AIR VAIR มัณฑนากรผู้ใช้พลังแสงอาทิตย์ขับเคลื่อนแพสชันในการออกแบบ

ในบรรดาคนที่ชื่นชอบงานออกแบบภายในในประเทศไทยคงไม่มีใครไม่รู้จัก แอ-เบญญาภา ศิริโสภณ Interior Designer ผู้ก่อตั้ง ‘VAIR’ บริษัทออกแบบ Interior สไตล์ Artistic Luxury ที่โดดเด่นสะดุดตาด้วยส่วนผสมอันลงตัวระหว่างธรรมชาติและศิลปะจนเป็นที่ไว้วางใจของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ระดับแนวหน้าของประเทศ บ้านหรูส่วนตัวหลายหลัง

รวมไปถึงร้านอาหารชื่อดังหลายร้าน จนกวาดรางวัลระดับโลกมามากมาย

ภาพจำของความเป็น AIR ที่มีนามสกุล VAIR ห้อยท้าย คือหญิงสาวสวยเก่งใบหน้าเปื้อนยิ้มผู้ขับเคลื่อนชีวิตด้วยแพสชันแห่งการออกแบบจนประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างชัดเจน ทว่าสิ่งที่น้อยคนจะรับรู้คือ ‘ความสำเร็จ’ นั้นกลับเป็นดาบสองคมที่ทำร้ายตัวเองจนเธอล้มป่วยในที่สุด

ชีวิตที่ต้องเข้าออกโรงพยาบาลแรมปีโดยที่หาสาเหตุของอาการป่วยไม่ได้ ทำให้มันสมองที่เคยประมวลภาพการออกแบบอย่างเฉียบขาดและฉับไวกลับไม่ฟังก์ชันอีกต่อไป แต่แล้ววันหนึ่งเธอกลับค้นพบทางออกจากวังวนชีวิตที่มืดหม่นด้วยสิ่งอัศจรรย์ใกล้ตัว…‘พลังแสงอาทิตย์’

การออกมายืนรับแสงแดดจากพระอาทิตย์ดวงเดิมเหนือโค้งน้ำหลังบ้านยามเช้าที่เคยยืนดูกับพ่อผู้ล่วงลับเมื่อสิบกว่าปีก่อนได้ค่อยๆ สมานบาดแผลในใจและหล่อหลอมให้แอเป็นแอในเวอร์ชันที่ดีกว่าเดิม แข็งแกร่งกว่าเดิม มีความสุขกับสิ่งต่างๆ รอบตัวง่ายขึ้น

และยังจุดประกายให้เธอริเริ่ม ‘VAIRSOL’ แบรนด์เฟอร์นิเจอร์แต่งบ้านอันเป็นตัวแทนของความอบอุ่นจากแสงพระอาทิตย์ที่เธออยากให้ทุกคนได้สัมผัส

ในวันนี้ไม่ว่าแอจะเผชิญกับอะไร เธอจะยังคงใช้แพสชันของความเป็น Interior Designer ขับเคลื่อนให้ VAIR ก้าวต่อไปในทิศทางที่เชื่อมั่นมาตั้งแต่วันแรก แล้วปล่อยให้ผลงานเป็นเครื่องพิสูจน์ที่ดีที่สุดเอง

เราเชื่อว่า Passion Calling x AIR VAIR จะสร้างกำลังใจ และแรงบันดาลใจดีๆ แก่ทุกคนที่กำลังเผชิญกับอุปสรรคในชีวิตการทำงานกันอย่างแน่นอน

แอใฝ่ฝันอยากจะเป็น Interior Designer มาตั้งแต่เด็กเลยไหม

แอ: จริงๆ เราไม่รู้เลยว่า Interior Designer คืออะไร ตั้งแต่เด็ก แต่เราชอบที่จะแต่งบ้าน จัดบ้าน แล้วก็ในหัวนี่จะคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเราจะวางโซฟาไว้ตรงนี้นะ โชคดีมากที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ว่าอะไร คือเราจะเปลี่ยนตู้ ย้ายตู้ซึ่งตู้มันหนักมาก แต่เราก็ให้คนมาช่วย เหมือนคิดในหัวตลอดเวลา คือตั้งแต่จำความได้ก็อยู่กับสิ่งนี้มาตลอดเลยค่ะ

