รู้ไหมว่า ทำไมฮิวโก้ถึงเล่นเฉพาะเพลงไทยในคอนเสิร์ตใหญ่ที่จะถึงนี้… รู้ไหมว่า อะไรคือสิ่งที่ฮิวโก้ประทับใจที่สุดในสมเด็จฯ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ผู้เป็นท่านทวด… และรู้ไหมว่า ฮิวโก้ตอบคำถาม “พ่อฮะ ผมมาจากไหน” ของลูกชายอย่างไร…
00:10
สวัสดีค่ะ โบ สาวิตรี นะคะ This is WE NEED TO TALK Podcast พอดแคสต์ทอล์กโชว์ภาษาอังกฤษ สำหรับคนไทยที่ใช้ภาษาอังกฤษค่ะ
Hi, you guys. Welcome to our show! Thank you so much for listening.
ตามธรรมเนียมของ WE NEED TO TALK โบจะชวนเกสต์ของเราคุย 3 ประเด็น ถ้าเป็นพี่ฮิวโก้เนี่ย เรื่องแรกที่โบอยากชวนคุย น่าจะเป็นเรื่องของคอนเสิร์ตใหญ่ในเดือนกันยายน ปี 2560 นี้ หลังจากที่ไม่ได้มีคอนเสิร์ตของตัวเองมานานมาก แฟนๆ น่ะตื่นเต้นแน่ แต่พี่ฮิวโก้จะตื่นเต้นไหม หรือตื่นเต้นแค่ไหน เดี๋ยวโบจะถามให้นะคะ
เรื่องที่สอง คุณผู้ฟังทราบไหมคะว่า ตอนนี้กำลังมีนิทรรศการชื่อ ‘จักรพงษ์นิทรรศน์’ และ ‘๑๐๐ ปี สยามกับสงครามโลกครั้งที่ ๑’ ที่จัดแสดงพระประวัติและผลงานของสมเด็จฯ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ซึ่งเป็นท่านทวดของพี่ฮิวโก้ นิทรรศการนี้จัดแสดงให้ชมจนถึงวันที่ 30 กันยายน ปี 2560 ที่ตำหนักจิตรลดา พิพิธภัณฑ์ตำรวจ วังปารุสกวัน ชมฟรีด้วยนะคะ นิทรรศการนี้มีอะไรที่น่าสนใจเป็นพิเศษบ้าง เดี๋ยวมาฟังพี่ฮิวโก้เล่าค่ะ
และเรื่องสุดท้าย โบอยากฟังพี่ฮิวโก้เล่าเรื่องในฐานะของคุณพ่อ ไหนๆ วันนี้เราก็ได้พูดคุยกันเรื่องของคุณทวดไปแล้ว มาคุยเรื่องของรุ่นคุณลูกคุณหลานด้วย ก็น่าจะสนุกดีนะคะ
เอาล่ะค่ะ ตอนนี้ได้เวลาเปลี่ยนโหมดเป็นภาษาอังกฤษกันแล้ว พร้อมหรือยังคะ
Ladies and gentlemen, It would be my pleasure to introduce our guest for this episode of WE NEED TO TALK PODCAST. He is a singer, a musician, a songwriter, once an actor and a model, now a husband and a father. Besides being so handsome, talented and cool and smart, he’s also known for speaking his mind
and voicing thought-provoking opinions.
Let’s meet him now…
พี่เล็ก Hugo ค่ะ
02:33
- ก่อนอื่นเราต้องคุยกันเรื่องคอนเสิร์ตครั้งใหญ่ที่กำลังจะมาถึง พี่เล็กทำมาหลายอย่างในวงการ แต่เคยได้ยินมาว่า ช่วงเวลาที่ได้เล่นดนตรีอยู่บนเวทีคอนเสิร์ตคือช่วงที่พี่เล็กชอบที่สุด
การเล่นดนตรีบนเวทีเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกว่า สิ่งที่เราแสดงออกไปและสิ่งที่อยู่ข้างในตัวเรามันไม่ขัดแย้งกัน ทุกสิ่งเป็นไปในแบบที่มันควรเป็น ไม่ต้องประนีประนอมหรือฝืนทำอะไร ผู้ชมผู้ฟังก็อยู่ข้างเดียวกับเรา เราได้อยู่ในที่ที่เราอยากอยู่ และได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ
03:05
“Being on the stage is the time where I feel like the inner and the outer is not in conflict and everything is as it should be. There’s no compromise. The audience is on your side. You’re where you wanna be, doing what you wanna do.”
