นอกจากท่วงทำนองดุดัน ท่าเต้นแสดงออกถึงความแข็งแกร่ง และเนื้อร้องให้กำลังใจ ที่สมาชิกทั้ง 12 คนของวงไอดอลน้องใหม่ Fever แสดงออกมาในเพลงเปิดตัวอย่าง Start Again ความน่าสนใจอีกหนึ่งอย่างคือความรู้สึกของ ป๊อป-นภัสพร ศรีประภา หนึ่งในสองเซ็นเตอร์ของเพลงที่ต้องยืนอยู่ในตำแหน่งที่ถูกจับตามากที่สุด โดยที่ลึกๆ แล้วเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อต่อสู้กับ ‘ความกลัว’ และความไม่มั่นใจในตัวเองที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก

 

สิ่งหนึ่งที่เราเห็นได้ชัดเจนที่สุดคือป๊อปเป็น ‘ไอดอล’ ที่พูดคุยไม่เก่งที่สุดเท่าที่เราเคยสัมภาษณ์มา หลายครั้งที่เธอหลบตา พูดเสียงเบาเพราะไม่มั่นใจในคำตอบ และบางครั้งความทรงจำในอดีตก็ทำให้เธอหลั่งน้ำตาจนเราต้องหยุดการสัมภาษณ์ไปชั่วขณะ

 

ตามปกติทั่วไปหลายคนอาจจะมองว่า ‘น้ำตา’ คือสัญลักษณ์ที่แสดงถึงความอ่อนแอ ในขณะที่บางคนเกิดความรู้สึกกลัวแล้วเลือกพาตัวเองหลบอยู่ในเซฟโซนที่ปลอดภัย แต่ป๊อปเลือกที่จะต่อสู้กับความกลัวนั้นด้วยการพาตัวเองมายืนอยู่ในจุดที่ควรจะหลีกเลี่ยงมากที่สุด

 

น้ำตาที่ยังคงหล่นออกมาในวันนี้อาจจะเป็นเครื่องหมายเพื่อบอกว่าความรู้สึกในใจของเธอนั้นหนักหนาจนไม่อาจข้ามผ่านได้ในเวลาอันรวดเร็ว แต่การที่เธอพยายามทลายกำแพงแห่งความกลัวนั้นและตอบคำถามของเราอย่างดีที่สุดก็ทำให้เรามั่นใจได้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะยืนหยัดขึ้นมาได้อย่างเข้มแข็ง และส่งต่อแรงบันดาลใจให้ทุกคนได้รู้ว่าต่อให้ปัญหาที่เจอจะหนักหนาขนาดไหน หรือต่อให้จะต้องล้มอีกสักกี่ครั้ง แต่ถ้ามีความตั้งใจที่จะต่อสู้กับมันจริงๆ เราจะสามารถลุกขึ้นมาและเอาชนะสิ่งเหล่านั้นได้เสมอ

 

 

เท่าที่ติดตามเวลาไปออกสื่อต่างๆ จะเห็นว่าป๊อปค่อนข้างขี้อายและพูดน้อยมากถ้าเทียบกับสมาชิกคนอื่นๆ ในวง

ป๊อปเป็นคนขี้อายและไม่มั่นใจในตัวเองมาตั้งแต่เด็ก แต่เป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมหลายอย่างมากเลยนะคะ ตั้งแต่เล่นเกม วาดรูป เล่นไวโอลินในวงออร์เคสตราตั้งแต่ ป.4 แล้วก็ขยับมาเรียนเปียโนกับกีตาร์ เป็นนักกีฬาฟุตบอลกับเทควันโดจนถึง ม.4 ชอบร้องเพลง ชอบเต้น แต่ไม่กล้าบอกใคร เพราะคิดว่าตัวเองคงไม่สามารถทำได้ดีพอ

 

ตามปกติเราน่าจะเห็นคนชอบทำกิจกรรมหลายๆ อย่างเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองมากกว่าหรือเปล่า

ของป๊อปกลับกันเลย จริงๆ ตอนเด็กมากๆ ป๊อปยังกล้าพูดอยู่ แต่จะมีช่วงที่โดนแกล้งหนักๆ แล้วทำให้กลายเป็นคนขี้กลัว ไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมา เหมือนกลัวว่าถ้าพูดอะไรออกไปแล้วจะทำให้ใครไม่ถูกใจหรือเปล่า

 

