พระธรรมโกศาจารย์ (เงื่อม อินฺทปญฺโญ) หรือที่รู้จักกันในนาม พุทธทาสภิกขุ มรณภาพด้วยโรคหัวใจที่สวนโมกขพลาราม สิริอายุ 87 ปี 67 พรรษา
ตั้งแต่เริ่มบวชเรียนที่วัดในบ้านเกิดเมื่อมีอายุได้ 20 ปี พระเงื่อม พานิช ก็ได้โอกาสขึ้นแสดงธรรมเมื่อบวชได้เพียง 10 วันเท่านั้น แต่ท่านก็ได้ปฏิวัติการเทศน์ใหม่ โดยไม่ได้อ่านจากคัมภีร์ใบลาน แต่นำเนื้อหาจากหลักสูตรนักธรรมและอภิธรรมที่ศึกษามาตั้งแต่ครั้งยังเป็นฆราวาสไปเทศน์ประกอบความ ทำให้เข้าใจง่าย ไม่น่าเบื่อ
หลังจากบวชเรียนได้ 2 พรรษา พุทธทาสภิกขุก็ได้โอกาสเข้ามาศึกษาพระธรรมที่กรุงเทพฯ นี่เองที่ทำให้ท่านเกิดสังเวชใจกับความย่อหย่อนในวินัย ความนอกลู่นอกทางห่างไกลจากธรรมะของพระในเมืองหลวง ซึ่งตรงกันข้ามกับความคาดหวังของท่านอย่างสิ้นเชิง
.
ความตรงไปตรงมาและเฉลียวฉลาดของท่านนี่เองที่ก่อให้เกิดงานเขียนเชิงพุทธที่แยบคายมากมาย เช่น ตัวกูของกู, คู่มือมนุษย์, แก่นพุทธศาสน์, พระพุทธเจ้าสอนอะไร, อิทัปปัจจยตา ฯลฯ นำมาซึ่งความก้าวหน้าของวงการวิชาการเชิงพุทธปรัชญาในปัจจุบัน
ปี 2548 องค์การยูเนสโกประกาศยกย่องให้พุทธทาสภิกขุเป็นบุคคลสำคัญของโลก
