เมื่อพระนางฉือซี (ซูสีไทเฮา) สวรรคต โดยก่อนสวรรคตพระนางฉือซีได้ระบุให้เหลนของพระองค์คือ เจ้าชายผู่อี๋ (ปูยี) ผู้มีพระชนม์เพียง 3 พรรษา รับราชสมบัติต่อมาในนามจักรพรรดิซวนถ่ง
จักรพรรดิปูยีครองบัลลังก์เพียง 3 ปี ก็เกิดการปฏิวัติโดยฝ่ายสาธารณรัฐนิยมในปี ค.ศ. 1911 โดยสมาคมพันมิตรปฏิวัติจีนหรือถงเหมิงฮุ่ย นำโดย ดร.ซุนยัดเซ็น ซึ่งขึ้นมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกของรัฐบาลเฉพาะกาล ก่อนเสนอตำแหน่งนี้ให้กับ หยวนซื่อไข่ ผู้นำระบอบเก่า แลกกับการให้หยวนหันมาสนับสนุนระบอบสาธารณรัฐ
ขณะที่จักรพรรดิปูยีได้รับแรงกดดันอย่างหนัก และได้ทรงประกาศสละราชบัลลังก์ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 1912 ถือเป็นการอวสานราชวงศ์ชิงและระบอบราชาธิปไตยของจีน
