การประหารชีวิติด้วยดาบเริ่มเมื่อประกาศใช้กฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ. 127 (พ.ศ. 2451) ตามที่ได้บัญญัติไว้ในมาตรา 13 ว่า “ผู้ใดต้องคำพิพากษาให้ลงอาญาประหารชีวิต ท่านให้เอามันไปตัดศีรษะเสีย” ประเทศไทยได้ใช้วิธีการประหารชีวิตโดยใช้ดาบตัดศีรษะมาเป็นเวลานานถึง 26 ปี จวบจนปี 2477 จึงได้ยกเลิก
ย้อนไปเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2447 ได้มีการประหารชีวิตนักโทษหญิงชื่อ ‘นางล้วน’ ถือเป็นนักโทษหญิงที่ถูกประหารชีวิตด้วยวิธีตัดหัวเป็นรายสุดท้ายของประเทศไทย
สำหรับนางล้วน นักโทษหญิงรายสุดท้ายที่ถูกตัดหัว ถูกบันทึกไว้เพียงสั้นๆ ว่าต้องโทษด้วยข้อหาฆ่าผัวตายและเผาทั้งบ้าน ถูกประหารที่วัดหนองจอก ริมคลองแสนแสบ มีนบุรี
ส่วนรายสุดท้ายที่ถูกประหารด้วยวิธีตัดหัวเป็นผู้ชาย เจ้าของฉายา ‘บุญเพ็งหีบเหล็ก’ ถูกประหารที่วัดภาษี คลองตัน เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2462
