สมเด็จพระจักรพรรดิปูยี จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ชิงของจีนองค์สุดท้าย ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 1912 ภายหลังการปฏิวัติซินไฮ่ โดยเป็นไปภายใต้การต่อรองของขุนศึกหยวนซื่อไข่ นายพลแห่งกองทัพเป่ยหยาง กับสมาชิกราชวงศ์ในปักกิ่ง และกลุ่มสาธารณรัฐทางใต้ ก่อนจะมีการลงนามเพื่อก่อตั้งสาธารณรัฐจีน
หลังการสละราชสมบัติ ในช่วงแรกพระองค์ยังคงเหลือตำแหน่งในราชวงศ์ และได้รับการสนับสนุนโดยรัฐบาลสาธารณรัฐจีนตามพิธีสาร ซึ่งจะคงการปฏิบัติต่อพระองค์เทียบเท่ากษัตริย์ของต่างประเทศ และยังได้รับอนุญาตให้พำนักอยู่ในส่วนเหนือของพระราชวังต้องห้าม
อย่างไรก็ตาม ในปี 1917 มีความพยายามฟื้นฟูราชวงศ์ชิงและนำปูยีกลับขึ้นเป็นจักรพรรดิอีกครั้ง แต่ประสบความล้มเหลว ทำให้พระองค์ถูกขับออกจากพระราชวังต้องห้ามในปี 1924 ก่อนจะไปอาศัยอยู่ที่สถานทูตญี่ปุ่นราว 1 ปีครึ่ง และในปี 1925 ได้ย้ายไปอาศัยในเขตปกครองของญี่ปุ่นที่เมืองเทียนจิน
ซึ่งที่นั่นปูยีและที่ปรึกษาพยายามฟื้นอำนาจกลับมาเป็นผู้นำแห่งรัฐแมนจูกัว โดยได้รับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบริหารของประเทศแมนจูซึ่งจัดตั้งโดยญี่ปุ่น แต่ถูกรัฐบาลจีนออกคำสั่งจับข้อหากบฏ
ภาพ: Photo by © Corbis / Corbis via Getty Images