คิดว่ามีปัจจัยอะไรไหมที่ทำให้เนเจอร์ตอนเด็กเราเป็นแบบนั้น

แอ: เหมือนแบบมันชอบเองโดยที่ไม่ได้มีสาเหตุ แต่พอโตขึ้นน่ะค่ะ คุณแม่ก็ชอบพาไปบ้านตัวอย่างสวยๆ พาไปพวกที่ขายเฟอร์นิเจอร์ ขาย Materials วัสดุแบบตกแต่งบ้าน เราก็จะมีความสุขมาก เหมือนเป็นเด็กที่ไปเดินดูชุดครัว กระเบื้อง อยู่กับสิ่งนั้นได้ตั้งแต่เด็กโดยที่ไม่รู้ว่ามันคือการออกแบบตกแต่งภายใน

ตอนเข้ามหาวิทยาลัยก็ยังไม่รู้อยู่ดีค่ะ ตอนเอนทรานซ์เข้าที่สถาปัตย์ ที่จุฬาฯ ก็มาเรียนภาควิชา Industrial Design ซึ่งตอนนั้นเรียนศาสตร์ของศิลปะที่หลากหลายมากๆ เลยค่ะ แต่ว่าวิชาเดียวที่ทำได้ดีแล้วคืออาจารย์ชมคือวิชา Interior เราก็เลยรู้สึกว่า เอ้อ เราน่าจะชอบตรงนี้จริงๆ แล้วตอนนั้นจะมีพวกส่งประกวด ซึ่งเราก็ส่งประกวดทุกอย่างนะคะ ก็ไม่ได้ ยกเว้นออกแบบ Interior ตอนนั้นเราได้รางวัลเป็น Young Interior Designer ค่ะ

แล้วจบมาได้ทำงานที่อยากทำเลยไหม

แอ: ตอนที่จบมาคือโชคดีมาก เนื่องจากพอร์ตเราจะมีแต่ Interior ทั้งๆ ที่เราจบอีกภาควิชาหนึ่ง ค่อนข้างที่จะมีรางวัลเกี่ยวกับ Interior เยอะมาก เราก็เลยมายื่นกับบริษัทอินเตอร์เนชันแนลที่มีชื่อเสียงมากแล้วก็ได้ทำงานที่แรกที่นั่นเลยค่ะ

ความรู้สึกในการทำงานที่แรกเป็นอย่างไรบ้าง เหมือนตอนเรียนไหม

แอ: จริงๆ ไม่ได้เป็นคนซีเรียสอะไรกับทั้งการเรียน การทำงานมาก เหมือนเราก็ทำทุกอย่างให้เรามีความสุข ทำงานให้ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ แต่เวลาเข้ามาในที่ทำงานมันก็จะรู้สึกว่าไม่ได้มีใครมานั่งสอนเรา แล้วก็ทุกอย่างจะต้องทำให้ได้ด้วยตัวเอง เพราะว่าในบริษัทก็จะมีแต่คนเก่งๆ

กดดันไหมกับการไม่ค่อยมีคนสอน

แอ: ตอนที่เข้าไปเราไม่ได้รู้สึกกดดันมากนะคะ แต่ก็จะมีเหตุการณ์ที่เหมือนกับว่า ถ้าเราทำงานนี้ไม่ได้เขาก็จะไม่ให้เราทำงานเลย สุดท้ายเราเลยต้อง Force ตัวเอง ต้องศึกษาเอง ทำให้มันได้ ณ จุดนั้นมันเลยเป็นบทเรียนที่ทำให้เราสามารถที่จะเก่งในเรื่องที่เราทำไม่ได้มาก่อน

