ตั้งหน้าตั้งตารออัลบั้มเต็มของ TangBadVoice มาตั้งแต่ปลายปี งานเพลงของเขามีเอกลักษณ์ เป็นงานเพลงที่ไม่เหมือนใคร ทั้งสไตล์การร้องและเนื้อเพลงที่ใช้ เรียกได้ว่าตั้งแต่เพลงแรกมาจนถึงเพลงล่าสุด เขาทำให้เราทึ่งถึงความคิดสร้างสรรค์ที่ไหลออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง
TangBadVoice มีชื่อจริงว่า ตะวันวาด วนวิทย์ เป็นช่างกล้องภาพยนตร์ ช่างภาพสตรีท งานของเขามีความพิลึกพิลั่น (ลองเสิร์ชจากชื่อเขาดู มีภาพอยู่มากมายในโลกออนไลน์) แปลก สะดุดตา (โดยเฉพาะภาพเท้าช้างในสระว่ายน้ำ) ไม่ต่างอะไรกับเพลงของเขา แค่เพลงแรกที่เขาทำออกมาก็ทำให้ฮือฮากันใหญ่ นั่นคือเพลง เปรตป่ะ เพลงที่ฟังครั้งแรกต้องเอ๊ะทุกคน ฟังจบแล้วไม่เข้าใจต้องขอฟังซ้ำ พอฟังซ้ำไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกทึ่งถึงการทำเพลง การทำเสียงตัวเองเป็น 2 เสียง แล้วอัดทับกัน มันทำให้เหมือนคนสองคนคุยกันอย่างตั้งใจ
a: เจอเปรตเหรอ
b: ไม่ใช่ เจอต้นตะเคียน
a: โอ้โห เดี๋ยวก่อนนะ ตะเคียนนี่ที่เวลากล้ามเนื้อมันล็อกปะ
b: หะ นั่นมันตะคริว
a: อ๋อ ตะคริวคือที่มันยืนต่อแถวกันเป็นระเบียบ
b: นั่นมันรอคิว
– เปรตป่ะ
ความแนวของตั้ง ทำให้เรารู้สึกว่าเขาคือขบถดนตรีในยุคนี้ การร้องเร็วเป็นแรปแต่ไม่เหมือนแรปเปอร์ทั่วๆ ไป ฉีกกฎทุกอย่างที่ตั้งไว้ เนื้อเพลงเป็นตลกร้าย เหมือนอ่านหนังสือของ ธนชาติ ศิริภัทราชัย เหมือนดูหนังของ เต๋อ-นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ คาดเดาอะไรไม่ได้ ในความตลกแอบมีความเศร้า สะท้อนความเป็นจริงของสังคมไทยอยู่ลึกๆ คลื่นลูกใหม่ของวงการเพลงที่ใส่พลังไว้เกินร้อย (เห็นว่านอนน้อย)
ถึงแม้จะมีลุคแรปเปอร์ที่ดูไม่ก้าวร้าว กร่าง และแกร่งกล้า แต่ตั้งแอบด่าคนไว้ในเพลงอย่างเจ็บแสบและมากมาย ไม่ว่าจะเป็นคดีเสือดำ คดีนาฬิกาเพื่อน การกักตุนหน้ากาก ทหารที่จับไปปรับทัศนคติ จ้างวานฆ่า จนถึงตำรวจเลียเท้าเจ้านาย ทั้งหมดอยู่ในเพลงที่ฟังได้อย่างบันเทิงเริงรมย์ ภาษาของเขามีกูมึงเหี้ยแม่ง แต่ไม่แรงและหยาบไปกว่านี้ ฟังแล้วไม่รู้จะนึกถึงใครดี จะว่าโจอี้บอย ดาจิมก็ไม่ใช่ หรือ คนนท์ ชาญคลีเช่ ก็ไม่เชิง ฟังบางทียังนึกถึง PLOT และ เป้ อารักษ์ด้วยซ้ำ