แต่เวลาได้ทำกิจกรรมต่างๆ เหมือนเป็นพื้นที่ที่ทำให้เราปลดปล่อยและแสดงออกในสิ่งต่างๆ ได้โดยไม่กลัวอะไร เช่น เวลานั่งวาดรูปเงียบๆ ออกไปวิ่งในสนามฟุตบอล ออกไปแสดงท่ารำเทควันโด ขึ้นไปแสดงดนตรีบนเวทีที่มีเสียงเชียร์และเสียงสนับสนุนให้เรากล้ามากขึ้น เป็นสถานที่พิเศษที่เปลี่ยนให้เรากลายเป็นอีกคนหนึ่งไปเลย แต่พอกลับมาป๊อปก็กลายเป็นคนไม่มั่นใจเหมือนเดิม เลยเป็นเหตุผลให้ป๊อปอยากทำกิจกรรมหลายๆ อย่าง ต่อให้เล่นไม่ดี ไปแข่งแล้วไม่ชนะ ก็แค่กลับมาตั้งใจซ้อมให้หนักเพื่อพัฒนาตัวเองและทำสิ่งเหล่านั้นให้ดีขึ้นกว่าเดิม

 

 

สำหรับคนที่ขี้กลัวและไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอย่างป๊อป เวลาต้องตอบคำถามว่า ‘โตขึ้นอยากเป็นอะไร’ เหมือนอย่างที่เด็กทุกคนมักจะถูกถาม ป๊อปตอบว่าอะไร

ตอบเป็นคอนเซปต์อาร์ทิสต์ เพราะชอบวาดรูปแล้วมีคนชมบ่อยๆ ว่าเราวาดรูปสวย พอเราตอบว่าอยากเป็นแบบนี้ เขาก็จะบอกว่าดีนะ น่าจะไปได้ไกล เลยรู้สึกสบายใจที่ได้ตอบแบบนั้น แต่ลึกๆ สิ่งที่อยากเป็นมากที่สุดคือนักร้อง เพราะการร้องและการเต้นคือสิ่งที่ทำให้ป๊อปมีความสุขมากที่สุด

 

แต่อย่างที่บอกไปว่าป๊อปไม่มั่นใจว่าจะทำได้ และถ้าตอบแบบนี้ออกไปจะต้องถูกถามกลับมาแน่ๆ ว่าอย่างเราจะทำได้จริงๆ เหรอ คนอื่นก็เลยไม่ค่อยรู้ความฝันนี้ ยกเว้นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ป๊อปกล้าพูดด้วย

 

เมื่อไรที่ป๊อปเริ่มเอาความฝันว่าอยากเป็นนักร้องไปบอกคนอื่น นอกจากเพื่อนสนิทคนนั้น

ตอนมาเป็นสมาชิกวง Fever นี่ล่ะค่ะ แต่ก็ยังบอกแค่พ่อแม่อยู่นะ เพราะยังไม่รู้ว่าจะติดหรือเปล่า พอได้ขึ้นมาเพื่อนๆ ก็ช็อกไปเลย (หัวเราะ) เพราะไม่มีใครรู้มาก่อนว่าเราร้องเพลงได้  

 

น่าจะเป็นเรื่องยากเหมือนกันนะ จากคนที่ไม่มั่นใจในตัวเอง เลือกที่จะเอาชนะความกลัว แล้วมาสมัครเป็นสมาชิกวงไอดอลที่ต้องออกไปแสดงตัวตนให้คนในวงกว้างได้รู้จัก

ยากค่ะ แต่คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องทำอะไรสักอย่าง เพราะป๊อปไม่อยากเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก ไม่มั่นใจในตัวเองอีกต่อไป ป๊อปไปถึงจุดที่แย่มาก อย่างช่วงเข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องไปอยู่หอ ตอนแรกป๊อปทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่กล้าไปซื้อของ ไม่กล้าขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ไปเรียน ถึงกับต้องมาถามตัวเองว่า เฮ้ย ทำไมเราถึงทำไม่ได้ เพราะมันถึงขั้นเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิตประจำวันแล้ว

 

อย่างที่บอกว่าการทำกิจกรรมหลายๆ อย่างช่วยให้ป๊อปมั่นใจขึ้นมาได้ แต่ก็เป็นแค่เฉพาะช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ป๊อปอยากเป็นคนที่มั่นใจและกล้าแสดงความคิดเห็นมากขึ้นในชีวิตประจำวันด้วย ก็เลยคิดว่าถ้ายังกลัวอยู่แบบนี้คงไม่ดีแน่ๆ เลยคิดว่าถ้าเราเอาตัวเข้าไปอยู่ในจุดนี้ที่มีจุดสำคัญคือต้องแสดงตัวตนออกมา ก็น่าจะบังคับให้เรากล้าพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีกขั้นได้ จริงๆ ก็เริ่มไปสมัครตั้งแต่ BNK48 รุ่นที่ 2 แล้ว แต่ว่าไม่ได้

 

 

สำหรับคนที่ไม่มั่นใจหลายๆ คน ความผิดหวังจะยิ่งทำให้หมดความมั่นใจในการลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่าง อะไรที่ทำให้ป๊อปยังไม่ยอมแพ้และคิดที่จะต่อสู้ ซึ่งเสี่ยงในการทำให้เราต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง

เป็นนิสัยของป๊อปอยู่แล้ว คือป๊อปอาจจะขี้กลัว แต่ป๊อปมั่นใจเรื่องความตั้งใจของตัวเองมาก จะพยายามจนกว่าเราจะทำได้ วาดรูปไม่เก่งก็ไปเรียนเพิ่ม เล่นดนตรีเพลงไหนไม่ได้ก็จะฝึกจนกว่าจะได้ แข่งฟุตบอลแพ้ก็ต้องกลับมาฝึกจนกว่าจะชนะ ป๊อปค่อนข้างซีเรียสในเรื่องความพยายามและความตั้งใจมากๆ อะไรที่ทำไม่ได้ เราจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด แต่ที่ผ่านมาจะเป็นลักษณะการฝึกให้ตัวเองเก่งขึ้นในเรื่องแบบนั้น นี่คือครั้งแรกที่ป๊อปคิดว่าจะต้องพัฒนาเรื่องการพูดและการแสดงออกอย่างจริงจัง

 

พอได้เข้ามาเป็นสมาชิกวง Fever จริงๆ แล้วช่วยทำให้ป๊อปมั่นใจในตัวเองขึ้นมาได้มากขนาดไหน

ยังไม่เท่าที่อยากให้เป็น แต่ถือว่าดีขึ้นมาเยอะมากแล้วนะคะ อย่างน้อยก็ซื้อของและขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ไปเรียนได้แล้ว (หัวเราะ) ถ้าเป็นเมื่อก่อน ขนาดนั่งสัมภาษณ์กันแบบนี้ป๊อปยังทำไม่ได้เลย ต้องหันข้างแล้วมองไปทางอื่นถึงจะพูดได้ ยิ่งถ้ามีกล้องวิดีโอมาถ่ายป๊อปจะวิ่งหลบทันที เวลาไปเดินสายที่ไหน แฟนคลับหรือหลายๆ คนก็จะบอกว่าเราพูดน้อย อยากให้พูดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือเยอะกว่าเมื่อก่อนมากแล้วจริงๆ นะคะ (หัวเราะ)

 

ข้อดีของการมาอยู่ตรงนี้คือจากหน้าที่ที่ได้รับและการได้เห็นเพื่อนๆ ในวงที่เขาสามารถทำเรื่องพวกนี้ได้เป็นปกติ เหมือนป๊อปต้องการอะไรบางอย่างที่จะมาผลักดันให้เรารู้สึกว่าจะอยู่เฉยๆ ไม่ได้ เพราะไม่อย่างนั้นเราก็จะอยู่แต่ในเซฟโซนของเราตลอดไป ไม่ได้พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น

 

 

จำความรู้สึกแรกที่เข้ามาอยู่ในวง Fever ได้เจอเพื่อนๆ พี่ๆ ทีมงานที่ไม่รู้จักเต็มไปหมดได้ไหม

กลัวค่ะ (หัวเราะ) จริงๆ มีเพื่อนที่รู้จักจะมาด้วยกัน แต่เพื่อนคนนั้นไม่มา ป๊อปเลยต้องนั่งคนเดียว คนอื่นเขาก็พูดคุยกันตามปกติ แต่ป๊อปไม่กล้าคุยกับใครเลย นั่งนิ่งๆ ไม่รู้ว่าเราจะเข้ากับเขาได้ไหม กลัวว่าเขาจะไม่ชอบเราหรือเปล่า เพราะมีความคิดมาตลอดว่าบุคลิกเราอาจจะเป็นคนน่าหมั่นไส้

 

แต่พอผ่านไปแล้วทุกอย่างมันดีมาก ได้รู้จักเพื่อนๆ ในวงมากขึ้น ไม่มีความรู้สึกว่าจะมีคนไม่ชอบเราแบบที่เคยกลัว ทุกคนเข้ามาคุยกับเราหมด ถึงป๊อปจะไม่ค่อยได้คุยตอบเท่าไรนะคะ (หัวเราะ) แต่ก็ดีมาก เพราะป๊อปเป็นคนชอบฟังอยู่แล้ว ตอนหลังก็เริ่มพัฒนามากขึ้น เริ่มคุยกับคนอื่นบ้าง แต่ก็จะเป็นแบบถามว่า เอ๊ะ เมื่อกี้เขาพูดอะไรกันนะ แต่แค่นี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว (หัวเราะ)

 

รู้สึกอย่างไรบ้างที่จากคนที่ไม่มั่นใจในตัวเอง แต่วันหนึ่งมีคนยอมรับให้ป๊อปเป็นเซ็นเตอร์เพลง Start Again ที่เป็นเพลงเปิดตัวของวง Fever ด้วย