เชื่อว่าน่าจะเกิดกับใครหลายๆ คนที่ทำงานโดยเฉพาะกับเด็กจบใหม่ ตอนนั้นแอ มีวิธีผลักดันตัวเองอย่างไร

แอ: จำได้เลยว่าตอนนั้นไปเอางานเก่าๆ มาเรียนรู้ว่า เออ ทำงานแบบไหนที่มันถูกต้อง ที่มันใช่ แล้วเราก็ศึกษามัน ใช้เวลากับมัน พาร์ตที่ตอนนั้นแอทำไม่ได้คือ พาร์ตเขียนแบบก่อสร้าง ซึ่งมันยากมาก มันไม่ใช่แค่ดีไซน์ แต่มันคืองานช่าง พอเราได้เรียนรู้แบบก่อสร้างของคนอื่น สุดท้ายเราก็สามารถทำได้ ก็รู้สึกดีใจมากที่ตอนนั้นได้รับความกดดันมาอย่างสูงค่ะ

จากวันนั้นก็มาเปิดบริษัทใหม่ของตัวเอง อะไรที่ดลบันดาลใจแอในตอนนั้น

แอ: ตอนนั้นที่เราตัดสินใจลาออกมาก็เพราะเรารู้สึกว่า เราอยู่ที่เดิม เดินวนอยู่ในที่เดิมๆ มาเป็นเวลา 8 ปีแล้ว อยากที่จะออกมาทำอะไรใหม่ๆ ให้มันน่าสนใจมากขึ้น

ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจว่าออกมาแล้วเปิดบริษัทของตัวเอง แต่ว่าพอออกมาก็มีเหมือนมีคนมาให้ออกแบบโปรเจกต์เล็กๆ เราก็รับมา แล้วก็ตั้งใจทำมาก ก็เป็นแบบห้องตัวอย่างที่เล็กมาก เราก็ทำออกมาแล้วเขาก็ค่อนข้างที่จะชอบมากๆ ก็เลยมีงานให้เราเรื่อยๆ ซึ่งเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์หนึ่งค่ะ

แล้วก็เป็นที่มาของ VAIR

แอ: จริงๆ ชื่อ VAIR ไม่ได้มาจากชื่อตัวเองนะ ไม่รู้ทำไมชอบชื่อนี้ เราอยากได้ชื่อที่สั้น คนจำได้ง่าย ซึ่ง VAIR ก็เป็น Interior ในสไตล์ Artistic Luxury มีความธรรมชาติผสมผสานงานศิลปะแล้วก็มีความหรูหราในตัว

อันนี้คิดว่าส่วนหนึ่งน่าจะมาจากตัวเองในวัยเด็กด้วย ที่บ้านของคุณพ่อคืออยู่ติดแม่น้ำแล้วมีสวนผลไม้ คือเราอยู่กับธรรมชาติตลอด เวลาที่เรามองไปเราก็จะเห็นท้องฟ้าหรือว่าน้ำที่มันเป็นคลื่นวง

แล้วก็ในขณะเดียวกันบ้านหลังนั้นคุณแม่ก็ตัดชุดแต่งงานค่ะ คุณแม่เป็นดีไซเนอร์ ซึ่งชุดแต่งงานก็จะมีพวกเม็ดบีดส์ต่างๆ ที่มันเป็นมุก เป็นคริสตัล แล้วเราก็ไปช่วยคุณแม่ร้อย ปักชุดแต่งงาน ก็เลยรู้สึกว่า น่าจะมาจากตัวเราในวัยเด็ก ที่ผสมผสานระหว่างความเป็นธรรมชาติแล้วก็ความหรูหราของพวกงานปักต่างๆ เข้าด้วยกันค่ะ

มีโปรเจกต์ชิ้นโบแดงไหนที่ชอบเป็นพิเศษไหม

แอ: ชิ้นโบแดงมีหลายอันที่ชอบค่ะ อย่างเช่น ตัวที่เป็นห้องสะสมนาฬิกาของแบรนด์ Van Cleef & Arpels มูลค่า 400 กว่าล้าน ซึ่งตัวนี้เราพยายามที่จะครีเอตงานศิลปะมากๆ เราเอา Inspiration มาจากป่าหิมพานต์เพราะว่าตัวนาฬิกาเขาเป็นนกที่อยู่คู่กันในบึงน้ำ ตอนที่ปล่อยภาพลงไปในโซเชียลมีเดียทำให้คนรู้จัก VAIR เยอะมาก เราก็รู้สึกประทับใจว่า ผลงานเราเป็นตัวดึงที่ทำให้คนมารู้จักเราด้วยค่ะ

มีออกแบบบ้านที่ได้รับรางวัล Hotel Property Award ที่อังกฤษนะคะ แล้วก็ที่ภูมิใจอีกอันหนึ่งก็คือ เราทำงานให้กับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หนึ่งมาเป็นเวลาสิบปี แล้วตอนนี้บริษัทอสังหาริมทรัพย์นั้นมียอดขายอันดับหนึ่งของประเทศ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในการที่เราออกแบบล็อบบี้ Facility ให้เขา ก็รู้สึกภูมิใจกับทุกผลงานที่เราทำให้ค่ะ

แล้วก็ที่สุดเลยก็คือ ร้านอาหาร Fuego ที่ได้รับรางวัล Restaurant and Bar Award ที่อังกฤษค่ะ คือตอนที่ได้รางวัล แอรู้สึกว่าเหมือนเราได้ออสการ์เลยค่ะ Restaurant and Bar Design Award เป็นรางวัลที่ค่อนข้างใหญ่มากคือเป็นระดับที่เขาจะมีลิสต์ให้เลยว่าในรอบ 12 ปี มีบริษัทใดในโลกส่งเข้าประกวด

ถ้าไปย้อนดูเราจะเห็นเลยว่าเป็นบริษัทดังๆ ที่มีชื่อเสียง แล้วร้านอาหารที่ได้รางวัลก็จะเป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงด้วย ซึ่งในรอบสิบปีที่ผ่านมา บริษัทในไทยมีแค่ 3 บริษัทที่ได้นะคะ แล้วหนึ่งในบริษัทนั้นก็คือบริษัท VAIR ค่ะ

พอเริ่มได้รางวัลเยอะๆ แอเริ่มมีความรู้สึกเสพติดมันไหม

แอ: นอกจากรางวัลที่เราได้ เหมือนมันเสพติดอย่างอื่นด้วย เรามีความสุขนะที่เราได้สิ่งดีๆ แบบนี้มาแต่แล้วมันก็กดดันตัวเราว่า เราอยากจะประสบความสำเร็จเรื่อยๆ เราอยากจะได้โปรเจกต์ที่ใหญ่ขึ้นไปอีก อยากจะทำแคมเปญแล้วประสบความสำเร็จทุกอันเหมือนที่เคยทำ มันเหมือนทำให้เราว่ายวนอยู่ในสิ่งนี้ แล้วพอมันไม่ได้ตามที่เราหวัง มันก็จะทำให้เราเสียใจ ทำให้เราป่วย

เล่าประสบการณ์ตอนป่วยให้ฟังได้ไหม

แอ: ถ้าภายนอก ทุกคนจะคิดว่าแอมีชีวิตดี สวยหรู แต่จริงๆ แล้วมันมีช่วงที่เราแย่ที่สุดในชีวิต คือช่วงที่หมอไม่สามารถบอกได้ว่าเราเป็นโรคอะไร แต่เราตื่นขึ้นมาคือเราคลื่นไส้ เราไม่มีเอเนอร์จี้ เราแบบไม่รู้จะทำอะไรเลย ไปที่โรงพยาบาลเข้าออกเกือบปี โดยที่หมอไม่สามารถที่จะบอกเราว่าเราเป็นโรคอะไร ซึ่งมันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ ค่ะ