หลังจากออกเพลงแรกมาในเดือนกุมภาพันธ์ปีที่แล้ว เขาก็ทำเพลงออกมาเรื่อยๆ เดือนละเพลง สองเดือนเพลง แต่ละเพลงที่ออกมาคือความแปลกใหม่ และเขียนในสิ่งที่ไม่ซ้ำกับที่เคยทำไป งานเพลงของเขาใช้บีต (Beat) ที่ซื้อมาจากเมืองนอก เล่นวนลูป ใส่เนื้อเข้าไป มีความเป็น Trip Hop เล็กๆ ไปฟีเจอริงกับศิลปินมาแล้ว 2 ราย กับ มอร์ วสุพล แห่ง Ten To Twelve กับเพลง Melbourne ซึ่งออกมาเนียนมาก และ กับบิวกิ้น ในเพลง คิดไม่ออก ซึ่งใส่ไว้ในอัลบั้มนี้ด้วย
ฉันรู้ว่าฉันน่ะเห็นแก่ตัวทุกที
ฉันรู้ฉันหวงเธอมากเกินไปแล้วมันไม่ดี
ตัวฉันกำลังจัดการอารมณ์ที่มี
แต่ว่าเชี่ยนั่นก็หล่อเหลือเกิ๊น
ไม่ได้จะห้ามฉันเลยมาทำดนตรี
– คิดไม่ออก
เพลงนี้ใสมาก เป็นเพลงสนุกๆ แนวอาร์แอนด์บีสไตล์บิวกิ้น เป็นเพลงที่ท่อนสร้อยติดหูง่ายมาก ส่วนท่อนแรปมีความบ่นกับตัวเอง เป็นความลนในการเจอคนที่ชอบแล้วไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อดี คิดคำคม คิดไปไกลอีกสิบปี คิดไปคิดมาก็คิดไม่ออก มีความกระวนกระวาย เอาเป็นว่า ใครอยากบอกรักอ้อมๆ ชวนกันไปคาราโอเกะแล้วขอร้องเพลงนี้เลย จะได้อารมณ์แบบใน MV
อัลบั้มนี้มีเพลงเก่าปีที่แล้ว 3 เพลง หมากแพง, หวัดหรือหวิด และก็ ลิ้นติดไฟ สองเพลงแรกยังใช้ได้ดีในเหตุการณ์ปัจจุบัน เรายังมีรองนายกฯ ที่ดูถูกประชาชนด้วยการตอบคำถามด้วยคำว่า “ผมไม่รู้ ไม่รู้” จริงๆ เพลงของเขาแรงก็ไม่แพ้ของ Rap Against Dictatorship หรือ YOUNGOHM ส่วนเพลงที่ 2 เมื่อโควิดที่กลับมาระบาดอีกครั้งทำให้เพลงยังใช้ได้ดี เรื่องของความนอยด์กับทุกสิ่งรอบข้าง ตัดจบแบบตลกร้าย ส่วน ลิ้นติดไฟ คือความทึ่งในการแรปเพลงของตั้งจริงจัง ที่แรปประโยคยากๆ ของภาษาไทยได้หมดโดยไม่มีหลุดสักคำ ส่วนเพลงที่ไม่ได้ใส่มาในอัลบั้มนี้คือ EP แรกที่มีเพลง เปรตป่ะ, ล้านนึง และ ตั้งอะไร รวมทั้งเพลงที่แรปเป็นภาษาอังกฤษไฟแลบอย่าง Love Yellow กับเพลงรักที่ไม่ค่อยเข้าพวกอย่าง Jealous King และ U Sick Achoo ซึ่งเพลงหลังคือซื้อลิขสิทธิ์เพลง Maybe we need a break ของ Slchld มาเขียนเนื้อใหม่
มาว่ากันถึงเพลงใหม่ถอดด้าม 4 เพลงกันบ้าง
บริการดุจญาติ พิทักษ์ราษฎร์ดุจครอบครัว
