มีเกราะเหล็กสุดไฮเทค มีอาวุธล้ำสมัย แปลงร่างเป็นแมงมุม แข็งแกร่งด้วยพลังแห่งคริปโตไนต์ เทพเจ้าแห่งแอสการ์ด หรือยักษ์เขียวจอมพลังที่คอยต่อสู้กับวายร้ายที่ทำลายโลก

     สรรพคุณเหล่านี้น่าจะเป็นนิยามเบื้องต้นที่นึกออกได้เร็วที่สุดเมื่อพูดถึงคำว่า ‘ฮีโร่’ สำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับ เจฟฟ์ เบาว์แมน (รับบทโดย เจค จิลเลนฮาล) ในเรื่อง Stronger บุคคลที่ถูกคนอเมริกันทั้งประเทศมอบฉายา ‘Boston Strong’ เขาคือฮีโร่ตัวจริงที่มีชีวิตจับต้องได้ แต่นิยามคำว่า ‘ฮีโร่’ ของเขานั้นมีเพียงแค่

     “ผมเป็นฮีโร่เพราะยืนอยู่ตรงนั้น และโดนระเบิดจนขากระจุย”

     ก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน เจฟฟ์คือผู้ชายแสนธรรมดาที่อยู่ห่างไกลจากองค์ประกอบของการเป็นฮีโร่อย่างสิ้นเชิง เขาเป็นพนักงานย่างไก่ที่พร้อมจะโดดงานเพื่อไปดูการแข่งขันเบสบอลทีมโปรด อาศัยอยู่กับแม่ที่ติดเหล้าในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ เพียงสองคน ชอบดื่มเบียร์เป็นชีวิตจิตใจ ชอบอยู่กับเพื่อนขี้เมา เพิ่งเลิกกับแฟนได้ 1 เดือน และได้พบกับ เอริน (รับบทโดย ทาเทียนา มาสลานี) แฟนเก่าที่เตรียมตัวเข้าแข่งวิ่งที่งานบอสตัน มาราธอน 2013 ก่อนหน้านั้นเพียง 1 คืน

     ตามประสาผู้ชายขี้เหงา เขาตัดสินใจง้อแฟนเก่าโดยสัญญาว่าจะเตรียมป้ายเชียร์ใหญ่ๆ ไว้รอตอนที่เธอวิ่งเข้าใกล้เส้นชัย

     วันรุ่งขึ้นเขารีบตื่นเช้า (จริงๆ คือสายนิดหน่อย) เพื่อทำป้ายและออกไปยืนรอเธอตามนัด ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าสิ่งนี้จะทำให้เขาได้คนรักกลับคืนมา

     แต่สิ่งที่เขาได้รับมีเพียงแค่เสียงระเบิด 2 ครั้ง พร้อมกับสติที่ค่อยๆ เลือนราง และขาสองข้างที่อันตรธานหายไป

     ความน่าสนใจของเจฟฟ์เริ่มขึ้นที่ตรงนั้น ในวันที่เขาลืมตา ในวันที่ยังไม่มีใครเรียกเขาว่าฮีโร่ สิ่งแรกที่เขาทำคือถามว่า “เอรินอยู่ที่ไหน เธอได้วิ่งเข้าเส้นชัยหรือเปล่า” อย่างที่สองคือพูดเล่นกับเพื่อนว่าตอนนี้เขาเหมือนผู้หมวดแดน (ตัวละครขาขาดในเรื่อง Forrest Gump)

     อย่างที่สาม เขาบอกว่ามองเห็นหน้าคนร้ายที่วางระเบิดครั้งนี้ และนั่นกลายเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ชีวิตของเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เพราะเขาคือความหวังของคนอเมริกันที่จะต่อสู้กับผู้ก่อการร้ายที่แสนอุกอาจ เมื่อจับคนร้ายได้ เขาจึงกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งการต่อสู้ สัญลักษณ์ของความเข้มแข็ง และต้องรับฉายา ‘Boston Strong’ มาแบบไม่ทันตั้งตัว

