งานเส้นที่ไม่ประณีตจ๋า สีสันฉวัดเฉวียนน่ามอง และคาแรกเตอร์ตัวละครที่โดดเด่นของ Juli Baker and Summer ทำให้เธอกลายเป็นศิลปินหญิงคนหนึ่งที่น่าจับตามองในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ครั้งนี้เธอเปิดบ้านให้คุณได้เข้าไปสัมผัสชีวิตสบายๆ ในแบบฉบับความอบอุ่นและปลอดภัยในคอมฟอร์ตโซนของเธอ กับนิทรรศการเดี่ยวครั้งที่ 2 ‘Please Make Yourself at Home’ (โปรดทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้าน) ที่เธอนำงานเฟอร์นิเจอร์ที่เธอไม่เคยทำมาก่อน รวมไปถึงผลงานชิ้นใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยจัดแสดงที่ไหนมาให้คุณได้ชม

     ไม่ต้องถอดรองเท้า ไม่ต้องมีพิธีรีตองมากมาย เพราะเธอขอร้องคุณแล้วว่าให้ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านคุณเอง!

A Human with Blue Hair

     “เรารู้ตัวตั้งแต่เด็กๆ ว่าเราชอบวาดรูปมาก เป็นสิ่งเดียวที่รู้ว่าชอบ ไม่ชอบวิชาอื่น ไม่ชอบพละ ไม่ชอบวิทยาศาสตร์ เราอยากวาดรูปตลอดเวลา โดยเฉพาะในหนังสือเรียนมีแต่รูปวาด ตั้งแต่หน้าปกเลยนะ (หัวเราะ)”

     ป่าน-ชนารดี ฉัตรกุล ณ อยุธยา อาร์ทิสต์สาววัย 20 ต้นๆ เป็นหญิงสาวผู้พกรอยยิ้มและความสดใสไปไหนมาไหนตลอดเวลาเหมือนพกกระเป๋าสตางค์ เมื่อเราถามถึงจุดเริ่มต้นของการเป็นศิลปินของเธอ ป่านผู้อารมณ์ดีก็ทิ้งตัวลงนั่งพูดคุยกับเราอย่างสบายๆ บนชิ้นงานของเธอเอง

     “ตอนอยู่ชั้นอนุบาลสอง เราก็วาดรูปคน แล้วก็ระบายสีผมคนเป็นสีชมพูบ้าง สีฟ้าบ้าง อาจารย์ขอเรียกพบผู้ปกครองเลย เพราะคิดว่ามีปัญหา (หัวเราะ) เราก็ไม่ได้คิดว่าเป็นปัญหานะ แม่ก็เลยเล็งเห็นว่าเราอาจจะมีพรสวรรค์ในเรื่องนี้ เลยส่งไปเรียนศิลปะแบบจริงจัง”

ป่านและเอแคลร์ หลานสาวสุดน่ารักของเธอที่เข้ามาร่วมนั่งในวงสนทนาด้วยกัน

Juli Baker and Summer

     ชื่อแฝงที่เป็นตัวแทนชิ้นงานและชีวิตของเธอนั้น หากใครเป็นคอหนังที่เคยชมหนังเรื่อง Flipped (2010) ย่อมจะต้องคุ้นกับชื่อ จูลี เบเกอร์ วัยรุ่นสาวคาแรกเตอร์ประหลาดที่ชอบเลี้ยงไก่และทำสวน

     “เราชอบหนังเรื่องนี้ ชอบผู้กำกับ ร็อบ ไรเนอร์ (Rob Reiner) ผู้กำกับที่เคยมีผลงานอย่าง Alex & Emma (2003), Rumor Has It… (2005) หรือ The Bucket List (2007) เราชอบตัวละครตัวนี้มาก ชอบทัศนคติและวิธีการมองโลกของเขา อีกอย่างคาแรกเตอร์พ่อของเธอนั้นเหมือนพ่อของเรามาก เราเลยประทับใจ

     “ส่วนคำว่า Summer นั้น ตอนแรกมันมาจากหนังอีกเรื่องที่เราชอบ นั่นคือ 500 Days of Summer (2009) เป็นชื่อของตัวละครนำหญิง แต่หลังๆ แล้วเราชอบที่จะอธิบายคำนี้ว่าเป็นฤดูหนึ่งมากกว่า เป็นฤดูร้อนที่สดใส”

“ตอนอนุบาลสอง เราก็วาดรูปคน แล้วก็ระบายสีผมคนเป็นสีชมพูบ้าง สีฟ้าบ้าง อาจารย์ขอเรียกพบผู้ปกครองเลย เพราะคิดว่ามีปัญหา”

ต๊อง

     “คำนั้นแหละ ต๊องอย่างเดียว ไม่ใช่ติงต๊องนะ”

     เธอตอบเมื่อเราให้เธอลองนิยามตัวเธอด้วยคำๆ เดียว

     “เราเป็นคนต๊องๆ นะ เพื่อนชอบบอกว่าเราเป็นคนกวนตีน แต่จริงๆ เราคิดไม่ทันคนอื่น เราช้า เราชอบจะคิดว่าคนอื่นทำไมเขาถึงมีความคิดแปลกจัง แต่เพื่อนก็จะบอกว่า จริงๆ แล้วเป็นตรรกะของเราเองที่แปลก”

มุมนี้ป่านเตรียมกระดาษและดินสอสีไว้ให้ผู้มาร่วมงานได้ขีดเขียน เพื่อร่วมกันตกแต่งนิทรรศการ

อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย

     ป่านบอกกับเราว่า นิทรรศการนี้คือการ ‘ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่กับบ้าน’ ซึ่งเธอก็จัดโซนสบายๆ อย่างโซนนั่งดูทีวีไว้ให้นั่งบนฟูกขนาดย่อม ซึ่งเธอนำลวดลายที่เธอออกแบบปรินต์ลงบนผ้าและนำมาเย็บติดๆ กันให้ใหญ่พอจะสวมเบาะขนาดรองก้นได้ นั่งชมวิดีโอเก๋ๆ ที่มีเพลง ‘A Hard Day’s Night’ ของ The Beatles เพลงโปรดของพ่อน้องป่านและ ‘Suis-Moi’ ของ Camille เพลงภาษาฝรั่งเศสอะคูสติกคุ้นหูจากแอนิเมชัน ‘เจ้าชายน้อย’ เวอร์ชันล่าสุดเปิดคลออยู่ เพื่อเสริมบรรยากาศให้นิทรรศการนั้นชิลล์มากขึ้น

     “เราอยากให้เป็นงานที่ไม่เกร็ง ปกติถ้าไปนิทรรศการอื่นๆ จะต้องมีกฎว่าคนจะต้องอยู่ห่างจากงาน แต่งานนี้เราอยากให้ทุกคนมานั่งได้ มาวาดรูปแล้วแปะทับงานเราเลยก็ได้ อยากให้รู้สึกรีแล็กซ์ เหมือนกับงานของเราคราวนี้ที่อยากเล่าเรื่องอะไรง่ายๆ อยากวาดอะไรเหมือนเวลาที่เราอยู่ที่บ้าน รู้สึกปลอดภัย ไม่ออกจากคอมฟอร์ตโซน”

     และที่บอกว่าอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ก็เพราะป่านบอกว่า คุณสามารถที่จะรังสรรค์งานวาดของคุณได้เองจากมุมที่เธอเตรียมไว้ให้ วาดอย่างใจคิดและเอาไปติดบนผนังได้เลย อยู่บ้านเขาต้องอย่าอยู่เฉยนะ!