เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 1947 ที่ประชุมสมัชชาใหญ่สหประชาชาติ ได้ลงมติแผนแบ่งแยกดินแดนปาเลสไตน์ ภายหลังสิ้นสุดการยึดครองของอังกฤษ และได้มีการรับรองแผนดังกล่าวตามข้อมติที่ 181 (II) ซึ่งเสนอให้มีการจัดตั้งรัฐอาหรับ (ปาเลสไตน์) และรัฐยิว (อิสราเอล) ที่เป็นอิสระ และมีระบอบการปกครองพิเศษสำหรับนครเยรูซาเลม
แผนแบ่งดินแดนดังกล่าวซึ่งกำหนดขอบเขตระหว่าง 2 รัฐ และนครเยรูซาเลม ถูกมองว่าเอื้อประโยชน์แก่ชาวยิว โดยดินแดนที่จัดสรรให้รัฐยิวมีมากถึง 56% แม้ประชากรอาหรับปาเลสไตน์จะมีจำนวนมากกว่าชาวยิวถึง 2 เท่าก็ตาม
ชาวยิวจำนวนมากแสดงความยินดีต่อแผนนี้ ในขณะที่ชาวปาเลสไตน์และสันนิบาตอาหรับ ปฏิเสธไม่ยอมรับการแบ่งแยกดินแดนทุกรูปแบบ ก่อนที่สถานการณ์ตึงเครียดจะเริ่มต้น หลังชาติอาหรับประกาศความตั้งใจที่จะใช้มาตรการที่จำเป็นทั้งหมด เพื่อป้องกันการดำเนินการตามมติของ UN และต่อมาปะทุเป็นสงครามกลางเมืองในปาเลสไตน์ ทำให้แผนดังกล่าวไม่ได้รับการปฏิบัติตาม
ภาพ: Photo12 / Universal Images Group via Getty Images
