×

ฟ้ามิอาจกั้น: ลิซ่า ลูกสาวของคนไทย

13.07.2024
  • LOADING...

ขออนุญาตยืมชื่อเพลง ‘ฟ้ามิอาจกั้น’ ของครูสุรพล โทณะวณิก ที่ สวลี ผกาพันธุ์ เป็นผู้ร้อง มาใช้เป็นชื่อบทความนี้

 

‘ฟ้านี้ ไม่ใช่ฟ้ากั้น ให้ฉันและเธอไกลกันสุดตา’ ตามวรรคแรกของเนื้อเพลง แต่เป็นฟากฟ้าที่ต้อนรับ ‘ลูกสาวคนไทย ลลิษา มโนบาล’ ให้โลดแล่นประกายแสง ดังที่ได้เขียนกลอนไว้เมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 2567 ในเฟซบุ๊กว่า

 

เยาวเรศ ‘ลิซ่า’ ณ เยาวราช

ส่องสาดรัศมีสุรีย์ฉาย

โลกหล้าวาววับรับประกาย

ปักหมุดเป็นหมายไผทประเทือง

 

ไม่ต้องมากรีดกรายขายขี้เท่อ

ว่าซอฟต์พาวเวอร์แห่งชาตินั้นฟูเฟื่อง

ไม่ต้องใช้งบแผ่นดินสลึงเฟื้อง

ประเทศไทยกระเดื่องข้ามขอบฟ้า

 

ภูมิพลังวัฒนธรรมไทย

ประกาศศักดิ์ศรีใสซึ่งคุณค่า

ฟ้าดินจัดวางร็อคสตาร์

จารึกนาม ‘ลลิษา มโนบาล’

 

ในที่นี้มีถ้อยคำที่ขอนำมาขยายความ

 

คำว่า ‘ภูมิพลังวัฒนธรรม’ เป็นคำที่ อาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ สมาชิกวุฒิสภา เสนอให้ใช้แทนคำว่าซอฟต์พาวเวอร์ ซึ่งที่ประชุมวุฒิสภายอมรับและเห็นชอบให้ใช้คำนี้แล้ว

 

คำว่า ‘ร็อกสตาร์’ มีความเข้าใจคลาดเคลื่อนไปว่าหมายถึง ‘ดาราเพลงร็อก’ ความหมายที่แท้จริงคือ เป็นคำเรียกคนที่มีชื่อเสียงโด่งดัง หรือมีทักษะการแสดงที่ยอดเยี่ยม

 

ผู้เขียนพอใจจะใช้คำว่า ‘ลูกสาวของคนไทย’ เป็นคำที่น่าจะดูเป็นสามัญชนมากกว่าคำว่า ‘ลูกสาวแห่งชาติ’ ซึ่งฟังดูเป็นทางการมากไป

 

ก่อนหน้านี้เราอาจเอ่ยถึง ไมเคิล แจ็คสัน ศิลปินป๊อปของสหรัฐอเมริกา หรือก่อนหน้าไปกว่านั้น เราอาจนึกถึง เอลวิส เพรสลีย์ นักร้อง หรือ มาริลิน มอนโร นักแสดง เป็นสองศิลปินที่ผู้คนรู้จักและจดจำกันได้ทั่วโลก

 

แต่ ณ วันนี้ ผู้คนในโลกรู้จักลิซ่า ลูกสาวของคนไทย ที่ประกาศภูมิพลังวัฒนธรรมของไทยไปทุกพื้นที่ ซึ่งฟ้ามิอาจกั้นได้เลย

 

ที่เขียนว่า ‘ปักหมุดเป็นหมาย’ ก็เนื่องจาก ลิซ่าได้ตอกย้ำและยกคุณค่าของเยาวราช ซึ่งเป็นพื้นที่วิถีวัฒนธรรมของคนไทยเชื้อสายจีน ซึ่งมีร้านอาหารบาทวิถี (Street Food) ที่ผู้คนรู้จักกันอยู่แล้ว มีร้านทอง มีศาลเจ้าจีน รวมทั้งนิวเวิลด์ บางลำพู โรงหนังออสการ์ มีภาพรถเข็นอาหาร รถขายผลไม้ ภาพชายที่มีรอยสักบนร่างกาย

 

ภาพเหล่านี้ถูกปักหมุดให้เป็นหมายเหตุแห่งภูมิบ้าน ภูมิเมือง กรุงเทพฯ และเป็นภูมิพลังวัฒนธรรมของไทยไปแล้วในความรู้สึกนึกคิดของชาวโลก โดยไม่ต้องมีคำว่า ‘ซอฟต์พาวเวอร์แห่งชาติ’

