อินซูลินได้ชื่อว่าเป็นโปรตีนของศตวรรษที่ 20 เป็นโปรตีนตัวแรกที่สามารถสกัดให้บริสุทธิ์ได้ มีความพยายามในการที่จะค้นหาอินซูลินเพื่อนำมารักษาเบาหวาน
เบาหวานเป็นโรคที่รู้จักกันมาเป็นพันปีแล้ว คำว่า Diabetes ได้จากแพทย์ชาวกรีก ชื่อ อะรีทรีอัส ซึ่งมีการบันทึกเมื่อ 1500 ปีก่อนคริสตกาล โดยบรรยายว่า ‘Passing too much urine’ ซึ่งหมายถึงการถ่ายปัสสาวะออกมามาก จึงตั้งชื่อว่า ไดอะบิทิส ซึ่งแปลว่า กาลักน้ำ หมายถึงผ่านตลอด (Siphon: Pass Through)
ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 4 แพทย์ชาวฮินดูได้พบว่า ปัสสาวะของคนที่เป็นเบาหวานมีรสชาติหวาน ในหลายศตวรรษต่อมาได้มีการเติมคำละตินว่า Mellitus เพื่ออธิบายถึง รสชาติที่หวานของปัสสาวะ
ค.ศ. 1869 นักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมันชื่อ พอล แลงเกอร์ฮานส์ ได้ใช้กล้องจุลทรรศน์ค้นพบว่า ที่ตับอ่อนมีบริเวณเนื้อเยื่อที่แตกต่างไปจากเนื้อเยื่อส่วนใหญ่ของตับอ่อน มีหลอดเลือดมาเลี้ยงมาก ใน ค.ศ. 1893 จึงมีการตั้งชื่อเนื้อเยื่อนี้เป็นเกียรติแก่ท่านว่า ไอเลตส์ออฟแลงเกอร์ฮานส์ (Islet: ออกเสียงว่า ไอเลต แปลว่า เกาะเล็กๆ)
และใน ค.ศ. 1889 ออสการ์ มินคอฟสกิ ด้วยความช่วยเหลือของ โยฮันน์ วอน เมอริง ศึกษาพบว่า ถ้าตัดเอาตับอ่อนของสุนัขออก ต่อมาจะมีมดขึ้นที่ปัสสาวะของสุนัข และเมื่อนำปัสสาวะไปตรวจ พบว่ามีน้ำตาลในปัสสาวะ ทำให้เป็นครั้งแรกที่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างตับอ่อนและเบาหวาน โดยคิดว่าน่าจะมีบทบาทในการย่อยอาหาร
เฟรเดอริก แบนติง นักวิทยาศาสตร์ชาวแคนาดา ได้อ่านงานของมินคอฟสกี และศึกษาร่วมกับนักศึกษาแพทย์ชื่อ ชาร์ลส์ เอช. เบสต์ แห่งมหาวิทยาลัยโทรอนโต ได้ทดลองโดยมัดท่อที่ผลิตน้ำย่อยของตับอ่อนของสุนัข ผลปรากฏว่าตับอ่อนไม่สามารถสร้างเอนไซม์ได้อีก แต่เซลล์ไอเลตส์ออฟแลงเกอร์ฮานสยังทำงานได้เป็นปกติ ทั้งสองท่านได้แยกของเหลวที่อยู่ที่ไอเลตส์ออฟแลงเกอร์ฮานส์ออกมา ท่านเรียกว่า ไอเลตทิน และฉีดเข้าไปในสุนัขที่ทำให้เป็นเบาหวาน พบว่าสามารถทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดของสุนัขปกติ ต่อมามีการนำมาใช้ในคนได้สำเร็จ และการรักษาด้วยวิธีนี้ได้แพร่หลายออกไป ทั้งสองท่านได้ร่วมทำงานกับ จอห์น แมคเคลาด์ และ เจ.บี. คอลลิป จนได้รับรางวัลโนเบลใน ค.ศ. 1923
อ้างอิง: il.mahidol.ac.th