ตอนนั้นเราไม่รู้วิธีที่จะรักษามันด้วยซ้ำ ถ้ามียามีอะไรว่าดีเราก็จะกินหมดเลย แต่มันก็ไม่หายค่ะ จนสุดท้ายอะ มีเพื่อนแนะนำว่า ไม่ลองไปตากแสงอาทิตย์ดู ซึ่งเราอะเชื่อทุกอย่างเลย ปรากฏว่าเราออกไปตากแสงอาทิตย์ยามเช้า เป็นเวลาสองอาทิตย์ ก็คืออาการที่เป็นมาเกือบปีค่อยๆ ดีขึ้นค่ะ แล้วก็คือหายไปเลย ภายในหนึ่งเดือน เพราะฉะนั้นสำหรับแอ พระอาทิตย์คือที่สุดจริงๆ สำหรับคนอื่นพระอาทิตย์อาจจะเป็นธรรมชาติหนึ่ง แต่สำหรับแอก็คือเป็นที่สุดแล้ว

วันหนึ่งที่เรากลับไปที่บ้านเก่า แล้วเราก็ไปดูคุ้งน้ำ คือสำหรับแอเป็นคุ้งน้ำที่สวยที่สุดในชีวิตเลย เพราะว่าเป็นคุ้งน้ำที่บ้านที่เราโตมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งความพิเศษของคุ้งน้ำนั้นน่ะ คือพระอาทิตย์จะมีหลายสีมาก คือบางวันก็เป็นสีส้ม บางวันก็เป็นสีชมพู สีม่วง คือแปลกมากเลย เป็นคุ้งน้ำที่สวยจริงๆ แล้วเราดูกับคุณพ่อที่เสียไปแล้ว ตั้งแต่เด็ก มันก็เลยทำให้เรายิ่งที่ผูกพันกับความเป็นธรรมชาติ กับความที่จะอยู่กับแสงพระอาทิตย์

ภาพ: AIR VAIR

พระอาทิตย์เข้ามาเปลี่ยนแนวคิดในการทำงานของแอไปด้วยไหม

แอ: เปลี่ยนค่ะ คือเรารู้สึกว่าความสุขอยู่ใกล้แค่นี้เอง เพราะฉะนั้นการที่เราเป็น Interior Designer นั้นไม่ต้องกดดันตัวเอง การที่เราจะได้รางวัลหรือไม่มันเป็นปลายทาง ต้นทางทุกวันที่เราทำ คือการทำให้ลูกค้าของเราได้ในสิ่งที่ดีที่สุด

โครงการที่แอออกแบบบ้าน คอนโดให้คนน่ะค่ะ มันอาจจะเป็นแค่หนึ่งในพันโปรเจกต์ที่แอทำ แต่มันเป็นบ้านของคนทั้งชีวิต เพราะฉะนั้นแอค่อนข้างที่จะให้ความสำคัญกับการทำบ้าน มันจะไม่ใช่แค่งานหนึ่งงานที่เราทำแล้วเสร็จจบ ไม่ใช่ เพราะคนที่เขามาอยู่ เขาอยู่กับมันทุกวัน

เราเป็น Interior Designer สมัยก่อนเหมือนเราทำตามหน้าที่ เราก็ต้องทำงานที่ดีที่สุดอยู่แล้ว แต่ว่าเราไม่ได้มีความสุขกับสิ่งนั้น เรากลับไปให้ความสำคัญกับความสุขที่มันใหญ่โตต่างๆ แต่พอความคิดเปลี่ยนไป เรารู้สึกว่าแค่การที่เราได้ช่วยลูกค้าในการแก้ปัญหาของเขา หรือว่าสร้างบ้านออกมาแล้วเขาชอบ เขามีความสุข มันเป็นความสุขที่เราควบคุมได้ แค่เราฝึกฝีมือของเรา เราสามารถหาความสุขง่ายๆ กับอาชีพของเราได้ค่ะ