03:39
ก่อนหน้านี้ผมเฝ้าแต่จะยัดเยียดศิลปะของผมใส่หูของผู้ฟัง ใครชอบก็รับไป ใครไม่ชอบผมก็ไม่ว่าอะไร คอนเสิร์ตครั้งนี้เป็นความพยายามของผมในการที่จะมอบสิ่งที่คิดว่าแฟนๆ ต้องการ นั่นคือเพลงไทยทั้งหมดของสิบล้อและจากอัลบั้ม ดำสนิท
“This concert is an attempt to give the fans what I think they want. Previously I’ve been quite rigorous in just ramming my artistic vision down people’s throats and they either take it or leave it. But this time, although not in that kind of pandering way, I’ve been attempting to communicate directly with them. So I think why not do a concert that is one thing that Thai fans want, which is to sing songs from the entire catalog and just the Thai songs.”
06:38
- จากการได้ไปเห็นและไปใช้ชีวิตอยู่ในหลายที่หลายแห่งหลายวัฒนธรรม อะไรคือบางสิ่งที่พี่เล็กสังเกตเห็นว่า มนุษย์เรามีหรือเป็นเหมือนกันหมด ไม่ว่าจะมาจากที่ไหนก็ตาม
คนเราไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็จะมีบางอย่างไม่ต่างกัน ตอนยังเด็กเราจะคิดว่าเรารู้ดีทุกอย่าง แต่ยิ่งอายุมากขึ้นเราจะยิ่งเห็นว่าเราไม่รู้อะไรเท่าไร หรือบางทีเราอาจไม่รู้อะไรเลย ในวัยหนุ่มสาวเราอาจเสรีนิยม ไปจนถึงหัวรุนแรง และอยากเปลี่ยนโลก แต่พอเราแก่ตัวลงเราจะกลายเป็นพวกอนุรักษนิยม และไม่อยากให้อะไรรอบตัวเราเปลี่ยนแปลงไปรวดเร็วนัก การมีลูกมักเปลี่ยนคนส่วนใหญ่ไปในทางที่ดีขึ้น และผมไม่คิดว่าคนส่วนใหญ่ทำอะไรลงไปด้วยความเป็นเหตุเป็นผลหรอก แต่เป็นเพราะเรามีโอกาส หรือแค่เพราะว่าเราทำได้ ก็ทำไปก่อน แล้วค่อยมาหาเหตุผลให้ตัวเองในภายหลัง และคนเราส่วนใหญ่มักคิดว่าเรามีอิสระที่จะเลือกทำหรือไม่ทำอะไรก็ได้เสมอโดยไม่ขึ้นกับอะไร หรือใคร แต่ผมว่าที่จริงเรามีเจตจำนงเสรีน้อยกว่าที่เราคิดว่าเรามีนะ
แต่ในขณะเดียวกัน คนเราก็ต่างกันมาก เราไม่สามารถตัดสินหรือคิดว่าเรารู้จักใครดีได้แค่จากการมองแต่เพียงภายนอกเลย
07:14
“Everyone when they’re young they think they know everything. And when you get older you realize you don’t know everything, and practically nothing at all. When you’re young you’re really liberal, and sometimes even radical, and want to change the world. When you’re older you become more conservative and you want things not to change so fast. Having children changes most people for the better. And I don’t think anyone is rational. I think people do what they wanna do or can do because the opportunities they have and then rationalize it afterwards…”
08:19
- การเป็นนักดนตรีให้โอกาสพี่เล็กในการเดินทางไปทั่ว ทั้งไทย และสหรัฐอเมริกา มีสถานที่ไหนไหมคะที่อยากกลับไปเยือนเป็นพิเศษ
