การหยุดนิ่งมักถูกตีความว่าไม่ productive แต่ในหลายๆ วัฒนธรรม การ “ไม่ทำอะไรเลย” กำลังถูกมองใหม่ในมุมที่ว่ามันเป็นการดูแลใจอย่างหนึ่ง ซึ่งแนวคิดที่ถูกพูดถึงมากขึ้นในช่วงนี้คือ Niksen ภาษาดัตช์ แปลตรงตัวว่า “การไม่ทำอะไร” มันไม่ใช่การหนีปัญหา และไม่ใช่ความขี้เกียจ แต่คือการตั้งใจเว้นวรรคให้สมองหยุดคิด หยุดวิเคราะห์ และหยุดตอบสนองตลอดเวลา
Niksen อาจเป็นแค่การนั่งเหม่อมองออกนอกหน้าต่าง เดินช้าๆ โดยไม่เปิดเพลง หรือปล่อยให้ใจล่องลอยโดยไม่ต้องจัดการอะไร แนวคิดนี้เชื่อว่า เมื่อเราไม่บังคับสมองให้ทำงาน ความสงบและความชัดเจนจะค่อยๆ เกิดขึ้นเอง
แนวคิดนี้สอดคล้องกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในเกาหลีใต้ ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องการทำงานหนัก กับกิจกรรมที่ชื่อว่า Space-Out Competition หรือการแข่งขันนั่งเหม่อ ผู้เข้าแข่งขันต้องนั่งนิ่งๆ ไม่พูด ไม่ใช้มือถือ และไม่หลับ เป็นเวลานาน โดยผู้ชนะถูกตัดสินจากความนิ่งและอัตราการเต้นหัวใจที่สงบที่สุด
แม้จะดูแปลก แต่เบื้องหลังคือคำถามจริงจังต่อสังคมว่า เราพักใจเป็นจริงหรือยัง ในโลกที่แม้แต่การนั่งเฉยๆ ยังต้องจัดงานเพื่อให้เรากล้าทำ ทั้ง Niksen และ Space-Out ไม่ได้สอนให้เราหยุดใช้ชีวิต แต่กำลังเตือนว่า การพักใจไม่ควรเป็นเรื่องที่ต้องรู้สึกผิด เพราะในเชิงจิตวิทยา ช่วงเวลาที่จิตใจว่าง คือช่วงที่สมองได้ฟื้นฟู ประมวลอารมณ์ และเปิดพื้นที่ให้ความคิดใหม่ๆ เกิดขึ้น
บางทีการดูแลใจอาจไม่ต้องเริ่มจากการเพิ่มสิ่งใหม่ในชีวิต แต่เริ่มจากการกล้าหยุด ลดความเร่ง ลดเสียงรบกวน และยอมให้ตัวเองไม่ต้องทำอะไรสักพัก เพราะบางครั้ง ความสงบไม่ได้เกิดจากการพยายามมากขึ้น แต่เกิดจากการหยุดพักให้พอ