ต้องขอบคุณพระอาทิตย์

แอ: ใช่ค่ะ คือนอกจากพระอาทิตย์จะมาเปลี่ยนแนวคิดในการใช้ชีวิตของแอ ทำให้แอมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในอาชีพการงาน พระอาทิตย์ก็ยังเป็น Inspiration ที่ทำให้แอทำแบรนด์เฟอร์นิเจอร์ของตัวเองซึ่งก็คือ ‘VAIRSOL’ VAIR เป็นชื่อบริษัทอยู่แล้ว แล้วก็ SOL แปลว่าพระอาทิตย์ในภาษาสเปนค่ะ คอนเซปต์ในการออกแบบงานทั้งหมดของ VAIRSOL ก็จะมาจากพระอาทิตย์ค่ะ

โดยเราเริ่มจากตัวภาพวาดศิลปะที่เป็น Inspiration จากพระอาทิตย์ แล้วก็กลุ่มดาวต่างๆ ซึ่งตรงนี้เรารู้สึกว่า อยากออกแบบภาพวาด หรือลายที่สามารถที่จะคนเห็นแล้วรู้ว่าเป็นของ VAIR แล้วก็มีความหมายที่ดีของพระอาทิตย์ที่เหมือนสร้างความอบอุ่นในบ้านของเขาได้ ก็จะมีทั้งหมด 3 ลายด้วยกันค่ะ

จากนั้นเราก็เริ่ม Develop เป็นของแต่งบ้านอื่นๆ ตอนนั้นน่ะแอไปร้านร้านหนึ่งที่เป็นร้านวินเทจ อยู่ที่ญี่ปุ่น แล้วก็เหมือนไปเห็นตัวของตกแต่ง พวกกระจก พวงกุญแจ แต่ว่าทำมาจากเม็ดบีดส์ คริสตัล แล้วพอไปเสิร์ชก็เป็นเหมือนกับทำมาจากอินเดีย แล้วเราก็รู้สึกแบบ เอ๊ะ ทำไมเราตกหลุมรักงานนี้จังเลยอะ มันมีความสวย ทำไมเราถึงชอบขนาดนี้ เหมือนมา find out ทีหลังว่า อ๋อ มันเหมือนตัวเม็ดบีดส์ที่เราเล่นตอนปักชุดแต่งงานกับคุณแม่ตอนเด็กๆ

ทีนี้เราก็เลยรู้สึกว่า เราอยากจะเอาสิ่งนี้ เขาเรียกว่าเป็นเทคนิค Embroidery มาใส่ในงานของ VAIRSOL ค่ะ แล้วเราก็เลยไปหาว่าแบบ เอ๊ะ ใครจะทำ Embroidery ให้เราได้บ้าง ก็ไปเจอศิลปินชื่อ แคลร์-พัชราภา กนกวัฒนาวรรณ ซึ่งเราก็ติดต่อเขาไปว่า อยากจะมาร่วมสร้างผลงานด้วยกันไหม แออยากได้งานนี้มาทำในแพตเทิร์นงานของ VAIR นะ แล้วโชคดีมากที่คุณแคลร์เรียนจบปักเข็มฝรั่งเศสจากอังกฤษ คือมันเป็นศาสตร์ที่แบบ โอ้ มันดีมากๆ เลยที่จะมาทำผลงานศิลปะที่สอดคล้องกับแบรนด์ของเรา ก็เลยเป็นผลงานที่เราเอามาปักเก้าอี้ตัวนี้ค่ะ

ส่วนเฟอร์นิเจอร์ของเราก็มีที่ร่วมออกแบบกับ ฮอร์น-กฤษฎา หนูเล็ก ด้วยค่ะ คุณฮอร์นค่อนข้างที่จะเก่งในเรื่องการออกแบบเฟอร์นิเจอร์เพราะว่าได้รางวัลที่เป็นพวก Good Design Award มาจากต่างประเทศ