ผมชอบเทนเนสซีนะ ที่นั่นสวยมาก ไวโอมิงก็มหัศจรรย์มาก ผมไม่เคยอยู่ในที่โล่งกว้างอย่างนั้นมาก่อนในชีวิต เดินทางไปห้าร้อยไมล์ ไม่เจอตึกสักหลัง ไม่เจออะไรเลย ทางชายฝั่งตะวันตกและตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศเป็นแถบที่เจริญก้าวหน้าและทันสมัย อยู่แล้วรู้สึกปลอดภัยที่สุด อเมริกามีดีอยู่หลายที่ แม้ปัจจุบันจะเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก มันก็ยังเป็นประเทศที่ยอดเยี่ยม ผู้คนที่นั่นก็ยอดเยี่ยม คุณสามารถพบความหลากหลายอย่างชนิดที่ ไม่ว่าคุณจะเป็นคนแบบไหน คุณจะยังพบคนที่เหมือนกับคุณได้เสมอ
10:01
- นั่นเป็นสิ่งที่โบชอบที่สุดเกี่ยวกับสหรัฐฯ เหมือนกัน ความเปิดใจกว้างของผู้คนที่นั่น โดยเฉพาะในมหาวิทยาลัย ที่ที่ทุกคนพร้อมจะเรียนรู้และยอมรับคนอื่นเสมอ เมื่อกี้ที่บอกว่าชอบเทนเนสซีและไวโอมิง นั่นเป็นเพราะพี่เล็กชอบหนังคาวบอยด้วยหรือเปล่าคะ
ใช่เลยครับ สมัยยังเด็กตอนอยู่อังกฤษ ทุกสุดสัปดาห์ผมจะไปอยู่กับพ่อ ในขณะที่พ่อออกไปเล่นเทนนิส ผมจะนั่งดูหนังคาวบอยทางทีวีช่อง 4 จอห์น เวย์น กับ คลินต์ อีสต์วูด นี่เป็นต้นแบบของความแมนในยุคนั้นเลยนะ คือบุคลิกห้าวและกร้าวในแบบวีรบุรุษที่ผู้คนพึ่งพาได้ เป็นบุรุษนิรนามจากไหนไม่รู้ แต่เป็นผู้เข้ามาช่วยเหลือกอบกู้เมืองเล็กๆ ที่กำลังตกที่นั่งลำบากจากสาเหตุอะไรสักอย่าง มีหนังอยู่เรื่องหนึ่งชื่อ The Outlaw Josey Wales (1976) คลินต์ อีสต์วูด เล่นเป็นทหารผ่านศึกนอกกฎหมายผู้สันโดษ แต่ที่สุดก็อดช่วยเหลือชาวเมืองไม่ได้ จนสุดท้ายมีผู้ติดตามห้าหกคน และสุดท้ายก็มีครอบครัวทั้งที่ไม่อยากมีอีก เพราะเคยสูญเสียครอบครัวมาก่อน ผมรู้สึกว่าอเมริกาในยุคนั้น ทั้งที่เป็นยุคสมัยที่โหดร้ายและลำเค็ญ แต่มันก็จะมีภาพความโรแมนติกบางอย่างที่ฝังใจผมนะ
12:51
- พี่เล็กเองก็เคยผ่านงานแสดงมา แต่ได้ยินมาว่า พี่เล็กไม่ชอบตัวเองในฐานะนักแสดงเลย
นักแสดงในแบบที่ผมชอบคือคนที่สามารถทิ้งตัวตนของเขาไปอย่างสิ้นเชิงเพื่อสวมบทบาท เรารู้สึกได้เลยว่าเขาจะทำอะไรก็ได้เพื่อให้บทบาทนั้นๆ สมจริง นักแสดงชั้นยอดอาจจะลุกขึ้นมาแก้ผ้า หรือกินปลาหมึกเป็นๆ ซึ่งผมทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ ผมเป็นตัวเองมากเกินไป ผมมีรายการสิ่งที่ตัวเองจะไม่ทำเยอะมาก ผมแต่งงานแล้ว ผมไม่เล่นเลิฟซีนแน่นอน ผมมีครอบครัวแล้ว บทอะไรเสี่ยงตายผมไม่เล่นแน่นอน ผมไม่อยากเรียนศิลปะการป้องกันตัว ฝึกปีนผา นั่งรอแต่งหน้าเป็นวันๆ เพราะผมอยากเอาเวลาไปอยู่กับลูกเมีย มีนักแสดงเก่งๆ และดีๆ จำนวนมากที่เขาพร้อมและเต็มที่กับอะไรพวกนี้ แต่ผมไม่
13:01
“The actors I like are guys who completely lose themselves in a role and you feel like they could do anything.