เราตำรวจผู้กล้า กล้าประจบเพื่อสร้างตัว
ทำดีสามารถ ถ้าได้เลื่อนขั้นเนี่ยทำชัวร์
เราเสียเลือดเพื่อชาติ ถ้าเป็นเลือดคนรอบตัว
– เหตุด่วน
เหตุด่วน เป็นบทสนทนาของคนทางบ้าน โทรไป 191 เพราะมีโจรขึ้นบ้าน ตำรวจทางนั้นรับโทรศัพท์อย่างนาน แล้วดูเหมือนจะไม่รีบจนน่ารำคาญ ทำตามขั้นตอนของราชการ เพลงนี้ทั้งกัดทั้งจิก แสบมาก มีคดีพลิกอีก ท่อนจบใช้ร้องทับกันสองสามทีให้เหมือนมีตำรวจมาทั้งกรม
ในเพลง จิตแพทย์ ตั้งเอาเรื่องราวของเขาเอง เป็นว่าเขาไปคุยกับหมอในแผนกจิตเวช แล้วบอกว่าเขาสร้างตัวตนอีกตัวมาแรปชื่อ TangBadVoice เป็นคนเขียนเพลงแรปทั้งหมดของเขาที่ผ่านมา หมอก็บอกว่ามันไม่มีจริง เถียงกันไปเถียงกันมาปรากฏว่า TangBadVoice ก็ออกมา เพลงมีความน่าทึ่งมากเพราะต้องทำถึง 3 เสียงคุยกัน คือเขียนแบบใส่ท่ายากมาตลอด ฟอร์มไม่เคยตก ฟังแล้วนึกถึงหนังเรื่อง Fight Club ประโยคหลายประโยคในเพลงนี้เท่สัสๆ เช่น ‘ถ้ามึง Broadcast เนื้อเพลงแบบกูไม่ได้ ตัวมึงแม่ง On Air’ หรือ ‘ทารกเชียร์ทีมลิเวอร์พูลคงเรียกว่าเด็กแดง’ มีใครเขียนเพลงแบบนี้ได้อีกไหม
มึงอย่างมามั่นใจมากสไตล์มึงได้แค่ตามคาด
มึงแรปดุเดือดรุนแรงยิงแทงแสดงแต่อำนาจ
มึงอยากเป็นกูแทบใจจะขาดแต่โทษว่ะมึงพลาด
ตั้งแบ๊ดวอยซ์ 0 คะแนน +1 ตะวันวาด
– จิตแพทย์
2 เพลงสุดท้ายในอัลบั้มเป็นเพลงรักเพลงหนึ่ง ฉันอยากได้ยิน ที่แม้จะเป็นเพลงรักก็ยังมีท่อนแรป ออกจะคลั่งรัก มีฟีลของ คิดไม่ออก แต่ดูหม่นกว่าเยอะ ส่วนเพลงสุดท้ายในสตรีมมิง ชื่อเพลงว่า บ่น แต่ใน YouTube ชื่อเพลง ได้ป่าว พูดถึงความเป็นแรปเปอร์ที่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่นไหม “ต้องโหด ต้องสัก ต้องเดือด ต้องช่างเปรียบเปรย” และก็ตอบคำถามที่ใครๆ ชอบถามว่าทำไมไม่ยอมออกคอนเสิร์ต
ตั้ง ตะวันวาด เป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นศิลปิน คุณแม่ของเขาคือ วดีลดา เพียงศิริ นักเขียนยุคปลาย 80 ที่มีผลงานหนังสือชื่อว่า เรื่องของอะตอม ซึ่งเอาไปทำหนังสุดปังเรื่อง รักแรกอุ้ม
เลเล่เล้
กรกฎาคม 2564
อัลบั้ม Not A Rapper
ศิลปิน TangBadVoice
ค่าย ไม่มีค่าย
พิสูจน์อักษร: วรรษมล สิงหโกม
อ้างอิง:
