ช่วงเวลาที่สดใสที่สุดของใครหลายคนมักเป็นวันแรกของปีใหม่ เมื่อทุกอย่างดูเป็นไปได้ และความฝันทุกอย่างดูเหมือนจะอยู่แค่เอื้อมมือ เราเริ่มต้นปีด้วยสมุดโน้ตเล่มใหม่ ปากกาด้ามโปรด และรายการเป้าหมายที่เขียนด้วยลายมือประณีต แต่แล้วทำไมเมื่อเวลาผ่านไป ความฝันเหล่านั้นกลับค่อยๆ จางหายไปพร้อมกับแรงบันดาลใจที่เคยลุกโชน
เหมือนเปลวไฟที่ค่อยๆ มอดดับ แพสชันของเราก็เช่นกัน มันไม่ได้ดับวูบในคราวเดียว แต่ค่อยๆ อ่อนแรงลงทีละน้อย บางทีเริ่มจากการผัดวันประกันพรุ่งเพียงวันเดียวแล้วกลายเป็นสัปดาห์ จนท้ายที่สุดเราก็พบว่าตัวเองห่างไกลจากเป้าหมายที่เคยตั้งใจไว้เสียแล้ว ต่อไปนี้เป็นไอเดียการจุดไฟแพสชันของคุณให้กลับมาลุกโชนอีกครั้ง เพื่อเป้าหมายสู่ความสำเร็จในปีหน้าที่ดีกว่าเดิม
แพสชันที่จางหายเป็นเรื่องธรรมชาติ
รู้ไว้เถอะว่าคุณไม่ได้เป็นคนเดียวที่เผชิญกับสถานการณ์นี้ การที่แพสชันจางหายไปเป็นเรื่องธรรมชาติ เหมือนกับที่เราไม่สามารถรู้สึกมีความสุขได้ตลอดเวลา หรือโกรธได้ไม่มีวันสิ้นสุด อารมณ์และแรงบันดาลใจของเราล้วนมีจังหวะขึ้น-ลงของมันเอง
สิ่งสำคัญไม่ใช่การพยายามรักษาแพสชันให้ลุกโชนอยู่ตลอดเวลา แต่เป็นการเรียนรู้ที่จะสร้างระบบที่ช่วยพยุงเราในวันที่แรงบันดาลใจหายไป เหมือนกับนักวิ่งมาราธอนที่ไม่ได้วิ่งด้วยความรู้สึกฮึกเหิมตลอดทั้ง 42 กิโลเมตร แต่มีวินัยและระบบการซ้อมที่ช่วยให้พวกเขาก้าวต่อไปได้แม้ในวันที่ไม่อยากวิ่ง
ลองเริ่มต้นจากการสร้างนิสัยเล็กๆ ที่ดีสู่เป้าหมายที่ใหญ่ขึ้น
ลองมาเริ่มต้นด้วยการมองความจริงที่ว่า การเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนไม่ได้เกิดจากช่วงเวลาที่เรารู้สึกกระตือรือร้นที่สุด แต่เกิดจากการสร้างนิสัยเล็กๆ ที่ทำได้แม้ในวันที่แย่ที่สุด แทนที่จะตั้งเป้าอ่านหนังสือวันละ 2 ชั่วโมง ลองเริ่มจาก 5 นาทีก่อนนอนทุกคืน แทนที่จะพยายามเขียนบล็อกยาวๆ ทุกวัน ลองเริ่มจากการจดโน้ตความคิดสั้นๆ วันละ 1 ย่อหน้า
สิ่งสำคัญอีกประการคือการสร้างสภาพแวดล้อมที่เกื้อหนุน เหมือนต้นไม้ที่ต้องการดินดี น้ำ และแสงแดดที่เหมาะสม แพสชันของเราก็ต้องการการดูแล หาเพื่อนที่มีเป้าหมายคล้ายกัน เข้าร่วมชุมชนที่สนับสนุนกัน และที่สำคัญ อย่าลืมฉลองความสำเร็จเล็กๆ ระหว่างทาง
จงสร้างระบบเพื่อก้าวไปข้างหน้า
สำหรับปีหน้า แทนที่จะเริ่มต้นด้วยการเขียนรายการเป้าหมายยาวเหยียด ลองเริ่มด้วยการสร้างระบบที่จะช่วยให้เราก้าวไปข้างหน้าได้แม้ในวันที่ไม่มีแรงบันดาลใจ วางแผนรับมือกับอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น และที่สำคัญที่สุด ให้อภัยตัวเองเมื่อพลาดพลั้ง เพราะเส้นทางสู่ความสำเร็จไม่ได้เป็นเส้นตรง แต่เป็นการเรียนรู้และปรับตัวอย่างต่อเนื่อง
จำไว้ว่าแพสชันไม่ใช่เชื้อเพลิงที่จะต้องลุกโชนตลอดเวลา แต่เป็นแสงเทียนที่เราต้องคอยปกป้องและรักษาให้สว่างไสวอย่างสม่ำเสมอ บางครั้งมันอาจจะริบหรี่ แต่ตราบใดที่เรายังไม่ยอมให้มันดับสนิท โอกาสที่จะกลับมาลุกโชนอีกครั้งก็ยังคงมีอยู่เสมอ ปีหน้าอาจไม่ใช่ปีที่สมบูรณ์แบบ แต่จะเป็นปีที่เราเข้าใจตัวเองมากขึ้น รู้จักจังหวะของชีวิตดีขึ้น และมีเครื่องมือที่จะรับมือกับช่วงเวลาที่ยากลำบากได้ดีกว่าเดิม นั่นต่างหากคือความสำเร็จที่แท้จริง