Any top actor is someone who’s totally unpredictable in a movie. You don’t know whether they’re gonna take their clothes off or start eating a live octopus or whatever. I can’t do any of that stuff. I’m still too much me and there are things I won’t do.
Now I’m married I’m not about to do any sex scenes. I don’t particularly wanna get hurt doing stunts. I don’t wanna start learning martial arts or mountain climbing. There’s too much I don’t wanna do.
I don’t wanna risk my life and limb or waste days and days of my time in pursuit of whatever it is. And there are lots of actors who can do it. It’s not like I’m really needed there…
Plus, between work, spending time with my wife, and being available for my children, there isn’t time to be sitting around waiting for someone to have their makeup done, or whatever…”
14:44
- วันนี้จนถึง 30 กันยายน 2560 จะมีนิทรรศการ ‘จักรพงษ์นิทรรศน์’ ที่แสดงพระประวัติและผลงานของสมเด็จฯ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ท่านทวดของพี่เล็ก โบคิดว่าสมัยเด็กพี่เล็กคงได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับท่านมากมาย มีเรื่องไหนประทับใจเป็นพิเศษไหมคะ
ผมแค่คิดว่า คนเราจะทำอะไรได้มากมายแค่ไหนกันนะในชีวิตหนึ่ง ท่านทวดเสียตั้งแต่ยังหนุ่ม แต่ท่านทำอะไรไว้มากมาย และได้เรียนรู้ฝึกหัดทักษะอะไรไว้มากมายเหลือเกิน แต่ที่น่าประทับใจและน่าเศร้าไปด้วยในเวลาเดียวกัน น่าจะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ของท่านกับ แคทยา หรือ หม่อมคัทริน ณ พิศณุโลก อดีตพระชายาชาวรัสเซีย ซึ่งในเวลานั้นการสมรสข้ามเชื้อชาติเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำ ในดินแดนที่แสนจะอนุรักษนิยมอย่างสยามประเทศ แต่โชคยังดีที่ในหลวงรัชกาลที่ 5 ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีวิสัยทัศน์ก้าวหน้าและทันสมัย จึงไม่ทรงว่าอะไร แต่ที่สุดแล้ว ความสัมพันธ์ก็สิ้นสุดลง ความน่าสลดใจของสิ่งสวยงามอันเปราะบางตรงนั้นจะยังคงฝังใจผมไปตลอด และแม้ว่าชีวิตเราจะเปราะบาง แต่มันโอเคนะที่จะทำในสิ่งที่เกินความคาดหมายของสังคม หรือมันโอเคนะที่จะทำในสิ่งที่ออกนอกกรอบบ้าง
15:54
“That relationship (my great grandfather and Katya) and its tragic end, I guess it’s the thing which always stays with me. There’s a thing that’s beautiful and fragile. And life is fragile, but it’s okay to do the unexpected. It’s okay to be unconventional.”