 

 

นิยมไม่ใช่ยัดเยียด

 

อลังการงานสร้าง MV เดี่ยว ROCKSTAR ของ LISA ที่ผู้คนทั่วโลกเข้ามาดูในวันนี้ 12 กรกฎาคม 2567 มีเกิน 100 ล้านคน มีความเห็นส่งเข้ามาหลายล้านความเห็น คนไทยคนต่างชาติพากันไปเช็กอินที่เยาวราชกันล้นหลาม ทั้งๆ ที่เศรษฐกิจทั่วไปย่ำแย่

 

การปรากฏตัวเพียงหนึ่งเดียว ณ เยาวราช กลางถนนเจิ่งน้ำ ที่ปกติจะพลุกพล่านไปด้วยผู้คน ฉากหลังเป็นร้านรวงของจริงทั้งหมด เครื่องแต่งกาย การเต้น ฉากเยาวชนชุดขาวนับร้อย สลับกับฉากโรงหนังออสการ์ พร้อมเสียงเพลง ‘กรุงเทพช่างสวยงาม’ ‘สอนภาษาญี่ปุ่นฉันได้ไหม’ ฯลฯ

 

ด้วยเวลา 02.48 นาที ทั้งหมดนี้ไม่ใช่การยัดเยียด ไม่ใช่การขอร้อง ไม่ใช่การบังคับให้ดู ให้ฟัง แรงตอบรับล้นหลามเป็นอารมณ์ความรู้สึกของผู้คนที่เคลื่อนคล้อยไปตามลีลา เนื้อหา เพลง การแต่งกาย ฉากประกอบ ที่จัดวางไว้จากของจริง ไม่ต้องมีประดิษฐกรรม AI ใดๆ มาประกอบ

 

นี่คือความเป็นธรรมชาติของชิ้นงาน

 

อิสรภาพจาก YG Entertainment

 

​ไม่มีใครปฏิเสธบทบาทสำคัญของบริษัท YG Entertainment ของเกาหลีที่สร้าง BLACKPINK ขึ้นมาเป็นโรงเรียนบ่มเพาะให้ลิซ่าฝึกฝนอย่างเข้มข้น ฝ่าด่านหินมาอย่างทรหดจนมีที่ยืนในเวทีโลกในวันนี้

 

​แต่ก็นั่นแหละ ถึงอย่างไร YG Entertainment ก็เป็นค่ายบันเทิงของเกาหลี ซึ่งมีกรอบเกณฑ์ที่แน่นอน ถ้ายังอยู่ในสังกัดเดิม ลิซ่าจะผลิตนวัตกรรม ROCKSTAR ที่เยาวราชไม่ได้เลย

 

​การไม่ต่อสัญญากับ YG Entertainment ทำให้ลิซ่าสร้าง LLOUD ของตนเองขึ้นมา เป็นการประกาศความเป็นอิสระจาก YG Entertainment อย่างเด็ดเดี่ยว โดยมีโปรดิวเซอร์มืออาชีพระดับโลกมาร่วม และมี RCA Records ทำเพลงให้

 

​งานสร้างทั้งหมดล้วนแต่สร้างสรรค์ขึ้นได้ เพราะอยู่ในพื้นที่แห่งเสรีภาพที่สามารถใช้ศักยภาพได้เต็มเปี่ยม

 

 

จากภายนอกสู่ภายใน

 

ใช้ศัพท์ฝ่ายซ้ายคือ การทำให้ ภววิสัย (ปัจจัยภายนอก) สอดคล้องกับ อัตวิสัย (ปัจจัยภายใน) แปรผลเป็นความสำเร็จ

 

​โลกยุคใหม่ พื้นที่ของคนรุ่นใหม่ เป็นโลกที่ให้ความสนใจกับการใช้ชีวิตที่ไปด้วยกันกับกระแสโลก ผู้คนให้เวลากับความรื่นรมย์ที่สามารถเสพได้ในเวลาสั้นๆ ที่ไหนอาหารอร่อย ราคาไม่แพง

 

ที่ไหนมีอะไรตอบสนองคนหนุ่มคนสาว ที่ไหนเป็นแหล่งที่วัยรุ่นจะไปเช็กอิน ไปถ่ายรูปภาพอวดเพื่อนได้อย่างภาคภูมิใจ นี่เป็นตัวอย่างปัจจัยภายนอกหรือที่เรียกว่าภววิสัย

