็นทางชันเสียส่วนมากต้องออกแรงที่กล้ามขามากเป็นพิเศษแนะนำควรฟิตกล้ามเนื้อมาอย่างดี

ระหว่างทางก็มีลำธารสายเล็กๆ ให้ชื่นชม

ตลอดเส้นทางเดินจะพบเห็นนักวิ่งเทลวิ่งขึ้นลงเขากัน เพราะนี่คือสนามซ้อมของเหล่านักวิ่งเทรลอีกสนามที่ท้าท้ายขีดจำกัด แม้เหนื่อยยากลำบากเฉอะแฉะ แต่ก็มีธรรมชาติรายรอบให้หันไปมอง ยิ่งไต่ระดับความสูงขึ้นเรื่อยๆ จะเห็นแนวเขาทอดยาวพอหลอกตัวเองได้ว่าใกล้จะถึงแล้วนะ แม้หนทางจะอีกไกลก็ตาม

ขอนไม้กลางทุ่ง แม้ลำต้นจะตายแล้ว แต่ฟอร์มสวยมาก

นักเดินป่าจะพบกับเนินเขาทั้งหมด 5 เนิน ได้แก่ เนินส่งญาติ เนินปราบเซียน เนินป่าก่อ เนินเสือโคร่ง และเนินมรณะ จากนั้นถึงลานกลางเต็นท์ รวมระยะทางทั้งสิ้นราว 6.5  กิโลเมตร ใช้เวลาเดินเฉลี่ย 6-8 ชั่วโมงสำหรับขาขึ้น ส่วนขาลงจะใช้เวลาเร็วกว่าเดิมเกือบครึ่งหนึ่ง เมื่อขึ้นมาแล้วก็จะได้สัมผัสกับความสวยงามของป่าสนสามใบ หากมาในช่วงสิงหาคม-กันยายนจะมีทุ่งดอกหงอนนาคเบ่งบานเต็มทุ่ง เป็นสีม่วงพาสเทลสวย คลอเคลียกับสายหมอกยามเช้า แต่ถ้ามาช่วงปลายปีจะได้สัมผัสกับอากาศหนาวและฟ้าเปิด หากแต้มบุญสูงหน่อยก็จะเห็นทางช้างเผือกบนฟากฟ้าแน่นอน

ดอกหงอนนาคเบ่งบานเต็มไปหมด เสียดายที่ฝนตกหนัก ไม่อย่างนั้นคงได้ภาพสวยกว่านี้

ดอกหงอนนาคและหยดน้ำฝนชุ่มฉ่ำ

อันที่จริงการมาเที่ยวป่าเขาต้องใช้เวลาพอสมควร หากอยากเก็บเกี่ยวบรรยากาศรอบๆ ตัว พวกพืชนานาพรรณขนาดเล็กต่างๆ วันหยุด 3 วัน 2 คืนอาจจะไม่เพียงพอ 

แม้วันที่เราไปจะมีอุปสรรคและสภาพอากาศย่ำแย่กว่าที่คิด แต่ความชุ่มฉ่ำเขียวชอุ่มของต้นไม้ แสงสีเขียวแสนสบายตา อากาศบริสุทธิ์ที่สูดเท่าไรก็ชื้นใจ มากกว่าฝุ่นควันจากเมืองใหญ่ที่ต้องเผชิญอยู่ทุกวัน ระหว่างนั่งเอ้อระเหยยามเช้าอยู่ดีๆ ผมก็นึกถึงประโยคหนึ่งในหนังเรื่อง The Secret Life of Walter Mitty ขึ้นมา ฉากที่ ฌอน โอคอนเนลล์ กำลังจะถ่ายภาพของเสือดาวหิมะบนภูเขา “Beautiful things don’t ask for attention.” (ความงามแท้จริงไม่เรียกร้องความสนใจ) ถ้าผมไม่ดิ้นรนเดินเข้าป่ามาก็อาจไม่ได้เจอความงามตามธรรมชาติที่เรียบง่ายแต่มหาศาลของภูสอยดาว จริงไหม?