ตอนนั้นเราไปที่โรงงานไม้ด้วยกันกับทีมงานที่ทำเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด ไปเจอโรงงานไม้ที่หนึ่ง เจ้าของนี่คือ ป๊อป-ศิรินุช คีตะนิธินันท์ นะคะ แล้วแอก็ไปเห็นว่าแกมี Experiment ทำพวกงานศิลปะต่างๆ จากไม้ เหมือนเขาจะเอาไม้มาแกะสลักเป็นรูปโน้นรูปนี้ แต่ว่าตอนนั้นน่ะมันยังไม่ได้เป็นเฟอร์นิเจอร์ เป็นเหมือนกับงานทดลอง แล้วคุณป๊อปบอกว่าแกชอบที่จะทำตรงนี้ เราก็เลยเกิดไอเดีย งั้นเอาลายพวกนี้มาทำรูปภาพไหม ก็เลยให้คุณป๊อปเอาภาพของ VAIRSOL ไปแกะสลักเป็นไม้ผืนใหญ่ ขนาดค่อนข้างสูงเลย แล้วก็เราก็เอาไปโชว์ในงานเปิดตัวภาพวาดของ VAIRSOL ด้วยที่ Hotel Art Fair ค่ะ

ซึ่งตอนที่ไปโชว์ คนให้ความสนใจกับภาพไม้แกะสลักนี้มาก มีคนชอบเยอะมากเลย ก็เลยกลายเป็นโปรดักต์ตัวต่อมานะคะ เป็นตู้ที่มีหน้าบานที่เอาการแกะสลักไม้ตัวนี้มาค่ะ

เก้าอี้และตู้ถือเป็นการเปิดตัวครั้งแรกในรายการนี้เลย เพราะว่ายังไม่ได้ออกสื่อที่ไหนเลยค่ะ ลายทั้งหมดที่เราทำ ที่เห็นอยู่ทั้งหมดสามลายนี้เป็นลายซิกเนเจอร์ของ VAIR ค่ะ

เราได้พาร์ตเนอร์ของเราที่ทำ Interior ด้วยกัน ชื่อคุณแนน-วิสุตตา ธโนปจัย ซึ่งคุณแนนได้รางวัลเมซงที่ฝรั่งเศสมาสองครั้ง แล้วแกมีพรสวรรค์มากที่จะทำพวกลาย ออกแบบงานกราฟิก ศิลปะ อะไรแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นโชคดีที่ได้คนที่แบบเก่งๆ มาร่วมกันทำ VAIRSOL

เชื่อว่าประสบการณ์แอในวงการเกือบ 20 ปี ทั้งในฐานะนักออกแบบและ CEO คงได้ให้อะไรกับแอมากมาย วันนี้แอมีแนวคิดอะไรที่อยากส่งต่อแก่คนที่อยากเดินในเส้นทางนี้บ้างไหม

แอ: การที่เราเป็นนักออกแบบน่ะค่ะ เราโชคดีที่เราได้ครีเอตงานให้กับโลกใบนี้ เพราะฉะนั้นทุกงานที่เราได้รับ ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่ เราตั้งใจทำ เพราะว่ามันเป็นผลงานที่ออกมาจากเรา พอแอมองย้อนกลับไป 10 20 ปี ผลงานก็คือจะอยู่กับเราตลอดไป ไม่มีใครที่จะเอาไปจากเราได้ เพราะฉะนั้นเราต้องทุ่มเททุกงานให้ออกมาดีที่สุด เพราะว่ามันคือเรื่องราวชีวิตเราเลย

งานแต่ละงานที่เสร็จมันไม่ได้ออกมาแค่วันสองวัน เราใช้เวลานานกว่าจะคิด กว่าจะสร้างมันออกมา ทำให้ดีที่สุด แล้วพอมาร้อยเรียงเป็นเหมือนแกลเลอรีชีวิต เราจะรู้สึกมีความสุข แล้วก็รู้สึกที่จะภูมิใจกับมันค่ะ