 

​จากการเป็นศิลปินร่วมกับกลุ่ม BLACKPINK ของเกาหลีใต้ ลิซ่ามาเป็นศิลปินเดี่ยวที่มีเสน่ห์ มีความน่ารัก อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ลืมกำพืดตนเอง มีน้ำอดน้ำทน มีความภาคภูมิในความเป็นไทย ไม่อวดตัว ไม่ฟุ้งเฟ้อ มีความหลงใหลในการแสดงมาตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้มีแรงใจพัฒนาตนเองอย่างตั้งอกตั้งใจ อย่างมีทิศทาง

 

​แม้จะอยู่ในโลกแห่งแฟชั่นและในเวทีการแสดงอันเลิศหรู เป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสินค้าแบรนด์เนมมากมาย แต่ก็รับรู้กันได้ว่าลิซ่ายืนกินลูกชิ้นปิ้งรถเข็นได้อย่างเอร็ดอร่อย ไปช่วยแม่หิ้วของที่ปากคลองตลาด นั่งรถทัวร์กลับบ้านที่บุรีรัมย์ นั่งรถตุ๊กตุ๊กได้อย่างสะดวกใจ

 

​ปัจจัยภายใน คือ อัตวิสัย อันหมายถึง ความสามารถและการวางตัวที่เหมาะสม เมื่อได้ใช้ประโยชน์จากตนเองอย่างสอดคล้องกับปัจจัยภายนอก คือ บริบทของโลกและของสังคม ทำให้เกิดความสำเร็จซ้ำอย่างต่อเนื่อง ซึ่งฟ้ามิอาจกั้นได้ ถ้าไม่นับศิลปสถาน ศิลปวัตถุ ศิลปวัฒนธรรม การแสดง กีฬา และมรดกทางธรรมชาติต่างๆ

 

สิ่งที่เรียกว่า ภูมิพลังวัฒนธรรม (Soft Power) ของไทย

 

​เราอาจให้คุณค่าต่อเมืองโบราณที่จังหวัดสมุทรปราการ ซึ่งจำลองสถานที่สำคัญ สร้างพิพิธภัณฑ์เปิดทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมไทยได้อย่างเลิศล้ำ ด้วยน้ำพักน้ำแรงและน้ำเงินของคุณเล็ก วิริยะพันธุ์

 

​เราอาจนึกถึงสวนนงนุช ที่จอมเทียน พัทยา ซึ่งคุณกัมพล ตันสัจจา รับช่วงสร้างสรรค์ต่อมาจากคุณนงนุช ตันสัจจา ทำให้เป็นพื้นที่วัฒนธรรมร่วมสมัย และการแสดงช้างที่ตื่นตาตื่นใจ

 

​เราอาจนึกถึงโบสถ์สีขาว ที่ออกแบบและรังสรรค์โดยอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ศิลปินแห่งชาติที่มุมานะสร้างโบสถ์สีขาวงดงามสะดุดตา ด้วยลวดลายปูนปั้นประดับกระจกและจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่ เป็นงานพุทธศิลป์ที่รู้จักกันไปทั่วโลก ต้องนับว่า ‘ลลิษา มโนบาล ลูกสาวของคนไทย’ คนนี้ได้ปักธงภูมิพลังวัฒนธรรมไว้บนโลกใบนี้แล้วอย่างงดงาม

 

​ทั้ง 4 งานนี้เป็นหยาดเหงื่อแรงงานของคนไทย ที่เป็นปัจเจกและเป็นภาคเอกชน ไม่ได้อาศัยงบประมาณแผ่นดินใดๆ เลย เป็นการทำงานโดยอิสระเฉพาะตัว และทีมงานโดยแท้ แต่ได้ฝากผลงานอันประเมินค่ามิได้ไว้กับแผ่นดินไทย

 

​แสดงให้เห็นว่า พลังสร้างสรรค์ของคนไทยที่เป็นอิสระนั้นมีความยิ่งใหญ่ และมีคุณูปการเพียงไร โครงการซอฟต์พาวเวอร์แห่งชาติที่ใช้งบประมาณแผ่นดิน 5,000 ล้านบาทนั้นจะทำอะไรได้บ้าง ที่จะขยายผลหรือต่อยอดเนื้องาน หรือพื้นที่จากสิ่งที่สร้างสรรค์กันมาแล้ว

 

​ลองทบทวนกันดู จะดีไหม

  • LOADING...

READ MORE





Latest Stories

Close Advertising
X