     ถ้ามองแบบเผินๆ ชีวิตของเขาก็ดูไม่ได้เสียหายอะไรนัก เพราะเสียขาไปสองข้าง แต่ได้กลายเป็นคนดัง เป็นฮีโร่ของคนทั้งอเมริกา ทุกครั้งที่ออกไปเจอผู้คน เจอนักข่าว เจอแสงแฟลช เขาจะยกนิ้วโป้งเพื่อทำให้ทุกคนคิดว่าเขาเข้มแข็งสมกับฉายาที่ได้รับ และทุกคนก็คิดว่าเขาเข้มแข็งแบบนั้นจริงๆ

     แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าฮีโร่ที่แสนเข้มแข็งต้องร้องโหยหวนด้วยความทรมานในวันถอดผ้าพันแผลวันแรก (เรายกให้ฉากนี้เป็นการแสดงที่ดีที่สุดของเจคในเรื่องนี้) เขาต้องตกจากเตียงจนจมูกเลือดไหล เข้าห้องน้ำด้วยตัวเองไม่ได้ แม้แต่จะเช็ดกองอึที่เรี่ยราดอยู่บนพื้น ฮีโร่คนนี้ก็ยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

     สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดของเจฟฟ์คือ นับจากวันที่เขากลายเป็นฮีโร่ เราก็แทบไม่ได้เห็นอารมณ์ขันและการมองโลกในแง่ดีของเขาอีกเลย ยกเว้นช่วงเวลาที่ได้กลับมาอยู่กับเอรินเพียงเท่านั้น แต่ช่วงเวลาที่เหลือ เขากลายเป็นฮีโร่ที่ต้องทำทุกอย่างตามความต้องการของคนอื่น โดยเฉพาะแม่ของเขาที่อยากผลักดันให้ลูกไปอยู่ภายใต้แสงไฟให้มากที่สุด และเจฟฟ์ก็ต้องออกสื่อมากขึ้น พบผู้คนมากขึ้น จนกระตุ้นให้เขาเกิดอาการ PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder) หรืออาการเครียดภายหลังจากเผชิญเหตุการณ์อันเลวร้าย

     และชีวิตภายใต้สปอตไลต์ของฮีโร่คนนี้ก็ค่อยๆ แย่ลงเรื่อยๆ เขาเริ่มเห็นภาพหลอนในวันเกิดเหตุ เขาเสียความเป็นตัวเอง เริ่มคิดว่าชีวิตไม่มีเป้าหมาย ไม่ยอมไปทำกายภาพบำบัด กลับไปเมาหยำเปกับกลุ่มเพื่อน ความน่าเศร้าอีกหนึ่งอย่างก็คือ ดูเหมือนว่าช่วงเวลาที่เขาเมาจะเป็นช่วงเวลาเดียวที่เขาได้เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด

     แต่ในขณะเดียวกัน ทุกคนยังคิดว่าเขาคือฮีโร่ผู้เข้มแข็งไม่ต่างจากเดิม เหมือนกับว่ายิ่งเขามอบความเข้มแข็งให้กับคนอื่นมากเท่าไหร่ ตัวเขาเองก็ยิ่งอ่อนแอลงไปมากเท่านั้น

     จนกระทั่งวันที่เขาข้ามผ่านเรื่องราวทั้งหมดไปได้จากแรงบันดาลใจรายทางที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขาค่อยๆ กลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง และคราวนี้เป็นความเข้มแข็งที่เกิดจากตัวเองจริงๆ ไม่ใช่ความเข้มแข็งที่เกิดจากความคาดหวังของคนภายนอก

     ในวันที่มีคนเดินมาขอบคุณและบอกว่าเขาคือแรงบันดาลใจให้คนนั้นลุกขึ้นมาสู้อีกครั้ง เรื่องราวต่างๆ ที่ไหลเข้ามาทำให้เจฟฟ์ค่อยๆ เปิดใจยอมรับบทบาทฮีโร่ด้วยความเต็มใจเป็นครั้งแรก

     และในวันนั้น นิยามของฮีโร่ของเขาก็จะไม่ใช่แค่ “ผมเป็นฮีโร่เพราะยืนอยู่ตรงนั้น และโดนระเบิดจนขากระจุย” อีกต่อไป แต่เป็นเพราะเขา ‘ต่อสู้’ จนเอาชนะทุกความเจ็บปวดทั้งๆ ที่ไม่มีขาได้ต่างหากที่ทำให้เขาได้เป็นฮีโร่อย่างแท้จริง