“เชิดชูฉัน” คำขอร้องของ ยอมมีจอง ที่มีต่อ คุณกู ชายแปลกหน้าในซีรีส์ My Liberation Notes กลายเป็นคำไวรัลไปทั่วโลกโซเชียล ด้วยความแปลกในการแฝงความหมายที่ยิ่งกว่าการบอกรัก แต่เป็นการบอกให้เขาเชิดชูเธอ ซึ่งคุณกูที่ได้ฟังครั้งแรกก็ต้องไปค้นหาในอินเทอร์เน็ตว่า แท้จริงแล้ว ‘การเชิดชู’ ที่ยอมมีจองบอกนั้น หมายถึงอะไร

My Liberation Notes คือซีรีส์เกาหลีที่สะท้อนชีวิตคนธรรมดาในสังคมการทำงานที่บ้านพักอาศัยอยู่นอกเมือง ทุกๆ วันสามพี่น้องตระกูลยอมจะต้องตื่นแต่เช้า แย่งกันเข้าห้องน้ำ วิ่งไปขึ้นรถบัสตามรอบเวลาเพื่อไปให้ทันรถไฟเข้าโซล ก่อนจะกลืนหายไปกับพนักงานออฟฟิศที่ชีวิตเร่งรีบตลอดทั้งวัน และช่วงเลิกงานก็ต้องรีบกลับบ้านก่อนรถไฟขบวนสุดท้ายจะออก การไปแฮงเอาต์กับเพื่อนจนดึกดื่นจึงกลายเป็นความยากลำบาก สำหรับหนุ่มสาวที่อยู่ในวัยเพลิดเพลินไปกับการใช้ชีวิต การที่พวกเขาอาศัยในจังหวัดคยองกีที่ต้องเดินทางเข้าโซลทุกวัน ก็ไม่ต่างอะไรกับการอยู่ในกรงขังรูปแบบหนึ่ง อย่างที่ยอมมีจองเคยอธิบายไว้ว่า 

“ฉันไม่รู้ว่าตัวเองถูกกักขังอยู่ที่ไหน แต่ฉันรู้สึกเหมือนถูกกักขังเลยค่ะ ไม่มีอะไรที่ทำให้ฉันสบายใจเลย ทั้งอึดอัดและหายใจไม่ออก ฉันอยากฝ่ามันออกไปค่ะ”

การจำยอม การถูกลดคุณค่า จนแทบจะลืมเลือนความรู้สึกรักและเชิดชูตัวเอง

ตัวละครยอมมีจองสะท้อนชีวิตคนทำงานออฟฟิศที่อยู่ในวังวนรูปแบบเดิมๆ ตื่นเช้าไปทำงาน รักงานที่ทำ แต่หัวหน้างานและเพื่อนร่วมงานไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธออยากไปข้องเกี่ยวด้วยนัก เมื่อการทำงานที่เป็นครึ่งชีวิต ไม่ทำให้มีจอง Joy ได้อย่างชื่อบริษัทที่เธอทำงานอยู่ 

• การทำงานนอกเวลาที่เหมือนเป็นการแก้งานที่ไม่จำเป็น และเธอต้องก้มหน้ารับกรรมทำไป เพราะหัวหน้าทีมไม่ได้มองเห็นความสามารถหรือเชื่อมั่นในความสามารถของเธอ
• เพื่อนร่วมงานที่กันเธอออกจากกลุ่มการไปเที่ยวทะเล เพราะเธอไม่มีบิกินี
• เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องที่ยังทนทำงานที่นี่อยู่ เพราะแค่มีคนเห็นว่าเธอเดินเข้ามาทำงานในอาคารนี้ก็เป็นความรู้สึกที่ ‘โอเคแล้ว’
• การเป็นพนักงาน 3 คนของบริษัทที่ไม่มีชมรมอยู่ รวมถึงไม่อยากร่วมกิจกรรมในชมรม 
• จนสุดท้าย ทั้ง 3 คนต้องรวมตัวกันจัดตั้งเป็นชมรมอิสรภาพ เพื่อสะท้อนให้เห็นการมีอยู่ของคนที่ต่างมีปัญหา อยากหลุดจากกรอบ และเปิดโอกาสให้มีการรับฟังโดยไม่แสดงความเห็น หรือให้กำลังใจแก่กัน

ความรู้สึกภายในใจของมีจอง คงเหมือนกับที่เธออธิบายเอาไว้ว่า

“พอมาคิดดูแล้ว พวกคนเฮงซวยในชีวิตฉันก็เริ่มต้นด้วยการใช้สายตาแบบนั้นมองฉันเหมือนกันหมด สายตาที่เหมือนบอกว่า ‘เธอยังดีไม่พอ’ 

“มันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่พิเศษ เหมือนกลายเป็นคนต่ำต้อย สิ่งที่ทำให้เราเหนื่อยล้าและเจ็บปวดก็คือสายตาเหล่านั้น จากความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ที่เราพุ่งเข้าใส่ เพื่อค้นหาสิ่งที่จะทำให้เรารักตัวเอง แต่ดันทำได้เพียงค้นพบว่าตัวเองด้อยแค่ไหน”

พาร์ตชีวิตส่วนทางบ้าน ก็ควรจะเติมเต็มความรู้สึกแหว่งเว้านี้ได้บ้าง แต่บ้านของมีจองที่แม้จะเป็นครอบครัวที่รักใคร่กันดี แต่ก็ไม่เคยมีการแสดงออกความรักให้เห็นออกหน้าออกตา พ่อเป็นคนเงียบขรึมสไตล์ผู้นำครอบครัวเจเนอเรชัน Baby Boomer ที่ให้ความสำคัญกับหน้าที่หารายได้เข้าบ้านมากกว่าใส่ใจความรู้สึกลูกๆ ส่วนพี่สาว พี่ชาย วัยไล่เลี่ยกัน ก็ล้วนเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้โดดเด่น ทั้งที่แม้จะรัก แต่ก็ไม่เคยมีการชื่นชมกันต่อหน้าให้ได้ชื่นใจ 

การเชิดชู การชื่นชม 

“เชิดชูฉัน” คุณกูที่ได้ยินคำนี้จากมีจอง ก็ถึงกับต้องค้นหาในกูเกิลว่าความหมายมันคืออย่างไรกันแน่

คำว่า 추앙 ถ้าแปลความหมายตาม Naver แอปพลิเคชันที่คุณกูค้นหาความหมายนั้น จะแปลได้ว่า Respect, Worship. An act of looking up to and respecting someone. ซึ่งคือการสรรเสริญ, ยกย่อง, การกระทำที่ยกย่อง และเชิดชู

ซึ่งอย่างที่ได้เห็นในซีรีส์ My Liberation Notes การเชิดชูของคุณกู เริ่มตั้งแต่การขึ้นรถบัสคันเดียวกัน, การไปรับ, การส่งข้อความไปหา, พาไปกินทงคัตสึ, ซื้อไอศกรีมมาฝาก หรือที่ยิ่งใหญ่อย่างการกระโดดข้ามทางรถไฟไปเก็บหมวกที่ปลิวให้ 

การตีความ “เชิดชูฉัน” ของคุณกูน่าสนใจมากตรงนี้ เป็นไปได้ว่าเขามองเห็นบาดแผลทางใจของมีจองที่รู้สึกถูกลดทอนคุณค่าในตัวเอง ไม่ต่างอะไรจากหนุ่มสาวชาวเกาหลีใต้ที่เต็มไปด้วยความเครียดจากชีวิตประจำวันที่เร่งรีบ และการทำงานที่แข่งขันในด้านความสำเร็จอย่างสูง ตัวเขาเองอาจเคยผ่านเส้นทางชีวิตคล้ายๆ แบบนั้นมาแล้วเช่นกัน

คำเชิดชู ไม่ใช่ดีต่อคนที่ได้ฟังเท่านั้น คนที่พูดมันออกมาก็เกิดประโยชน์เช่นกัน การที่เราพูดอะไรสวยงามออกไปเพื่อคนอื่น ให้เขาได้รับการยกย่อง รู้สึกดีกับชีวิต ก็คือการบอกตัวเราเองว่าเรามีคุณค่าพอที่จะเป็นผู้มอบความรู้สึกเหล่านั้นให้กับคนอื่นเช่นกัน

คิมจีวอน นักแสดงผู้รับบท มีจอง ให้สัมภาษณ์ว่า ฉากที่เธอรู้สึกทรงพลังมากๆ คือตอนที่คุณกูต้มรามยอนให้เธอกิน เป็นมื้ออาหารง่ายๆ ที่มาพร้อมคำพูดให้มีจอง ‘รู้จักตัวเอง’ 

สังคมเกาหลีที่แข่งขันสูงจนเกิดแผลทางใจ

ประเทศเกาหลีใต้เป็นที่รู้กันดีว่ามีวิถีชีวิตของเมืองหลวงที่เร่งรีบ ผู้คนอยู่ในสังคมที่ยึดถือค่านิยมของสถานะทางสังคม การศึกษา ฐานะ และการมีหน้ามีตา ซึ่งเหล่านี้ส่งผลโดยตรงกับการพยายามมีชีวิตที่ดีขึ้น รวยขึ้น ประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้น โดยอาจหลงลืมความจริงที่ว่า ชีวิตมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น

สำหรับคนยุคมิลเลนเนียลที่เป็นกำลังหลักของสังคมในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นชนชั้นกลาง วัยทำงานหาเช้ากินค่ำ นักเรียนที่เรียนพิเศษจนดึกดื่น แม่บ้านที่ต้องประหยัดเหลือเกินเพื่อให้เงินเดือนสามีพอเลี้ยงปากท้องคนในบ้าน พวกเขาต่างดิ้นรนและพยายามผลักดันตัวเองเพื่อชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นไม่ต่างกัน

• ข้อมูลจาก The Korean Herald รายงานผลการวิจัยระบุว่า ผู้ตอบแบบสอบถาม 1,016 คน พบว่า 70% ของพวกเขามีความเครียดในการใช้ชีวิต 
• นอกจากนี้ เกาหลีใต้ยังถูกจัดอยู่ในลำดับ 8 ทั่วโลกในเรื่องความไม่พอใจต่อสภาพแวดล้อมในการทำงาน โดยพนักงานออฟฟิศในเกาหลีจะต้องทำงานโดยเฉลี่ย 44.6 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ หรือราว 9 ชั่วโมงต่อวัน ซึ่งสูงกว่าตัวเลขเฉลี่ยที่ 32.8 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ หรือราว 6.5 ชั่วโมงต่อวัน จากฐานข้อมูลของ Organisation for Economic Co-operation and Development: OECD

เพราะฉะนั้นแล้ว การเชิดชู ก็คือการสร้าง Self-Esteem หรือการเคารพ การมองเห็นคุณค่าในตัวเอง ซึ่งเป็นแก่นแท้หนึ่งของซีรีส์ My Liberation Notes ที่อยากบอกผ่านตัวละครคุณกูและมีจองว่า จงเชิดชูกันและกัน ชื่นชมแม้เป็นเพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เพื่อช่วยให้เราได้เปลี่ยนแปลง ได้ยกระดับคุณค่าในตัวเองซึ่งกันและกัน

ภาพ: JTBC