17:07
- ทุกวันนี้โลกเปลี่ยนไปมาก และเปลี่ยนไปเร็วมาก อะไรหลายอย่างจากอดีตหรือแม้แต่ปัจจุบันเหมือนไม่สามารถเอาไปใช้ต่อยอดเพื่ออนาคตอีกต่อไป แล้วทำไมในวันนี้เราจึงยังควรต้องเรียนรู้จากประวัติศาสตร์อยู่
ปัจจุบันคือผลจากอดีต นั่นเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเราอยากจะเข้าใจว่าปัจจุบันเราอยู่ตรงไหน และอนาคตเราจะไปทางใด เราต้องย้อนกลับไปดูและศึกษาว่าเรามาจากไหน…
นอกเหนือไปจากเหตุผลทางปรัชญา ผมว่าเหตุผลง่ายๆ อย่างเรื่องความน่าสนใจก็สำคัญ เป็นต้นว่า เมืองที่ไม่มีประวัติศาสตร์ หรือไม่มีความเชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์ ก็ไม่น่าสนใจเท่ากับเมืองที่มีรากจากอดีตอันลึกซึ้ง ในวันนี้มนุษย์เราจะสร้างพีระมิดขนาดใหญ่แค่ไหนขึ้นมาตรงไหนก็ได้ แต่เมื่อพูดถึงพีระมิด ผมไม่คิดว่าคนจะนึกถึงโรงแรมคาสิโนที่ลาสเวกัสนั่น แต่เขาจะหมายถึงพีระมิดที่อยู่มาห้าหกพันปีต่างหาก
ในประเทศไทยก็เหมือนกัน วัด โบราณสถาน หรือไม่ต้องเก่าขนาดนั้น แค่โรงหนังเก่าของเรา หรือชุมชนริมแม่น้ำที่ผมรู้สึกเป็นห่วงเป็นพิเศษ พวกเขาต้องย้ายออกเนื่องจากกำลังจะมีการก่อสร้างทัศนอุจาดที่เกิดจากวิสัยทัศน์อันตื้นเขิน สิ่งที่เรามีหลงเหลือจากประวัติศาสตร์นั้นมีไม่มาก และเราควรรู้จักอนุรักษ์มันเอาไว้ ถ้าไม่ใช่ด้วยเหตุอื่น ก็เพียงเพราะความเป็นศิลปะและสุนทรียะของมัน เท่านั้นก็น่าจะเป็นเหตุผลเพียงพอแล้ว
17:22
“The present is the result of the past, and that’s the inescapable truth. So to have any hope of understanding where we are now and where we might go, we have to look at where we’ve been…
17:38
“Aside from its philosophical importance, I think it’s just a matter of interest. A city with no past or with no link to its past is not as interesting as a city with a deep past or its roots to its past… I mean you could build something as big as a pyramid anywhere you want, I think they’ve got one in Las Vegas. But that’s not the one people think of when they say ‘The Pyramid’, they’d think of the ones that are 5,000 years old…
18:44
“And it’s the same in Thailand. We have temples and ancient sites, or even things like these old cinemas we have. The particular concerns of mine is the communities along the river which are in danger of being moved away for some short-sighted concrete monstrosity. I’ve always been interested in history and I’d probably become more so in that, we don’t have a lot of it, and what we have we should try and keep it, just from an artistic point of view. I don’t think we even have to justify in any other way other than aesthetically…
19:49
โบราณสถานโบราณวัตถุหรือศิลปะต่างๆ เป็นสมบัติของส่วนร่วม ตีความได้ว่ามันเป็นของพวกเราทุกคน คนไทยทุกคนเป็นเจ้าของแม่น้ำ วัด ศิลปะ ร่วมกันทั้งนั้น มันควรค่าแก่การอนุรักษ์เอาไว้ แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเราไม่ควรพัฒนาไปข้างหน้า ตึกรามบ้านช่องทันสมัย เทคโนโลยีใหม่ๆ ย่อมเกิดขึ้นอยู่แล้ว เราไม่ต้องไปทำอะไรมันก็เกิดของมันเอง ทุนนิยม การตลาด อินเทอร์เน็ตมันช่วยขับเคลื่อนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดจากอดีตนั่นสิที่เราควรต้องช่วยกันดูแล
“I think the shared historical buildings, artifacts or arts, that belongs to the nation, not just from one person to another. And in that sense, all Thai people own the river, own the temples, own our art, our heritage and culture. It’s something we share. It doesn’t cost any money for individuals to take part in. So, on every level, it’s worth preserving. And that doesn’t mean we shouldn’t progress, there shouldn’t be modern buildings or there shouldn’t be new technology. All that stuff is gonna happen anyway. That doesn’t need our help. Capitalism moves things forward anyway. The market, the technology and the internet will make new things happen anyway. But what little we’ve got that is old and discontinuous, I think it helps for us to stay in touch with our roots collectively.”