อย่างแรกคือดีใจที่เราพยายามมาเยอะ ซ้อมมาเยอะ แล้วมีคนเห็นอะไรบางอย่างในตัวและเลือกให้เราได้ทำหน้าที่นี้ แต่สิ่งที่ตามมาก็คือความกังวล เพราะปกติเวลามีอะไรเราก็จะหลบอยู่หลังเพื่อนๆ ในวงตลอด แต่ตอนนี้ต้องมายืนอยู่ข้างหน้า ก็กลัวว่าจะทำตัวไม่ถูกและทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้ไม่ดี

 

แต่ก็ทำให้ป๊อปพยายามมากขึ้นอีก จากช่วงแรกๆ เวลาไปที่ไหน ป๊อปจะให้เพื่อนๆ เป็นคนพูด ก็มาสังเกตคนที่พูดเก่งๆ ว่าเขามีวิธีพูดหรือมีวิธีตอบคำถามยังไง มีการเขียนสคริปต์ไว้ในโทรศัพท์ด้วยนะ (หัวเราะ) เวลาว่างๆ ก็จะเอามาท่องเพื่อให้ชิน

 

 

มีเนื้อร้องท่อนไหนในเพลง Start Again ที่รู้สึกว่าเราอินกับประโยคนี้เป็นพิเศษบ้างไหม

“เคยขังตัวเองให้ยอมรับกับความจริง ต้องทิ้งต้องลืมสิ่งที่หวัง” ป๊อปเกือบจะร้องไห้เลยนะ วันที่ต้องเข้าห้องอัดแล้วได้ร้องท่อนนี้ออกมาจริงๆ แต่จริงๆ ก็รู้สึกตั้งแต่เห็นเนื้อเพลงตอนแรกแล้วว่ามันเป็นตัวเราจริงๆ นี่คือสิ่งที่เราอยากพูดมาตลอด

 

จำความรู้สึกวันแรกที่วง Fever เปิดตัว สมาชิกทุกคนต้องเริ่มลงรูปและอัปเดตความเคลื่อนไหวในโซเชียลมีเดียของตัวเองได้ไหม

ไม่ได้กังวลหรือคิดว่าจะมีคนติดตามเยอะแค่ไหน แต่เป็นความไม่มั่นใจเหมือนเดิม กลัวว่าจะมีคนที่ไม่ชอบและมาว่าอะไรเราหรือเปล่า แต่ปรากฏว่ามีแฟนคลับหลายคนที่มาให้กำลังใจ ก็มีกำลังใจมากขึ้น รู้สึกดีนะคะที่มีพื้นที่ให้เราสามารถพูดคุยกับคนที่เขาเข้ามาให้กำลังใจกับเราได้ ป๊อปเข้าไปอ่านทุกคอมเมนต์นะ แต่อาจจะไม่ได้ตอบทั้งหมด อย่างน้อยก็เป็นอีกหนึ่งพื้นที่ปลอดภัยที่ทำให้เรารู้สึกมั่นใจขึ้นมาได้ คล้ายๆ เวลาได้วาดรูป ได้ลงไปเตะฟุตบอล เล่นดนตรี

 

มิวสิกวิดีโอ Start Again ของวง Fever

 

ภาพที่ป๊อปอยากให้เกิดขึ้นมากที่สุดในฐานะสมาชิกวง Fever ในตอนนี้คืออะไร

ถ้าเป็นภาพของวงคืออยากให้วงไปได้ไกลกว่านี้ อยากขึ้นไปเล่นคอนเสิร์ตบนเวทีต่างประเทศ แต่ถ้าเป็นภาพของตัวเองก็เหมือนเดิมเลยค่ะ คืออยากเห็นตัวเองเป็นคนที่กล้าพูดอะไรมากกว่านี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่อะไรก็ได้นะ อย่างน้อยที่สุดเวลานั่งอยู่ในกลุ่มที่เพื่อนๆ กำลังคุยกันอยู่แล้วป๊อปอยากมีส่วนร่วมในการพูดคุยนั้นบ้าง (หัวเราะ) หรือบางทีเวลามีเรื่องอะไรที่เรารู้สึกไม่เห็นด้วย ไม่ใช่ทะเลาะนะคะ แต่เป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันตามปกติเลย ถ้าเป็นตอนนี้เราก็จะนั่งเงียบๆ แล้วปล่อยผ่าน ทั้งๆ ที่เรามีความคิดกับเรื่องนั้นอยู่

 

สามารถติดตามความเคลื่อนไหวของป๊อป Fever ได้ที่ www.facebook.com/poppy.fever/

 

ขอบคุณเสื้อผ้าจาก Disaya และ Matter Makers

สไตลิสต์: ฐิติกาญจน์ กาญจนภักดี

พิสูจน์อักษร: ภาสิณี เพิ่มพันธุ์พงศ์