20:51
- เรายังคุยกันต่อเรื่องครอบครัว แต่เปลี่ยนเจเนอเรชันกันบ้างนะคะ ทุกคนรู้ดีว่าพี่เล็กเป็นคนพูดตรง และครั้งหนึ่งพี่เล็กพูดไว้ว่าจะไม่โกหกลูก โบเลยอยากรู้ว่า กับคำถามที่ลูกชายวัยหกขวบถามคุณพ่อ มีอะไรยากเกินกว่าจะตอบหรือเปล่า เช่น “พ่อครับ ผมมาจากไหน”, “พ่อครับ วันหนึ่งผมจะต้องตายหรือเปล่า”
ผมก็บอกตรงๆ ว่า ลูกมาจากแม่ ตอนลูกออกมาจากแม่พ่อก็อยู่ตรงนั้น พ่อเห็น แล้วก็บอกว่า ใช่ ทุกคนต้องตาย ทุกสิ่งต้องตาย ผมไม่คิดว่ายากเกินกว่าเด็กจะเข้าใจนะ
22:30
- คำถามนี้ล่ะคะ “พ่อรักผมหรือน้องมากกว่ากัน”
ก็บอกว่า รักทั้งคู่นั่นแหละ เรื่องความรักนี่มันเป็นมากกว่าความรู้สึกนะ ผมว่ามันคือรูปแบบพฤติกรรม มันเป็นสิ่งที่คุณต้องสาธิต ไม่ใช่ปากก็บอกว่ารักลูก แต่ถ้าไม่ใช้เวลากับลูกเลย นี่ไม่เรียกว่ารักแล้วล่ะ ผมก็เลยไม่ได้กังวลอะไรกับเรื่องคำพูด การบอกรักลูกเป็นเรื่องง่ายสำหรับผม เพราะที่จริงมันไม่ใช่สิ่งที่ผมพูด แต่มันเป็นสิ่งที่ผมทำต่างหาก แล้วผมว่าลูกจะรู้เองว่าผมรักพวกเขาจริงไหม
22:48
“Love is a pattern of behavior. It’s something you have to demonstrate. It’s not just some feeling that you automatically have, like, oh I love my kids. But if you don’t spend any time with them you clearly don’t love them.”
Credits
The Host สาวิตรี สุทธิชานนท์
The Guest จุลจักร จักรพงษ์
Show Creator ภูมิชาย บุญสินสุข
Episode Producers ภูมิชาย บุญสินสุข
อธิษฐาน กาญจนพงศ์
ปวริศา ตั้งตุลานนท์
Episode Editor ภูมิชาย บุญสินสุข
Sound Designer & Engineer ศุภณัฐ เดชะอำไพ
Coordinator & Admin อภิสิทธิ์ หรรษาภิรมย์โชค
Art Director กริณ ลีราภิรมย์
Graphic Designer เทียนจรัส วงศ์พิเศษกุล
Music Westonemusic.com
- Singha Corporation presents Hugo ‘ภาษาแม่’ คลิกปั๊บ ซื้อบัตรปุ๊บ
- Exit (ทางออก)
- ครอบครอง
- คนไม่มีสิทธิ์
